บทที่ 835 แดนสวรรค์หญิง

รอบตัวเฉินเกอเต็มไปด้วยซากศพ ซึ่งก็คือซากของฝูง หมาป่าขาวฝูงนั้น

หลังจากตกลงไปในหุบเขาหมาป่าขาวก็ตกลงสู่ความตาย

ทันที

แต่ร่างกายของเฉินเกอนั้นกลับแข็งแกร่งเกินใคร ดังนั้นเขา จึงไม่เป็นอะไรเลย

ผ่านไปครู่หนึ่ง เฉินเกอตื่นขึ้นเขาลืมตาและมองดู ตัวเองยังอยู่ดีมีสุขจึงรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง ก็เห็นว่า

เฉินเกอรีบลุกจากพุ่มไม้แล้วเดินออกมา แล้วหยิบมีดสั้น ออกมา เขาเฉือนเนื้อของหมาป่าขาวตัวหนึ่งถือเสียว่าเอาไว้เป็น อาหารให้ตัวเขาเอง

หลังจากเดินไปได้พักหนึ่ง เฉินเกอประหลาดใจกับฉากตรง

หน้าเขา

ภาพที่ดึงดูดสายตาของเขานั้นเป็นดั่งดินแดนในอุดมคติ สถานที่ที่สวยงามเช่นนี้เฉินเกอก็เพิ่งจะเคยพบเจอเป็นครั้ง แรก มันเป็นสถานที่ที่ไม่มีอยู่จริงในโลกภายนอก

เมื่อเดินอยู่ท่ามกลางสถานที่นั้น เฉินเกอรู้สึกเหมือนกับตนเอง เดินอยู่ในแดนสวรรค์
“ท่านผู้มาเยือนคือผู้ใด!”

เวลานี้เองเสียงของหญิงสาวก็ดังขึ้นเบา ๆ อยู่รอบ ๆ

เมื่อสิ้นเสียง ตัวเธอก็ปรากฏ

เห็นเพียงผู้หญิงในชุดสีขาวกระโจนออกจากป่า ดาบเล่มยาว ในมืออยู่ตรงหน้าของเฉินเกอ ใช้ดาบหน้าของเฉินเกอไว้

เงินเกองไปเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าจะมีคนอยู่ในสถานที่แบบนี้

หญิงสาวตรงหน้านั้นดูสวยงามไร้ที่ติ อ่อนช้อยราวกับติดปีก บิน รูปร่างอรชร ท่าทีไร้เดียงสา

“ผมไม่ทันระวังจึงพลัดตกลงมาจากภูเขาหลินซาน และหลง ทางอยู่ที่นี่!”

หลังจากอึ้งไป เฉินเกอก็ได้อธิบายกับหญิงสาว

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยหลังจากฟัง มองเฉินเกออย่างฉงน สงสัยและถาม: “คุณตกลงมาจากเขาหลินซานแล้วไม่บาดเจ็บเห รอ?”

เมื่อมองดูเฉินเกอที่ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน มันทำให้หญิงสาว

เกิดข้อสงสัยไม่น้อย

“ผมเป็นผู้ฝึกตน ดังนั้นความสูงเท่านี้จึงไม่ถือเป็นปัญหา สําหรับผม ดังนั้นจึงไม่ได้รับบาดเจ็บ!” เฉินเกออธิบายและแสดง สถานะของตนเอง

“คุณเป็นผู้ฝึกตน?”
หญิงสาวกล่าวเพื่อความแน่ใน

เฉินเกอพยักหน้าด้วยสีหน้ายืนยันหนักแน่น

จ้องมองเฉินเกอ หญิงสาวรู้สึกว่าเฉินเกอไม่ได้โกหก ดังนั้น จึงเลือกที่จะเชื่อเงินเกอแล้วเก็บดาบในมือเสีย

“ขอถามคุณคือผู้ใด? เหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่? แล้วที่นี่คือที่

ใด?”

หลังจากที่เห็นว่าหญิงสาวคนนั้นเลิกทำตัวระแวดระวังแล้ว เงินเกอก็ถามคำถามสามข้อของเธอทีละคำถาม

สามารถมีดินแดนมหัศจรรย์แบบนี้อยู่ในภายในหลินซาน คิดว่าที่นี่คงไม่ใช่สถานที่ธรรมดาแน่ จะต้องมีความลับยิ่งใหญ่ ซ่อนอยู่

“ฉันชื่อหลิงจู เป็นผู้พิทักษ์สถานที่แห่งนี้ ที่นี่คือ แดนสวรรค์ หลิง!”

หญิงสาวตอบขึ้นอย่างเรียบเฉย บอกสถานะของตนเองและ ชื่อของสถานที่แห่งนี้

“แดนสวรรค์หลิง?”

เฉินเกอตกตะลึง

คิดไม่ถึงว่าในโลกจะมีสถานที่แบบนี้อยู่ โลกถือว่าเป็น สถานที่ที่ลึกลับจริง ๆ และมีความลับมากมายที่ยังไม่ถูกค้นพบ

จากนั้นหลิงจูก็พาเฉินเกอไปจากที่นี่ บินไปยังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ในสถานที่ที่ซึ่งถูกอำพรางเอาไว้

“ที่นี่คือที่อยู่ของฉัน ท่านพักอยู่ที่นี่สักคืนก่อน พรุ่งนี้ฉันจะพา ท่านออกไปจากที่นี่!”

หลิง กล่าวกับเฉินเกอ

“หลิงจู ท่านอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?

เฉินเกอถามหลงจูด้วยความสงสัย รู้สึกว่าหลิง คงไม่ใช่คน จากโลกแห่งความจริง เธอดูเหมือนนางฟ้าในสมัยโบราณ

“สองพันปี!”

ในวินาทีถัดมาหลังจูก็พูดออกมา

เฉินเกอเบิกตาโพลงในฉับพลัน และยังคิดว่าตัวได้ยินผิดไป

สองพันปี มันทำให้เป็นเธอตกใจเล็กน้อย หลังที่อยู่ตรงหน้า มีชีวิตอยู่มาสองพันปีแล้ว แต่ดูแล้วเธอยังดูอายุน้อยเหมือนเด็ก

สาว

หลังจูคนนี้คือใครกันแน่นะถึงมีชีวิตอยู่ที่นี่ได้ถึงสองพันปี

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเฉินเกอพลัดตกลงมาในหุบเขา เกรงว่าคง ไม่มีทางหาที่นี่พบแน่

“ท่านมาทำอะไรที่หลินซาน?”

เมื่อเฉินเกอถามเสร็จ ก็ควรถึงคราวของหลิงจูยื่นคำถามบ้าง

“ผมมาหาสมุนไพรโบราณชนิดหนึ่งที่เรียกว่าโสมพันปี!
เงินเกอใช้จุดมุ่งหมายของ โจวโน่และทุกคนเป็นค่าตอบให้ หลังจู

“โสมพันปี พวกท่านอยากได้มันไปทำอะไร? เพื่อทำยาคืน ญาณอย่างนั้นรึ?” หลังได้ฟังแล้วก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้และ ถามเฉินเกอ

“ท่านรู้จักเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหลิง เฉินเกอก็เข้าใจได้ว่าหลิงจะต้อง รู้เกี่ยวกับโสมจูพันปีนี้แน่

“โสมจูพันปีเป็นสมุนไพรล้ำค่าของแดนสวรรค์หลิงของฉัน มัน จะเติบโตเพียงครั้งเดียวในทุกหนึ่งพันปี ช่วงนี้เป็นช่วงเจริญ เติบโตของมัน!” หลิงจูตอบและอธิบาย

สิ่งนี้ทำให้เฉินเกอรู้สึกเหลือเชื่อมากยิ่งขึ้น คิดไม่ถึงว่าโสม พันปีที่โจว โน่และทีมค้นหาด้วยความยากลำบากจะอยู่แดน สวรรค์หญิงแห่งนี้ มิน่าเล่าพวกเขาจึงสามารถหามันเจอได้ใน หลินซาน

“พูดตามจริง ผมก็ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับโสมจูพันปีเท่าใดนัก แต่ เป็นเพื่อนผมที่มาหลินซานเพื่อค้นหามันและกับอันตราย ดังนั้น ผมจึงมาช่วยเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาที่นี่ได้โดยบังเอิญ!”

เฉินเกอไม่อยากจะให้หลิงเข้าใจผิดว่าตนเองนั้นบุกเข้ามา เพื่อโสมพันปี ดังนั้นจึงได้รีบอธิบายให้หลิงจูฟัง

จากภายนอก เฉินเกอรับรู้ได้ถึงความสามารถของหลิงว่าไม่ได้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ เพียงแค่การบำเพ็ญจิตชั้นหนึ่งของขอบ เขตเงินเหรินเท่านั้น ดังนั้นหลังจึงไม่มีทางทำอะไรเขาได้

แต่เฉินเกอไม่ใช่คนโหดร้ายเช่นนั้น เขาไม่มีทางลงมือเพียง เพื่อโสมจูพันปีแน่

“มากับฉันสิ!”

หลังจูมองเฉินเกออย่างลึกซึ้งและกล่าวเชื้อเชิญ

พูดจบหลิงจูก็พาเฉินเกอมาที่สวนดอกไม้ขนาดใหญ่ มีที่ที่หนึ่ง ในสวนนั้น ซึ่งในที่แห่งนั้นล้วนมีแต่ดอกไม้รูปเกล็ดหิมะเจริญ เติบโตอยู่ในนั้น

ไม่ผิด พวกมันคือโสมพันปี

“เหล่านี้คือโสมจูพันปี!

หลิงจูชี้ไปที่โสมจูพันปีที่อยู่ตรงหน้าและแนะนำเงินเกอ

เฉินเกอมองไปที่โสมจูพันปี พวกมันมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับ รูปที่โจวโน่เอาให้ตนเองดูก่อนหน้าไม่ผิดเพี้ยน

“ผมสามารถถามเกี่ยวกับการใช้โสมพันปีได้หรือไม่? เหตุ ใดมันจึงเป็นของล้ำค่า?” เฉินเกอเงยหน้าขึ้นถามหลิงเหมือนกับนักเรียนคนหนึ่ง

“หึ ๆ การใช้ โสมจูพันปีนั้นถูกใช้ทำยาคืนญาณ ยาคืนญาณ เป็นยาที่มีสรรพคุณสามารถทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้! คุณว่า มันล้ำค่าหรือไม่เล่า?”
หลังจูยิ้มจาง ๆ และอธิบายให้เงินเกอฟังอย่างอดทน

เมื่อได้ยินหลิงจูอธิบาย เฉินเกอก็เข้าใจ ดูแล้วเหมือนสิ่งที่โจว โน่พูดก่อนหน้านี้จะเป็นเรื่องจริงทั้งหมดและไม่ใช่เพียงสิ่งที่เล่า ต่อกันมา ยาคืนญาณนั้นมีอยู่จริง เพียงแต่ต้องปรุงยาด้วยโสม พันปีเท่านั้นเอง!

“ยาคืนญาณเคยปรากฏตัวหรือไม่?”

เฉินเกอถามหลงจูต่อ

หลิงจูไม่ได้ตอบคำถามของเฉินเกอ และหยิบม้วนชุดหนึ่งออก มาจากแขนเสื้อและส่งให้เฉินเกอ

เฉินเกอทำหน้าไม่เข้าใจและเปิดม้วนที่อยู่ในมือออก หลังจากมองดูครู่หนึ่ง สีหน้าของเฉินเกอค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นไม่ อยากจะเชื่อ สีหน้าประหลาดใจยิ่งเข้มข้นขึ้นเรื่อย ๆ

ในม้วนนั้นคือบันทึกของยาคืนญาณที่ปรากฏตัวขึ้น จำนวน ครั้งและสถานที่ที่ถูกใช้ ตั้งแต่โบราณกาลมา ยาคืนญาณนั้นเคย ปรากฏตัวขึ้นแล้วสามครั้ง ทุกครั้งที่ปรากฏตัวจะก่อให้เกิดความ หายนะครั้งใหญ่ สามารถเรียกได้ว่าไม่ใช่สิ่งที่ดี