บทที่ 817 แก้แค้น

ในเวลานี้ ณ เมืองสั่งที่อยู่ห่างออกไป

ตระกูลฉิน

“ป๊าบ!

ฉันเป็นผู้นำตระกูลฉินโยนแก้วในมือลงไปกับพื้น แล้วแก้วก็ แตกเป็นเสี่ยงอย่างไม่มีชิ้นดี จนทำให้คนตระกูลฉินที่ยืนอยู่โดย รอบไม่มีใครกล้าพูด ต่างพากันก้มหน้าลง แม้แต่ความกล้าที่จะ มองฉันเงินก็ไม่มีเลย เพราะกลัวว่าฉันเป็นจะลงความโกรธบนตัว ของพวกเขา

“ไอ้สารเลว ฉันจะต้องทำให้เงินเกอแหลกละเอียดเป็นผุยผง ให้ได้! ”

ฉันเงินครามออกมา การแสดงออกของเขาเต็มไปด้วยความ

เกลียดชังที่มีต่อเฉินเกอ

ตระกูลฉินจากโลกถูกทำลายลง ตระกูลทางฝั่งเมืองส้งนี้ก็สั่น คลอนไม่น้อย ฉินเงินคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะมีความกล้ามาก ขนาดนั้นจนไปทำลายตระกูลฉินแห่งโลกได้

“พ่อ ตอนนี้พวกเราควรจะทำยังไงดี?

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินก้าวไปข้างหน้าและถามฉันเป็นอ ย่างระมัดระวัง
เขาก็คือลูกชายของฉันเงิน ฉินของ

“หึ ทำยังไง? ฉันจะให้เงินเกอชดใช้ด้วยความเจ็บปวดที่ แสนทรมาน! ”

แสงประกายอันเย็นยะเยือกแวบเข้ามาในดวงตาของเฉินเกอ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ในใจของเขานั้นได้คิดวิธีการจัดการ กับเฉินเกอเรียบร้อยแล้ว

ในค่ำคืนอันเงียบสงบ

ในคฤหาสน์ตระกูลฉิน ชายชราสามคนในชุดยาวสีเทานั่งอยู่ ในห้องโถงกำลังพูดคุยกับฉินเงิน

“ท่านเหยียน ครั้งนี้พวกเราตระกูลฉินจากโลกถูกทำลาย ถือ เป็นเรื่องที่หนักหนายิ่ง ผมถึงได้จำเป็นต้องมาขอให้ท่านออก จากเขา เพื่อที่จะแก้แค้นให้กับตระกูลฉินของเรา

ฉินเจินมองดูชายชราที่นั่งอยู่ข้างหน้าของเขาพร้อมกับพูดด้วย

น้ำเสียงหนักแน่น

ชายชราคนนี้ชื่อว่าเหยียนวขุ่น มาจากตำหนักหลินซานแห่ง โลก เป็นผู้มีพลังการบำเพ็ญจิตชั้นสองของขอบเขตเงินเหริน และเป็นผู้อาวุโสรองแห่งตำหนักหลินซาน ทั้งยังมีความสัมพันธ์ ที่ดีกับตระกูลฉินแห่งโลกอีกด้วย

“ท่านผู้นำตระกูลฉิน ตระกูลฉินแห่งโลกถือเป็นตระกูลที่คอย ค้ำจุนตำหนักหลินซานมาโดยตลอด ผมต้องไปช่วยแน่นอนอยู่ แล้ว! ”
เหยียนวขุ่นพูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโรย แต่กลับมีแรง ผลักดันที่แข็งแกร่ง

“มีผู้อาวุโสทั้งสามออกไปช่วย เจ้าเด็กนั่นต้องตายคาที่

สถานเดียว! ” ฉินเจินพูดด้วยรอยยิ้มแห่งชัยชนะโดยคิดว่าครั้งนี้เป็นเกอจะ

ต้องตายแน่นอน

ส่วนอีกสองคนเป็นผู้พิทักษ์ตำหนักหลินซาน หยูชิวกับเฉาจิน หากแยกออกมาทั้งสองมีพลังการบำเพ็ญจิตชั้นหนึ่งของขอบเขต เงินเหริน เมื่อมีผู้มีพลังการบำเพ็ญจิตชั้นสองของขอบเขตเงินเห รินและผู้มีพลังการบำเพ็ญจิตชั้นหนึ่งของขอบเขตเงินเหรินต่อกร ฉันเงินไม่เชื่อหรอกว่าเฉินเกอจะมีชีวิตรอดไปได้

จากนั้น ฉินเจินก็บอกที่อยู่ของให้กับพวกของเหยียนวซุน แล้ว เหยียนวซุนและอีกสองคนก็ได้หายตัวออกไปทันที ตรงไปยังเฉิน เกอเพื่อแก้แค้น

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เฉินเกอตื่นแต่เช้าและไปที่สวนเพื่อนั่งทำสมาธิ

การนั่งสมาธิทุกวันกลายเป็นนิสัยอย่างหนึ่งของเฉินเกอไป แล้ว ซึ่งมันยังสามารถช่วยให้เทพจิตเก้าภพที่อยู่ในตัวเขา สามารถพัฒนาได้อย่างสมดุลมากขึ้นด้วย

แต่แล้ว พอเขาเพิ่งนั่งสมาธิได้ไม่นานนัก เขาก็สัมผัสได้ถึง กลิ่นอายแห่งการสังหารจากรอบตัวเขา

ออร่าสังหารพุ่งเข้ามาในทิศทางของเขาอย่างรวดเร็ว และพลังนั้นก็ไม่ใช่พลังน้อยๆ

เพียงเสี้ยววินาที ก็มีกระบี่เล่มหนึ่งบินเข้ามาจากที่ที่ไม่ไกลนัก จู่ๆเฉินเกอก็ลืมตาขึ้น พร้อมกับปล่อยพลังฝ่ามือที่เต็มไปด้วย

เงินออกไป แล้วกระบี่ที่พุ่งมาจากกลางอากาศก็หยุดลง

“ป๊าบ! ”

ค่อยๆออกแรง กระบี่ก็หักเป็นสองท่อน แล้วหล่นลงไปกับพื้น

“พริบๆๆ!!

ทันใดนั้นก็มีร่างเงาสามคนบินเข้ามาจากด้านนอกคฤหาสน์ แล้วหยุดลงต่อหน้าเฉินเกอ พวกเขาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเหยีย นวนพวกเขาสามคนนั่นเอง

เฉินเกอจ้องไปยังเหยียนวนทั้งสามคน คิ้วขมวดแน่น สีหน้า เคร่งขรึม

“ถ้าให้ผมเดา ตระกูลฉินจากเมืองส่งเป็นคนส่งพวกคุณมา สินะ! ”

หลังจากนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เฉินเกอก็พูดออกมาอย่างเรียบ

เฉย

เหยียนวขุ่นเปล่งเสียงอันเย็นชาออกมา

“เจ้าเด็กอ่อนหัด แกทำลายตระกูลฉินแห่งโลก ถึงตระกูลฉิน แห่งเมืองสงจะไม่มาหาพวกเรา พวกเราก็มาหาแกอยู่ดี วันนี้แกจะต้องตาย เพราะฉันจะฆ่าแกเพื่อแก้แค้นให้กับตระกูลฉินแห่ง โลกยู่! ”

เหยียนวชนปล่อยรังสีออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา พร้อมกับพูด กดดันเงินกอด้วยความโกรธ

“แค่พวกคุณสามคนเนี่ยนะ? ”

เฉินเกอตวาดสายตาไปมองยังเหยียนวซุน ก็อดไม่ได้ที่จะ

พิมพ่าออกมา

“หึ เดี๋ยวแกก็จะรู้ว่าแค่นี้มันก็มากพอแล้ว ไปตายซะ! ” เหยียนวซุนพุ่งออกไปด้วยรอยยิ้มดูถูก ที่ฉายแววสังหาร ค่ารามด้วยความโกรธ

เพียงแค่ขยับ เหยียนวซุนก็ย้ายมาอยู่ตรงหน้าเฉินเกอซึ่งห่าง กันไม่ถึงครึ่งเมตร นั่นทำให้เห็นได้เลยว่าความของคนในขอบ เขตเงินเหรินนั้นน่ากลัวเพียงใด

แต่เฉินเกอก็เป็นคนในขอบเขตเงินเหรินแล้วเช่นกัน แน่นอน ว่าเขาจะไม่ยอมให้เหยียนวซุนจับตัวเขาได้ง่ายๆแน่

เพื่อที่จะไม่ให้เหยียนวนทำร้ายคนในครอบครัวของตัวเอง เฉินเกอจึงรู้ว่าเขาจะพาเหยียนวขุ่นทั้งสามคนออกไปให้ห่างจาก คฤหาสน์แล้วหาที่ว่างว่างสักทีจัดการปัญหานี้

“หม ตาแก่ รอให้พวกคุณมีแค้นส่วนตัวกับผมแล้วค่อยว่ากัน จะดีกว่า!”
เงินเกอส่งเสียงเยาะเย้ยจากนั้นก็กระโดดออกจากไป คฤหาสน์อย่างรวดเร็ว

เหยียนวชนที่เห็นอย่างนั้นก็รีบพาผู้พิทักษ์ทั้งสองตามออกไป

เช่นกัน พวกเขาจะไม่มีทางปล่อยให้เงินเกอหนีไปได้แน่นอน เงินเกือยังคงบินกระโจนไปด้านหน้าพลันมองไปข้างหลังเขา เมื่อเห็นเหยียนวซุนพวกเขาทั้งสามกำลังไล่ตามเขามา เขาจึง

รู้สึกโล่งใจ

เมื่อเป็นแบบนี้ คนในครอบครัวเขาก็ไม่ต้องมาเกี่ยวข้องด้วย แล้ว ในไม่ช้าเฉินเกอก็มาถึงทุ่งที่ว่างเปล่าแห่งหนึ่ง

โชคดีที่ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ในสถานที่แห่งนี้ที่เฉินเกอเลือกมา ดังนั้นจึงยากที่จะมีคนมาพบเห็น และไม่ต้องกลัวด้วยว่าจะไป ทำร้ายโดนคนอื่นด้วย

“เด็กน้อยเอ๋ย แกหนีไม่พ้นหรอก ฉันเป็นถึงผู้ที่มีพลังการ

บำเพ็ญจิตชั้นสองของขอบเขตเงินเหริน

เหยียนวซุนพวกเขาทั้งสามที่ตามมาถึงตัวเฉินเกอ ก็ยืนล้อม เขาเอาไว้ พลางจ้องเฉินเกอแล้วพูดด้วยความเย็นชา

“ฮ่าๆๆ! “เฉินเกอหัวเราะเสียงดัง

“ผมเคยบอกว่าผมจะหนีหรอ? ผมก็แค่ไม่อยากให้พวกคุณทำ บ้านผมฟังเท่านั้น ไม่อย่างนั้นหากพวกคุณตายไปใครจะชดใช้

ให้ผมเล่า?

เฉินเกอเหลือบไปมองเหยียนวซุนด้วยความนิ่งเฉย ในน้ำเสียงไปด้วยดูถูกให้กับเหยียนวพวกเขาทั้ง

จองหองนัก”

เหยียนวนค่าออกมาอย่างโมโห แล้วเรียกพลังทั้งหมดในตัว ออกมา

“ดูสิฉันจะบดขยี้กระดูกของแก

เหยียนวนออกพร้อมกับไปหาเงินเกอ คิดอยาก

จะเกอตาย

“ตาแก่ คุณเนี่ยเดี๋ยวผมจะทำลายโครงกระดูกคุณ

เฉินเกอก็ไม่ยอมแพ้ใครจึงคราม ใส่เหยียนวซุนด้วยคําพูด เดียวกัน

เมื่อได้ยินคำของเฉินเกอ คนใกล้ตายอย่างเหยียนวน

เกิดอาการเลือดกระอักปาก

บูม

เพียงเสี้ยวนาที เหยียนก็ถูกเฉินเกอใช้เตะอากาศ ก่อนจะกระแทกไปบนอย่าง

“แคร๊ก”

ในขณะเขาลงกับพื้นเสียงกระดูกหักก็ขึ้น

เหยียนวซุ่นกองเหลือเพียงแต่หายใจอันแผ่วเบา
“ตาแก่ พลังแค่นี้ของคุณ คิดจะมาแก้แค้นผม ตลกสิ้นดี! เฉินเกอชี้นิ้วไปยังเหยียนวขุ่นพร้อมกับพูดดูถูก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ