บทที่ 814 พลังพุ่งทะยาน

หลังจากผ่านไปครึ่งวัน

หลังจากผ่านไปครึ่งวันอาการบาดเจ็บของเฉินเกอก็หายเป็น ปกติด้วยความช่วยเหลือของเฟิงหรูเฉิน ยิ่งไปกว่านั้นเพ่งหรูเฉิ นก็ยังถ่ายทอดวิชาห้ามังกรไฟเคล็ดลับวิชาที่เขาฝึกฝนมาทั้ง ชีวิตให้กับเฉินเกออีกด้วย แต่เพิ่งหรูเฉินนั้นเพียงขอเงินเกอ เพียงอย่างเดียว แถมคำขอของเขาก็คือสิ่งที่เป็นเกอกำลังจะไป ทํา นั่นก็คือฆ่าฉันเห็น

เฉินเกอนั้นไม่จําเป็นต้องฝึกฝนวิธีการใช้ห้ามังกรไฟเลย เพราะหลังจากที่เพิ่งหรูเฉินถ่ายทอดวิชาให้กับเฉินเกอเสร็จ เฉิน เกอก็สามารถใช้มันได้เองโดยอัตโนมัติ หรือจะพูดว่าพลังทั้ง หมดเฟิงหรูเฉิน เฉินเกอสามารถใช้ได้หมดเลย

“เฉินเกอ ทุกอย่างฉันได้ถ่ายทอดให้เธอจนหมดแล้ว ในที่สุด ฉันก็ปลดทุกอย่างไปได้สักที ที่เหลือคงต้องรบกวนเธอแล้ว!

หลังจากถ่ายทอดวิชาเสร็จเฟิงหรูเฉินก็ทิ้งเอาไว้ก่อนที่จะ หายวาบเข้าไปในโพรงไม้แล้วทุกอย่างก็นิ่งสงบ

เขาหายไปดังชื่อของเขา เพิ่งหรูเฉินเปลี่ยนกลายเป็นดั่งฝุ่น ละออง แล้วได้จากไปอย่างสงบเสียที

แต่ก่อนสิ่งอื่นใด เฉินเกอจะต้องฆ่าฉันเห็นให้ตาย นี่ถึงจะ ทําให้คําขอสุดท้ายของเฟิงหรูเฉินสําเร็จ
“ท่านอาวุโสเฟิงหรูเฉิน ผมเงินเกอจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง แน่นอน! ”

เงินเกอยืนอยู่ด้านนอกโพรงไม้ มองไม้ยังต้นไม้ที่สูงตระหง่าน ที่อยู่ตรงหน้าของเขา ด้วยท่าทางจริงจัง และพูดออกมาด้วยน้ำ เสียงที่หนักแน่น หลังจากพูดจบ เฉินเกอก้มหัวคำนับให้ต้นไม้ อย่างสุดซึ้งและหันหลังจากไป

“นายท่าน ยินดีด้วย ในที่สุดท่านก็เข้าสู่ขอบเขตเงินเหรินได้ แล้ว! ”

หลังจากที่ออกมา ญาณกระบี่ที่ในร่างก็กล่าวยินดีกับเฉินเกอ

หลังจากที่ได้รับวิชาเคล็ดลับจากเฟิงหรูเฉิน ก็ทำให้ เทพจิต เก้าภพในร่างของเฉินเกอเพิ่มระดับพลังมากขึ้น พลังพุ่งทะยาน เป็นเท่าตัวทันที ส่งเสริมให้ตัวเขาเข้าสู่ขอบเขตเงินเหรินอย่าง เต็มตัว

และเมื่อเข้าสู่ขอบเขตเงินเหรินอย่างเต็มตัวแล้ว เขาก็ไม่ จําเป็นต้องบินข้ามกำแพงหลบหนีอีกต่อไป เฉินเกอกระโดดขึ้น กำแพงแล้วเหยียบบินบนนั้นก่อนจะบินขึ้นไปอย่างไม่หยุดหย่อน

คราวนี้เฉินเกอจะต้องฆ่าฉันเดินให้ได้

อนจะไป เฉินเกอต้องกลับไปบอกโจวโน่กับเฉินเสี่ยว สาวของเขาก่อน ตามที่ได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้ ซึ่งโจวโนได้พา เฉินเสี่ยวไปหลบพักผ่อนอยู่ในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งไม่ไกลจากหุบ เขาโยวหมิง รอให้เฉินเกอไปหา
หลังจากผ่านไปไม่นาน เฉินเกอก็มาถึงเมืองแห่งนี้

ทันทีที่ได้เห็นเงินเกอกลับมาอย่างปลอดภัย ทั้งโจว โน่และ เฉินเสี่ยวก็เหมือนได้ยกหินก้อนใหญ่ในใจออกไป

เพราะพวกเธอที่รอมาหนึ่งวันแล้ว ก็ยังไม่เห็นเงินเกือกลับมา สักที จึงพากันเป็นห่วงเขาอย่างมาก

“เสี่ยวเกอ ดีจริงๆที่เธอไม่เป็นอะไร! ”

เฉินเสี่ยวพูดพลันกอดเฉินเกอไว้แน่น

เฉินเกอจึงลูบหลังของเฉินเสี่ยวอย่างอ่อนโยนพร้อมกับ ปลอบโยน

“พี่ ฝีมือผมระดับไหนที่ไม่รู้หรือไง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไม่มี ทางเกิดอะไรกับผมหรอก! ”

“อย่างนั้นก็ไม่ได้อยู่ดี ถ้าเกิดเธอเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะอธิบาย

กับพ่อแม่ยังไงล่ะ”

เฉินเสี่ยวราวกับเด็กน้อยที่ส่ายหน้าพร้อมกับทำปากมั้ย เพราะถ้าหากเฉินเกอน้องชายของตัวเองเป็นอะไรไปจริงๆ เธอ เองก็ไม่อยากจะมีชีวิตต่อไปแล้ว

“โจวโน่ ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลพี่สาวของผม

จากนั้น เฉินเกอก็หันไปยิ้มพร้อมกล่าวขอบคุณโจวโน่ด้วย ความจริงใจ

“แล้วคุณจะทำอย่างไรเป็นการขอบคุณฉันล่ะ? ”
โจวโน่แสดงรอยยิ้มขำขัน พลางขยิบตาให้เงินเกอและถาม อย่างล้อเลียน

เงินเกอประหม่าอยู่ครู่หนึ่ง สำหรับสิ่งสวยงามอื่นๆเขานั้นไม่ เคยหลงใหลเลย เพราะเขาเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ที่บ้านยังมี หญิงงามผู้เลิศอย่างซูมู่หาน ดังนั้นจึงไม่มีผู้หญิงคนไหนที่มา ทำให้เงินเกอรู้สึกใจเต้นได้อีก

“ถือว่าผมเป็นบุญคุณชีวิตของคุณ คุณอยากให้ผมตอบแทน ยังไง คุณโปรดคิดให้ดี ผมสามารถทำตามคำขอของคุณได้หนึ่ง อย่าง!

เฉินเกอจึงรีบเสนอข้อเสนออย่างอื่นให้กับโจวโนทันที

“ก็ได้ นี่คุณเป็นคนพูดเองนะ อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน เมื่อโจวโน่ได้ยินเช่นนั้นก็รีบตอบตกลงทันที ราวกับว่าได้จับ เอาจุดสำคัญของเฉินเกอไว้ได้อย่างนั้น แล้วกลัวว่าเขาจะเสีย หลัง

“เอ่อ วางใจได้ ผมเฉันเกอเป็นคนพูดแล้วไม่คืนคำ ใครกลับ ค่าคนนั้นแพ้!

เฉินเกอพูดยืนยันกับโจวโน้อย่างจริงจัง

“พี่ โจวโน่ ตอนนี้ผมยังมีเรื่องเรื่องหนึ่งที่ต้องไปจัดการ รอให้ ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็จะออกไปจากที่นี่ แต่ก่อน หน้านั้นพวกพี่ต้องอยู่ที่นี่รอผมไปก่อน ทางที่ดีห้ามออกไปข้าง นอกเด็ดขาด ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรก็ใช้เครื่องส่งเสียงติดต่อกับผม แล้วผมจะรีบกลับมาทันที! “เฉินเกอพูดกําชับโจวโน่และ เฉินเสี่ยวอย่างจริงจังอีกครั้ง

“เสี่ยวเกอ เธอจะไปไหนอีก? “เฉินเสี่ยวมองเฉินเกอด้วย ความกังวลพร้อมกับถาม นี่เพิ่งจะกลับมา ก็ต้องแยกกับน้องชาย อีกแล้ว

“พี่ พี่วางใจเถอะ ผมจะกลับมาอย่างปลอดภัย เพราะเรื่อง บางอย่างก็จําเป็นที่ต้องจัดการให้มันจบ! ”

เฉินเกอพูดพลางจ้องไปที่เฉินเสี่ยวอย่างจดจ่อ

หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้นเป็นเสียวก็พยักหน้ารับ เพราะเธอรู้ดี ว่าไม่มีทางห้ามน้องชายของตัวเองเอาไว้ได้ ดังนั้นสิ่งที่ต้องการ มากที่สุดก็คือขอให้เงินเกือกลับมาอย่างปลอดภัยก็พอแล้ว

หลังจากที่กล่าวอำลา เฉินเกอก็กระโดดจากไป แล้วเขาก็บิน

ไปยังเมืองไปด้วยความรวดเร็ว

คืนนี้มันถูกกำหนดให้เป็นคืนแห่งการสังหาร และตระกูลฉินจะ ต้องถูกกวาดล้างจากเมืองไป

และตอนนี้ ณ เมืองไปต์ ตระกูลฉิน

มีไฟสว่างไสวเต็มไปหมดในบ้านตระกูลฉิน ผ้าสีเขาถูกแขวน ไว้ และพวงหรีดดอกไม้ที่อยู่เต็มไปหมด ซึ่งตอนนี้ทุกคนใน ตระกูลฉินกำลังมายืนรวมตัวกันกลางลานเพื่อจัดงานศพให้กับ ฉินหยู่เฟย

“หยูเฟย ตอนนี้พ่อได้แก้แค้นให้แกแล้วนะ พ่อฆ่าไอ้เด็กน้อยอย่างเงินเกอแล้ว แกพักผ่อนให้สงบนะ! ”

ฉินเหินที่สวมหมวกผ้าขาว ยืนอยู่หน้าป้ายวิญญาณของฉันห เฟย พลางกล่าวด้วยน้ำตาที่คลอเบ้า ข้างหลังของเขาล้วนเป็นคนในตระกูลฉิน ที่ต่างพากันร่ำไห้

เมื่อคนแก่ผมขาวต้องมาส่งชายหนุ่มผมดำ นี่ถือว่าเป็นเรื่องที่น่า สลดเป็นอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่อีกไม่นานฉินเหินและทุก คนในตระกูลฉินก็จะได้ตามไปอยู่กับฉินหยู่เฟยแล้ว

“ตาเฒ่า จากไปอย่างสงบแล้วก็ปล่อยมันไปเถอะ ผมว่าผม

ควรจะส่งคุณให้ไปอยู่กับลูกชายจะดีกว่า!

ในขณะนั้นเอง รอบๆของคนตระกูลฉินก็มีเสียงของเฉินเก อดังแทรกขึ้นมา จากนั้นก็เห็นเฉินเกอปรากฏตัวขึ้นมาอยู่บน หลังคาบ้านของตระกูลฉิน พลันกอดอกอยู่ด้วยท่าที่ดูสบายๆ

นิ่งไปครู่หนึ่ง!!

สีหน้าของฉินเหินก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยความโกรธและความตกใจ

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินเกอจะยังมีชีวิตรอดมาได้ ก็เห็นอยู่ว่า เขาถูกห้ามังกรไฟพุ่งใส่โดยตรง ทำไมถึงไม่ได้เป็นอะไรเลย

“แก แก่ แกยังไม่ตาย? ”

ฉินเหินจ้องไปที่เฉินเกอและถาม

“เหอะ! ”
เฉินเกอ มอย่างเย็นชา ก่อนจะพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม

“ฉันเห็นนะฉินเหิน คุณก็ช่างหลงตัวเองเกินไปแล้ว คุณคิดว่า จะใช้ห้ามังกรไฟที่ไร้ท่าไม้ตายจะมาฆ่าผมได้อย่างนั้นหรอ? ”

คิ้วของฉินเหินยนเป็นเส้น แล้วเขาก็ถึงกับสีหน้าตก “แกรู้ได้ยังไง? ”

ฉันเห็นถามอย่างเย็นชา คิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะรู้ว่าเขาไม่ได้ ฝึกฝนท่าไม้ตายของห้ามังกรไฟ และเรื่องที่ตัวเองไม่มีท่าไม้ตาย ของห้ามังกรไฟก็มีตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้

“อันนี้คุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก เพราะอีกเดี๋ยวคุณก็จะเป็นแค่ คนตายคนหนึ่ง ผมเคยบอกแล้วว่าตระกูลฉินต้องตาย! ”

เงินเกอไม่ได้ตอบกลับคำถามของฉันเห็น แต่กลับพูดด้วยน้ำ

เสียงที่เข้มขรึมออกมา

“ใช่หรอ? ฉันเคยเอาชนะแกไปแล้วครั้งหนึ่ง ก็สามารถชนะ แกเป็นครั้งที่สองได้ หยุดพูดมากแล้วก็ไปตายซะ!

ฉันเห็นพูดอย่างเย้ยหยัน เพราะเขาไม่เคยมองเฉินเกืออยู่ใน สายตาอยู่แล้ว จากนั้นก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธก่อนจะ บินขึ้นไป แล้วพุ่งไปโจมตีเฉินเกอด้วยความเร็ว แต่น่าเสียดายที่ คราวนี้ฉินเหินประมาทเรื่องพลังของเฉินเกอเกินไป