บทที่ 786 พิธีกรรมสุดท้าย

กล่องไม้ห่อแน่นมาก

แต่มองผ่านผ้าโปร่งสีขาวด้านนอก คุณจะเห็นได้ไม่ชัดว่า ข้าง ใน มีผู้หญิงคนหนึ่ง และยังเป็นผู้หญิงผมยาว

“มันน่ารำคาญจริงๆ ไม่ได้คาดคิดว่าคุณชายโป่าคนนี้จะ โหดเหี้ยมถึงขนาดนี้ แม้แต่ผู้หญิงยังต้องประมูล!”

ทันใดนั้น เถียนเสี่ยวฝางพูดด้วยความโกรธ

ไม่เพียงแต่เธอ แม้แต่กับสาวๆคนอื่นๆ ก็รู้สึกทนไม่ได้

ยังไงแล้ว ทุกคนต่างก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แม้ว่าบางคนจะรัก เงิน บางคนรักอานาจ หรือชีวิตที่รักความสนุก

แต่ส่วนใหญ่ก็ต้องมีขอบเขต

เมื่อเห็นว่ามีเพื่อนร่วมชาติหญิง ถูกทำร้ายด้วยวิธีนี้ บางคนก็ ทนไม่ได้

ถ้าคุณเป็นผู้หญิงที่อยู่ในกรงนี้ และถูกประมูลโดยคนจำนวน มาก คุณจะรู้สึกอย่างไร?”

อย่างไรก็ตามบางคนมีความคิดเห็นที่แตกต่างกัน

หลงเฟยเฟยบ่นพึมพำ “พวกคุณจะรู้อะไร ต่อหน้าคุณชายทั้ง หลาย สิทธิมนุษยชนถูกลิดรอนอย่างไม่มีจำกัด นอกจากนี้
อาจเป็นไปได้ว่าสภาพแวดล้อมของคุณชาย โป่าแตกต่างกัน จึงได้กระทำสิ่งเหล่านี้ออกมา พอมาคิดดู เป็นสิ่งที่เข้าใจได้

“เฟยเฟย ทำไมคุณถึงเป็นแบบนี้ เขาเหยียดหยามและเลือก ปฏิบัติต่อผู้หญิงด้วยวิธีนี้ และคุณยังพูดแทนเขา ทำไมปกติ คุณไม่ใช่คนแบบนี้?”

เถียนเสี่ยวฝางรู้สึกประหลาดใจกับมุมมองของหลงเฟยเฟย

มีเพียงเฉินเกอที่นิ่งเฉย จ้องมองหญิงสาวที่มีผมกระเซิงอยู่ใน

กรง

“เอาล่ะ ฉันเห็นสายตาของพวกผู้ชายทั้งหลาย เหมือนจะมีไฟ พ่นออกมา ฮ่าๆ โอเค ฉันจะไม่ให้เอาอีกแล้ว มาน เปิดผ้า

ออก ให้ทุกคนได้เห็นชัดๆ!!

โก้ป่าเจ๋ยิ้มเยาะและโบกมือ

มีชายสี่คน ค่อยๆดึงผ้าคลุมสีขาวและดึงรถเข็นไปข้างๆ

กรงถูกเปิดออกอย่างช้าๆ

ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีขาวราวกับหิมะ นั่งอยู่ในกรง แขนสีขาว แขนสองข้างของเธอ โอบรอบเข่าของเธอ

เธอก้มศีรษะลงในหัวเข่าของเธอ

เธอร้องไห้

ไม่รู้ว่าสาเหตุเป็นเพราะไม่มีเรี่ยวแรง สะอื้นเบาๆ เพียงแค่เผยไหล่ กำลังสั่นเล็กน้อย

“เงยหน้าขึ้น ให้ช่างภาพเห็นคุณ เพื่อจะได้เห็นใบหน้า ของบนจอขนาดใหญ่

โก้ป่าเจตะโกน

แม่งเอ้ย คำพูดคุณ

ชายทั้งโกรธ และหญิงสาวขึ้นทันที หน้า ของเธอ เปิดเผยต่อสายตาทุกคน

น้ำตาแต่ใบหน้าที่งดงามนี้ กลับทำให้คนดูสงสาร และทำให้ผู้ชายคนหลงใหล แม้แต่สาวบางคน ยังอิจฉา

ในมุมหนึ่งของสถานที่

นอกจากนี้ยังผู้หญิงสองเฝ้าฉากนี้

เถอะ ทําไมถึงกล้ารังแกผู้หญิงขนาดนี้ ฉันจะไปฆ่าคุณชายคนคิดรอดอ๊ะ? ทําไมเหรอสาว”
หญิงสาวสงสัย

“เธอดูสิ!”

หญิงสาวยกคางขึ้น

แต่ในสถานที่นี้ มีคนหนึ่ง ที่โกรธมากในขณะนี้

คนนี้คือเงินเกอ

สำหรับหญิงสาวที่อยู่บนเวที พอได้เปิดเผยใบหน้า เฉินเกอ สั่นสะท้านไปทั้งตัว

ฉินหยา!!!

ตอนนั้นฉันได้พาฉินหยาไปที่ตระกูลเฉินเพื่อพักฟื้น เธอคงถูก คนตระกูลเฉินจับตัวไป

สิ่งที่เฉินเกอไม่คาดคิดก็คือ ฉินหยาผู้ซึ่งสวยบริสุทธิ์ดุจนางฟ้า

ตอนนี้ถูกทรมานในรูปลักษณ์เช่นนี้?”

โกรธ เกลียดแค้น!”

ในขณะนี้หัวใจเฉินเกอลุกเป็นไฟ

“ฉินหยา!”

เฉินเกอก้าวเดินไปข้างหน้า และตะโกน

ผู้หญิงคนนี้เธอทำผิดอะไร? เธอไม่ได้ทำอะไรผิด?

ทำไม? ทำไมคุณถึงทำร้ายทารุณเธอแบบนี้?
ฉินหยาซึ่งอยู่บนเวทีได้ยินเสียงตะโกนนี้

ร่างกายที่บอบบางและอ่อนแอ ก็ตกตะลึง

ฉันหูฝาดหรือเปล่า?

เป็นไปได้ไง?

เธอรีบมองไปตามเสียงนั้นด้วยความเหลือเชื่อ

เมื่อชายที่อยู่ตรงหน้าเธอกำลังสบตากับเธอ เธอคิดว่าเธอ กําลังฝันไป!

อยากจะพูด แต่คําพูดต่างๆติดอยู่ในลำคอ และพูดไม่ออกเลย “อ๊ะ? เฉินเกอ? คุณรู้จักผู้หญิงคนนี้เหรอ?” เถียนเสี่ยวฝางมองไปที่เฉินเกอด้วยความประหลาดใจ

ให้ตายเถอะ ฉันเดาไอ้คนนี้ เป็นเพราะเห็นเขาสวย อดใจไม่ ได้ล่ะสิ เฮ้อ ฉันเดาว่าคงไม่ใช่คนที่มีเงินที่จะประมูลเธอได้

หรอก!”

หม่าปืนหัวเราะเยาะที่ด้านข้าง

“คนนี้เป็นใคร? เสียมารยาทมาก ไม่รู้หรือว่าถ้าคุณทำให้คุณ ชายโถป๋าขุ่นเคือง ก็ใกล้ความตายแล้ว ทางที่ดีพวกเราควรอยู่

ห่างจากเขาดีกว่า!”

เจียงยงขมวดคิ้ว
เถียนเดี่ยวฝางมองเฉินเกออารมณ์ร้อนเกิน และต้องการหยุด เฉินเกอ แต่เฉินเกอได้เดินไปหาหญิงสาวบนเวทีแล้ว

ทุกคนกลั้นหายใจ ไม่มีใครคาดคิดว่าต่อจากนี้ไปจะเกิดเรื่อง

อะไร

“เฉิน……..นเกอเป็นคุณจริงๆหรือ?”

เมื่อฉินหยาเห็นเงินเกอ เธอก็ร้องไห้ขึ้นมาทันที และน้ำตาเต็ม

แก้ม

“ใช่ฉันเอง! ขอโทษที่ฉันมาช้า! ฉันขอโทษ!”

เฉินเกอกอดฉินหยา ด้วยความเจ็บปวดเหลือทน

“เกิดอะไรขึ้นเหรอคุณชายโถป้า?”

“ก็ใช่นะสิ ถ้าอยากได้ผู้หญิงคนนี้ ก็ต้องซื้อด้วยเงิน คนบ้าบอ มาจากไหน แต่งตัวแบบนี้ หรือกะว่าจะมาแย่งสาวงาม?”

คุณชายหลายคนที่อยู่ข้างล่างเวที เห็นการกระทำของเฉินเกอ รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา

“หาที่ตายชัดๆ ไม่รู้ทำไมคนแบบนี้ มาปรากฏบนเรือหลักของ

เราได้อย่างไร ทุกคนจำไว้ว่า ถ้าคุณชายโถป่าถาม ห้ามบอก

ว่าพวกเรารู้จักกัน!”

หลงเฟยเฟยเหลือบมองเฉินเกือบนเวทีอย่างดูถูก

“น้องชายคนนี้ คุณทำอย่างนี้มันดูจะใจร้อนเกินไปหรือเปล่า? ราคาประมูลเริ่มต้นของผู้หญิงคนนี้คือ 50 ล้าน คุณต้องจ่าย
ฮ่าๆ!”

โป่าเจ็หัวเราะเยาะอยู่ด้านข้าง

เฉินเกอไม่สนใจ ถ้ป่าเจ๋ และพยุงฉินหยาขึ้นอย่างช้าๆ

“แล้วคนอื่นหล่ะ? ทำไมมีแค่คุณคนเดียว?”

เฉินเกอถาม

“เอ่อเอ่อ พี่สาวและน้าสาว ถูกคนพวกนั้นจับตัวไป ครอบครัว โก้ป่า และพวกคนเลวเหล่านั้นรู้จักกัน โป่าเจได้ซื้อตัวฉัน

จากคนพวกนั้น! และท่ดูหมิ่นเหยียดหยามฉันมาตลอด ฉันก็ เหมือนคนที่ตายทั้งเป็น

ฉินหยาร้องไห้

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง เอาล่ะเสี่ยวหยา ไม่เป็นไรแล้ว ทุกอย่าง ผ่านไปแล้ว เราไปกันเถอะ!

เฉินเกอตบไหล่ฉินหยา และกอดเธอไว้เตรียมตัวออกไปจากที่

“ฮม? ไอ้สารเลวมาจากไหน คิดว่าฉันเป็นอากาศหรือไง รู้ไหม นี่มันถิ่นของใคร?”

โถป่าเจ๋เห็นเฉินเกอไม่สนใจเขา และกำลังจะพาฉินหยาจาก

ไป รู้สึกเสียหน้าขึ้นมาทันที

พูดด้วยความโกรธ
“คุณชาย โถป่า เป็นแบบนี้ ฉันจะรีบพาเพื่อนฉันไปพักฟื้น ร่างกาย หลังจากเสร็จเรียบร้อย คุณสบายใจได้ ฉันจะกลับมาหา

ตระกูลโก้ป่าแน่นอน!

เงินเกอหันกลับมาและพูดเบา ๆ

“ฮ่าๆๆๆ!”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนต่างพากันหัวเราะ

“นี่คนบ้าหรือเปล่า? คิดว่าตัวเองเป็นใคร?”

บางคนไม่รู้จะหัวเราะยังไง ถึงกับมีคนกล้าที่จะไปหาตระกูลโ

“ว้าว ไอ้คนนี้มันบ้าแน่ๆ เฟยเฟยพูดถูก ห้ามพูดออกไปว่าเรา

รู้จักเขา!”

หม่าปืนก็พูดไม่ออก

“ฮฮี นายช่าง ใจกล้า แต่ว่าไอ้น้องชาย นายคิดว่าวันนี้ ฉันจะ ปล่อยให้นายพาฉินหยาไปง่ายๆอย่างนี้หรือ?”

โถป่าเจ็เงยหน้าขึ้นและหัวเราะ

หลังจากนั้นไม่นาน มีคนใส่ชุดดำเจ็ดคนไม่รู้ปรากฏตัวตั้งแต่ เมื่อไหร่ พวกเขาล้อมรอบเฉินเกอไว้

“ฉันจะให้พวกเขา เฉือนเนื้อแกเป็นพันชิ้น!”

โก้ป่าเจ๋ตะคอก
“คุณชาย โป่า คิดว่าฉันเป็นเกอขอร้อง ได้โปรดตอนนี้เพื่อน ของฉันอ่อนแอมาก ฉันต้องการพาเธอกลับไป ในขณะเดียวกัน

ฉันคิดว่าตระกูลโก้ป่าของคุณ เป็นตระกูลที่มีอำนาจในประ เทศหนานเยวมากว่าสิบชั่วอายุ ดังนั้น ฉันจะให้คุณครึ่งชั่วโมง

ให้คุณได้ทำพิธีกรรมสุดท้าย เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้น! เฉินเกอขมวดคิ้วและพูด

“ไอ้ชั่ว จึงคิดว่ามึงเป็นใคร? มาพูดเรื่องไร้สาระอะไรที่นี่? ยัง นิ่งอยู่ทำไม จัดการกับมัน!

โถ้ป่าเจตะคอก!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ