บทที่ 777 ปิดประตู ไม่รับแขก

ในเมื่อเข็มทิศอสุราของแกงค์ดากอน มีความสําคัญมากขนาด นั้น เฉินเกอจึงไม่กล้าที่จะชะลอแม้แต่น้อย หลังจากได้มอบหมาย งานเฉพาะต่างๆเรียบร้อยแล้ว ก็รีบไปที่ฐานของแกงค์ดากอน พร้อมกับท่านซินแสกุยทันที

ฐานแกงค์ดากอน ซึ่งเป็นฐานที่ตั้งอยู่ในภูเขาไม่ แน่นอนว่า พื้นที่เขตภูเขาไท่อนี้ เป็นเขตหวงห้าม

ใครก็ตามที่สามารถเข้าสู่ฐานของแกงค์ดากอนนี้ได้ ก็ต้อง เป็นสุดยอดในยอดฝีมือ รักษาความปลอดภัยของพื้นที่หนึ่ง ทำ ภารกิจที่ จำกัดต่างๆ ให้สำเร็จ

แน่นอนว่า แกงค์ดากอน ก็ถูกขนานนามเป็น มังกรลึกลับ

ในหัวเซียมาโดยตลอด

“หยุนเท้าเทียน นายบ้าไปแล้วใช่ไหม ถึงกล้าพาเด็กที่ยังไม่ สิ้นกลิ่นน้ำนม เข้ามาในแกงค์ดากอน แค่นี้ยังไม่พอ ยังจะเสนอ ให้เขาเป็นโค้ชประจำฐาน?”

ในห้องทํางานของหัวหน้าหลงเ

ตอนที่หยุนเห้าเทียนพูดเรื่องนี้ออกมาอย่างตื่นเต้น ทำให้ หัวหน้าทีมอีกคน รู้สึกเหลือเชื่อในทันที

แม้แต่หลงเย่เองก็รู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก
หลงเย่ อายุประมาณหกสิบกว่าปี ดูแล้วผมสีขาวแกมเทา แต่ กิริยาท่าทาง กลับเต็มไปด้วยพลังคมเฉียบ

เห็นได้ชัดว่า บุคคลนี้ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง

ในฐานะหัวหน้าทีมใหญ่ เขาก็ต้องมีอำนาจที่สงบสุขุมของตัว เองอยู่แล้ว ในเวลานี้สำหรับการถกเถียงของพวกหัวหน้าทีม ต่างๆ เขาฟังอย่างเงียบๆอยู่ด้านข้าง

และคนที่คัดค้านหยุนเจ้าเทียนโดยตรง คือหัวหน้าทีมของทีม หนึ่ง ชื่อว่า เป่าซิ่ง ซึ่งอายุสี่สิบเศษ

สิ่งที่น่าพูดถึงก็คือ เขาเป็นทายาทผู้สืบทอดรุ่นที่สามร้อยหก สิบแปด ของฝ่ามือทรายเหล็ก ฝ่ามือทรายเหล็ก เล่ากันว่า แค่ ฝ่ามือเดียว ก็สามารถผ่านทะลุหินแข็งแกร่งได้!

ผู้นำทีมที่เหลือ ก็ไม่ได้เจ้าอารมณ์ขนาดนั้น

ใครจะไม่รู้ว่า หัวหน้าของทีมหนึ่ง กับหัวหน้าหยุ่นของทีม สอง มีความขัดแย้งกันอย่างมาก ในขณะที่ทั้งสองทะเลาะกัน ไม่มีใครกล้าขัดจังหวะ

“จูเป่าซิ่ง นายร้อนรนอะไร ฉันทำอย่างนี้ เพื่อประโยชน์ของ ฐานแกงค์ดากอนทั้งนั้น ความสามารถของคุณเฉินยอดเยี่ยมไม่ ธรรมดา เหนือการจินตนาการของพวกเรายิ่งนัก เขาสามารถมา สอนได้ เป็นเพราะฉันลงแรงอย่างหนัก หัวหน้าหลง คุณก็รู้จักฉัน ดี เรื่องที่ไม่น่าเชื่อถือ ฉันจะไม่มีวันทำแน่นอน!

หยุนเห้าเทียนพูดขึ้น
หลงเข่พยักหน้าเล็กน้อย เป็นเรื่องจริง หยุนเจ้าเทียนเป็นคนที่ สุขุม ใจเย็น ในช่วงหลายปีมานี้ ได้รับความไว้วางใจของตัวเอง ยิ่งนัก

เขาพูดว่าชายที่ชื่อเฉินเกอนั้น มีพลังเก่งกาจมากเพียงนี้ ถ้า อย่างนั้นเงินเกอคนนั้น ก็ต้องมีความพิเศษเกินคนธรรมดา แน่นอน

“เอาล่ะ ในเมื่อเช้าเทียนนายตั้งใจนำเสนอ ถ้าอย่างนั้นก็ให้ เขามาลองดู นอกจากนี้ เมื่อกี้นายพูดว่า เขายังมีข้อเสนออะไร อีก?”

หลงเยอดไม่ได้ที่จะถาม

“อ๋อ คุณเฉินเขาแค่ต้องการใช้เข็มทิศอสุราหน่อย! หยุนเห้าเทียนพูดขึ้น เมื่อได้ยินเช่นนี้ จูเป่าซึ่งก็เลิกคิ้วขึ้น

พูดอย่างเคร่งขรึมในทันที “หม ตัวอะไรกัน ถึงกับกล้าใช้เข็ม ทิศอสุรา เข็มทิศนี้ เป็นเครื่องวัตถุโบราณที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของ แกงค์ดากอน คือของที่คนอื่นอยากจะใช้ก็สามารถใช้ได้หรือ? นี่ยังมีกฎระเบียบอยู่ไหม?”

จูเปาซิ่งตะคอก

“จูเป่าซิ่ง นายอย่ามากเกินไป ฉันเชิญคุณเฉินมา ก็เพื่อ อนาคตและความสามารถโดยรวมของแกงค์ดากอน!”
เห็นว่าทั้งสองกำลังจะทะเลาะกันอีก

หลงเยรีบห้ามปราม “เอาล่ะ อย่างนี้แล้วกัน เรื่องเข็มทิศอสุรา พักไว้ก่อน มาดูกันก่อนว่าคุณเฉินที่นายพูดถึง สามารถนำอะไร มาสู่แกงค์ดากอนของเรากันแน่?

เห็นได้ชัดว่าหลงเย่ก็ไม่ใช่คนหูเบา และพูดตามความจริง ครั้ง นี้เจ้าเทียนได้บรรยายชายหนุ่มในวัยยี่สิบกว่า จนดูขั้นเทพลึกลับ ถึงสุดขีด มันมากเกินไปจริงๆ

แม้แต่หลงเย่ ก็เชื่อเพียงสามส่วนเท่านั้น และทั้งหมดเป็น เพราะเห็นแก่หน้าของหยุนเท้าเทียน

“เรื่องนี้ตัดสินใจอย่างนี้ พวกนายถอยได้แล้ว!”

สุดท้ายหลงเย่โบกมือเล็กน้อย “อะไรนะ? หัวหน้าหลง คุณเฉินมาถึงแล้ว ท่านไม่พบเสีย หน่อยหรือ?”

หยุนเช้าเทียนพูดด้วยความประหลาดใจ

ในเวลานี้ นี่ทำให้หลงเขมวดคิ้วเล็กน้อย

และจูเป่าชิงดูสถานการณ์เป็นยิ่งนัก พูดอย่างเย็นชาในทันที

“หยุนเท้าเทียน ครั้งนี้ระหว่างนายปฏิบัติภารกิจ โดนตีหัวจน โง่ไปแล้วใช่ไหม นายให้หัวหน้าหลงไปเข้าพบเด็กวัยรุ่นคน หนึ่ง?”

“แต่ว่า!”
หยุนเจ้าเทียนรู้สึกกังวล

“เอาล่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว พวกนายถอยออกไปก่อนเถอะ!”

หลงเย่หันหลังกลับ ยกมือขึ้นออกค่าสั่งให้ออกไป เมื่อกี้จูเป่าซึ่งพูดถูกต้อง ให้ตัวเองไปเข้าพบเด็กวัยรุ่น มันเป็น เรื่องตลกแล้วจริงๆ

ในเวลาเดียวกัน ก็รู้สึกไม่พอใจกับหยุนเจ้าเทียนเล็กน้อย คิด ว่าหยุนเจ้าเทียนเหลาะแหละเกินไป ดังนั้นจึงไม่อยากพูดต่อไป อีก

หยุนเช้าเทียนทำได้เพียงพยักหน้าเบาๆ จากนั้นจ้องเขม็ง เป่าสิ่งอย่างเย็นชา แล้วก็ถอยออกไปโดยตรง

จูเป่าซึ่งก็ออกมาจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

“หัวหน้า คุณว่าคนที่ชื่อเงินเกอรี่ คงจะไม่ใช่ผู้ช่วยที่หยุน เห้าเทียนเชิญมานะ กำลังจะเลือกรองหัวหน้าของแกงค์ดากอน หยุนเจ้าเทียนนี่รู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ ดังนั้น จึงเรียกเขามา?”

ในสถานที่ที่เงียบสงบ

ผู้ช่วยของจูเปาซิ่ง พูดเสียงเบาในขณะนี้

“หืม จะเฉินเกอแล้วยังไงกัน ต่อให้เชิญมา แล้วจะสามารถทำ อะไรได้? นายคิดว่าหยุนเห้าเทียนจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันหรือ? ฉัน จะบอกนายนะ เขาเป็นแค่ตั๊กแตนตัวหนึ่ง ฉันไม่ได้มองเขาอยู่ใน สายตาเลย เมื่อเทียบกันแล้ว สิ่งที่ทำให้ฉันกังวลยิ่งกว่าคือเข็มทิศอสุรา! คำพูดของหยุนเจ้าเทียนในเมื่อกี้ นายก็ได้ยินแล้ว? เป่าซึ่งมือไขว้หลัง ขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นเสียงเบา

“สิทธิ์ในการครอบครองเข็มทิศอสุรานี้ กำลังจะถูกส่งมอบให้ คุณในไม่ช้านี้แล้ว แต่ในเวลานี้ หยุนเท้าเทียนดันหาคนมาขอ เข็มทิศอสุรานี้ ฉันคิดว่าต้องมีเงื่อนงำแอบแฝงข้างในแน่นอน!

ผู้ช่วยพูดขึ้น

“ถูกต้อง ดังนั้น เราต้องกวาดล้างอุปสรรคทั้งหมด ใครก็ตาม ที่กล้าขวางทางของฉันจูเปาซิ่ง ฉันก็จะให้เขานอนเป็นศพทันที

ในขณะนั้น จูเป่าซึ่งเรียกผู้ช่วยมาข้างหู กระซิบรับสั่งอะไรบาง อย่าง

จากนั้น ผู้ช่วยพยักหน้า รีบถอยไปดำเนินการทันที เหลือเพียง

จูเปาซิ่ง ที่มีสีหน้าร้ายกาจ

กลับมาพูดถึงเฉินเกอ

หลังจากที่เฉินเกอและท่านซินแสกุยมาถึง ก็ถูกจัดให้อยู่ใน ห้องรับรอง

เดิมทีคิดว่า ในไม่ช้าก็จะได้เข้าพบปรมาจารย์หลงเย่ หัวหน้า

ใหญ่ของแกงค์ดากอน

แต่ไม่คิดว่า ได้รอไปหนึ่งชั่วโมงเต็ม

ในตอนนี้ ก็ได้เห็นหยุนเจ้าเทียนเดินเข้ามาด้วยสีหน้ารู้สึกผิด
“เฮ้ย ขอโทษจริงๆ คุณเฉิน…….

หยุนเท้าเทียนส่ายหัวและถอนหายใจ

“ฉันคิดว่า คือเรื่องของเข็มทิศอสุรา หัวหน้าใหญ่หลงเย่ ไม่ได้ อนุญาตโดยตรงใช่ไหม?

ท่านซินแสกุยส่ายหัวแล้วยิ้ม

“แค่กๆ ไม่มีอะไรจะปิดบังจากสายตาของท่านซินแสกุยจริงๆ ใช่แล้ว เดิมทีเรื่องนี้ง่ายอย่างปอกกล้วยเข้าปาก หัวหน้าใหญ่ ไม่เคยปฏิเสธคำขอเช่นนี้ของฉันเลย แต่ในตอนนี้ ก็ไม่รู้ว่า หัวหน้าใหญ่เกิดอะไรขึ้น ถึงได้ไม่พอใจเช่นนี้ แต่ไปฟังของ เป่าซึ่งนั่น!”

หยุนเจ้าเทียนโกรธมากจนทุบโต๊ะ

“เมื่อกี้ ท่านซินแสกุ่ยก็ได้บอกผลลัพธ์นี้กับฉันแล้ว ดังนั้นคุณ หยุนไม่จําเป็นต้องโทษตัวเองมากนัก คิดว่า น่าจะเป็นหัวหน้า ใหญ่หลงเย่ ไม่เชื่อในความสามารถของฉันเท่านั้นเอง อย่างนี้ แล้วกัน ตอนบ่ายคุณช่วยฉันรวบรวมเด็กฝึกที่จะทำการฝึก ทดลอง ฉันช่วยคุณทำการฝึกซ้อมก่อน!”

เฉินเกอยิ้ม

หลายเรื่องนั้น ท่านซินแสกุ่ยก็ได้ให้คำแนะนำแก่เฉินเกอไม่

น้อย

ความหมายของคนอื่นชัดเจนมากแล้ว ก็คืออยากจะดูความ สามารถของคุณ
ถ้าเป็นเช่นนี้ เฉินเกอก็ไม่ปิดกั้นที่จะแสดงฝีมือให้ดู

“ได้ แค่คุณเฉินไม่โกรธก็ดีที่สุดแล้ว อย่างนี้แล้วกัน ตอนเที่ยง แล้ว เราไปทานข้าวในฐานก่อน หลังจากทานอาหารเสร็จ ฉันจะ รวบรวมเด็กฝึกทันที ฉันจะให้คนนำอาหารมาตอนนี้เลย!

หยุนเช้าเทียนยิ้มขออภัย

“ฉันว่าไม่จําเป็นต้องลำบากขนาดนี้แล้ว ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับ แกงค์ดากอนเท่านั้น แต่ยังไม่เคยเห็นฐานของแกงค์ดากอน เลย จริงๆ อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน ฉันสามารถเปิดหูเปิดตาหน่อยพอดี เลย มังกรลึกลับของหัวเซี่ย คือลักษณะยังไงกันแน่? ก็ไปทาน ข้าวในโรงอาหารของฐานแล้วกัน? ไม่ทราบว่าคุณหยุ่นสะดวก ไหม?”

ท่านซินแสกุ่ยในเวลานี้ กลับยิ้มอย่างลึกลับ แล้วถามขึ้น

“อ๊าก? สะดวกสิ สะดวกแน่นอน หลังจากนี้ คุณเฉินจะเป็นครู ฝึกของฐานทัพเรานะ พอดีเลย เดี๋ยวระหว่างทางฉันจะแนะนำสิ่ง ก่อสร้างของแกงค์ดากอน ให้กับคุณเฉินและท่านซินแสกุ่ย!”

หยุนเห้าเทียนพูดยิ้ม

เฉินเกอไม่รู้ว่าท่านซินแสกุ่ยคิดแผนการอะไรไว้ในใจ แต่ว่า ในเมื่อเขาอยากจะดูฐานแกงค์ดากอน นั้นก็ต้องมีมีความหมาย ของเขาแน่นอน

ดังนั้น สามคนจึงเดินไปที่โรงอาหารของแกงค์ดากอนด้วย