บทที่ 766 ฆ่าไปถึงจะสะใจ
การคุกเข่าครั้งนี้
ทำให้ทั้งสถานที่แห่งนี้แทบจะระเบิดทันที
เชรด นักพรตชั่วร้ายเสี้ยวชางเชิง ยังไม่ลงมือ ก็คุกเข่าให้กับ ชายหนุ่มคนนี้เสียแล้วเหรอ?
เป็นไปได้ยังไง?
เสี้ยวซางเชิงเป็นผู้ฝึกตนชั้นสาม ที่มีความแข็งแกร่งที่ไม่ ธรรมดา ชายหนุ่มคนนี้เป็นใคร?
ทุกคนต่างพูดถึงเรื่องนี้
และว่านเสวก็คาดไม่ถึงอย่างเห็นได้ชัด
ขณะนี้ มองไปที่เฉินเกอที่เดินอยู่ข้างหน้าอีกครั้ง มือทั้งสอง ล้วงกระเป๋า เฉินเกอที่ดูนิ่งมาก
รัศมีเปล่งปลั่งมหาศาล โอบล้อมตัวเองทันที ไม่สิ จะพูดให้ถูก
ต้อง ก็คือกำลังครอบคลุมทุกคนที่อยู่ใต้ดิน
รัศมีเปล่งปลั่งนี้ ดูเหมือนจะสามารถทำให้ทุกคนใจสั่น
รวมถึงว่านเสว่
กุ่ยสือเล่าเคยเห็นเสี้ยวซางเชิงคุกเข่าอย่างเหนือความคาด หมายที่ไหน ตอนนี้เปลือกตาของกระตุกอย่างรุนแรง แล้วจับจ้องมองไปที่เฉินเกอ
“หลายวันก่อนหน้า ฉันบอกว่าจะฆ่าแก แกไม่อยู่เฉยให้ฉันฆ่า ทำไมฉวยเวลาที่ฉันช่วยชีวิตคน วิ่งหนีล่ะ?” เฉินเกอเอามือออกมาจากกระเป๋าข้างหนึ่ง ราวกับกำลัง
ลงโทษเด็กที่ทำผิด ลูบหัวของเสี้ยวซางเชิง
“ท่านมหาเทพ ผมผิดไปแล้ว ผมไม่ควรหนี!”
เสี้ยวชางเชิงร้อง แว้ ร้องไห้ออกมาทันที
“แกน่ะ แก่แล้วไม่เจียมจริงๆ ถามหน่อยตอนที่ฉันต้องการฆ่า ใครสักคน เขาจะหนีไปได้งั้นเหรอ?”
เฉินเกอหัวเราะกล่าว
“ท่านมหาเทพพูดถูก!”
เสี้ยวชางเชิงสั่นไปทั้งตัว
เฉินเกอไม่ได้สนใจเขา แต่หันศีรษะและมองไปรอบๆ
กล่าวอย่างไม่แยแส “ทุกคน วันนี้ผมตัวแทนของตระกูลฉิน แย่งชิงอำนาจการควบคุม หากมีใครไม่พอใจ สามารถมา ประลองกับผมได้!”
เฉินเกอกล่าว พูดจบก็ไม่ลืมที่จะตบหัวแล้วพูดต่อ
“ใช่แล้ว ไม่ต้องมาทีละคน คนที่ไม่พอใจ สามารถเข้ามาทํา ประลองพร้อมกันได้!
พูดจบ เฉินเกอร์ยิ้มอย่างไม่มีพิษมีภัย
“เชรด!”
“โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!!
ผู้ชมทุกคนต่างตกใจ
คนนี้เป็นใครกัน?
แต่ไม่มีใครกล้าปริปากพูดอะไร ทุกคนเงียบอย่างเรื่อง “หึ หมอนี่ แกเย่อหยิ่งเกินไปแล้ว แกเอาฉันยสือเล่าแห่ง สำนักกุยให่ไปไว้ที่ไหน?
และกุ้ยสือเล่ว ก็โกรธทันที
คนนี้ไม่มองว่าตัวเองเป็นคู่ต่อสู้สักนิด
“แกก็อยู่ที่นี่ตลอดไม่ใช่เหรอ?”
เฉินเกอกล่าว
“แก! ไอ้ระยำ!”
กุ้ยสือเล่วโกรธมาก
“หึ เด็กหน้าด้าน ท่านอาจารย์ปุย อย่ายังมือ ฆ่าเด็กหยิ่งผยอง คนนี้ได้ก็ดี!”
และหลี่เฟยหลงกล่าวด้วยความโกรธ ในขณะนี้เช่นกัน บุคคลนี้ท้าทายต่อสาธารณะ ต้องการอำนาจควบคุม รนหาที่ตาย!
“หมอนี่ วันนี้จะสั่งสอนแกให้รู้ซึ้งความเก่งกาจของสำนักกุย
และกุ้ยสือเลวได้ชักดาบของเขา ในขณะนี้
แสงดาบผ่านไปโดยตรง ครั้งนี้แสงรุนแรงยิ่งกว่า
ทักษะที่ยอดเยี่ยมอย่างหนึ่งของสำนักกุยให้: การตัดน้ำ ประเภทสิบสาม
ดาบหนึ่งสามารถตัดน้ำ ดาบสองสามารถฟันวิญญาณ ดาบ สามสามารถทําลายล้างวิญญาณ
และกุ้ยสือเล่ว ตอนนี้กลายเป็นที่สุดแห่งการโจมตีหนึ่งครั้ง
สามดาบ
แสงดาบตัดผ่าน วิญญาณกระจัดกระจาย
และว่านเสว มองไปที่เฉินเกออย่างกังวล กลัวว่าเฉินเกอจะตก อยู่ในอันตราย
อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่ทำให้ตัวเองใจสั่นได้ ก็คือเขามาโดย ตลอด
และตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะผู้มีฝีมือชั้นสูงตัวจริง ฉะนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับเฉินเกอ ในขณะนี้ ว่านเสวรู้สึกสับสนมาก
และแล้ว การโจมตีที่ร้ายแรงถึงชีวิตของกุ้ยสือเล่วฟันลงมา
เกิดจากที่ทำให้ทุกคนเบิกตากว้าง
ก็เห็นเฉินเกอมือล้วงกระเป๋าข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งยกขึ้นแล้ว ค่อยๆ หนีบ
สามารถหนีบดาบของกุ้ยสือเล่าไว้ได้อย่างง่ายดาย
“อะไรกัน?”
กุ่ยสือเล่วเต็มไปด้วยตกใจ
ต้องการขยับเขยื้อน แต่ขยับไม่ได้เลย
“นี่ทักษะที่ยอดเยี่ยมอะไรของแก? แล้วสำนักกุยให้เป็นสำนัก อะไรอีก?”
เฉินเกอถามเบาๆ
“แก!”
กุ้ยสือเล่าพยายามอย่างเต็มที่ ก็ไม่สามารถขยับได้เลย
“ดีมาก ดูเหมือนว่าแกจะแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคิดไว้!” และกุ่ยสือเล่าหัวเราะกับตัวเอง
“อ๋อ? ยังไง แกยังมีทักษะที่ขั้นสูงอีกเหรอ?”
เฉินเกอกล่าวอย่างอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเห็นการแสดงออกของเขา
“ดาบอัคคี!”
เห็นกุ้ยสือเล่าหลับตาลงอย่างกะทันหัน เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีก ครั้ง เปลวไฟก็ปรากฏขึ้นในคู่ดวงตาของเขา
จากนั้น ทั่วใบมีดของเขา ปกคลุมด้วยเปลวไฟ
น่าเสียดาย ที่เมื่อเปลวไฟกำลังจะเผาเฉินเกอทันใดนั้นก็เกิด เสียงฟู ดับลงทันที
“นี่เป็นไปได้ยังไง?
คู่ดวงตาของกุ่ยสือเล่วเบิกกว้าง
หนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ทำให้เขารู้สึกเหลือเชื่อ
เฉินเกอก็ดูออก ถ้าตัวเองยังหนีบใบมีดดาบของเขาอยู่ตลอด เวลา เกรงว่าสักพัก เขาจะไม่บอกข้อมูลที่ตัวเองต้องการรู้
ในขณะนี้ เฉินเกอคลายใบมีดดาบ
กุ้ยสือเล่าถอยอย่างต่อเนื่อง
สวับๆๆๆ!
และเวลานี้ จากตำแหน่งของตระกูลหลี่ มีเจ็ดเสียงการ เคลื่อนไหวดังออกมา
เห็นเพียงร่างเจ็ดร่างแวบปรากฏออกมา จากที่มืด
ล้อมรอบเฉินเกอ โดยตรง
“ท่านอาจารย์”
ทั้งเจ็ดคนตะโกน
เจ็ดคนนี้ แต่งกายด้วยเครื่องแต่งกายนินจา ปิดหน้าปิดตา
ทั้งหมด
ถือมีดเหล็ก แรงอาฆาตกระเหี้ยนกระหือรือ
“ท่านผู้ยิ่งใหญ่ จะเป็นศัตรูกับสำนักกุยไห่จริงๆ เหรอ? ต้องรู้ ด้วยว่า ซากเทพภูเขาไท่ ครั้งนี้ สำคัญสำหรับสำนักกุยให้ของ เรามาก ท่านยืนยันที่จะต่อสู้เพื่ออำนาจควบคุม ก็ต้องเกิดความ ขุ่นเคืองกับทั้งสำนักกุยไห่?”
กุ้ยสือเล่ายืนขึ้น กล่าวเตือน
“เป็นแบบนี้นี่เอง…..
เฉินเกอพยักหน้าอย่างครุ่นคิด
“หึหึ ทำไม กลัวแล้วเหรอ? ไม่งั้นนั่งลงกัน ทุกคนเป็นเพื่อนกัน ดีกว่าไหม?”
กุ่ยชื่อเล่นค่อยๆ ไปข้างหน้า
“เอ๊ะ แกไม่ควรพูดอะไรแบบนี้!
เฉินเกอส่ายหัว
“หืม? ท่านผู้ยิ่งใหญ่หมายความว่ายังไง?”
กุ้ยสือเล่วชะงักทันที
“ที่จริง ฉันแค่ต้องต่อสู้ให้แกถอย จากนั้นถามแกเกี่ยวกับเส้น ทางผู้ฝึกตนของสำนักพวกแก ก็เท่านั้นเอง แต่เมื่อกี้แกฆ่าฉัน และยังข่มขู่ให้ฉันกลัว!
เฉินเกอกล่าว
“แล้วท่านต้องการอะไร? หรือว่าท่านไม่รู้จริงๆ ว่าสำนักกุยให ทรงพลังขนาดไหน?”
กุ้ยสือเล่ามีความรู้สึกวิตกกังวลอย่างหนึ่งอย่างมากในใจ “เพราะว่าแกขู่ฆ่าฉัน ฉะนั้น นายจะต้องชดใช้สิ่งที่ทำด้วยชีวิต เดิมที แกไม่ต้องตายก็ได้!”
เฉินเกือกล่าวด้วยมือล้วงกระเป๋าข้างหนึ่ง
“แก!”
ดวงตาของกุ่ยสือเล่าประกายด้วยความโกรธ
เขาจับดาบยาวของตัวเองไว้แน่น
และเฉินเกอก็ดีดนิ้ว
พริบๆ!
กระดูกสะบ้าหัวเข่าทั้งสองของปุยสือเล่ว ถูกเจาะทะลุทันที
อ้า!
เขากรีดร้อง คุกเข่าตรงหน้าเฉินเกอทันที
ผู้คนที่ล้อมรอบเฉินเกอนั้นต่างยกมีดขึ้นลงมือ
ถูกเฉินเกอยกมือขึ้นและโบกมือ
วงแหวนแสง ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ที่เฉินเกอ แผ่กระจายไปรอบๆ ทั้งเจ็ดเป็นเหมือนแกะน้อยเจ็ดตัว ปลิวว่อนออกไปทันที
“ไว้ชีวิตด้วย!”
กุ้ยสือเล่วกล่าวร้องขอชีวิต
กระทั่งตอนนี้เขาถึงพบว่า ทำไมเมื่อกี้เสี้ยวซางเชิงเห็นเขา ถึง เป็นแบบนี้
ไร้พลัง!
เผชิญหน้ากับเขา ความรู้สึกไร้พลังก็แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
“สำนักกุยให้ของพวกเรา เป็นสำนักใหญ่ที่ลึกลับของโวกิ้ว มี ประวัติศาสตร์ยาวนานนับพันหมื่นปี ผู้มีฝีมือชั้นสูงมากมาย ท่าน มหาเทพ ท่านไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดความขุ่นเคืองกับพวกเรา สํานักกุยไห!”
กุ้ยสือเล่วกล่าวอย่างรีบเร่ง
“จะพูดเช่นนั้นไม่ได้หรอก ในเมื่อฉันต้องการอำนาจควบคุมนี้ ยังไม่ได้ทำโกรธเคืองหรือไง? ฉันคิดว่า สำนักกุยไร่ของพวกแก ก็ต้องมาหาเรื่องฉันแน่นอนอยู่แล้ว ใช่ไหมล่ะ?”
เฉินเกอกล่าว
“ใช่แล้ว ดังนั้น แค่ท่านสามารถมอบอำนาจควบคุมออกมา ผมก็จะขอร้องสำนักกุยไห่ ไว้ชีวิตท่าน!”
กุยสอเล่ารีบพูด
“แกน่ะ เหมือนยังไม่เข้าใจสิ่งที่ฉันพูด นี่เป็นวิธีการของฉัน ก็ คือ ในเมื่อทำให้โกรธเคืองแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไปให้สุดจะดีกว่า แกต้องตายที่นี่ หากสำนักกุยให้มาหาเรื่องฉัน ฉันจะฆ่าไปแล้วถึง จะสะใจ!”
ดวงตาของเฉินเกอรี่ลง
มือเดี่ยวยื่นออก
รัศมีแรงลมถูกปลดปล่อยออก และรวมตัวเป็นมือใหญ่คู่หนึ่ง
จับคว้ากุ่ยสือเล่วทั้งคนเอาไว้ทันที
เฉินเกอกําหมัด
ผลัวะ!
ฉากนองเลือดปรากฏขึ้น กุ้ยสือเล่ว กลายเป็นเนื้อละเอียด ทันที……
“อ๊า!”
ฉากที่โหดร้าย ทำให้ผู้ชมทั้งงานโอดครวญขึ้น……
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
