บทที่ 737 รับศิษย์

“อ้อ? ที่แท้ก็มีคนสงสัยในตัวฉัน ”

ท่านอาจารย์เฉินคนนี้ มีสายตาที่นิ่งขึ้น แล้วเหลือบมองมา ทางเฉินเกอ

ในขณะเดียวกัน ทั้งโถงใหญ่ ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่มองมา ทางเฉินเกอด้วยความตกใจ

ภายใต้บรรยากาศแบบนี้ พูดคำพูดแบบนี้ ภายใต้สายตา ของคนอื่นๆ ถือว่าไม่รักชีวิตอีกต่อไป

เฉินเกอหัวเราะหน่าย เรื่องเกิดขึ้นจนถึง ในวันนี้ ตัวเองก็ไม่มี ความจําเป็นที่จะต้องดูอะไรอีกแล้ว

เขาตัดสินใจที่จะแสดงออกความรู้สึกของตัวเองไปเลยดีกว่า

“ถ้าให้ผมพูดตามความจริง อาจารย์ท่านนี้ อภินิหารที่คุณมี อยู่ คงเป็นเพียงแค่ก เล็กๆน้อยๆเท่านั้น ไม่มีประโยชน์อะไร เลยแม้แต่น้อย!”

เฉินเกอพูด น

ครืน!

คำพูดนี้ สามารถที่จะทำให้ทั้งสถานที่ในเวลานี้ เกิดเสียงเซ็ง แซ่ขึ้น

มีคนกล้าที่จะสงสัยท่าอาจารย์แบบนี้ด้วย?
นี่มันหาเรื่องตายชัดๆเลยคนๆนี้

เปลือกตาของท่านอาจารย์เฉินกระตุกขึ้นอย่างแรง ในทันที ต่อหน้าผู้คนมากมาย เขาจะกล้าเสียหน้าได้ยังไง แถม ในตอนที่ตัวเองกำลังรับศิษย์อีก ในตอนนี้ เขาค่อยๆลุกขึ้นยืน

“รีบดูเร็ว ท่านอาจารย์เฉินจะแสดงฤทธิ์แล้ว!”

เฉินเปียวเปียวอยู่ข้างๆ แล้วมองอย่างตื่นเต้น

ถึงแม้ว่าคนหนุ่มคนนี้จะแข็งแกร่ง และก็แข็งแกร่งกว่าตัวเอง มาก แต่ว่าในฐานะที่เป็นคนอายุเดียวกัน เธอไม่ได้รู้สึกนับถือ เฉินเกอเลยแม้แต่น้อย

ในขณะเดียวกันก็จะได้ให้คุณดูด้วยว่า คนที่ท่านเคารพคน

นี้ ไม่ได้น่าเคารพเลยแม้แต่น้อย

และการขยับของท่านอาจารย์เฉิน ก็สามารถทำให้คนจำนวน มากหันมาสนใจมอง

“คนๆนี้ใครกัน? โง่หรือเปล่า? กล้าที่จะสงสัยท่านอาจารย์ เฉิน?”

“นั่นสิๆ คนอายุน้อยอ่ะเนอะ ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง เป็นแบบนี้ จะ ตายยังไงยังไม่รู้เลย!”

ในที่เกิดเหตุ มีคนอายุมากหลายคน ยืนขึ้นมาแล้วแสดง ความรับผิดชอบค่าเฉินเกอที่มาว่าท่านอาจารย์เฉิน
สรุปก็คือมีแต่เสียงตะโกนด่า ไหลลอยเข้ามา

“ไอ้หนุ่มเอ๋ย ฉันไม่มีทางทำให้เอ็งลำบากใจ คุกเข่าแล้วรับ ผิดเสียโดยดี เสร็จแล้วก็ลงไปจากเขาลูกนี้เสีย!

อาจารย์เฉินหรี่ตาแล้วส่ายๆหน้า พูดขึ้น

“ท่านอาจารย์ ช่างเป็นคนที่ใจกว้างเสียจริงๆ แต่ว่า จะต้อง ให้บทเรียนให้หนุ่มเสียหน่อยสิครับ!”

มีคนตะโกนขึ้น

“สิ่งที่ผมพูดเมื่อกี้เป็นความจริงทั้งหมด นี่วัดลัทธิเต๋าแห่งนี้ อาจารย์คนเก่าท่านนั้น ถึงจะเป็นคนที่เก่งจริง ส่วนคุณ ผม รังเกียจที่คุณอยู่ที่นี่ แถมยังทำให้ผ่านหลงสองคำนี้แปดเปื้อน อีก!”

เฉินเกอบอกเบาๆ

“อวดดี ดูแล้วว่าถ้าฉันไม่ออกแรงสั่งสอน เองก็คงจะไม่รู้จักที่ ต่ำที่สูงจริงๆด้วย! ดี ตอนนี้ ต่อให้แกคิดจะไป ก็ยากที่หนีได้ แล้ว ฉันให้เอ็งกลิ้งลงไปจากเขา!”

อาจารย์เฉิน โกรธจัด

ในตอนนี้ ก็เลยยกมือขึ้นมา หนึ่งวินาทีก็มีหลัวผานสีทอง อร่ามปรากฏขึ้นในมือ

พอมองเห็นเขาขยับปากท่องคาถา

พอเริ่มท่องคาถา!
ทั้งห้องโถง อยู่ก็ไม่มีลมพัด โต๊ะก็เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง

พระเจ้า!

คนชราสองสามคนปากก็เริ่มพ่นคำด่า ตกใจจนดวงตาแดง

“ไอ้เด็กโง่ ทําผิดต่อสวรรค์ ยังไม่รีบคุกเข่า

คนชราสองสามคนพูดอย่างหวาดกลัว

ส่วนเงินเทียนกางที่อยู่ข้างๆ ก็โดนกลของอาจารย์เฉินหลอก จนตกใจไปหมดแล้ว

แอบปาดเหงื่อแทนเงินเกอ

เงินเกอเห็นสถานการณ์ กลับหัวเราะอย่างขบขันแล้วส่าย

หน้า

“จากนั้นล่ะ ท่านอาจารย์เฉิน?”

เขาถามยิ้มๆ

บนหน้าผากของอาจารย์เฉินมีเหงื่อไหลซึมออกมาเล็กน้อย

ในตอนนั้นตั้งใจจะทำให้สถานที่ใหญ่ขึ้นมาอีกหน่อย แต่ว่า ในฐานะที่เขาได้ใช้พลังทั้งหมดที่มีอยู่แล้ว เสียงที่อยู่รอบๆนี้ ก็ เลยอยู่ได้ไม่เกินครึ่งนาที

“คุณคิดจะเป็นแบบนี้ใช่ไหม?
เงิน กอส่ายหน้า

หลังจากนั้นก็ยกมือขึ้นน้อยๆ หลัวผานในมือของอาจารย์เฉิน คนนี้ ก็มาอยู่ในมือของเฉินเกอแล้ว

จากนั้น เฉินเกอก็ท่องคาถา

คริน!

หลัวผานนี้ ก็เกิดมีสายฟ้าสีทองพาดผ่าน ทำให้ห้องโถงทั้ง ห้องมีแสงสีทองสาดกระจายทั้งห้อง

กรร

ภายในแสงนี้ ก็มีมังกรสีทองตัวใหญ่ยักษ์คำรามอยู่ พายุพัดขึ้น ก้อนเมฆเปลี่ยนสี

“อ๊าก!”

คนภายในห้องโถงร้องออกมาพร้อมเสียงแหลมด้วยความ

กลัว

ดวงตาของคนชราหลายคน เหลือเพียงนิดเดียวก็จะหลุดออก

มาอยู่แล้ว

เฉินเปียวเปียวกลับตกใจจนเอามือขึ้นมาปิดปาก ทุกสิ่งตรง หน้า ทำให้คนแทบไม่อยากจะเชื่อ

“ห….เหี้ย!”

ท่านอาจารย์เฉินเกอแข้งขาอ่อนอยู่บนพื้น เหงื่อไหลพลั่กๆ
ตามการโบกมือของเฉินเกอ แสงสีทองหายไป ทุกๆสิ่งทุกๆ อย่างก็กลับมาเป็นเงียบสงบ เป็นปกติ

หลัวผานนี้ เฉินเกอแค่แว๊บเดียวก็มองออก มันเป็นเพียงอาวุธ โบราณธรรมดา ๆ ที่ออกคำสั่งได้ เร่งนิดเร่งหน่อย ก็สามารถที่ ៗ จะเกิดภาพที่จะทำให้คนกลัวได้

อาจารย์เฉินคนนี้จิตใจไม่นิ่ง ก็เลยไม่สามารถที่จะใช้ของชิ้น นี้ได้โดยแท้จริง

ดังนั้นก็เลยเกิดเรื่องน่าอายขึ้น เฉินเกอหัวเราะเบาๆแล้วโยนหลัวผานไปข้างๆ มองไปยังอาจารย์คนนี้ นัยน์ตาก็เย็นชาขึ้นมา

“ใครให้ความกล้าคุณมากัน ให้คุณมาสร้างชื่อเสียงแล้ว หลอกคนอื่นทีนี่?”

คำพูดนี้ ชัดๆอยู่ว่ากำลังพูดกับอาจารย์เฉิน แต่กลับ ทำให้คนที่อยู่ภายในโถงนั้น ตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อย

“ท่านอาจารย์อย่าโกรธ ผ…ผมโดนคนอื่นขอร้องมา ให้มา รอคนหนุ่มคนหนึ่งที่นี่ อีกอย่างผมมีความสามารถทางด้าน มายากล มีคนอยากให้ผมรักษาฮวงจุ้ยกับธูปเทือกเขาผ่านหลง เหมือนกัน!”

เสียงตึงของท่านอาจารย์เฉิน แล้วก็คุกเข่าลงในทันที

“ชด!”
ส่วนที่เกิดเหตุ คนทั้งหมดก็ล้วนสูดปากเอาลมเย็นเข้าปอดกัน “รอคน? รอใคร?”

เงินเกอลองเดาอะไรได้แล้ว

“เฉินเกอ คนหนุ่มคนหนึ่งที่ชื่อเฉินเกอ!”

ท่านอาจารย์เฉินรีบพูดขึ้น

“ใครสั่งให้คุณมารอ?”

“เป็นคุณยาย!”

“คุณ ออะไร?”

“หลี่โก้วด้าน!”

ท่านอาจารย์เฉินบอกออกมาหมดเปลือก

ในตอนนี้ ทุกๆคนล้วนตกใจกันไปหมด

ในตอนที่กำลังมองไปยังอาจารย์เฉินด้วยความโกรธเคือง ก็ ยังหันมามองเฉินเกอที่เหมือนฟ้าประทานให้ด้วยสายตาเคารพ

“สั่งให้คนพวกนี้ลงไปจากภูเขาให้หมด!”

เฉินเกอสั่งขึ้น

“ครับ!”

หลี่โกวด้านได้ยิน ก็รีบเร่งออกไปในทันที

ไม่นาน ภายในห้องโถงใหญ่ ก็เหลือเพียงแค่พวกของเฉินเทียนกาง

“ท่านอาจารย์ ผมมีเรื่องอยากจะขอร้อง

เงินเทียนกางในตอนนี้ เคารพจนไม่มีอะไรสามารถเทียบได้ ไม้ใกล้ฝั่งอย่างเขา กลับคุกเข่าลงแล้วร้องขอขึ้น

รวมไปคนวัยกลางคน

เงินเกอเหลือบมองเขา เขาไม่ได้เกลียดอะไรคนชราคนนี้ ในตอนนี้ ก็เลยถามขึ้น “มีอะไรเหรอครับ?”

“หลานสาวของผมคนนี้ ถึงแม้จะดื้อรั้น แต่ว่ากลับมีใจที่ บำเพ็ญปฏิบัติมาตลอด เสียดายที่หาที่ไหนไม่ได้ วันนี้เห็นว่า ท่านอาจารย์มีฝีมือเก่งกาจ ยังอยากจะขอร้องให้ท่านอาจารย์ไม่ รังเกียจ ช่วยรับหลานสาวของผม ขอให้เธอได้อยู่ข้างๆตัวท่าน ให้เสิร์ฟชารินน้ำให้ รับใช้อยู่ข้างๆตัวท่านอาจารย์”

ขอบตาของเฉินเทียนกางมีน้ำตาคลอ แล้วพูดขึ้น

“เธอ?”

เฉินเกอขมวดคิ้ว

ส่วนเฉินเปียวเปียว ไหนเลยที่จะยังมีท่าทางดื้อรั้นเหมือนเมื่อ แต่ ที่มี ก็เหลือเพียงแค่ท่าทางเคารพและเจียมตัว

เห็นว่าเป็นเกอขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นมา

“เธอไม่ได้!!
เฉินเกอส่ายหน้า

นี่ทำให้เฉินเปียวเปียว แทบจะร้องไห้ออกมาแล้ว

“ทำไมล่ะครับท่านอาจารย์?” เฉินเทียนกางถามขึ้นอย่าตกใจ “นิสัยคุณหนูที่ติดตัวเธออยู่นั้นมีมากเกินไป ดังนั้น เลยไม่

เฉินเกอ โบกมือเบาๆ

“ฉันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ ไม่ว่าจะตอนไหนเวลาไหน ฉัน ก็สามารถที่เปลี่ยนนิสัยลูกคุณหนูนี้ได้!”

เฉินเปียวเปียวรีบเปิดปากพูด

“เปลี่ยน? เหอะๆ ก็ได้ ผมเห็นว่าคุณชอบที่จะสร้างความยาก ลำบากให้คนอื่น ในเมื่อคุณสามารถที่จะทิ้งรูปลักษณ์ภายนอก ของผู้หญิงได้ อย่างนั้นก็ไปที่จัตุรัส แล้วหัดเรียนเสียงของหมา สามเสียง ถ้าเรียนได้ดี ผมก็จะรับคุณมาเป็นลูกศิษย์! ถ้าเกิด คุณไม่อยากทํา ก็รีบลงไปจากเขา

ตอนนี้เฉินเกอมีเรื่องรัดตัวมากมาย ดังนั้นเขาไม่มีอารมณ์จะ มารับลูกศิษย์

ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะคนชราที่อายุมากคนนี้ คุกเข่าให้กับตัว เอง เฉินเกอก็คงจะไม่พูดอะไรกับพวกเขามากมาย

ดังนั้น จึงทำได้เพียงแค่ให้เด็กหญิงคนนี้ยอมตัดใจไปเสีย แต่คิดไม่ถึงว่า หลังจากที่ได้ยิน เฉินเปียวเปียวเพียงแค่คิดอยู่แป๊บหนึ่ง แล้วก็วิ่งลงไปที่จัตุรัสด้านล่าง………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ