บทที่736 บังเอิญขนาดนี้

“ทำไม? พวกคุณเองก็อยากลงมือหรือ?”

เฉินเกอหัวเราะเบาๆ

คนชราที่ลุกขึ้นด้วยจากการพยุงของคนวัยกลางคน รีบยืนขึ้น แล้วโค้งตัวลงเบาๆ

“จะกล้าได้ยังไงครับ คุณผู้ชายเป็นมังกรที่กำลังเล่นที่น้ำตื้น

พวกเราคนธรรมดานี้ จะไปกล้าหือ! ”

คนชราดูแล้วยังเป็นคนสูงวัยที่ยังดูแข็งแรงอยู่ แถมยังดูน่า

เคารพนับถือ

แต่ว่าพอได้เผชิญหน้ากับคนหนุ่มคนนี้ อยู่ๆก็ทำตัวนอบน้อม

แบบนี้ ทำให้คนที่อยู่ตรงนั้นหลายๆคนถึงกับเหลือเชื่อ

ไม่ต้องพูดถึงหลานสาวสุดที่รักของเขาเลย

“คุณปู่ คุณปู่พูดอะไร? ทำไมถึงได้ทำตัวเกรงใจกับคนพรรค์ นี้กัน เมื่อกี้ชกไม่โดน ครั้งมาดูกันว่าหนูจะชกจนหน้าเขาไม่ แหก!”

คุณผู้หญิงตกใจเสียยกใหญ่ หลังจากนั้นก็ยับยั้งความโกรธข องตัวเองไม่อยู่

ยังอยากจะเอาคืนอีก

“หยุดเดี๋ยวนี้! เปียวเปียว อย่าเสียมารยาท!
คนชรารีบห้ามปราม

ส่วนเฉินเปียวเปียวแน่นอนว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ว่า เธอก็ทําตัวเหมือนกับคนวัยกลางคนอย่างชัดเจน เคารพในตัว คนชรา

ในตอนนี้ก็ยืนอยู่ข้างๆอย่างเรียบร้อยแต่โดยดี

หลังจากนั้น คนชราก็ยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “คุณผู้ชาย เมื่อถาม หลานสาวที่ไม่รู้เรื่องของผม ว่าทำไมถึงคุกเข่าลงใช่ไหมครับ?”

“อืม!”

เฉินเกอพยักหน้า

“เรื่องมันเป็นอย่างนี้ หลายปีก่อนเทือกเขาผ่านหลง มีท่าน ซินแสกุ่ยท่านหนึ่ง เก่งกาจเรื่องทำนายดวง สามารถที่จะคิดทุกข์ สุขของผู้คนได้ เป็นคนที่มีฤทธิ์เหนือธรรมชาติ ตอนนี้เทือกเขา ผานหลง มีอาจารย์เฉินมาอีกคน วาดรู้ช่วยผู้คน และบินด้วย คุมกระบี่ เป็นคนที่อภินิหาร ตัวผมที่มาในครั้งนี้ ก็มาเพื่อขอ เหมือนเดิม อยากจะขอร้องให้ท่านอาจารย์รับหลานสาวที่ไม่รู้ เรื่องรู้ราวคนนี้ของผมไปเป็นศิษย์!”

คนชราบอกกับเฉินเกอ

เมื่อตอนเห็นเฉินเกอครั้งแรก คนชราสัมผัสได้ถึงพลังที่ไม่ ธรรมดาจากตัวของชายหนุ่มคนนี้ พลังแบบนี้ กลับทำให้เขาที่ เคยสนาม ถึงกับเป็นกังวล

จนถึง ในตอนที่เมื่อกี้หนุ่มนี้แสดงท่าทางออกมา
ตัวเองถึงได้รู้ ที่แท้เขาก็เป็นปรมาจารย์เหนือปรมาจารย์ พวกยากแท้หยั่งถึงอะไรเทือกนั้น

ทําให้คนชราเกรงกลัว

ดังนั้นก็เลยเคารพแบบนี้

เงินเกือกลับมองไปรอบๆ ผลลัพธ์เหรอ คนที่คุกเข่าอยู่ส่วน มากเป็นคนวัยกลางคน บวกกับคนที่มาอายุน้อยอยู่ข้างๆอีก หนึ่ง

น่าจะเป็นไปได้ว่า อาจจะมาขอรักษา ไม่ก็มาขอเป็นศิษย์

แถมเทือกเขาผานหลังนี้ ดูเหมือนจะเห็นได้ชัดว่าจะโดนคนที่ แซ่เฉิน ยึดพื้นที่เปิดขึ้น

“อาจารย์คนนี้ชื่ออะไร?” เฉินเกอพอสงสัย ก็เลยถาม

“แซ่เฉิน ชื่อเกอ ชื่อว่าท่านอาจารย์เฉินเกอครับ!”

คนชราตอบอย่างนอบน้อม

“หืม? ท่านอาจารย์เฉินเกอ?”

เฉินเกอได้ยินประโยคนี้ กลับยิ้มออกมาอย่างสงสัย

เป็นไปได้ว่าท่านอาจารย์ที่ถนัดด้านดาบบินคนนี้ จะมีชื่อ เหมือนกันกับตัวเอง

บนโลกใบนี้ คนที่สามารถเก่งกาจด้านการบินคุมกระบี่ได้ น้อยเสียยิ่งกว่าน้อย
คนๆนี้กลับมีชื่อและนามสกุลเหมือนตัวเองอีก เฉินเกอเองก็ อยากจะพบสักครั้งจริงๆ ตกลงว่าเก่งกาจยังไง

ในตอนนี้ เฉินเกอกลับไม่ได้สนใจคนชราคนนี้ แล้วก็หมุนตัว เดินขึ้นไปด้านบนต่อ

ส่วนเฉินเปียวเปียว ก็ตกใจไปแล้ว

โอ้โห นี่คือเขาไม่ได้สนใจ ให้เกียรติคุณปูเลยเหรอ?

“แกมันหาเรื่องตาย!”

เฉินเปียวเปียวยักไหล่ จากนั้นก็ลอยออกไปด้วยการกระโดด เพียงแค่ครั้งเดียว พุ่งตัวไปยังด้านหลังของเฉินเกอ

ส่วนคนชรากับคนวัยกลางคน อยากจะห้ามเธอ ก็สายไปเสีย แล้ว

พวกเขาทั้งสองคน ได้รู้จักกันเป็นทางการแล้ว อย่างนั้นก็คือ คนๆนี้ ไม่สามารถที่จะมีเรื่องด้วยได้!

ส่วนเปียวเปียวเธอ……

อะไร?

คนชรามอง สีหน้าตกใจ

เฉินเปียวเปียวก็ยิ่งไม่อยากจะเชื่อ

เพราะว่า ในตอนที่ตัวเองเหลือระยะห่างอีกเพียงไม่กี่ มิลลิเมตร อยู่ๆตัวเองกลับหยุดนิ่ง
จากนั้นก็ขยับตัวไปด้านหน้าตัวความไม่อยากจะเชื่ออีกครั้ง

ความรู้สึกแบบนี้จะอธิบายยังไงกันนะ ก็เหมือนกับว่าตัวเอง ออกแรงกระโดดหนึ่งครั้ง แล้วล้มลงบนที่ราบสูงทิเบต พยายามที่จะเตะตัวออกจากตำแหน่งที่ราบสูง ความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกกลัว ในพริบตาเดียวก็สามารถดูดกลืนหญิงสาวไปทั้ง

ตู้ม!

แต่วินาทีต่อไป หญิงสาวนี้ก็ถูกสะท้อนกลับไป

“เปียวเปียว!”

คนชราเกรงกลัวจนรีบดึงมือของหลานสาวเอาไว้

มองไปยังคนหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ไม่ได้เคารพอีกแล้ว แต่เป็น เริ่มเกรงกลัวขึ้นมามากๆ

“อย่าให้มีครั้งหน้าอีก!”

เฉินเกอไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับมา พูดขึ้นเบาๆ

“ท่านอาจารย์ ท่านจะขึ้นไปหรือ?” คนชราคนนี้ถามขึ้น

“อืม!”

“ท่านอาจารย์ ท่านมีความสามารถสูงมาก แต่ว่าที่เทือกเขา ผานหลังมีกฎมากมาย ถ้าเกิดท่านอยากขึ้นไป ไม่สู้รออีกสัก หน่อย ไม่นานก็จะเป็นลำดับการเข้าพบของตระกูลเฉินของเราแล้วไม่รู้ท่านอาจารย์ขึ้นไปด้านบนพร้อมพวกเรา”

คนชราแนะขึ้น

เงินเกอคิดแล้วก็คิด อย่างนี้ก็ดี ยังไงเสียตัวเองก็อยากเห็น ว่าอาจารย์เฉินเกอคนนี้มีความสามารถระดับไหน ไปกับพวก เขา ยังไงก็ง่ายกว่าตัวเองบุกเข้าไปมาก

ในตอนนั้น ก็เลยพยักหน้ารับปากเสีย

“ท่านอาจารย์สวัสดีครับ ผมคือเงินเทียนกาง!”

ตลอดทางก็พูดคุยกันอย่าประหยัดคำ พวกเฉินเกอทั้งสี่คน เข้าไปภายในวัดผานหลงกวนพร้อมกัน

มิน่าล่ะ ทำไมถึงได้คึกคักขนาดนี้

ที่แท้ไม่นานก่อนหน้า ภายในถนนการค้าแข็งแกร่ง อยู่ๆก็มี วิดีโอตัวจริงถูกปล่อยออกมา นั่นก็คือ วิดีโอที่ชายแก่คนหนึ่ง กำลังบินด้วยคุมกระบี่อยู่ในป่า ข้างๆแม่น้ำ

บวกกับที่คนชราได้รักษาคนรวยคนหนึ่งด้วยตัวเอง

ดังนั้นก็เลยมีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นก็เลยรับคนมาเป็นศิษย์ในสำนัก อย่างนี้ก็เลย เปิดกิจการขึ้นมา

ไม่กี่วันก่อน คนชราประกาศว่าจะรับศิษย์เพิ่มอีกสองสามคน ดังนั้น ก็เลยเกิดภาพตรงหน้าขึ้น
ส่วนมาก ก็คือมาเพื่อขอฝากตัวเป็นศิษย์ แล้วก็มีคนชราเป็น คนคิดด้วยตัวเอง

“ลงไปเถอะ ความสามารถมีจํากัด ความฉลาดมีน้อย ไม่ สามารถที่จะมาเป็นศิษย์ของฉันได้!”

ตอนที่เพิ่งจะเข้าไป ก็มีคนกําลังโดนไล่ออกมาพอดี

สีหน้าเต็มไปด้วยความหดหู

ส่วนห้องโถง ในวัดลัทธิเต๋าในตอนแรก ตอนนี้ก็ได้กลายเป็น สนามสอบเรียบร้อย

ด้านใน ยังมีลูกหลานของหลายตระกูล ที่กำลังรอเพื่อจะ ทดสอบ

ล้วนมีสีหน้าเคารพ

“เปียวเปียว แกเพิ่งจะเข้าไป! รีบมาทางนี้เร็ว!

พอเข้าไป ก็มีชายหนุ่มและหญิงสาวหลายคนทักทายเฉิน

เปียวเปียว

สองสามคนก็เลยเดินไปด้านข้างโดยปริยาย

“คุณปู่เฉินสวัสดีครับ!”

พวกก็ยังทักทายเงินเทียนกางอีกด้วย

“ยากมากๆ เปียวเปียวแกรู้ไหม จนถึงตอนนี้ ไม่มีใครที่ ฝากตัวเป็นศิษย์สําเร็จสักคนเดียว เงื่อนไขของท่านอาจารย์เฉิน หนักสุดๆ!”
ชายหญิงสองสามคนพูดขึ้นอย่างกังวล

“ยังมีอีกนะเปียวเปียว คนๆนี้คือใครเหรอ? แฟนของแกเห รอ?”

มีผู้หญิงบางคนถามขึ้น

เห็นได้ชัดว่าพวกเรารู้จักกันหมด

“พูดอะไรน่ะ แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ เขาคือคนที่จะมาเยี่ยม ท่านอาจารย์เฉิน!”

เฉินเปียวเปียวพูดอย่างลำบากใจ

“ผมไม่ได้มาเยี่ยมเขา ผมแค่มาดู แล้วก็มาหาของที่นี่ไป ด้วย!”

เฉินเกอพูดขึ้นเบาๆ

เขาได้แอบมองคนที่ทุกคนเรียกว่าท่านอาจารย์เฉินคนนี้แล้ว ภายในร่างกายของเขา มีพลังบางอย่างที่กำลังไหลเวียนอยู่ จริงๆ

แต่เดี๋ยวก็รุนแรงเดี๋ยวก็อ่อนแรง สถานการณ์แบบนี้ประหลาด มาก อย่างนี้ก็เหมือนกับพวกคนของตระกูลฝึกฝนมนต์ลี้ลับพวก

นั้น แถมไม่ได้เป็นผู้บำเพ็ญปฏิบัติจริงๆ

“แถมอย่างเขาอ่ะนะ สามารถที่จะทำการบินคุมกระบี่ได้จริง เหรอ?”

เฉินเกอสงสัยความเป็นจริงในเรื่องนี้มาก ในตอนนี้ก็เลย“หืม? มีอะไรทำไมต้องโหวกเหวก?”

“ท่านอาจารย์เฉิน ขอประทานอภัยด้วย แต่คุณผู้ชายคนนี้ สงสัยในพลังของท่าน

เฉินเปียวเปียวยิ้มๆ แล้วมาทางด้านเฉินเกอที่อยู่ข้างๆตัว

เอง

ทําให้เฉินเทียนกางสีหน้าตกใจ

“เปียวเปียว หลานกำลังพูดอะไร?”

เฉินเทียนกางโกรธ

ว่าก็ว่าไปแล้ว

แต่ว่า เปียวเปียวนั้นเอาแต่ใจมากจริงๆ

ส่วนเฉินเปียวเปียวไม่ได้สนใจอะไรมาก

หี นายแข็งแกร่ง พอใจแล้วใช่ไหม? ถ้าเกิดว่าแข็งแกร่ง จริงๆ อย่างนั้นก็ออกมาประลองกันสักตั้ง ต่อหน้าท่านอาจารย์ เฉินเกอ มาดูกันว่าแกจะมีพลังมากแค่ไหนกัน!

เธอว่า ในใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ