บทที่ 35 เกิดเรื่องแล้ว

“ชื่อเสียงพังทลาย แผนไหนล่ะ” เฉินเกอเองก็ชักจะอยากรู้แล้ว

เมื่อครู่ที่จวงเฉียงมาหาไป๋เสี่ยวเฟยที่นี่นั้น เฉิน เกอก็พอมองออก ถึงแม้นว่าจวงเฉียงจะดูเกรง ๆ ใจ แต่ เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนไม่ลงรอยกัน

แต่เพียงแค่กลัวอำนาจของครอบครัวไป๋แค่นั้น

เอง

“เหอะ ๆ จะให้คุณดูวิดีโอนี้”

เมื่อพูดเสร็จ ไป๋เสี่ยวเฟยก็หยิบโทรศัพท์มือถือ ออกมา แล้วให้เฉินเกอดูวิดีโอที่พวกเขาได้ทำการบันทึก

ไว้

นี่คือห้องนอนขนาดใหญ่

จะเห็นว่าจวงเฉียงกำลังอุ้มผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ใน อาการสลบเดินเข้าห้องไป ผู้หญิงคนนี้อายุราว ๆ สามสิบได้ สวยด้วย

เรื่องราวหลังจากนั้น คงไม่ต้องคิดแล้วว่าจะเกิด อะไรขึ้น

แต่เสียดาย วิดีโอนี้มีความยาวแค่สามนาที จวง เฉียงคงจะถึงคาดแล้ว
เฉินเกอเห็นจนเกิดความรู้สึกไม่อยากดู

“นี่ไม่สามารถทำลายชื่อเสียงเขาหรอ พฤติกรรม แบบนี้ สำหรับพวกเธอมันปกติไม่ใช่หรือ”

เฉินเกอพูด

ทำเอาไปเสี่ยวเฟยเองรู้ก็สึกไม่ดี “คุณชายเฉิน พวกเราเองก็เที่ยวผู้หญิงเสมอนะ แต่ไม่เหมือนกับจวง เฉียง คุณรู้ไหมว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เธอเป็นแม่เลี้ยง ของเขานะ”

“เหี้ย”

เฉินเกอรู้สึกตกใจจนตาค้าง อย่างนั้นนี่คงจะสะเทือนใจมากน่าดู

“นายเกลียดเขาขนาดนี้เลยหรอ แถมยังไปสำรวจ ข้อมูลเขามาด้วย” เฉินเกอพูดขึ้นลอย ๆ

ไปเสี่ยวเฟยพูดขึ้น”ใครอยากให้บ้านจวงเล่น สกปรกแบบนี้ คุณชายเฉิน ตอนแรกภัตตาคารหมิงหวา งจะประมูลแล้ว และครอบครัวเราเองก็ว่าจะซื้อไว้ และก็ สุดท้ายก็ประมูลราคามาได้ เพราะว่าเข้าร่วมงานประมูล บ่อยครั้งจนรู้จักแนวทาง นั้นก็คือสามนาที่สุดท้าย เสนอ ราคาไม่ได้อีกแล้ว และสุดท้ายครอบครัวเขาเองก็เป็น ฝ่ายแย่งไป แจ่ม ! จนกระทั่งนาทีสุดท้ายถึงประมูล ราคามาได้สำเร็จ”

“เขาเล่นสกปรกกับบ้านฉัน งั้นฉันก็จะเอาคืนเขา เหมือนกัน”
เฉินเกอเข้าใจแล้ว เมื่อก่อนพวกเขาไม่กล้าทำ เรื่องอย่างนี้ เพราะกลัวหลี่เจิ้นกั๋วจะติดตามเรื่องนี้ อีก อย่างเพราะว่าเขาเป็นคนดูแลธุรกิจภายในทั้งหมด และ การก่อเรื่องมันเป็นธุรกิจที่ต้องห้ามด้วย

“ดังนั้นพวกคุณจึงต้องการที่จะได้รับการยอมรับ หรอ”

“ใช่ เพียงแค่คุณให้คุณอาหลี่ไม่ต้องมากล่าว โทษก็พอ ส่วนเรื่องที่เหลือ ก็ยกให้พวกเราจัดการ”

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร แล้วจากนั้นก็ยกแก้วเหล้า ขึ้นกระดกไปหนึ่งคำ

และไปเสี่ยวเฟยทันใดก็เข้าใจจากนั้นก็ส่ง สัญญาณด้วยสายตาให้กับน้องอีกคน

น้องคนนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มา “โอเค สักพักพวก คุณคอยดูให้ดี ๆ นะ….

เมื่อพูดจบ จากนั้นก็แอบ ๆ เดินไปยังม่านฉาก หลังของพิธี

เมื่อก่อนเฉินเกอเขาจนเขาจึงต้องรองรับอารมณ์ โกรธหรือการดูถูกจากผู้อื่น แต่ตอนนี้มีเงินแล้ว ทำไมยัง ต้องรองรับการรังแกจากคนอื่นอยู่

ดังนั้น หากสามารถแก้เผ็ดไอ้จวงเฉียงนี่ได้ เฉิน เกอเองก็คงจะรู้สึกดีเหมือนกัน

และอีกอย่าง ทำเอาแม่เลี้ยงเขาได้รับการเหยียด หยามอย่างมาก
แต่พิธีการก็ยังดำเนินไปเรื่อย ๆ

จนถึงขั้นตอนสุดท้ายที่ต้องตัดริบบิ้น

และคุณชายน้อยของภัตตาคารหมิงหวางอย่าง จวงเฉียง แน่นอนว่าต้องขึ้นไป

“ยีฟาน คุณขึ้นไปพร้อมกับผมเถอะ”

จวงเฉียงจับที่มือของจ้าวยีฟานอย่างเบา ๆ จนทำให้คนที่อยู่ในงานรู้สึกอิจฉา

โดยเฉพาะหยางเสว่ ที่คิดว่าทำให้ชีวิตของตัว เองทำไมไม่ดีอย่างนี้ ตอนแรกก็คบหากับ เฉินเกอซึ่ง เป็นคนไม่มีอะไรเลย และหลังจากนั้นก็คบกับลู่หยางซึ่ง

เป็นลูกคุณหนูธรรมดา ๆ คนหนึ่ง

ถ้าหากเจอคนอย่างจวงเฉียง

หรือมีอำนาจแบบนี้ก็คงดี

จ้าวยีฟานเองก็จะไม่ได้ปฏิเสธ

เลยโดนจวงเฉียงจูงมือไปแบบนั้น และทั้งสอง คนก็เดินตรงไปยังหน้าเวที

ในขณะที่เดินผ่านโต๊ะของเฉินเกอที่นั่งอยู่นั้น

สายตาของจ้าวยีฟาน ก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยัง

เฉินเกอ

โดยมีความนัยน์บอกเขาว่า มองเห็นหรือยัง ไม่ว่า

เธอจะอยู่ที่ใด แต่ก็ยังคงห่างกันอยู่ดี และจวงเฉียงเองก็มองที่เฉินเกอด้วยความพอใจแกมเยาะเย้ย ในสายตาของผู้คนในงาน เขามีความรู้สึก ว่ากำลังเหยียบเฉินเกอไว้ใต้เท้า

เพียงเพราะว่าจวงเฉียงตั้งแต่เด็กนั้นเป็นคนมีปม ในใจ พอดีวันนี้มีไอ้โง่อย่างเฉินเกอมาแล้ว

“หนูทางยังเหลืออีกยาวไกล ฉันจะค่อย ๆ เหยียบ นายให้จม และจะทำให้นายจนอย่างทรมานที่สุด”

จวงเฉียงคิดในใจ

เฉินเกอกำลังดื่มเหล้าอยู่ และไม่ทันไรลูกน้อง ของไป๋เสี่ยวเฟยก็กลับมายังข้าง ๆ แล้วพยักหน้าให้กลับ เฉินเกอ เป็นสัญญาณว่าแผนนี้สำเร็จแล้ว รอดูผลงานได้ เลย

เฉินเกอก็เลยมองไปยังบนเวทีที่จวงเฉียงยืนอยู่

พ่อและแม่เลี้ยงของเขาก็อยู่ และเห็นได้ชัดว่า ตอนที่จวงเฉียงกำลังจูงมือของจ้าวยีฟานนั้น สีหน้าของ แม่เลี้ยงเขาดูไม่ปกติ

“ทุกท่านครับ ผมจะแนะกับทุกท่านสักหน่อย นี่คือ แฟนผมครับ เธอคือจ้าวยีฟาน ! ”

ในเวลานั้น แขกในงานที่อยู่ด้านล่างของเวทีต่าง ก็มองยังมือตัวเองที่จับกับมือของจ้าวยีฟานไว้

แล้วแนะนำให้แขกในงานได้รู้จัก

จ้าวยีฟานเป็นคนหน้าตาดี แม้แต่คนที่เธอไม่ชอบ แล้วอย่างเฉินเกอก็ยังรู้สึกว่าเธอสวย และจวงเฉียงเองก็ พลอยดีมีหน้ามีตาไปด้วย
“ยีฟาน ทักทายแขกหน่อย”

จวงเฉียงพูดบอกเธอเบา ๆ

จ้าวยีฟานรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อย”สวัสดีค่ะทุกท่าน ดิฉันจ้าวอี้ ฟาน !”

“ว้าว คนสวย เธอรู้จักกับคุณชายจวงได้อย่างไร หรือว่า , การสบตาครั้งหนึ่ง , ทำให้มีเยื่อใยกัน ? ”

“ใช่สิ รีบบอกมา ให้พวกเราได้รู้หน่อยว่าคุณชาย

จวงเคยทำอย่างไรมา” ข้างล่างเวที มีทายาทเศรษฐีหลายระดับจำนวน

มาก เพราะพวกเขารู้ว่าคงจะตีสนิทคนสมบูรณ์แบบอย่าง ไป่เสี่ยวเฟยไม่ได้ จึงสนิทได้แค่จวงเฉียง

จ้าวยีฟานสางผมไปแล้วพูดขึ้นว่า “ฉันรู้จักกับจวง เฉียงมานานแล้วค่ะ ลุงจวงกับคุณพ่อของฉันเคยเป็นคู่ ค้ากัน แล้วเรื่องที่ฉันตกลงคบกับจวงเฉียงนั้น ก็ตอน หลังจากที่จวงเฉียงกลับมาจากนอก และเคยช่วยฉันทำ ธุระเรื่องหนึ่ง จนทำให้ฉันรู้สึกประทับใจ”

“ว้าว ๆ ๆ ! ”

“เป็นอย่างนี้นี่เอง คุณชายจวงนี้สุดยอดจริง ๆ การตามจีบผู้หญิงที่ดีที่สุด ก็คือการทำให้เธอรู้สึก ประทับใจนี่เอง”

เมื่อทุกคนได้ฟังดังนั้น ก็เริ่มถูกเริ่มเถียงกันใหญ่ และมีความรู้สึกอิจฉาที่จวงเฉียงนั้นได้แฟนสวย

เฉินเกอที่อยู่ข้างล่างของเวทีก็เกิดความรู้สึก
“ที่เขาว่าชายหล่อหญิงสวย วันนี้เหมือนเป็นวันดี ที่มีเรื่องดีเกิดขึ้นสองเรื่อง ต่อไป ก็เป็นพิธีการเปิดภัตตา คารหมิงหวางด้วยการตัดริบบิ้น และจากนั้น ก็จะเปิด วิดีโอที่บรรดาเฒ่าแก่ทั้งหลายที่ได้ส่งคำอวยพรมาให้ ทุกท่านดู ทุกท่านกรุณาที่หน้าจอ”

พิธีกรมีวาทศิลป์มาก เพื่อเป็นการประหยัดเวลา เขาเลยรีบพูดต่อในประเด็นอื่น

จากนั้นแสงไฟก็ค่อย ๆ ดับลง

จ้าวยีฟานยังคงมองดูเฉินเกอด้วยแววตาเหมือน เดิม

แต่ยิ้มของเฉินเกอนั้น กลับโดนเธอยิ้มเยอะเย้ย ไว้เหมือนกัน

เชิญอิจฉาไป เหอะ !

จากนั้น ที่จอภาพก็มีการแสดงเริ่มขึ้น

และสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าทุกคนนั้น กลับไม่ใช่คำ อวยพรที่ส่งมา แต่เป็นวิดีโอภาพที่โรงแรม

“อะไรน่ะ”

ทุกคนที่อยู่ข้างล่างของเวทีต่างเพ่งสายตามอง

“นี่คือ…. เชี่ย ! ”

เมื่อมองเห็นภาพที่จวงเฉียงอุ้มผู้หญิงเข้าห้อง และผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นแม่เลี้ยงของเขา

“ตูม ! ”
ทุกคนในงานต่างตาค้างกันไปตาม ๆ กัน จวงเฉียงที่อยู่บนเวที ทันใดก็มีสีหน้าที่ซีดเผือด และจ้าวยีฟานเองก็ดูมีสีหน้าที่งงงวยด้วยเหมือน

กัน

ที่สุดกว่านั้นคือ ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียของพ่อเขา ซึ่งมีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยงของเขาด้วย

“นี่ …แก มันสารเลว ไอ้สารเลว ! ”

พ่อของจวงเฉียงโกรธแทบจะกระอักเลือด

“ไม่ ! นี่ไม่ใช่ผม ใครเป็นคนเปิดวิดีโอนี้” จวงเฉียงพูดขึ้นด้วยอาการสั่นเทา

ถึงแม้ว่าเขาจะพูดเสียงดัง แต่ความตึงเครียดก็คง ยังดำเนินต่อไป

ทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว

สีหน้าของจ้าวยีฟานดูผิดหวังจากนั้นก็ส่ายหัว เธอไม่เพียงแค่ผิดหวังเท่านั้น แต่วันนี้เธอยังได้รับการ เหยียดหยามอย่างหนัก

เพราะเมื่อครู่เธอเพิ่งแนะนำตัวไปว่าเป็นแฟนของ จวงเฉียง แต่ตอนนี้ เพิ่งจะได้รู้จักกับอีกด้านที่ชั่วร้าย ของจวงเฉียง

ยิ่งไปกว่านั้น ข้างล่างยังมีนักข่าวจากสำนักต่าง ๆ

อีกมากมาย

จ้าวอี้ ฟาน ดังแล้ว
เมื่อครู่ ยังดูมีสีหน้าที่น่าภูมิใจ แล้วไหนเลยจะ เห็นธาตุแท้ได้

“เธอนี่มันสารเลวจริง ๆ ”

เปี๊ยะ !

จ้าวยีฟานตบยังบ้องหูของจวงเฉียงไปหนึ่งที่

เหมือนกับว่าเธอกำลังเจอแล้วสวรรค์ จากนั้นก็ โยนเธอลงมาสู่โลกมนุษย์

จ้าวฟานใช้มือกุมปากไว้ แล้วก็วิ่งร้องไห้ออกไป

“อี้ ฟาน อี้ ฟาน !”

หม่าเสี่ยวหนานเองก็ไม่นึกว่าเรื่องราวมันจะมาถึง ขั้นนี้ เธอเองก็รู้ว่าวันนี้ยีฟานคงจะเจ็บหนัก กลัวเธอจะ คิดสั้น จึงรีบวิ่งตามเธอออกไป

บนเวที พ่อจวงกำลังตีจวงเฉียงสั่งสอนด้วย อารมณ์โกรธ

ข้างล่างเวที แขกทั้งหลายก็ได้แต่ยืนมอง

“ฮา ๆ…”

ไปเสี่ยวเฟยหัวเราะ “คุณชายเฉิน สะใจไหม ที่ไอ้ เด็กเมื่อวานซืนการฉีกหน้าคุณ จึงทำให้คุณรู้สึกไม่ได้ดี และคงคิดไม่ถึงล่ะสิว่าเราจะมีปัญญาเอาคืน”

เฉินเกอก็ได้แต่ยิ้มด้วยความพอใจ

ที่เห็นจวงเฉียงอยู่บนเวทีและกำลังเอามือกุมหน้า ไว้ไม่ให้นักข่าวถ่ายรูป
เขาเลยพูดขึ้นว่า “พอแล้ว ไม่มีอะไรให้ดูแล้ว แยก ย้ายได้แล้ว”

แกล้งคนอย่างนี้ เฉินเกอเองก็ไม่เคยทำมาก่อน แต่ว่าลองคิดไป ไอ้จวงเฉียงคนนี้เหมาะแล้วกับ คำว่า สมน้ำหน้า

เมื่อบอกกับไป๋เสี่ยวเฟยและคนอื่นแล้ว เฉินเกอก็ กลับไปยังที่นั่งของหยางฮุยและคนอื่น ๆ

หากถ้าอยู่ต่อไปก็คงไม่มีความหมาย จึงเตรียมตัว กลับจากภัตตาคารด้วยการเรียกรถแท็กซี่กลับ

และในตอนนั้น ลู่หยางกำลังพาหยางเสว่ผ่าน ถนนไป แถมยังตั้งใจลดความเร็วรถใส่หน้าเฉินเกออี กด้วย

“โย่ ดึกขนาดนี้ รถคงเรียกยากล่ะสิ”

ลู่หยางยิ้มด้วยความพอใจและพูดขึ้น เพราะตอน แรกวันนี้ที่เขามาที่นี่ก็เพื่อจะมาแกล้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ แกล้งอะไร

แถมเกือบจะโดนเฉินเกอหักหน้าอีก

เพราะว่าคุณชายไป๋และคนอื่น ได้เรียกเฉินเกอ ไปนั่งด้วย

ถ้าหากว่าไม่ใช่จวงเฉียงมาเคลียร์ คืนนี้หยางเสว่ กับลู่หยางเกรงว่าคงจะนอนไม่หลับแน่

เมื่อพูดจบ แล้วทั้งสองจากไปอย่างน่าหมั่นไส้
“แม่งเอ่ย ผยองทำไมวะ”หยางฮุยด่าไปหนึ่งคำ

“เออ ได้ยินมาว่าไอ้ลู่หยางกลับมามีเงินอีกแล้ว วันนั้นให้เขาออกสองหมื่นยังยากเลยไม่ใช่หรอ แล้ววัน นี้ไม่รู้ว่าเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ แถมยังซื้อของให้ หยางเสว่อีกมากมาย “หลี่ปินถอนหายใจแบบหมด ปัญญา

หยางฮุยสะกิด ๆ หลี่ปินแล้วจึงทำให้เขารู้สึกได้ ว่า ลู่หยางเป็นคนแย่งแฟนของพี่เฉินไป แล้วจากนั้นก็ ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ที่จริงเฉินเกอเองก็สงสัย แต่เรื่องเหล่านี้กับเฉิน เกอแล้วมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเฉินเกอก็ดังขึ้น เป็นหม่า เสี่ยวหนานที่โทรมา

“เฉินเกอ พวกแกอยู่ไหนกัน รีบ ๆ มาที่ตี้หวา งKTVเร็ว ยีฟาน เกิดเรื่องแล้ว”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ