บทที่ 721 ฉันช่วยเขาจ่ายเอง

เพราะตนได้ทะลุมิติกลับไปในโลกอดีต ตอนนี้จึงมีเงินเกออีกคน หนึ่งด้วย

พี่จื่อเยียนได้เตือนเป็นพิเศษว่าเฉินเกอทั้งสองคนจะเผชิญ

หน้ากันโดยตรงมิได้

ดังนั้นเฉินเกอจําเป็นต้องไปหาตน ในอดีตและนำเขาไปซ่อน ในสถานที่เงียบสงบแห่งหนึ่งชั่วคราวก่อน ในระหว่างเจ็ดวันนี้ตัว เองจะเป็นตัวแทนปรากฏตัวของเขาเอง

ตอนนี้ต้องทําการปลอมโฉมง่ายๆเสียก่อน

และในขณะเดียวกัน

ในรั้วมหาวิทยาลัย

เสียงกีบดัง ปัง!

มีนักศึกษาชายคนหนึ่งถูกนักศึกษาอีกคนหนึ่งที่ร่างกายกำยา กระโดดถีบจนล้มดิ้นอยู่กับพื้น

บัดนี้นักศึกษาชายร่างกำยำผู้นี้ได้โอบหญิงสาวที่แต่งตัวเวอร์

วังเอาไว้

“แม่งเอ้ยเงินเกอ นายมันขายขี้หน้ามากเลยที่วิ่งมาเก็บขยะ อยู่ที่นี่ และเกือบจะชนตัวแฟนสาวของผมด้วย ขายหน้าจนไม่มี หน้าก็แล้ว ผมว่าตอนนี้นายแถมยังไม่มีตาด้วยมั้ง
นักศึกษาชายร่างกาย่า นิ้ว ค่าเงินเกออยู่ จากนั้นยกขาถีบเงินเกอครั้งหนึ่งจนล้มลงไปกองกับพื้น

“สามีคะ คุณรู้ไหมคะ เฉินเกอยังมีแฟนสาวที่หน้าตาสะสวยอยู่ คนหนึ่งด้วยนะคะ ไม่รู้จริงๆว่าผู้หญิงคนนั้นคิดอะไรอยู่ เสีย ศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงหมดเลยที่มีแฟนหนุ่มเป็นคนอย่างนี้

หญิงสาวคนนั้นกล่าว

“ฮ่าๆๆ ไอ้ยาจกนี้อย่าไปพูดถึงเลยดีกว่า เห็นสภาพที่น่า สมเพชของเขาแล้วทำให้ผมโมโหนะ ที่รักพวกเราไปเที่ยวเล่น กันเถอะ อย่าไปสนใจเขาเลย!

นักศึกษาชายร่างกายกอดหญิงสาวแล้วเดินจากไป และที่นี่คือมหาวิทยาลัย ซึ่งมีนักศึกษาเดินไปเดินมาเป็น จำนวนมาก ดังนั้นจึงมีหลายคนเห็นภาพที่เกิดขึ้นนี้

แล้วมายังเฉินเกอพลางกระซิบกระซาบ

เฉินเกอถูกเขาถีบใส่หน้าท้อง จนทำให้รู้สึกว่ากระเพาะอาหาร เป็นตะคริวไปเลย บัดนี้เฉินเกอพยุงหน้าท้องของตนพลางกัดริม ฝีปากไว้

เห็นได้ชัดจากภาพเหล่านี้ว่าไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรกกับเขา

แต่สายตาคนรอบข้างที่มองเขาอย่างเย้ยหยัน ยังคงทำให้เขา อายจนหน้าแดงเรื่อ เขาลุกขึ้นจากพื้น ถือกระสอบที่ใส่ขวดเปล่า ที่ตนเก็บได้แล้ววิ่งหนีไปอย่างน่าเวทนา
เงินเกอวิ่งออกไปอยู่นอกมหาวิทยาลัยตรงมุมเล็กๆ ในที่ร้าง แห่งหนึ่ง

เขานั่งชันเข่า น้ำตาไหลริมอย่างไม่อาจห้ามได้

เขาก็ไม่อยากตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แต่ว่าเพราะเขาจน เขาจึง จําเป็นต้องทําแบบนี้

แน่นอน เขาไม่เคยคิดว่าการเก็บขวดเปล่าขายจะเป็นเรื่องที่ น่าอับอาย

แต่ว่าทำไมทุกคนต้องมารังแกเขาด้วย? ครุ่นคิดได้สักพักหนึ่ง มือถือเก่าๆ ที่จะพึงมีพังแหลก็มีข้อความ แจ้งเตือน

เห็นว่าเป็นข้อความจากแฟนสาวหยางเสว่

“เสี่ยวเกอ ฉันคิดมาตั้งนานแล้ว หรือพวกเราต่างคนต่างอยู่ กันสักพักหนึ่งเถอะ คุณอย่าคิดมาก ฉันไม่ได้มีเจตนาอะไร แค่ อยากจะอยู่เงียบๆคนเดียว ให้ฉันคิดไตร่ตรองถึงเรื่องในอนาคต ของพวกเราหน่อย! ช่วงนี้ก็อย่าเพิ่งติดต่อฉันเลยนะ!

เห็นได้ชัดว่าเป็นข้อความบอกเลิกจากหยางเสว่

“ทำไม? ”

เขาร่ำไห้อย่างเจ็บปวดรวดร้าว

และเขาไม่ได้สังเกตเห็นว่ามีคนที่สวมใส่หมวกและแมสยืน มองเขาอยู่ไม่ไกลนัก
“ที่แท้ ผมกลับมาถึงตอนที่เลิกกับหยางเสว! ” ไม่ผิด คนที่ยืนอยู่ด้านข้างคือเงินเกอที่กลับมาในโลกอดีต

ที่เขายังไม่ได้ปรากฏตัวก็เพราะว่าอยากจะแน่ใจเสียก่อนว่า ตอนกลับมาอยู่ในช่วงเวลาไหน ตอนนี้แน่ใจแล้ว

เงินเกอค่อยๆเดินไปหาเขา

“คุณ….คุณจะทำอะไร? ”

เฉินเกอในอดีตถือถุงกระสอบขึ้นด้วยสีหน้าหวาดกลัว เฉินเกอได้แปรเปลี่ยนเสียงของตนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดังนั้น คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่ง

เฉินเกอขมวดคิ้ว”ผมเห็นคุณในสภาพนี้แล้ว ทำไมอยากจะชก

คุณเหลือเกิน? ”

เฉินเกอพูดอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร

……..ก็คือตัวเองในอดีต!

เฉินเกอ ในปัจจุบันเห็นแล้วอยากจะตบหน้าตน ในอดีตสักสอง สามครั้ง

เป็นคุณชายมีสูงสงแท้ๆ แต่กลับมีสภาพที่ย่ำแย่เช่นนี้

เห็นแล้ว โมโหยิ่งนัก

ความรู้สึกแบบนี้มันแปลกพิลึก
“ถ้าอย่างนั้นคุณชกผมแล้วก็ปล่อยผมไปเถอะ! ”

เฉินเกอกล่าว คนที่เขารักที่สุดหยางเสร่ได้บอกเลิกกับเขาแล้ว ตอนนี้เขาเงียบสงัด คนอื่นชกเขา ค่าเขา เขาจะไปมีสิทธิ์อะไรต่อ ต้านได้? ไม่ ไม่มีเลย

“ไอ้บ้าเอ้ย! ”

เฉินเกอไม่อยากจะเชื่อเลย ขณะนี้เขาไม่ได้พูดอะไรมาก จี้จุด ให้ตนในอดีตสลบไป!

“เฮ้อ นายจะได้เปลี่ยนชะตากรรม ในไม่ช้านี้แล้ว หวังว่าหลัง จากที่เปลี่ยนชะตากรรมแล้ว ไม่ต้องเหมือนผมที่มีสภาพย่ำแย่ เช่นนี้อีกต่อไปนะ ลูกผู้ชายก็ควรมีท่าทางของลูกผู้ชาย

เฉินเกอแบกตนขึ้นมา แล้วกล่าวพิมพ์ด้วยสีหน้ายิ้มแห้ง

เขาต้องซ่อนตัวเฉินเกอในอดีต จากนั้นลดความทรงจำช่วงนี้ ของเขาไป ตนจะปรากฏตัวในฐานะเขาเอง

จัดการเรื่องแค่นี้มันไม่ยากสำหรับเงินเกอหรอก

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลังจากใส่เสื้อผ้าของตนในอดีตเสร็จ เรียบร้อยก็ไปปรากฏตัว ส่วนถุงใส่ขวดนั้นเขาได้โยนทิ้งไปตั้ง นานแล้ว

เดินอยู่ในถนนมหาวิทยาลัย เฉินเกอรู้คิดถึงและโหยหาเป็น อย่างมาก

ถ้าทุกอย่างนี้เป็นจริงก็คงจะดี ถ้าเป็นไปได้เขายินดีที่จะไม่เป็นคุณชาย

ไม่ช้า เฉินเกอเดินไปถึงตรงร้านขายชานม

ในร้านชานมแห่งนี้ เฉินเกอยังคงจดจำเรื่องราวได้อย่าง แม่นย่า

ตอนที่เริ่มรู้จักมู่หานอย่างเป็นทางการก็ตอนอยู่ในร้านชานม แห่งนี้นี่แหละ ยังคงความน่ารักของมู่หาน ในตอนนั้นได้อย่าง

ชัดเจน

ใบหน้าเฉินเกอแสดงอารมณ์

เมื่อคิดว่าเขาทั้งสองจากกันนานขณะนี้แล้วมาเจอกันที่เดิมอีก ครั้ง จึงรู้กสึกหดหู่ใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“เถ้าแก่ เอาชานมแก้วหนึ่งครับ

เถ้าแก่ก็ยังเป็นเถ้าแก่คนนั้น บัดนี้เฉินเกอกล่าว

“ได้ครับ อันนี้ครับ!

เถ้าแก่ยนชานมมาอย่างคล่องแคล่ว นักศึกษา แปดหยวน

ครับ!”

“อืม! ”

เฉินเกอนาธนบัตรใบหนึ่งออกจากกระเป๋าด้วยจิตใต้สำนึก จากนั้นยื่นให้เถ้าแก่ไม่ต้องทอน!

เฉินเกอกล่าว
จากนั้นก็คิดจะเดินออกไป

“โอ้ไม่ใช่นะ! นักศึกษารอก่อน ชานมผมแก้วหนึ่งแปดหยวน แต่นายให้ผมธนบัตรห้าเซ็นต์หนึ่งใบ แล้วยังบอกว่าไม่ต้องทอน อีกเหรอ? ”

เถ้าแก่มองเฉินเกอเหมือนจะเอื้อไปแล้ว

เฉินเกอมองแล้วก็เห็นเป็นเงินห้าเซ็นต์จริงๆ

เขาลืมไปว่าตอนนี้เป็นนักศึกษาเฉินเกอที่ยากจนอยู่

พูดตามความเป็นจริง เฉินเกอในขณะนี้มีความทรงจำที่เลือน รางกับเงินเล็กๆน้อยๆมาก เพราะปกติเวลาที่เขาใช้จ่ายจะอยู่ใน หลักร้อยล้าน ดังนั้นตอนนี้จึงไม่คุ้นชินสักเท่าไหร่

ไอ้มารดาเฮ้ย ตอนนี้ตนไม่มีเงินติดตัวสักบาทเดียว คาดว่า เงินห้าเซ็นต์นี้คงจะเป็นเงินเก็บก้อนสุดท้ายแน่ๆเลย

เฉินเกอมีสีหน้าอึดอัดใจ

หนุ่มสาวจำนวนไม่น้อยที่อยู่รอบๆต่างกำลังเอามือปิดปาก หัวเราะเยาะเฉินเกออยู่

สีหน้าของพวกเขาเหมือนกำลังบอกว่า ไอ้เด็กยากจนคนนี้ยัง คิดจะดื่มชานมอีก?

“โอ้พระเจ้า นักศึกษาอย่าบอกผมนะว่าเงินแค่แปดหยวนก็ ไม่มี? ”
เถ้าแก่ตกตะลึง

“เออ……ผมเหมือนจะไม่มีจริงๆ! ”

เฉินเกอพูดอย่างอึดอัด ล้วงจนทั่วกระเป๋าก็ไม่พบแม้แต่ สตางค์แดงเดียว

“แม่งเอ้ย นายยังคิดจะมาล้อผมเล่นอีกเหรอ? แค่ชานมแก้ว เดียวไม่เท่าไหร่หรอก แต่เมื่อกี้นายโยนเงินห้าเซ็นต์ให้ผมแล้ว ยังบอกว่าไม่ต้องทอน นายหมายถึงว่ายังไง ไม่มีเงินแล้วแกล้ง ทำตัวเป็นเศรษฐีอะไรอีก ไม่ได้ วันนี้ไม่มีเงินก็ไปไหนไม่ได้ ผมจะ ไปฟ้องที่มหาลัย!

เถ้าแก่ชานมร้อนรน

เฉินเกอก็ไม่รู้จะทำยังไงดี

ในขณะที่เป็นตัวตลกให้คนอื่นขบขันอยู่นั้น

ทันใดนั้นก็มีเสียงหวานดังขึ้นมาจากด้านหลังของเฉินเกอ

“เถ้าแก่ อย่าทำให้เขาลำบากใจเลยค่ะ เงินแปดหยวนนี้ฉันจะ ช่วยเขาจ่ายเองค่ะ!

น้ำเสียงนี้เหมือนเสียงของนกขมิ้นที่ไพเราะเสนาะหูมาก ในน้ำ เสียงมีความอ่อนโยนระคนความสง่าผ่าเผยแฝงอยู่ด้วย

และเป็นเพราะเสียงนี้ ทำให้เป็นเธอตัวสั่นกะทันหัน แก้วชานม ในมือก็หล่นลงสู่พื้น……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ