บทที่711 ชายแก่ที่สวมหน้ากาก

คนตรงหน้านั้น พูดให้กระจ่างคือไม่ใช่มนุษย์

ร้ายกาจ ร้ายกาจจริง ๆ

พ่อลูกตระกูลสวี่กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เดิมที่ยังคิดว่า หยิ่นจูน นี้มีความสามารถพิเศษบางอย่างที่จะช่วยฆ่าทุกคน แต่ตอนนี้ ด้วยหมัดหมัดเดียว ก็กลายเป็นกองเนื้อกองหนึ่ง

จะทำให้ตระกูลสวีตกลำบากจริงๆ

ตูม

สวี่เหวินตง นั้นคร่ำหวอดอยู่ในวงการนี้มานาน เขารู้ได้ อย่างดีว่าสองพ่อลูกจะต้องเจอกับอะไรต่อไป

เขาจึงรีบคุกเข่าลง

“คุณครับ ไว้ชีวิตพวกเราด้วย!! สวี่เหวินตง พูดอย่างนอบน้อม

“ช่วยเอ๋อ! เร็วเข้า! คุกเข่าให้คุณเขาสิ ขออภัยด้วย!!

สวี่เหวินตง ดึงลูกชายให้คุกเข่าลงด้วย

คนกลุ่มนี้ เรียกง่าย ๆ ว่าไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วย
“ดีมาก!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย

“ขอบคุณครับ….ขอบคุณครับที่คุณไว้ชีวิตเรา

สวี่เหวินตง น้ำหูน้ำตาไหลไม่หยุด

“แกอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้พูดว่าจะไว้ชีวิตพวกแก เพราะฉัน เคยให้โอกาสพวกแกไปแล้ว แต่น่าเสียดาย พวกแกไม่คว้ามันไว้ ฉันเคยให้คำมั่นไว้แล้ว คนที่อยากจะฆ่าฉัน มันจะต้องชดใช้ด้วย ชีวิตทั้งโคตร คิดจะอยู่ในวงการต้องมีความจริงใจต่อมิตร ใน เมื่อบอกว่าจะฆ่าแล้ว ฉันจะฆ่าแกทั้งครอบครัว!

เฉินเกอพูดขึ้นอย่างเยือกเย็น

“อะไรนะ!”

สวี่เหวินตง เหงื่อตกราวกับสายฝน และทรุดตัวนั่งลงกันพื้นใน ทันที หากเขารู้ว่าได้เข้าไปเหยียบเท้าใคร เขาไม่ทางกล้าจะหา เรื่องกับวายร้ายคนนี้หรอก

ถ้าจะพูดให้ง่าย กับคนกลุ่มนี้ ให้เฉินเกอจัดการมันก็เป็นเพียง เรื่องกล้วย ๆ

ในตอนแรกที่ตัวเองค้นพบที่ฝังศพของพี่หลินเซียว นั้น เพราะ ยังมีเรื่องราวที่ไม่ชัดเจนอีกเป็นจำนวนมาก ดังนั้นเฉินเกอจึงได้ ตั้งค่ายกลเพื่อปกปิดสุสานโบราณทั้งหมดเอาไว้ก่อน ในช่วงเวลา นั้น
จนในตอนนี้ ปริศนาในเวลานั้นได้คลี่คลายไปเป็นจํานวนมาก แล้ว

และตัวเขาเองก็ก้าวสู่ความลับของไท่หยางเหมิงไปมากแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นเขามี หินโชคชะตาอยู่ในมือ ตามที่พี่จ่อเขียน กล่าวไว้ ถ้าหากว่าพลังพื้นฐานของตนเองไม่ได้ถูกคนอื่นทำลาย หินโชคชะตา คงจะแสดงผลได้มากกว่านี้

แต่ยังมีเรื่องให้เฉินเกอต้องไปจัดการในทันที

นั่นก็คือสุสานโบราณ

หินโชคชะตาได้แสดงให้เห็นหลายครั้งถึงเรื่องในสุสาน โบราณและเรื่องของตระกูลเฉินของตนเอง มันคงต้องการจะบอก อะไรสักอย่าง

ด้วยความกังวลใจว่าจะเกิดเรื่อง คนกลุ่มนี้จึงได้รีบมุ่งหน้าที่

ไปที่สุสานโบราณ

“ในตอนแรก ที่ผมถูกโม่ซางหลงไล่ล่าในดินแดนแห่ง หุบเขาทรายแห่งนี้โชคดีที่เขาบีบจนผมเข้ามาใน วังใต้ดินแห่งนี้ ไม่อย่างนั้นผมคงยังหาไม่เจอว่า พี่หลินเซียวอยู่ที่ไหน ต่อมา ผม จึงได้ปิดผนึกที่นี่ไว้!”

เพียงไม่นาน เฉินเกอและพวกก็เข้ามาถึงสุสานโบราณ และพูดขึ้นกับพวกคุณลุง แต่ว่าหลังจากที่เดินเข้าไปใกล้แล้ว เฉินเกอก็กะพริบเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้

เพราะสิ่งที่เขาเห็นอยู่เบื้องหน้านั้น เดิมทีที่เขาใช้หินก้อน ใหญ่ปิดปากถ้ำเอาไว้ ไม่รู้ว่ามันถูกเปิดออกตั้งแต่ตอนไหน

ซึ่งมันเป็นภาพที่ผิดปกติ

“ซวยแล้ว!

เฉินเกอใจเต้นรัวและรีบเข้าไปในถ้ำอย่างรวดเร็ว คุณลุง และ โล่จื่อเยียน หันมามองหน้ากัน

โดยเฉพาะโล่จื่อเยียน ในตอนนี้เกิดความซับซ้อนเป็นอย่าง มาก ในใจของเธอ

ในขณะนี้ด้วยการกระโดดเบา ๆ เธอก็มาถึงฝั่งของเฉินเกอ

ในถ้ำได้แล้ว

และเฉินเกอก็ต้องนิ่งไปครู่หนึ่ง ภายในถ้ำนั้นเสภาพมันดู ยุ่งเหยิงและงูหลามยักษ์อายุหมื่นปีตอนนี้มันได้กลายเป็นเพียง ซากงูยาวเยี้อยตัวหนึ่ง

หัวของมันถูกเจาะเพื่อคร่าชีวิตของมันเพียงครั้งเดียว

แต่โลงศพอมตะภายในถ้ำกลับหายไปแล้ว

“หลินเซียว ถูกคนเอาไปแล้ว!”

โล่จื่อเยียนมีตัวตนเช่นนี้ แต่ดวงตาของเธอกลับเป็นสีแดงในขณะนี้
เธอรอคอยช่วงเวลานีรอมานานนับหมื่นปีเพียงเพื่อการกลับ มาพบกันอีกครั้งของทั้งสองหลังจากหมื่นปี

แต่ทว่าใครกันที่เหี้ยมโหด เมื่อผ่านเรื่องราวพลิกผัน มากมายแม้แต่การได้การพบกันครั้งสุดท้ายกับหลินเซียว ก็ยัง ไม่ได้เจอ

ใช่แล้ว พบกันครั้งสุดท้าย

ตามที่พี่จื่อเยียนได้พูดไว้ หลินเซียวเทพแห่งสงคราม จิต วิญญาณของเขาแท้จริงแล้วมันได้สลายไปอย่างสมบูรณ์แล้ว เมื่อยี่สิบปีก่อนตอนที่ตนเองนั้นเกิดมา

เหลือไว้เพียงแต่ร่างเท่านั้น

แต่ตอนนี้แม้แต่ร่างก็ไม่เหลือแล้ว

“ผมใช้ค่ายกลภายในหยกแขวนเลือดมังกร ปิดผนึกไว้ และ ปิดสถานที่นี้ไว้เป็นสถานที่ลับสุดยอด เป็นใครกันแน่?

เฉินเกอขมวดคิ้วและกำหมัดแน่น

“ฉันดูที่ภายนอกแล้ว ค่ายกลของนายไม่ได้ถูกทำลายจาก

ด้านนอกแตะมันถูกแกะออก และค่ายกลนี้ถูกแกะออกได้อย่าง ง่ายดาย อีกทั้งยังจะดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคยกับภูมิประเทศแบบ นี้เป็นอย่างดี หลังจากเข้ามาก็ฆ่าเจ้างูยักษ์นี้

เฉินผิงอันเดินไปเดินมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึมในเวลานี้ และ พูดกับเฉินเกอที่กำลังว้าวุ่นใจ
ท้ายที่สุดเขารู้สึกละอายใจ ชีวิตของเขานั้นเหมือนได้รับการ ช่วยเหลือจากพี่หลินเซียว ในทางอ้อม และพี่จ่อเขียน ก็ช่วย เหลือเขามามากมายตลอด ตัวเขารับปากว่าพวกเขาจะได้กลับ มาพบกัน แต่กลับทําไม่ได้

แต่กลับทำให้ร่างของพี่หลินเซียว สูญหายไปเสียได้

น้ำตาเม็ดใสของโลจื่อเยียนหยดลงพื้นทีละเม็ด

เฉินเกอที่อยู่ข้าง ๆ เงียบขรึมด้วยความรู้สึกผิดและไม่พูดจา และด้วยน้ำตานี้เอง สุดท้ายมันหยดลงบนซากของงูยักษ์บน

ติ้ง ๆ

เกิดเสียงดังใสจากหยดน้ำตา

ตามมาด้วยภาพแปลกประหลาดที่ปรากฏขึ้น ที่ซากงูยักษ์ ตัวนั้นเกิดแสงฟ้าสว่างเรืองรอง

ในที่สุดรังสีสีฟ้าของแสงก็ควบแน่นเป็นกลุ่มแสง

โล่จื่อเยียน เงยหน้าและมองดูด้วยความอยากได้ใคร่รู้ เฉิน เกอก็มองอยู่เช่นกัน

จิด ๆ ๆ…

กลุ่มแสงสีฟ้านี้เริ่มส่งเสียงแปลกประหลาดออกมา ตามมาด้วยเสียงพูดออกมาเป็นภาษา
“นายกลับมาแล้ว!”

เสียงนี้เมื่อฟังแล้วดูไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากอีกทั้งยังไม่ ชัดเจน แต่ยังสามารถฟังออกว่าคือเสียงนั้นพูดอะไร

“แกคืองูยักษ์เหรอ! ?”

เฉินเกอมองด้วยความตกตะลึง

ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็รู้สึกว่าพลังงานที่อยู่ตรงหน้าเหมือน กับพลังงานที่เคยเจอที่สุสานโบราณที่เป็นจิตวิญญาณของ บรรพบุรุษของตระกูล

“ฉันเอง แต่น่าเสียดายฉันตายไปแล้วล่ะ เหลือเพียงวิธีนี้ เท่านั้นที่จะได้เจอนาย ฉันยึดมั่นในจิตวิญญาณของฉันไม่ให้สูญ สิ้น จนถึงเมื่อครู่ ฉันได้รับกระแสพลังวิญญาณจึงได้พยายามเต็ม ที่เพื่อรวบรวมมัน!”

งูยักษ์พูดช้าเนิบนาบ

“ที่นี่ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? นายไม่ต้องเป็นกังวลนะ ผมจะรีบจะหาร่างที่เหมาะสมให้คุณทันที เนื่องจากคุณสามารถ ควบแน่นวิญญาณของคุณได้ ผมจะใช้กำลังภายในสวนเทียน เพื่อช่วยให้นายฟื้นคืนชีพ!

พูดตามจริง เมื่อคิดดูแล้วเจ้างูยักษ์ช่างน่าสงสาร ในสมัยที่ ยังมีชีวิตและเป็นงูตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งนั้น ก็ถูกคนจับไปเพื่อให้ไป เป็นสัตว์เฝ้าสุสานโดยเฉพาะ แล้วก็ถูกขังไว้ในนั้นเป็นหมื่นปี

ในที่สุดตอนนี้มันได้ทำหน้าที่ของตัวเองลุล่วงแล้ว เฉินเกอได้วางแผนไว้ก่อนหน้านี้นานแล้วว่าจะทำสัญญากับปา ดึกดำบรรพ์สักแห่งแล้วปล่อยเจ้างูให้อาศัยอยู่ที่นั่นอย่างมีอิสระ ต่อไป

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสัตว์แต่ในสายตาเฉินเกอแล้ว การช่วย เหลือกัน ในสุสานโบราณ ในวันนั้นทำให้เงินเดอมองว่ามันเป็นผู้ อาวุโสในชีวิตไปแล้ว

“ไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ ฉันพยายามสุดความสามารถในการ รักษาพลังจิตวิญญาณของตัวเองเอาไว้เพื่อรอพวกนายตั้งยี่สิบ กว่าวันมาแล้ว มันใช้พลังจิตไปหมดแล้ว ฉัน ในตอนนี้เหลือเพียง แค่ร่องรอยของความคิด ฉันมีเรื่องจะต้องบอกนาย หลังจากบอก เสร็จแล้วฉันก็จะดับสูญไป หายไปจากโลกนี้โดยสิ้นเชิงแล้ว เฮ้อ!”

งูยักษ์ถอนหายใจเล็กน้อย

รู้สึกได้ถึงความมุ่งหวังต่อโลกภายนอกของมันและความ เปล่าเปลี่ยวของมันในเวลานี้

“ไม่หรอก ฉันช่วยนายได้นะ ฉันมีวิธีการมากมาย!!

เงินเกอรีบพูดขึ้น

“ฉันถูกคนแก่ที่สวมหน้ากากฆ่าตาย เขามีวิทยายุทธสูงส่ง ถ้านายเจอเขาจะต้องระวังให้มากนะ เพราะเขารู้จักนายดี ยิ่งกว่า นั้นเขายังเป็นคนอำมหิต ร่างของเทพแห่งสงคราม ถูกเขาเอาไป เขาพยายามจะหาอะไรสักอย่างให้ได้จากร่างของเทพแห่ง สงคราม!”
งูยักษ์พูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนระโหยโรยแรง

“คนแก่ที่สวมหน้ากาก?”

เฉินเกอและโลจื่อเยียน อดไม่ได้ที่จะหันมามองหน้ากัน…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ