บทที่ 697 ช่วยเหลือ

กู่เยวหือรู้ดี ว่าต้องเป็นเพราะหลานตัวเองถูกทุกข์ทรมานมามาก แน่นอน ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้จิตใจของเขาไม่ปกติ และ คิดว่าตัวเองคือเฉินเกอที่ทำร้ายเขา จึงเกิดการลงมือทำร้ายตัว เธอนั่นเอง

เฟิงเอ๋อ! ทำไมหลานถูกทรมานจนกลายเป็นแบบนี้ ไอ้เฉินเก อนมันสมควรตาย และน่าจะจัดการเขาให้สาสมด้วยมือของย่า เอง เพื่อล้างแค้นให้หลาน

ก่เยว่ อกล่าวด้วยความโกรธแค้นและเกลียดชังอย่างโหด เหี้ยม ยิ่งไปกว่านั้นดวงตาของเธอก็ฉายแววฆ่าที่รุนแรงออกมา

แต่ไม่ว่ายังไง เฟิงก็กลับมาแล้ว และสำหรับตระกูลกู่แล้วนี่

ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าดีใจเป็นอย่างมาก

และในช่วงนี้ เนื่องจากการปรากฏตัวของเฉินเกอ สำนัก ฟีนิกซ์กับตระกูลกู่จึงเคลื่อนไหวเต็มกำลัง เพื่อจับตัวของเฉินเกอ

แบบนี้ กู่เยว่คือเองก็สามารถปล่อยวางความกังวลที่อยู่ในใจ และร่วมมือกับสำนักฟีนิกซ์เพื่อตามหาตัวของเฉินเกออย่างสุดใจ

ส่วนกู่เฟิงก็พักรักษาตัวอยู่ที่ตระกูล

บ่ายวันนี้ ทางตระกูลมีความเงียบสงบเล็กน้อย

กู่เฟิงจึงเดินออกมาจากเตียงผู้ป่วยในห้อง
“ห้องขังใต้ดินที่ขังตัวของเสี่ยวเฟยกับเถียเจ๋งไว้ น่าจะเป็น ห้องลับของตระกูล เพราะแม้แต่คนรับใช้ส่วนตัวที่ใกล้ชิดกับ เฟิงยังไม่รู้เลย ดูเหมือนว่าหญิงชราเยวคือคนนี้ จะฉลาดไม่ เบา! รักษาความลับไว้ได้ดีเยี่ยมมาก

เพิ่งยิ้มอย่างขมขื่น และยิ่งไปกว่านั้นมีแสงสว่างกะพริบอยู่ ในดวงตาของเขาด้วย

ถูกต้อง แม้ว่าเพิ่งยังคงดูเป็นเฟิงอยู่ แต่เขาก็ไม่ใช่เฟิงคน เดิมอีกต่อไปแล้ว

ซึ่งเขาก็คือเฉินเกอที่ปลอมตัวมานั้นเอง

และนี่ก็เป็นแผนการส่วนหนึ่งของเฉินเกอ โดยเดิมทีเขาได้คิด วิธีนี้ไว้อยู่แล้ว นั้นก็คือใช้ตัวตนของเฟิง เพื่อเข้ามาในตระกูล และขัดขวางการเคลื่อนไหวของตระกูล พร้อมกับหาโอกาสค้น พบเรื่องบางอย่างภายในตระกูล

เพียงแต่ว่าตอนนี้ไม่ต้องใช้วิธีนี้แล้ว แต่ยังสามารถใช้ตัวตน ของเขา เพื่อช่วยเหลือพี่น้องสองคนนั้นของตัวเองออกมาได้ อย่างง่ายดาย

ตั้งแต่เที่ยงวัน เฉินเกอก็ได้ตามสืบกับคนรับใช้ แต่ก็ไม่มีใครรู้ เลยว่าทางเข้าห้องขังใต้ดินของตระกูลอยู่ที่ไหน

ทำให้เฉินเกอรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อย

ปังๆๆๆ

ในเวลานี้เอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“เข้ามา

เงินเกอกล่าว

ประตูถูกผลักออก ก็เห็นหญิงสาวที่มีหน้าตาสวยงามคนหนึ่ง เดินเข้ามา

ซึ่งเธอคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหยูเซียวนั่นเอง

“คุณได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ยังสามารถลงมาเดินเล่นไป มาได้อีกเหรอ?

หยูเซียวมองไปที่กู่เฟิงด้วยสายตาที่ไม่แยแส

เห็นได้ชัดว่า ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่ดีมากนัก

“‘หยูเซียว คราวนี้พอดีเลย ข่าวคราวของห้องขังใต้ดินของ ตระกูลมีเบาะแสละ

เฉินเกอแอบดีใจ

จากนั้นจึงส่งเสียงไอออกมาในขณะนี้แล้วพูดว่า “ถึงแม้ว่า เฉินเกอจะน่ากลัว และสุดยอดมากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่ได้ฆ่าฉันนี่ นอกจากเดินเล่นแล้วฉันยังทำอะไรได้? ”

“เหอะ ไม่คิดว่า กู่เฟิงที่ไม่เคยมีใครในสายตาเลย จะชื่นชม คนอื่นเป็นด้วย”

หยูเซียวรู้สึกมีความสุขบางอย่างอยู่ภายในใจของเธอ “ที่คุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรเหรอ? ” เพิ่งกล่าวอย่างเย็นชา
“ก็ไม่ได้มีเรื่องใหญ่อะไร ก็แค่อยากจะถามคุณว่า คุณเจอเฉิน เกอแล้วเหรอ? และเขาก็สุดยอดมากเหมือนที่คุณพูดจริงเหรอ การเปลี่ยนแปลงของเขาใหญ่ ใช่หรือเปล่า? ”

หยูเซียวถามด้วยความสงสัย

“แน่นอน เขาน่ากลัวกว่าที่คุณและฉันคิดไว้มาก! ”

กู่เฟิงกล่าวด้วยความจริง

“จริงเหรอ แล้วคุณคิดว่าคุณย่าจะสามารถจับตัวเขาได้หรือ เปล่า ตามอำนาจของเขา ในตอนนี้

หยูเซียวรีบถามขึ้น

“หนักอยู่เอาการ เพราะเขาในตอนนี้ไม่ใช่เขา ในเมื่อก่อนแล้ว

ด้วยอีแก่คนนี้……

“ต๊ะ?

“เออ ด้วยตัวของคุณย่า บวกกับจิ๋วโล่หวาง ก็คาดว่ายากที่จะ จับตัวเขาได้! ”

กู่เฟิงรีบเปลี่ยนคำพูดทันที

แม้ว่าฉันจะคุ้นเคยกับหยูเซียวมากขนาดไหน แต่กระดาษ หน้าต่างนี้ ถ้าไม่เสียได้ก็ไม่ทำให้มันเสียดีที่สุด

ความระมัดระวังจะนำพาความปลอดภัยมาให้

“ใช่แล้ว กู่หยูเซียว คุณพาฉันไปที่ห้องขังใต้ดินหน่อย ฉันมี เรื่องบางอย่างจะจัดการ
ก่เฟิงกล่าว

หยูเซียวขมวดคิ้ว เธอมีความรู้สึกว่าเพิ่งในวันนี้ทำให้เธอรู้ สีกแปลกๆเล็กน้อย

เพียงแต่ว่า ในขณะนี้ ในหัวสมองของเธอทั้งหมดต่างก็เป็นที่ เปลี่ยนไป แล้วยังให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้สักที่ไหนล่ะ

แต่เธอก็ยังถามย้อนกลับไปว่า “ไปทำอะไรที่ห้องขัง ใต้ดิน? จะว่าไป คุณไปเองคนเดียวไม่ได้เหรอ?

“ตอนที่ฉันกลับมา บนร่างกายของฉันไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ มี เพียงแต่เครื่องรางของตระกูลกเราเท่านั้นที่เอากลับมา ดังนั้น คุณต้องพาฉันไป!

กู่เฟิงกล่าว

“ฉันรู้ว่าคุณจะไปทำอะไรที่นั่น คุณย่าจับพี่น้องของเฉินเกือมา สองคน คุณจะไปทําร้ายพวกเขาเพื่อปลดปล่อยอารมณ์ความ โกรธ ใช่ไหม?

หยูเซียวรู้สึกได้ขึ้นมาทันที เพราะเธอรู้และเข้าใจตัวตนขอ งกู่เฟิงเป็นอย่างดี

“ทําร้ายบ้าอะไรล่ะ ฉันจะไปช่วยพวกเขา แล้วส่งพวกเขาไปยัง สถานที่ที่ปลอดภัย กู่เฟิงกล่าว

“เพราะอะไร? ”

“เฉินเกอฝั่งพิษที่ดุร้ายไว้ในร่างกายของฉัน ถ้าไม่ทำเช่นนี้ฉันก็จะกําเริบจนตาย คุณว่าเพราะอะไรล่ะ” สีหน้าของเฟิงเต็ม ไปด้วยความกลัว

“ที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง ฉันว่าอยู่ทำไมคุณกลับมาครั้งนี้ บุคลิกถึงได้เปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้ ได้ ทั้งตระกูลของตระกูลก็มี แค่คุณย่าและคุณกับฉันที่มีกุญแจของห้องขังใต้ดิน ฉันจะพาคุณ ไปเดี๋ยวนี้! ”

เมื่อหยูเซียวได้ยินเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาต้องเต็มใจ

และเธอเองก็กำลังหาโอกาส เพื่อที่จะปล่อยตัวพี่น้องสองคน

นั้นของเฉินเกออยู่

ณ ห้องขังใต้ดินตระกูล

หยูเซียวนำพาเพิ่งเข้ามาตลอดทาง ภายในห้องขังใต้ดินนี้ มีชีวิตชีวามากจริง ๆ เพราะขังคนไว้

มากมาย

และภายในห้องขังใต้ดินห้องสุดท้าย

ก็ได้ยินไปเสี่ยวเฟยที่ยืนอยู่ตรงประตู ตะโกนด่าอยู่ด้านในไม่ หยุดหย่อน

ซึ่งคำพูดที่ไม่น่าฟังมากเท่าไหร่ก็ได้พูดออกมาเกือบหมด

จนใบหน้าของหยูเซียวแดงไปหมด

“ไอ้สารเลว ไอ้แม่มดแก่ กูจะสาปแช่งทั้งตระกูลของมึง ถ้าให้ ดีที่สุดก็ปล่อยพวกกูไป!
ในเวลานี้เอง ประตูถูกเปิดออก

บนร่างกายของไปเสี่ยวเฟยกับเถียเฉิง ถูกล่ามโซ่ไว้ โดย เฉพาะตรงหน้าอกของพวกเขา มีลูกปัดคริสตัลสีฟ้าแขวนอยู่เส้น หนึ่ง

“พวกมึงต้องการอะไร? แน่จริงก็จัดการให้ไวสิ กูแม่ง ตาบอดจริง ๆเลย ที่มาลองฝึกฝนอยู่ที่ตระกูลของพวกมึง และ ยังรู้สึกว่าตระกูลกของพวกมึงดีนักหนาย!”

ไปเสี่ยวเฟยโมโหา: “ก่อนหน้านี้ ที่ยังเราสองคนไว้ที่นี่ ยัง การันตีอาหารวันละสามมื้ออยู่ แต่หลังๆมา ลดเหลือสองมื้อ จาก นั้นก็ลดเหลือวันละหนึ่งมื้อ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ ช่วงสองสามวัน นี้ไม่มีให้เราเลยสักมื้อ พวกมึงแม่งจะฆ่าก็รีบฆ่า เดี๋ยวพี่ใหญ่ของ เราจะช่วยเราล้างแค้นเอง!

“คุณหยุดด่าได้แล้ว อันนี้เป็นความผิดพลาดของฉันเอง ถ้ารู้ ว่าก่อนหน้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ส่งอาหารมาให้พวกคุณทานแล้ว ฉัน ลืมไป และช่วงนี้มีสถานการณ์พิเศษ ดังนั้น เลยไม่มีสักมื้อ ทำให้ คุณสองคนต้องทนหิวมาสองวัน ฉันขอโทษด้วย

แม้ว่าหยูเซียวจะไม่ชอบที่ไปเสี่ยวเฟย โมโหง่า แต่เธอก็ยัง อธิบายด้วยความรู้สึกผิด

“เอาล่ะ พวกคุณสองคนหยุดตะโกนได้แล้ววันนี้ที่พวกเรามาที่ นี่ก็เพื่อปล่อยพวกคุณสองคนออกไป และหลังจากที่พวกคุณ ออกไปแล้ว อยากกินอะไรก็รีบกิน แล้วรีบไปจากที่นี่ และอยาก ปรากฏตัวที่เมืองเมืองไท่อีก
ก่เฟิงกล่าว

หยูเซียวมองไปที่ไปเสี่ยวเฟยและเถียเฉิง แล้วพยักหน้า อย่างหนัก

“ต๊ะ? คุณชาย? ปล่อยพวกเขาเหรอ? ไม่ได้นะครับ!

ผู้ชายตัวเล็กที่ยืนอยู่ด้านข้าง ส่ายหัวอย่างรีบร้อนในขณะนี้ เจี๊ยะ!

กู่เพิ่งยกมือขึ้นมาแล้วตบไปที่หน้าของชายหนุ่ม : “แม่งเอ๊ย แกคือคุณชายหรือฉันคือคุณชาย? ”

ชายหนุ่มถูกตบจนวนเวียนไปหมด และล้มลงไปกองอยู่กับ พื้น : “แน่นอนว่าคือคุณครับ คุณชาย แต่ที่ผมหมายถึงคือ สอง คนนี้สำคัญมากในการจับกุมตัวของเฉินเกอ ดังนั้นท่านย่าทวด ได้ฝังเครื่องรางไว้บนร่างกายของพวกเขา และเมื่อเครื่องรางนี้ ออกห่างจากร่างของพวกเขาเมื่อไหร่ ร่างกายของพวกเขาก็จะ ระเบิด และตายทันที!

“หืม? เครื่องราง? ”

และเฉินเกอก็เพิ่งเริ่มสังเกตลูกปัดคริสตัลสีฟ้าที่อยู่ตรงหน้า ของพวกเขาอย่างระมัดระวัง

ที่แท้ ในด้านบนนี้ก็มีบางลึกลับซ้อนอยู่ ไอ้หญิงแก่คนนี้ จิตใจ ช่างชั่วร้ายเหลือเกิน

“นี่มันเครื่องรางอะไรกัน? แล้วต้องทำอย่างไรถึงจะปลดล็อคใต้? ”

หยูเซียวถามขึ้นในขณะนี้

“อันนี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ รู้แค่ว่า กุญแจที่ปลดล็อค เครื่องรางนี้ ถูกเก็บไว้ในห้องของท่านย่าทวดมาตลอด แต่ว่าที่ นั่นคือสถานที่ต้องห้าม และผมเองก็ไม่มีกุญแจ! ‘

ชายหนุ่มร้องไห้และกล่าวด้วยความอาลัย

“หรือว่าจะอยู่ที่นั่น? ”

หยูเซียวกล่าวอย่างครุ่นคิด

“ที่ไหน? ”

“ฉันอาจจะเดาออกแล้วว่ากุญแจที่สามารถปลอดล็อค เครื่องรางนี้อยู่ที่ไหน และฉันก็สามารถหามันเจอในห้องของ คุณย่า เพียงแต่ว่า คุณย่าเคยสั่งไว้ว่า ไม่ว่าใครก็ตามห้ามเข้า ห้องของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้น จะลงโทษตามกฎของ ตระกูล แล้วคุณกล้าเหรอ? ”

ก่หยูเซียวกล่าวเตือน

“มีอะไรที่ฉันไม่กล้า และถ้าจะฆ่า ก็ฆ่าเฟิงเลย วางใจ

เถอะ! ”

หยูเซียวไม่คิดว่าเฉินเกอจะฉลาดขนาดนี้ เพียงแค่เวลาสั้นๆ ไม่กี่วัน ก็ทำให้เฟิงที่ไม่มีใครเปรียบได้จนกลายเป็นแบบนี้

หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชมที่มีต่อเฉินเกอ
พูดอยู่ ทั้งสองคนก็เตรียมตัวออกจากห้องขัง และไปที่ห้องขอ งก่เยวหีอ

แต่เมื่อเดินมาถึงประตูของห้องขัง จู่ ๆ เพิ่งก็หยุดชะงัก แล้ว หันศีรษะกลับไปเล็กน้อย และกะพริบตา ให้ไปเสี่ยวเฟยสองที

ไปเสี่ยวเฟียตะลึง

แม่ง สายตา……….

เขาเหมือนว่าจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว จากนั้นรอยยิ้มก็ ปรากฏตรงมุมริมฝีปากของเขา

“เจ้าเถีย พวกเรารอดแล้ว ลูกพี่ใหญ่มาแล้ว! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ