บทที่696 กู่เฟิงบ้าไปแล้ว

เรื่องอะไรเหรอ? ”

เฉินเกอถาม

“ฉันถูกจั่วโล่หวางปิดผนึกอยู่ในห้องลับของตระกูลมาโดย ตลอด และแม้ว่าฉันจะถูกผนึกอยู่ แต่ว่าเรื่องราวของตระกูลกู่ฉัน เองก็พอรู้อยู่บ้าง เหมือนว่า เพื่อนของคุณสองคน ถูกคนของ ตระกูลกู่จับตัวไปแล้วนะ และในพวกเขามีคนหนึ่งนามสกุลเดีย ส่วนอีกคนหนึ่งนามสกุลไป และพวกเขาต่างก็ถูกขังอยู่ในห้อง ลับใต้ดินของตระกูล

“ฉันก็ว่า ก่อนหน้านี้เสียวเกอเคยขอให้ฉันช่วยสืบข่าวของเถีย เฉิง และฉันก็ตามสืบข่าวของเขาไม่เจอเลย ที่แท้ก็ถูกคนของ ตระกูลกู่จับตัวไปนี่เอง! ”

เฉินผิงอันส่ายหน้าและกล่าว

และแล้วสิ่งที่เฉินเกอกังวลมากที่สุดก็เกิดขึ้น

ในคืนนั้น ตัวเองเกือบตกลงไปในกับดักที่ตระกูลกู่เตรียมไว้

ยิ่งไปกว่านั้นคือตัวเองเกือบถูกเฮเลี้ยงฆ่า ส่วนเถียเฉิงนั้นก็รอตัว เองอยู่ที่โรงแรม

คาดว่าคนของตระกูล ต้องเตรียมแผนการไว้สองทาง แน่นอน และเถียเฉิงเองก็ต้องได้รับอันตรายแน่
ยิ่งไปกว่านั้นก็คือไปเสี่ยวเฟยน้องชายของตัวเอง ที่กำลังเข้า ร่วมการฝึกทดลองอยู่ที่ตระกูลด้วย

ตามสไตล์การจัดการของตระกูล แน่นอนว่าเขาไม่สามารถ หลีกหนีการโจมตีของตระกูลกู่ได้

“เอาอย่างนี้ จื่อเยียน คุณลุง พวกคุณไปก่อน ฉันต้องอยู่ที่นี่ ต่อ ตอนนี้เงี่ยนนันถูกช่วยออกมาแล้ว และพี่น้องสองคนนั้นของ ฉันก็ต้องไม่เป็นอะไรเช่นกัน ฉันต้องอยู่ที่นี่ เพื่อช่วยพวกเขาออก มา! ”

เฉินเกอกล่าว

“แค่คุณคนเดียวเหรอ เสี่ยวเกอ? คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจิ๋วโล

หวางแน่นอน

เฉินผิงอันกล่าวด้วยความเป็นห่วง

ส่วนโลจื่อเยียนเองก็มองไปที่เฉินเกอด้วยความกังวล

“ฉันรู้ดีว่าตอนนี้ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจิ๋วโลหวาง ดังนั้น ฉันเองก็ จะไม่ไปเผชิญหน้ากับเขาโดยตรง ฉันมีวิธี เป็นวิธีที่สามารถช่วย พวกเขาออกมา และสามารถถอยออกมาได้ พวกคุณวางใจ เถอะ! ”

เฉินเกอยิ้มและกล่าว

เดิมที เฉินเกอก็มีแผนที่จะเข้าไปในบ้านของตระกูลกู่ อยู่แล้ว เพื่อสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูล
และตอนนี้ ใช้แผนนี้ในการช่วยเหลือพวกเขา เหมาะสมที่สุด แล้ว

เมื่อเห็นความแน่วแน่ของเฉินเกอ ทุกคนต่างก็ไม่ได้พยายาม เกลี้ยกล่อมเขาต่อ

และโลจื่อเยียนเองเธอก็เชื่อใจและไว้วางใจเฉินเกออย่างมาก

“พวกเราจะเดินทางไปที่ทะเลทรายฝั่งทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และพวกเราจะรอคุณอยู่ที่นั่นก่อน ซึ่งจิ๋วโล่หวางไม่รู้ว่าหลินเซียว อยู่ที่ไหน ดังนั้น ที่นั่นก็เป็นสถานที่ชั่วคราวที่ปลอดภัย สำหรับ พวกเรา!

โล่จื่อเยียนกล่าว

“ฉันก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน! แล้วฉันจะรีบไปรวมตัวกับพวกคุณ ให้ไวที่สุด และเพื่อความปลอดภัย ฉันคิดว่าทุกคนควรอยู่ด้วย กันก่อนชั่วคราว?

เฉินเกอมองไปที่ทุกคน

และทุกคนก็พยักหน้าตอบรับ

และตอนนี้ คาดว่าจิ๋วโล่หวางก็กำลังรีบมาที่นี่แล้ว และพวก เขาก็ไม่กล้าที่จะเสียเวลาแม้แต่นิด ดังนั้นทุกคนจึงรีบออกเดิน ทางทันที

ส่วนเฉินเกอ ก็จับตัวของเฟิงที่เหมือนหมาที่ไร้ประโยชน์ไว้ แล้วบอกลากับทุกคน ในขณะนี้
จากนั้นก็พาตัวของเขามาที่ภูเขาที่ลึก

และทั้งเขตโกโรโกโส ก็เงียบสงบไร้วี่แววของคน และไม่มี แสงสว่างเลยแม้แต่นิดเดียว

นิ้ว นิ้ว นิ้ว!

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็เห็นปรมาจารย์จำนวนมาก กระโจนเข้า มาจากมุมมืดด้านในของเขต โกโรโกโส

และบุคคลที่เป็นผู้นำของพวกเขาเป็นแสงสีดำ

ในที่สุด ทุกคนต่างก็รวมตัวกันที่ลาน

ส่วนแสงสีดำนั้นก็กลายร่างเป็นมนุษย์

เขากวาดตามองไปยังลานที่ว่างเปล่านี้อย่างเย็นชา

จากนั้นก็มองไปที่แท่นพิธีบูชา ที่อยู่ในลานนี้

“เจ้านาย ทั่วทั้งเมืองนี้ไม่มีคนอยู่เลยสักคน

และเฮเลี้ยงก็เดินตรงเข้ามา แล้วกล่าว

“พวกเขาหนีไปแล้ว อีกอย่างพึ่งหนีไปได้ไม่นาน! ”

ซึ่งคนคนนี้ที่กำลังกล่าวอยู่ ก็คือจิ๋วโล่หวางนั่นเอง

ทันใดนั้นเอง ดวงตาทั้งสองข้างของจิ๋วโลหวาง เปลี่ยนเป็นสี แดง เหมือนปีศาจในมุมมืด

“ถ้าอย่างนั้นฉันรีบแยกย้ายลูกน้องของฉัน แล้วกระจายตาม หาตัวพวกเขาไปทั่วทุกทิศทาง! ”
เอเลี้ยงกล่าว

“ไม่ต้องกระจายไปทั่วทุกทิศทาง เฮเลี้ยง คุณพาคนของคุณ เข้ามาในทางทิศใต้ ฉันคิดว่า ระยะเวลาอันสั้นนี้ ที่พวกเขา สามารถเดินไปได้ ก็คือเดินเข้าไปในภูเขาลึก เพื่อหลบซ่อนการ ค้นหาของฉัน! ”

แสงสว่างกะพริบภายในดวงตาทั้งคู่ของจิ๋วโลหวาง จากนั้นทีมก็รวมตัวกันทันที แล้วไล่ตามเข้าไปที่ภูเขาลึกในไม่ ช้า

จิ๋วโล่หวางหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเขาก็กำมือของตัวเองไว้ แน่นๆแล้วพูดว่า

“ฉันรอคอยวันนี้ มาเกือบหลายหมื่นปี หลินเซียว โล่จื่อเยียน

คราวนี้ พวกคุณไม่ว่าใครก็หนีไม่พ้นกำมือของฉัน และฉันจิ๋วโล

หวาง ต้องได้เทพจิตเก้าภพแล้วเข้าสู่สามขอบเขต

เขากำหมัดแน่น จนเล็บของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว เพราะแรง หมัดของเขา

แต่ก็ไม่สามารถซ้อนความชั่วร้ายขนาดใหญ่บนร่างกายของ จิ๋วโล่หวางได้

และในค่ำคืนนี้ สำนักฟีนิกซ์พวกเขาเกือบทั้งหมดได้ระดมพล ขึ้นไปในภูเขา เพื่อทำการค้นหาอย่างครอบคลุม

แน่นอนว่า เพื่อเป็นการไม่ให้มีอะไรผิดพลาด ตระกูลกู่ได้ร่วม มือกับจิ๋วโล่หวาง แล้วค้นหาตัวพวกเขาอยู่ในเมืองชั้นนอก
เพื่อทําให้พวกของเฉินเกอ ต่อให้พวกเขามีปีก ก็ไม่สามารถ บินออกไปได้

แต่ที่ทำให้สำนักฟีนิกซ์และตระกูลคาดไม่ถึงก็คือ ก่อนที่พวก เขาจะมาที่นี่ ทุกคนต่างก็เร่งรีบออกจากเมืองเมืองไม่อย่าง รวดเร็ว และตรงไปยังทะเลทรายทิศตะวันตกเฉียงเหนือแล้ว

ไม่นาน ก็เริ่มเช้าแล้ว

เฮเลี้ยงนำทีมย่อยสี่ถึงห้าคนทีมหนึ่ง

กำลังค้นหาอยู่ในป่าทึบ

“เฮเลี้ยง ด้านหน้ามีคน! ”

ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนขึ้นในขณะนี้

แสงและเงากะพริบ ทุกคนต่างก็มาถึงที่ด้านข้างของคนนี้ทันที

และก็เห็นคนคนนี้ ในเสื้อผ้าที่ขาดๆหายๆ และมีรอยแผลเป็น เต็มทั่วร่างกายของเขา

เขากำลังคลานอย่างลำบากยากเย็น

“หม? คุณชาย? ”

และเมื่อเฮเลี้ยงมองไปที่เขา ก็ถึงกับผงะ

ก่อนหน้านั้นก็ได้ยินมาว่า คุณชายพาคนเข้ามาในภูเขานี้ เพื่อค้นหาตัวของเฉินเกอ และก็ไม่สามารถติดต่อเขาได้มาโดย ตลอด
และช่วงไม่กี่วันนี้ หญิงชราแห่งตระกูลกู่ก็ได้พบอะไรบางอย่าง และสั่งให้คนจำนวนมากเข้ามาค้นหาในภูเขา แต่ก็ล้มเหลว

และไม่คิดว่า จะเกิดเรื่องกับคุณชายจริง ๆ ด้วย “เฮเลี้ยง เห็นคุณฉันก็วางใจแล้ว เร็ว รีบช่วยฉันเร็วๆ! ” ทันทีที่เพิ่งเห็นเฮเลี้ยง ก็ตื่นเต้นจนเกือบจะร้องไห้

“คุณชายก่คุณวางใจเถอะ มีฉันอยู่ทั้งคน คุณต้องไม่เป็นอะไร แล้วคุณถูกใครทำร้าย? ”

เฮเลี้ยงถาม

“เฉินเกอเป็นคนทำ หลายวันก่อนหน้านี้ ฉันได้พบว่า เขาอยู่ ในเขต โกโรโกโสนี้ แต่ไม่รู้ว่าเขาเชิญปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งและ ทรงพลังคนหนึ่งมาจากไหน ฉันถูกเขาทุบตีจนไม่มีแรงและไม่ สามารถโต้กลับได้ และเฉินเกอก็จับตัวของฉัน แล้วฝังพิษใน ร่างกายของฉัน และทรมานฉันทุกรูปแบบ และในเมื่อคืนนี้ เฉิน เกอก็ทำพิธีใช้คาถาเรียกวิญญาณของหญิงสาวชุดขาวกลับมา และเขาพาฉันมาที่ป่าทึบแห่งนี้ ฉันไม่รู้ว่าเขามีจุดประสงค์อะไร แล้วฉันก็หลบหนีออกมา ในขณะที่เขาไม่ได้ตั้งตัว ! ”

กู่เฟิงกล่าว

“และแล้ว เจ้านายก็พูดถูก เฉินเกอได้หลบหนีเข้าไปบนภูเขา แล้วจริง ๆ และไม่น่าแปลกใจเลย ที่ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้ ตระกูล ได้พยายามค้นหาตัวคุณเท่าไหร่ก็ไม่พบ ที่แท้คุณถูกขัง อยู่ในเมืองเขต โกโรโกโสนี้เอง!
เฮเลี้ยงหันกลับไปแล้วพูดกับลูกน้องของเขาว่า

“พวกคุณสามคน รับคำสั่งไป ให้รีบเพิ่มกำลังค้นหาในป่าทึบ ทันที เฉินเกออยู่ในป่าทึบนี้ อย่าปล่อยให้เขาหนีไปเด็ดขาด”

“ครับ! ”

“คุณชาย ฉันสั่งให้คนของฉันรีบพาคุณกลับไปที่ตระกูล เดี๋ยวนี้!!

“ขอบใจมาก! ”

กู่เฟิงพยักหน้า

“คุณชายเฟิงกลับมาแล้ว คุณย่าทวด คุณชายเพิ่งกลับมา แล้ว! ”

ตระกูลก

คนรับใช้คนหนึ่งกำลังวิ่งอย่างดุเดือด

“อะไรนะ? เฟิงเอ๋อกลับมาแล้วเหรอ? ”

เยวคือตื่นเต้นและดีใจมาก

ช่วงนี้ เธอวิตกกังวลอยู่เสมอ และรู้สึกว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้น กับเฟิงเอ๋อแน่นอน เพราะว่าเปลือกตาของเธอไม่เคยหยุดกระตุก เลย

“แต่ว่าคุณชายเฟิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้นอนหมดสติอยู่! ”
คนรับใช้กล่าว

“อะไรนะ? รีบพาฉันไปดูหน่อย!

เยวคือรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

แน่นอนว่า หลังจากที่เห็นเพิ่งที่นอนอยู่บนเปลด้านนอก ที่ถูก ทรมานจนไม่เหลือความเป็นมนุษย์ ในใจของเธอก็รู้สึกเจ็บปวด มาก

และเมื่อหยูเซียวได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว เธอก็เดินตาม คุณย่าของเธอออกมาดู

“เฟิงเอ๋อ? ทำไมหลานถึงกลายเป็นสภาพแบบนี้? ใครเป็น คนทํา? ”

เยวคือกล่าวด้วยความเจ็บปวด

“พวกเราพบตัวของคุณชายเฟิงที่น่าทึบ เขาได้รับบาดเจ็บ อย่างรุนแรง โดยเฉินเกอและลูกน้องของเฉิน นอกจากนั้น เฉินเก อยังได้ฝั่งพิษกู่ที่ประหลาดอย่างหนึ่งในร่างของคุณชายเฟิงด้วย ตอนที่พวกเราช่วยคุณชายเฟิง คุณชายยังมีลมหายใจอยู่เล็ก น้อย และตอนนี้เฉินเกอได้หลบหนีเข้าไปในป่าทึบแล้ว!

“อะไรนะ? เฉินเกอ! ”

กู่เยวคือโกรธและเกลียดจนดวงตาของเธอแดงไปหมด และในขณะนี้เธอก็เดินมาที่ตรงหน้าของเพิ่งด้วยความ สงสาร
“เฟิงเอ๋อ หลานยังได้ยินสิ่งที่ย่าพูดหรือเปล่า? หลานวางใจ เถอะ ย่าต้องจับตัวของเฉินเกอให้ได้ แล้วลงโทษเขาอย่าง สาสม! ”

กู่เยวคือสัมผัสไปที่ใบหน้าของเฟิง และกล่าว

ปัง!

ทันทีที่ของเธอสัมผัสไปที่ใบหน้าของเขา จู่ ๆ เฟิงก็ลืมตา แล้วยกขาขึ้นมา และเตะไปที่หน้าท้องของเขาคืออย่างโหด เหี้ยม

เยวคือไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ

และไม่ทันได้ใช้กำลังในการต่อต้าน

จึงถูกเตะออกอย่าง และกระแทกลงบนพื้นอย่างหนัก ในขณะ

“เฮ้ย? คุณย่า! ” หยูเซียวตกใจ

“อย่าเข้ามา อย่าเข้าใกล้ฉัน

ส่วนเฟิงกำลังตะโกนอย่างบ้าคลั่ง

“ฉัน! ฉันไม่เป็นอะไร รีบไปดูเฟิงเอ๋อ เขาถูกทรมาน และต้อง ทนทุกข์ทรมานอย่างมากแน่!

ก่เยวคือกล่าวด้วยเลือดที่ไหลออกจากมุมปากของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ