บทที่ 693 เฉินผิงอัน

“แกว่าอะไรนะ? เธอหายตัวไป

หยุนฉิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธ

“ไว้ชีวิตด้วยเจ้านาย ผมจำได้ว่า เมื่อคุณหนูฟางยังอยู่ที่ห้อง อยู่เลย อีกอย่างยังมีการเคลื่อนไหวด้วย ผมก็เลยไม่ได้สนใจ แต่ เมื่อเข้าไปดูใครจะรู้ว่า เสี่ยวหงหมดสติ และคุณหนูฟางก็หาย ไป!

เสี่ยงหงเป็นสาวใช้ส่วนตัวที่หยุนจึงจัดให้ฟางเงี่ยนนั้น และเมื่อเธอมาดูที่ห้อง ก็เห็นว่า เสี่ยวหงนอนหมดสติอยู่ ส่วนฟางเงี่ยนนันนั้นหายตัวไปแล้ว

และหยุนฉิงก็หลับตาลงเล็กน้อย และสงบลงแล้วสัมผัสอะไร บางอย่าง

จากนั้น เธอก็ลืมตาขึ้นมา

“เธอน่าจะเพิ่งถูกคนพาตัวไปเมื่อกี้ เชื่อว่ายังวิ่งหนีไปไม่ไกล มากนัก รีบไปไล่ตามเธอทุกทิศทางเดี๋ยวนี้! ”

หยุนฉิงตะคอกอย่างเย็นชา

ทุกคนต่างก็ตัวสั่น และรีบไปไล่ตามเธอตามคำสั่งทันที

ทางด้านริมน้ำที่ริมแม่น้ำใหญ่
“ปล่อยฉัน คุณ……..คุณเป็นใครกันแน่?

ฟางเจียนนันดิ้นหนีจากมือของชายวัยกลางคนหนึ่ง และถาม ขึ้นด้วยความกลัว

คนคนนี้มีรูปร่างหน้าตาที่แปลกประหลาด และเมื่อครึ่งชั่วโมง ก่อนหน้านี้ จู่ ๆเขาคนนี้ก็ได้ปรากฏตัวอยู่ที่ห้องของตัวเอง และ ไม่ได้พูดอะไรสักคำ จากนั้นก็ได้ทุบให้เสี่ยวหงสลบไป และจาก นั้นก็พาเธอวิ่งออกมาตลอดทาง

การเคลื่อนไหวของเขาว่องไวมาก

ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้ฟางเงี่ยนนั้นรู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลัง

บินอยู่

และนอกจากเงินเกอและหยุนฉิงแล้ว ฟางเงี่ยนนั้นก็ไม่เคย

เห็นจริง ๆว่า ยังมีใครสามารถทำเช่นนี้ได้

ดังนั้น จึงทำให้ฟางเงี่ยนนั้นรู้สึกหวาดกลัว

โดยเฉพาะตอนนี้ เขาพาเธอมาถึงที่ริมแม่น้ำใหญ่ที่มีป่าไม้สูง อยู่ทุกด้าน

“ฉันเหรอ? ก็เป็นคนที่ช่วยคุณน่ะสิ!

ชายวัยกลางยิ้มเล็กน้อย

“คุณรู้จักเฉินเกอหรือเปล่า? เฉินเกอเป็นคนให้คุณมาช่วยฉัน ใช่หรือเปล่า?

ฟางเงี่ยนนันจินตนาการไม่ออก ว่านอกจากเฉินเกอแล้ว ยังมีใครอีกรู้จักปรมาจารย์เก่งขนาดนี้ได้

ถือใช่มั้ง ต่อให้เขาไม่พูด ฉันจะช่วย!

ชายกลางยิ้ม

ด้านหลังของคนสะพายกระเป๋าใหญ่แปลก ประหลาดอยู่ใบหนึ่ง และเขาเป็นหลังค่อมเล็กน้อย ส่วน ใบหน้าของเขานั้นเหมือนถูกไฟไหม้ เต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

เขาทำให้ความรู้สึกหวาดกลัว

ที่นั้นออกมา ทำให้ฟาง นั้นใบหน้าที่เต็มด้วยความสุข

“หมายความตอนเขาอยู่ที่ไหน ทำไมเขาไม่มาช่วยฉันด้วยของเขาเอง

ฟางเจียนนินขึ้นอย่างรีบร้อน

เรื่องอยู่ ฉันคุณเป็นส่วนหนึ่งของโรคภายหัวใจเขา และถ้า คุณถูกผู้หญิงเองรู้ว่าเขาจะกินไม่ได้และนอนไม่หลับ

ลุงชายกลางกล่าว

เมื่อได้ยินคำพูดฟางเงี่ยนยิ่งมีความสุขมาก และดู เหมือนภายอย่างน้อย เขาคอยเป็นห่วงเป็นใยตัวเองตลอดเวลา
ฟางเงี่ยนนั้นก็ตระหนักขึ้นมาทันทีว่า บางทีเธออาจไม่ต้องการ อะไรมากนัก และเฉินเกอคอยเป็นห่วงเธอแบบนี้ เธอก็รู้สึกพอใจ มากแล้ว

“ไม่สิ คุณลุงท่านนี้ แต่เมื่อคุณบอกว่า ต่อให้ไม่มีเงินเกอ

คุณก็จะช่วยฉันเหรอ! ”

ฟางเจียนนั้นถามด้วยความสงสัย

ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ณ ตอนนี้ หลังจากที่ได้พูดคุยสั้นๆกับลุง คนนี้แล้ว ฟางเงี่ยนนั้นก็พบว่า เขาไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น โดย เฉพาะสายตาและการจ้องมองของเขา ที่มองมาที่ดวงตาของเธอ นั้นนุ่มนวลมาก

สายตาที่นุ่มนวลและอ่อนโยนแบบนี้ ทำให้คนรู้สึกมีความ ใกล้ชิดได้อย่างง่ายดาย

“ฮ่าฮ่า เจียนนัน หนูกับป้าของหนูคล้ายกันมาก เกือบจะ เหมือนกันทุกอย่างเลย และกับเฉียงเวย ลูกพี่ลูกน้องของหนูก็ คล้ายกันมากเช่นกัน

ชายวัยกลางหันศีรษะกลับมา แล้วยิ้ม

“คุณ…คุณรู้ชื่อของฉันได้อย่างไร? อีกอย่าง คุณรู้จักป้าของ ฉันกับเฉียงเวยเหรอ? คุณเป็นใครกันแน่? ”

คำพูดเหล่านี้ ทำให้ฟางเงี่ยนนั้นสับสนและไปไม่ถูกเลย

“แน่นอนว่าฉันต้องรู้สิ เรื่องของตระกูลฟาง บางทีฉันอาจจะรู้ดี กว่าหนูก็ได้! ”
ชายวัยกลางยิ้มอย่างขมขื่น

ในขณะที่เขาพูดอยู่ เขาก็หยิบรูปถ่ายที่อยู่ตรงหน้าอกของเขา ออกมาอย่างระมัดระวัง และเมื่อฟางเงี่ยนนั้นมองไป ซึ่งก็คือรูป ถ่ายของซูเฉียงเวยนั้นเอง

ฟางเงี่ยนนั้นเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมากคนหนึ่ง

เธอตกตะลึงเล็กน้อยและมองไปที่ดวงตาของลุงชายวัยกลาง อย่างละเอียด

ไม่น่าแปลกใจเลย ที่มองเขาในเมื่อกี้นี้ แล้วมีความรู้สึกว่า ใกล้ชิดมาก

จนตอนนี้ฟางเงี่ยนนั้นจึงรู้สึกตัวขึ้นมาได้ ที่แท้ ดวงตาของเขา คล้ายกับดวงตาของเฉินเกอมาก

และรูปหน้าของเขา ก็มีส่วนที่คล้ายคลึงกันอีกด้วย

แล้วรวบรวมคำพูดที่เขาพูดเมื่อกี้

ร่างกายของฟางเงี่ยนนั้นก็ตกตะลึงไปทั้งตัว

“หรือว่า คุณคือสามีของป้าฉัน อาสองของเฉินเกอ? และลุง ของฉันที่หายไปคนนั้น? ”

ฟางเงี่ยนนั้นถามอย่างไม่แน่ใจ

“ฮ่าฮ่า เงี่ยนนั้น หนูนี่ฉลาดเหมือนป้าของหนูเลยคุณลุงยิ้มเล็กน้อย
“ต๊ะ! ใช่จริงเหรอ……” ฟางเงี่ยนนั้นตกตะลึงจนเอามือไปปิดปากของตัวเองไว้

“ลุง….ไม่สิ คุณ….คุณลุง ลุงไม่ใช่หายตัวไปตั้งแต่แรกแล้ว เหรอ? ทำไมถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่? อีกอย่างคุณลุงคะ ทำไม ลุงกลายเป็นสภาพแบบนี้?

ฟางเงี่ยนนั้นถามด้วยความสงสัย

ตอนนั้น เธอเคยได้ยินคุณป้าเล่าว่า ลุงเฉินผิงอัน เป็นผู้ชายรูป งามที่มีมาตรฐานและบุคลิกสง่าคนหนึ่ง

แต่ตอนนี้เจอแล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยเพราะอะไรฟางเงี่ยนกัน ถึงตกตะลึงมากขนาดนี้

“เพื่อที่ฉันจะหลบหนีออกมา ไม่ทำแบบนี้ไม่ได้ อีกอย่าง แบบ

นี้ก็ดี ซ่อนตัวเองไว้ เพื่อที่จะได้ไปสืบสวนสิ่งต่าง ๆ บางอย่างได้

ง่ายขึ้น! ”

สายตาของเฉินผิงอันได้ฟื้นฟูความเงียบสงบเหมือนในอดีต

“ถ้าอย่างนั้น ก็หมายความว่าเฉินเกอเองก็ไม่รู้ตัวตนที่แท้จริง ของลุง? และไม่รู้ว่าลุงก็คือลุงสองที่เขาตามหามาโดยตลอดเห รอคะ? ”

ฟางเจียนนันกล่าว

“แน่นอนว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้ และฉันก็ยังไม่ได้ตรวจสอบชัดเจน ว่าคนคนนั้นเป็นคนดีหรือคนเลว ดังนั้นตอนนี้ ฉันยังไม่เปิดเผยตัวตนของฉันให้กับเสี่ยวเกอจะดีที่สุด แบบนี้ ยังสามารถคอย ช่วยเหลือเขาอย่างลับๆด้วย!

เฉินผิงอันยิ้มและกล่าว

“ตรวจสอบใครเป็นคนดีหรือไม่ดีคะ?

ฟางเงี่ยนนันถาม

“เรื่องนี้ หนูก็ไม่สามารถรู้ได้ มิฉะนั้นหากหนูทำมันรั่วไหลโดย ไม่ตั้งใจ แล้วสิ่งที่ลุงตั้งใจและพยายามมาก็จะสูญเปล่า เงี่ยนนั้น วันนี้ที่ลุงเปิดเผยตัวตนกับหนู ก็เป็นเหตุสุวิสัย และเรื่องนี้ หนู ต้องช่วยลุงเก็บไว้เป็นความลับด้วย !

เฉินผิงอันกล่าว

“ค่ะคุณลุง!

จริง ๆ แล้วเฉินผิงอันเป็นคนหนึ่งที่ใจเย็นมาโดยตลอด

และเพื่อการตรวจสอบของตัวเอง ต่อให้จะมีความคิดถึงมาก แค่ไหน เฉินผิงอันก็ได้ยับยั้งตัวเองไว้ และปฏิเสธไปเจอหน้า ครอบครัวของตัวเอง

จนหลังจากได้ยินมาจากปากของเสียวเกอว่า เจียนนั้นถูกหยุ

นฉิงจับตัวไป

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาก็ได้แอบสืบหาตำแหน่งที่อยู่ของ เงี่ยนนัน

และรอโอกาสในวันนี้จนได้ช่วยเหลือเจียนนั้นออกมา
แต่หน้าตาของเธอนั้นคล้ายกับป้าของเธอมาก

ทำให้ในขณะนี้เฉินผิงอันอดคิดไม่ได้ และอดไม่ได้ที่จะเปิด เผยตัวตนของเขาต่อฟางเงี่ยนนั้น

“แล้วตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหนกันคะ? “ฟางเงี่ยนนั้นถาม “หนูไม่ใช่อยากเจอเฉินเกอเหรอ ลุงจะพาหนูไปเจอเขาเดี๋ยวนี้

ตามที่ลุงคาดเตา เขาน่าจะกลับไปแต่เช้าแล้ว! ”

เฉินผิงอันกล่าว

ฟางเจียนนินพยักหน้าอย่างหนัก

แต่เมื่อเธอหันกลับมาและเดินตามลงไปเพียงไม่กี่ก้าว

จู่ ๆเฉินผิงอันก็ชะงักงัน

เดิมทีสายตาที่ใจเย็นของเขา ก็ปรากฏความเยือกเย็นออกมา แล้วกวาดมองไปรอบ ๆอย่างเย็นชา

“เจียนนั้น เราคงต้องใช้เวลาสักครู่หนึ่งค่อยได้กลับไปแล้ว ล่ะ! ”

เฉินผิงอันกล่าว

“ต๊ะ? ทำไมล่ะคะ? ”

“เพราะว่าลุงไม่อยากให้คนตามเราไปจนถึงบ้านของเรา คน พวกนี้ จะทำลายที่นั่น ดังนั้น ลุงต้องเสียเวลาที่นี่สักหน่อย เพื่อ จัดการพวกเขา!
เงินผิงอันฉีกยิ้มที่มุมปากของเขา

“แต่คุณลุงคะ รอบ ๆนี้มีคนสักที่ไหนล่ะคะ?

ต่อให้ฟางเงี่ยนนั้นจะพยายามมองดูเท่าไหร่ เธอก็ไม่เห็นร่อง รอยของคนเลยแม้แต่นิด

“พวกเขาอยู่ห่างออกไป50ไมล์ และแบ่งออกเป็นสี่ทีม ต่างมุ่ง หน้าไปตามสี่ทิศทาง ในหมู่พวกเขามีคนมากกว่าสิบคน กำลังไล่ ตามมาทางเรา”

แสงสีเขียวเข้มปรากฏผ่านไปในดวงตาของเฉินผิงอัน

ทำให้ฟางเงี่ยนนั้นตกตะลึงอย่างหนัก

“คุณลุง คุณลุงสามารถมองเห็นได้ชัดเจนถึงขั้นห่างออก ไป50ไมล์เลยเหรอคะ? ”

เธอตกตะลึง

“ฮ่าฮ่า ต่อให้ไกลกว่านี้ ลุงก็สามารถมองเห็นได้ชัดเจน……. เงินผิงอันยิ้มอย่างขมขื่น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ