บทที่ 683 ไม่ต้องเกรงใจกับผม

“ฉันก็ไม่รู้จักเหมือนกัน คุณเฉินวันนี้ฉันยังมีธุระอีกหลายอย่าง ต้องขออภัยด้วยสำหรับเรื่องที่คุณพูด ฉันเองก็คงช่วยไม่ได้ ฉัน ยังต้องดูแลแม่ของฉันอยู่! “ซูโร่ กล่าว

ถ้าเกิดวันนี้ไม่ใช่สุ่ยเสียเป็นคนพาเฉินเกอมา ตัวเองก็คงไม่ เขาให้กลับไปนานแล้ว ไม่มีทางที่จะเสียเวลาคุยกับเฉินเกอนาน ขนาดนี้

“ประธาน คุณจะไม่พิจารณาเลยจริงๆหรอครับ ผมเสนอข้อ ตกลงที่เหมาะสมที่สุดให้แล้ว เงินพวกนี้ก็เหมือนกับคุณได้ไป อย่างฟรีๆเลยนะ แถมขอเพียงแค่คุณตอบตกลง ผมก็ยังสามารถ เสนอตัวรักษาอาการป่วยของแม่คุณด้วย! “เฉินเกอพูดต่อ

“ใช่ค่ะประธาน เฉินเกอเขา…….”หลี่ยเสียเองก็รีบพูดออก

มา

หากพูดตามตรงสาเหตุที่หลี่สุ่ยเสียพยายามแนะนำเฉินเกอให้ กับประธานซูนั้น นอกจากเฉินเกอจะช่วยรักษาของเธอจนหาย แล้ว ก็ยังมีอีกเหตุผลหลักก็คือเธออยากขอให้เฉินเกอมาช่วย รักษาอาการป่วย ให้กับแม่ของประธาน

แม่ของประธานซูเป็นปัญหาอันใหญ่หลวงที่อยู่ในใจของ ประธานซูมาโดยตลอด

สําหรับทักษะทางการแพทย์อันมหัศจรรย์ของเฉินเกอ หลี่สุ่ยเสียก็ถือได้ว่าเคยพบเห็นมาแล้ว เพราะหลังจากที่ใช้ยายาเลือด ลมไม่ถึงครึ่งชั่วโมง สีหน้าของคุณก็กลับมาแดงระเรื่ออีกครั้ง ทั้งยังสามารถเดินได้อีกด้วย

ซึ่งมันก็ถือว่าไม่ดูเกินไปที่จะเรียกเฉินเกอว่าหมอเทวดา

“คุณสามารถรักษาโรคได้ด้วย? ” ซูโร่ซีแสดงสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ

และแล้วคนๆนี้ในใจของเธอเขาก็เป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ เดี๋ยว ก็บอกว่าจะช่วยเหลือเรื่องปัญหาเรื่องการเงิน เดี๋ยวก็บอกว่าจะ ช่วยรักษาโรคให้กับแม่ ใครเชื่อก็แปลกแล้ว

“ได้ครับ!

“ขอบคุณมากนะคะคุณเฉิน แต่ฉันกลับยอมเชื่ออัจฉริยะเจิ นท่านนี้มากกว่า!!

ซูโร่ซีไม่มีอะไรต้องปิดบังจึงพูดความคิดที่อยู่ในใจออกมา และเปลี่ยนเป็นค่าผลักไสไล่ส่งเขาด้วย

“ถ้าอย่างนั้นประธานชู คุณอย่าเสียดายทีหลังนะครับ! “เฉิน เกอยิ้มออกมาด้วยความเฉยชา

ซูโรซีไม่พูดอะไร

แล้วเฉินเถียหลินที่ยืนอยู่ข้างก็หมดความอดทน

“เจ้าเด็กจอมปัญหา ไม่เข้าใจความหมายของโร่หรือไง นายเป็นแค่เด็กที่ยังไม่เอาไหน ยังกล้ามาบอกว่าตัวเองรักษาโรคได้ ฉันว่าเด็กน้อยอย่างนายที่พยายามจะเข้าใกล้คู่หมั้นของ ฉัน คงเป็นเพราะมีความลับบางอย่างที่บอกใครไม่ได้แน่ๆ สวีให้ เอ๋อ! รีบลากตัวเขาออกไป! “เฉินเดียหลินเรียก

“คุณชายเฉิน ผมได้สาบานไว้แล้วว่าผมจะไม่ลงมือกับคนที่ ไม่มีอาวุธ ถ้าตอนนี้คนๆนี้ถืออาวุธอยู่ แล้วยังจะทำร้ายคุณ ผมก็ จะสั่งสอนเขา แต่เขาไม่มี ดูแล้วเขาก็แค่คนธรรมดาคนหนึ่ง เท่านั้น! “แล้วคนชื่อว่าสวีให้เอ๋อก็เอามือกอดอกพร้อมกับหรี่ตา ลงเล็กน้อยแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะมีลมปราณของนักสู้ผู้ หยิ่งผยองแผ่ออกมาจากตัวเขา

“เห้อ ไม่ต้องสนคำสัญญาแล้ว สั่งสอนเขาสักตั้งสิ! “เฉินเดีย หลินสั่ง

“คุณจะทำอะไร คุณเฉินคนนี้เขามาหาฉัน คุณกล้างั้นหรอ! อย่าคิดว่ามียอดฝีมือตามมาด้วยแล้วคุณจะทำอะไรตามใจ ก็ได้! ”

ซูโร่ซีถึงแม้จะไม่ชอบเฉินเกอแต่สุ่ยเสียอยู่ด้วยตรงนี้ สุ่ยเสีย ที่เป็นดั่งเพื่อนสาวและพี่น้องไปแล้ว เพราะฉะนั้นสำหรับเรื่อง แบบนี้เธอจะต้องออกปากห้าม

ทั้งที่แท้จริงแล้วซูโร่ซีเองก็หวังอยากจะให้เงินเถียหลินสั่งสอน เจ้าเด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้สักหน่อย

“ได้ยินหรือยัง? นี่เป็นคำขอร้องของโรซี รีบไสหัวออกไปให้ พ้นจากหน้าฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะให้นายได้รู้จักความสุดยอด ของฉันคนนี้! “เฉินเถียหลินกล่าวเตือน
เงินเกอได้แต่หัวเราะฝืดๆ พลันส่ายหน้า

นาย! ไอ้เด็กน้อย นายหัวเราะอะไร? “เฉินเมียหลินโมโห “เห็นได้ชัดว่าเขากําลังดูถูกคุณชายเงินอยู่นะครับ! “เงิน เหย้าหญิงที่ยืนอยู่ข้างๆพูดขึ้นมา

“หัวเราะกับความหลงตัวเองของคุณไงครับ! “เฉินเกอตอบ

“คนอย่างคุณ……เป็นถึงคุณชายเฉิน? ไม่รู้หรอว่าตัวเองมี กำลังแค่ไหน? “เฉินเกอที่พูดจบก็กำลังจะออกไป

แต่บอดี้การ์ดที่ชื่อว่าสวีไม่เอ๋อก็เดินมาขวางหน้าเฉินเกอเอา

ไว้

“กล้าดูถูกคุณชายเฉิน จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น จะต้องอยู่นี่รับ การสั่งสอนซะก่อน!

สวีให่เอ๋อที่ยังคงกอดอกอยู่นั้นก็หรี่ตาลงมองราวกับว่าทุกสิ่ง

ทุกอย่างบนโลกใบนี้สำหรับเขาแล้วมันก็เป็นแค่มด

ซึ่งสิ่งนี้ก็ถือเป็นความเย่อหยิ่งหนึ่งของเหล่านักสู้

ดูไม่ออกเลยนะครับว่าคุณเองก็หลงตัวเองมาเหมือนกัน คน

หนึ่งก็เอาแต่สั่งให้สั่งสอนคนนั้นที่สั่งสอนคนนี้ที อีกคนก็สุดแสน

จะจองหอง ตอนนี้ผมชักจะรู้สึกแปลกใจแล้วว่าความหลงตัว

เองของพวกคุณมันมาจากไหนกัน ? “เฉินเกอยิ้มอย่างเยาะเย้ย

พลางมองไปยังซูโร่ซี

“ผมสามารถรักษาแม่ของคุณให้หายได้ และก็ยังสามารถที่จะช่วยให้คุณฝ่าวิกฤตของบริษัทไปได้ นี่ถือว่าเป็นมารยาท ถ้าคุณ ไม่ตกลง ถ้างั้นมันก็ถือว่าเป็นอีกเรื่องแล้ว! “เฉินเกือกล่าว

“แม่เจ้า นี่ยังกล้าขู่คู่หมั้นของฉันอีกงั้นหรอ สวีให้เลือจัดการ มันให้หนักไปเลย! “เฉินเดียหลินออกคำสั่ง

“ดูเหมือนว่าวันนี้จะต้องเป็นการยกเว้นลงมือกับมดตัวน้อยซะ แล้วสิ!

สวีให่เอ๋อราวกับกำลังดีใจ เขาส่ายหน้าไปมากำลังจะเดิน เข้าไปข้างหน้า

ป้าบ! เพียงแค่เฉินเกอตบด้วยหลังมือครั้งเดียวก็เห็นสวีไม่เอ๋ อที่กำลังจะเข้าใกล้เขาเมื่อสักครู่นี้ลอยตัวหมุนไปถึงสองรอบ ก่อนจะเข้าไปกระแทกกับโต๊ะชาอย่างหนัก จนโตะชาพังเละเทะ

แล้วฟันในปากของสวีให้เลือก็ร่วงลงมาเต็มพื้น สําหรับเงินเก อนั้นเขาไม่ได้ออกแรงอะไรเลย เพียงแต่ใช้แรงจากการยกแขน ขึ้นมาตบเท่านั้นแต่กลับทำให้หน้าของสวีไม่เอ๋อบวมขึ้นมา แล้วสวีให่เอ๋อก็ถึงกับเบิกตากว้าง แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

อะไรกัน? ที่แท้เจ้าหมอนี่ก็แข็งแกร่งขนาดนี้เชียว! ตัวเองไม่สามารถที่จะต้านทานแรงจากเขาได้เลย!

นี่มันเป็นได้อย่างไร? แล้วเฉินเมียหลินที่ตกใจไม่แพ้กัน ก็ถึง กับกลืนน้ำลายอย่างหนักพลันเดินถอยหลัง

ซูโร่ซีนั้นก็ได้แต่กะพริบตาปริบๆ
เห็นได้ชัดว่าทักษะของเฉินเกอ เกินความคาดหมายของเธอ

ไปแล้ว

“นายรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นถึงลูกเก่าแก่บริษัทเฉิน ชื่อกรุ๊ปเลยนะ! “เฉินเดียหลินรีบพูด

“ประโยคแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าได้ยินมาครั้งแล้ว ค่อนข้างจะชินชา ไปแล้ว นี่คุณกำลังขู่ผมด้วย บริษัทเฉินชื่อกรุ๊ปของคุณอย่างนั้น

หรอครับ? “เฉินเกอเหลือบไปมองเขาด้วยความเยือกเย็น

แล้วมันก็ทำให้ร่างกายของเฉินเดียหลินนิ่งทอ ราวกับโดน ฟ้าผ่าเสียอย่างนั้น

เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าความกลัวนี้มาผุดขึ้นมาจากไหนกัน แน่ แต่เขานั้นกลัวแล้วจริงๆ อย่างกับว่าชิตของเขากำลังจะไม่ใช่ ของเขาอีก

“อืมๆ! “เขากลัวจนพยักหมึกๆ

“ขอร้องหล่ะ อย่าทำร้ายฉันเลย! “เฉินเสียหลินพูด

“ผมจะไม่ทําร้ายคุณหรอก! “เฉินเกอไม่แม้แต่จะชายตาไป มองเขาก็หันหน้าไปหาซูโร่ซี

“คุณ ผมให้เวลาคุณพิจารณาหนึ่งนาที ถ้าเกิดคุณตอบ ตกลงผมก็จะช่วยรักษาอาการป่วยให้กับแม่ของคุณ แล้วก็ยัง จ่ายเงินทุนให้คุณเป็นสิบเท่าเป็นการตอบแทนอีกด้วย! “ที่จริง เมื่อกี้ตอนที่เฉินเกอแสดงฝีมือ ออร่าของเขาก็ปรากฏขึ้นมา สำหรับคำพูดของเฉินเกอซูโร่ซีก็เชื่อไปแล้วเจ็ดถึงแปดเปอร์เซ็นต์

ดูแล้วเขาไม่เหมือนพวกที่ชอบฉ้อโกงแบบนั้น แต่ในทางกลับ กันเขากลับทำให้คนรู้สึกกลัว กลัวแบบไหน? ความกลัวที่แท้ จริง!

ชูโร่ อยากจะตอบตกลงข้อเสนอของเฉินเกอ แต่เธอกลับไม่ คุ้นชินกับท่าทางที่ไร้ที่ติแบบนี้ของเฉินเกอ

“เหอะๆ คุณบอกว่าจะช่วยฉัน แต่ว่าคุณจะช่วยได้จริงๆนั้น หรอ? บริษัทของเราเกิดวิกฤติทางการเงิน ต้องการเงินทั้งหนึ่ง ร้อยล้าน คุณบอกจะจ่ายให้สิบเท่า? คุณล้อเล่นหรือยังไง? “ซูโร่ ซีพูดอย่างไม่พอใจ

“แค่หนึ่งร้อยล้านงั้นหรอ? “เฉินเกอแสดงสีหน้าประหลาดใจ

ซูโร หายใจเข้าอย่างลึก เขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ “ใช่แล้ว อย่างน้อยก็หนึ่งร้อยล้าน จ่ายสิบกว่าเท่าตัว งั้นคุณก็

ต้องจ่ายให้ฉันร้อยร้อยล้านเลยสิ! ? “ซูโรซีพูดอย่างใช้อารมณ์

“ได้! “เฉินเกอพยักหน้า

“ถ้าเกิดเป็นเงินร้อยร้อยล้าน? คุณก็ต้องให้ฉันเป็นพัน

ล้าน? “ซูโร่ซีเบิกตากว้าง

และเฉินเถียหลินเองที่ได้ยินก็ถึงกับอึ้ง

เฉินเกอส่ายหน้าทันที

เหอะๆ ก็นึกว่าจะเป็นมหาเศรษฐีจริงซะอีก!
ในใจของซูโร่ซีก็เกิดการดูถูกแวบขึ้นมา

จนกระทั่งเห็นเฉินเกอหยิบเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา

“นี่คือเช็คพิเศษที่ผมได้มาจากธนาคารก่อนที่จะมาที่นี่ วงเงิน ไม่จำกัดเพียงแค่คุณตอบตกลง ตัวเลขบนนั้นคุณสามารถเขียน ได้ตามใจเลย! “เฉินเกอส่งเช็คให้กับเธอทั้งยังไม่ลืมที่จะพูด เสริม

“ใช่แล้ว คุณอยากเขียนเท่าไหร่ก็เขียนเท่านั้น เพียงแค่คุณ สามารถเขียนตัวเลขออกมาได้ แล้วก็ไม่ต้องเกรงใจ!

“คุณ! “ทันใดนั้น ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ต่างพากันเบิก ตากว้าง…..