บทที่ 6 เจอคนรู้จัก

ในขณะเดียวกัน

ห้องอาหารที่มีราคาแพงและหรูหราที่สุดของ

วิลล่า

วัยกลางคนที่มีใบหน้าสง่า เต็มไปด้วยความ เคร่งขรึม กำลังพูดคุยกับกลุ่มคนหนึ่งเป็นการพบปะที่มี ค่าสูง

เขาก็คือผู้จัดการของถนนการค้าจินหลิงนั้นเอง และก็เป็นหลี่เจิ้นกั๋วของมหาเศรษฐีจินหลิง

เพียงแต่ว่าที่ทำให้กลุ่มคนมีความแปลกใจเล็ก น้อยก็คือ

เมื่อครู่นี้ผู้จัดการหลี่รับโทรศัพท์ขึ้นมา เหมือนกับ เกิดอะไรขึ้นมา เงยหน้าขึ้นในทันที จากนั้นรีบวิ่งออกไป อย่างบ้าคลั่ง

“ผู้จัดการหลี่เป็นอะไรไป?”

ทุกคนไม่เข้าใจ

ส่วนข้างหน้า หลี่ซ่างเทียนที่ยังไม่เข้าไปเห็น เฉินเกอเข้ามา ช่วยเจิ้งยวี่แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

“พี่เจิ้งยวี่ ตะโกนเรียกผู้รักษาความปลอดภัยเถอะ การรับมือกับคนบ้านนอกนี้ ไม่มีวิธีการอื่น!”
หลีซ่างเทียนยิมเย็นชา

เจิ้งยวี่พยักหน้า หลังจากนั้นก็มีผู้รักษาความ ปลอดภัยสองสามคนเข้ามาล้อมเฉินเกอเอาไว้

“หยุดนะ!!”

ทันใดนั้น หลี่เจิ้นกั๋วรีบวิ่งเข้าไปที่ห้องโถงด้วย

ความรวดเร็วที่สุด

มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้ทุกคนหยุดนิ่ง!

“ผู้.ผู้จัดการหลี่?”

เจิ้งยวี่ต่างพากันโค้งคำนับด้วยความกลัว

ส่วนหลี่ซ่างเทียน ก็โค้งคำนับลงเล็กน้อยด้วย ความเคารพ : “สวัสดีครับคุณอาหลี่ ผมชื่อหลี่ซ่างเทียน พ่อของผมเป็นหลี่เจี๊ยน ในงานฉลองธุรกิจของครั้งที่ แล้ว ท่านเคยเห็นผม..”

หลี่ซ่างเทียนรีบเข้าไปทำความเคารพ

คิดไม่ถึง หลี่เจิ้นกั๋วไม่มองเขาแม้แต่แวบเดียว

เดินตรงไปข้างหน้าของเฉินเกอ และผลักเจิ้งยวี่พวกเธอออกอย่างรุนแรงมาก!

“ท่านคือเฉินเกอ?”

หลี่เจิ้นกั๋วถามด้วยใบหน้าที่มีความเคารพ

เฉินเกอพยักหน้า : “ใช่ครับ”

“สวัสดีครับผู้จัดการเฉินเสี่ยวเป็นอะไรกับท่าน?”
“เธอคือพี่สาวของผม!”

เฉินเกอพูดขึ้น

หลี่เจิ้นกั๋วรีบโค้งคำนับ 90 องศาทันที

“คุณชายเฉินสวัสดีครับท่าน! ผมคือหลี่เจิ้นกั่ว!”

???

“หม?”

ภาพนี้ ทำให้เจิ้งยวี่พวกเขายืนนิ่งทั้งหมดเลย ผู้จัดการหลี่ โค้งคำนับให้คนบ้านนอกคนนี้อย่าง

หลี่ซ่างเทียนหนังตากระตุกรุนแรงมาก

ไม่น่าเชื่อ?

เขาคือใคร?

ส่วนเฉินเกอก็สับสน เขารู้ว่าพี่สาวเป็นผู้จัดการ ของถนนการค้านี้ แต่เขาไม่คิดว่าพี่สาวจะมีศักดิ์ศรีมาก ขนาดนี้ ทำให้ผู้จัดการท่านนี้ถึงขั้นต้องปฏิบัติกับตัวเอง แบบนี้?

พูดความจริง จนตอนนี้เฉินเกอก็ยังปรับตัวกับ ชีวิตของทายาทเศรษฐีไม่ได้!

และเพียงแค่มองถนนการค้าเส้นนี้ก็เป็นของ ครอบครัวตัวเอง ทำให้ยากที่จะอธิบายจริงๆ!

“เหอะเหอะ ผู้จัดการหลี่ พี่สาวของผมบอกว่า ทำให้ผมมาเซ็นชื่ออะไรสักอย่าง!” เฉินเกอพูดอย่างมี

มารยาท
“คุณชายเฉิน เป็นการต่อสัญญา ถนนการค้าเส้น นี้ รวมทั้งวิลล่านี้ ครึ่งหนึ่งผู้จัดการเซ็นชื่อ อีกครึ่งหนึ่ง ท่านเป็นคนลงชื่อ ลูกน้องจะไปเยี่ยมเยือนนานแล้ว แต่ผู้ จัดการใหญ่ย้ำเตือนว่าไม่ให้ไป!”

หลี่เจิ้นกั่วเช็ดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก

เฉินเกอปฏิบัติต่อเขาอย่างเกรงใจ ที่จริงทำให้ เขามีความสุขมากเกินกว่าที่คาดหวัง

ส่วนเจิ้งยวี่กับหลี่ซ่างเทียนพวกเขาตกตะลึงกัน ไปโดยสิ้นเชิง

อะไร!

ถนนการค้าทั้งเส้น ล้วนเป็นของครอบครัวเขา?

คนยากจนคนนี้ เป็นผู้จัดการใหญ่ที่แท้จริง? “ฮี! เมื่อครู่นี้ใครกั้นคุณชาย เฉินไว้?” หลี่เจิ้นกั๋วตอนนี้หันหัวมา มองดูกลุ่มคนที่อยู่ใน

ห้องโถงอย่างเย็นชา

สถานะของผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยวค่อนข้างพิเศษ และที่หลี่เจิ้นกั๋วมีชีวิตในตอนนี้ได้ ล้วนเป็นเพราะอาศัย การให้ความช่วยเหลือของเฉินเสี่ยว

ตอนนี้ ผู้จัดการคนที่สองมาแล้ว เกือบจะถูกคน อื่นขับไล่ออกไปอย่างคาดไม่ถึงอีก

หากผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยวรู้เรื่องเข้า อย่างนั้น หลี่เจิ้นกั๋วไม่ต้องกลับไปสมัยก่อนปลดปล่อยภายในชั่ว ค่ำคืนเดียวเลยหรอ?
จึงยวีหน้าแดงรีบก้มหัวลงโดยเร็ว ไม่พูดไม่จา

ส่วนหลี่ซ่างเทียนที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความตกใจ ว่า :”คุณอาหลี่ ท่านไม่ได้เข้าใจผิดใช่ไหม คนยากจนคน นี้เป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ของถนนการค้าเส้นนี้?

“เพี้ยะ!”

หลี่เจิ้นกั่วได้ยินคำนี้ ก็ตบลงไปที่แก้มหนึ่งครั้ง “ไอ้สารเลว เมื่อกี้แกพูดอะไร?”

“คุณอาหลี่ ผมไม่ได้พูดอะไร….”

หลี่ซ่างเทียนที่โดนตบไปหนึ่งครั้ง ปิดปากในใจ เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เป็นธรรม

ครอบครัวเขาร่ำรวย แต่เมื่อเทียบกับ หลี่เจิ้นกั่ว

ไม่มีฐานะเลย

“ผู้รักษาความปลอดภัย ไล่คนๆนี้ออกไปให้ผม เดี๋ยวนี้”

หลี่เจิ้นกั๋วสั่งผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่ง

“ครับ!”

ผู้รักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งรีบล้อมเข้ามา ผลักดันหลี่ซ่างเทียนกับคนที่เคยเป็นดารา2คนนั้นออก ไป

ขายหน้า! วันนี้หลี่ซ่างเทียนขายหน้าเหลือเกิน! เฉินเกอยืนดูอยู่ข้างๆ ไม่ได้หักห้ามอะไร เขาคาดไม่ถึงว่า หลี่เจิ้นกั๋วดูมีความซื่อตรง กลับมีความเผด็จการขนาดนี้

เฉินเกอก็คิดว่า ถ้าหากวันหนึ่งตัวเอง มีความ เผด็จการแบบนี้ก็ดีสิ!

ฮี

เดินตามหลี่เจิ้นกั๋วเข้าไปในวิลล่า

จากการแนะนำของหลี่เจิ้นกั่ว

เฉินเกอก็เข้าใจแล้วว่า ที่แท้เดิมทีหลี่เจิ้นกั๋วกับ ภรรยาของเขาเป็นเพียงร้านขายซาลาเปาเท่านั้น ตอนนั้นเฉินเสี่ยวพี่สาวก็ถูกเลี้ยงด้วยความ

ยากจน

ตอนนั้นพี่สาวไม่มีเงินจนแทบจะไปขอข้าวกิน หลี่ เจิ้นกั๋วกับภรรยาของเขาให้พี่สาวมีงานทำ

จากนั้นพี่สาวสิ้นสุดระยะเวลาที่ถูกเลี้ยงดูด้วย ความยากจน มีทรัพย์สินเงินทอง หลี่เจิ้นกั๋วก็ดีขึ้นมา เรื่อยๆ จนถึงตำแหน่งในปัจจุบัน

ไม่อย่างนั้นแล้วทำไมหลี่เจิ้นกั๋วถึงได้เคารพ ครอบครัวเฉินขนาดนี้!

ต่อมา เฉินเกอไปเซ็นสัญญา เป็นไปตามที่คิดไว้ ร้านค้าที่อยู่ในถนนการค้าจินหลิง ส่วนใหญ่พี่สาวใช้ชื่อ ของตนในการจดทะเบียน

บอกว่าตนเองเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์ของถนนการค้า จินหลิงก็ไม่เกินเลย!
เฉินเกอฝันก็ยังคาดไม่ถึง ตัวเองจะสุดยอดขนาด

นี้!

จากนั้น หลี่เจิ้นกั๋วก็จัดโต๊ะอาหารให้เฉินเกอโดย เฉพาะหนึ่งโต๊ะ

ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ บวกกับกลางวันที่ไปหม่า เสี่ยวหนานนั้น ยังไม่กินอะไรเลยสักคำ เฉินเกอหิวจนจะ แย่แล้วจริงๆ

ตอนที่กินได้พอประมาณแล้ว หลี่เจิ้นกั๋วที่อยู่ ข้างๆก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า:

“คุณชายเฉิน ท่านทานก่อนเลย ทานเสร็จแล้ว ท่านค่อยเยี่ยมชมกิจการใหญ่เหล่านี้ของท่าน นี้เป็นคำ สั่งของผู้จัดการใหญ่เฉินเสี่ยว เพื่อให้ท่านคุ้นเคยกับ กิจการของครอบครัวตนเอง เดินออกมาจากผลกระทบ ของความยากจน!”

พูดพลาง ในตาหลี่เจิ้นกั๋วมีความคิดขึ้นมาแวบ หนึ่ง

“คุณชายเฉิน ผมขอตัวสักครู่ก่อนนะครับ!”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นไป จากนั้นก็ไปโทรศัพท์ พูด เพียงประโยคเดียว : “พวกคุณขึ้นมาให้หมด!” จากนั้น เดินลงไปด้วยความรู้อยู่แก่ใจดี

แต่เฉินเกอไม่รู้ว่าผู้จัดการหลี่ทำอะไรอยู่ตั้งนาน สองนาน เขาที่กำลังหิวจะแย่ หยิบหอยเป๋าฮือ ออสเตรเลียขึ้นมากินเป็นกับข้าวแห้ง
ผลปรากฏว่าขณะที่กำลังกินอย่างมีความสุข ทันใดนั้นห้องอาหารก็เปิดออกกะทันหัน จากนั้น เฉินเกอก็มองดูผู้หญิง5-6คนเดินเข้ามา นั้นเป็นเจิ้งยวี่กับพนักงานสาวเหล่านั้นไม่ใช่หรอ ตอนนี้พวกเธอมองดูเฉินเกอด้วยแววตาที่เปลี่ยน ไปโดยสิ้นเชิง

ดวงตาของเจิ้งยที่แสดงออกถึงแววตาที่ประจบ: “คุณชายเฉิน เรื่องราวเมื่อครู่นี้ ขอโทษจริงๆ!”

“คุณชายเฉิน ขอโทษค่ะ!”

พนักงานเหล่านั้นพูดความตกใจ

“นี้พวกเธอ?”

เฉินเกอเช็ดปาก

พูดความจริง แม้ในห้องโถงเมื่อครู่นี้ พวกเธอจะ ดูถูกตัวเอง แต่เฉินเกอก็ไม่ได้มีความหมายที่จะหักหน้า

พวกเธอ

เพียงแค่อยากจะทำธุระแทนพี่สาวให้เสร็จเร็วๆ

จากนั้นก็ออกไป

ตอนนี้ดูท่าแล้ว หลี่เจิ้นกั๋วก็ได้ตำหนิพวกเธอแล้ว

นี้

“พวกเรา หญิงสาว6 คน มาอยู่เป็นเพื่อนคุณชาย เฉินโดยเฉพาะ เพียงแค่คุณชายเฉินให้อภัยพวกเราพวกเรายอมที่จะสละอะไรให้ได้หมดเลย..”

เจิ้งยวี่พูดด้วยความเย้ายวน

สาวสวยที่เป็นพนักงานของเวินฉวนซาน ไม่มีคำ ถามใดๆ ต่างก็มีเป้าหมายเดียว นั่นก็คือจีบผู้ชายร่ำรวย ให้ได้หนึ่งคน จากนั้นเข้าสู่ครอบครัวที่ร่ำรวย

อย่าบอกนะว่าตอนนี้ผู้จัดการหลี่จัดให้พวกเธอขึ้น

มาขอโทษ

แม้ว่าไม่ได้หมายความว่าอย่างนี้ เจิ้งยวี่พวกเธอก็ อดไม่ได้ที่จะกระโจนเข้ามา

อะไรคือคนรวย?

วัยรุ่นที่อยู่ตรงหน้านี้ ถึงจะเป็นคนรวยที่แท้จริง และเป็นคนที่รวยมากโดยสิ้นเชิง!

เฉินเกอจะไม่เข้าใจความหมายของพวกเธอเสีย ที่ไหนกัน ทันใดนั้นก็รู้สึกเย็นขึ้นมา

ให้ตาย 6คน?

นี่มันก็…

และในขณะที่เฉินเกอนิ่งอยู่นั้น เจิ้งยวี่ก็เอารีโมท์ มาหนึ่งตัว กดไปบนฝาผนังทีละจุดทีละจุด

จากนั้น ผ้าที่อยู่บนฝาผนังค่อยๆคลายออกไป ที่ ปรากฏอยู่ตรงหน้าเฉินเกอคือ สระว่ายน้ำภายในห้อง และเตียงนอนน้ำที่มีขนาดหลายตารางเมตร!

ภายในห้องอาหาร ที่แท้มีความลับซ่อนอยู่!
จากนั้น หญิงสาว5-6คน ภายใต้การชี้น้ำของ เจิ้งยี่ ถอดกระโปรงตัวเองอย่างพร้อมเพรียงกัน

ส่วนเจิ้งยวี่ ปลดเสื้อบนออกให้กว้าง นั่งข้างๆเฉิน เกอถูไถไปมา อ่อนโยนนิ่มนวล ทำให้เฉินเกอเกิดความ เบลอสักพัก

“ตู๊ดตู๊ดตู๊ด…”

ขณะที่เฉินเกอใกล้จะอดไม่ไหวที่จะสละโสด ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

พี่สาวตัวเองโทรมา

ทำให้เฉินเกอใจเย็นลงทันที: “สาวสาวทั้งหลาย ผมไปรับโทรศัพท์สักครู่!”

จากนั้น เฉินเกอก็วิ่งออกไป

ที่แท้ เป็นพี่สาวถามถึงเรื่องเซ็นชื่อของตัวเอง พร้อมทั้งย้ำเตือนเฉินเกอต้องรีบออกมาจากผลกระทบ ของการเลี้ยงดูจากความยากจนเป็นต้น

อย่างไรก็ตามแต่พูดมาเยอะแยะมากมาย

หลังจากที่วางโทรศัพท์ เฉินเกอก็คิดคำนึง จะ กลับไปหรือไม่กลับไป

เฉินเกออายุ22ปี ยังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์จริงๆ จะ บอกว่าไม่มีแรงจูงใจเลยไม่จริง

แม้ว่าก่อนหน้านี้คบกับหยางเสว่ แต่เฉินเกอรัก หยางเสว่มาก และเคารพความคิดของเธอ ดังนั้นจึงไม่ ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยจริงๆ
เมื่อนึกถึงหยางเสว่ เฉินเกอรู้สึกเจ็บใจขึ้นมา กะทันหัน

หากหยางเสว่ รู้ว่าตอนนี้ตนร่ำรวยแล้ว จะกลับใจ หรือเปล่านะ?

ฮี!

เมื่อนึกถึงเรื่องราวความรักในอดีตกับหยางเสว่ ทั้งสองจับมือกันในโรงอาหาร ห้องสมุด สวนสาธารณะ เป็นต้น ภาพที่เดินไปหยุดไปหยอกล้อแกล้งกัน

ความพลุกพล่านของเฉินเกอก็เพิ่งจะลดมาลงไม่ น้อย ครั้งแรกของตัวเอง จะเป็นแบบนี้ไม่ได้มั้ง?

เฉินเกอสุดท้ายตัดสินใจ ไม่กลับไปแล้ว โทรศัพท์ไปหาหลี่เจิ้นกั๋ว บอกว่าเขาอยากออกไปเดินดู ออกจากวิลล่า ก็ไปเดินบนถนนการค้าจินหลิง

ผู้คนที่เดินไปเดินมา ล้วนเป็นวัยรุ่นหรือเถ้าแก่ที่ แต่งกายไม่ธรรมดาเดินเข้าออก

ถนนการค้าเส้นนี้เป็นของตัวเอง! เฉินเกอนายจะ คิดว่าตัวเองด้วยไม่ได้แล้วนะ!

เฉินเกอเตือนตัวเอง

และในตอนนี้นี่เอง

มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างหูอย่างฉับพลัน

“เฉินเกอ!”

เฉินเกอหันกลับไป ก็เห็นทางเข้าของร้านหนึ่งที่มีชื่อว่าตีหวางKTV คาดไม่ถึงว่าหม่าเสี้ยวหนานจ้าวยี่ ฟานพวกเธอก็อยู่

อีกทั้งยังมีเพื่อนในหอของสวี่ตงหวงเหมา

“เฉินเกอนายตัวดี นายจริงๆด้วย! นายบอกว่านาย จะกลับหอพักไม่ใช่หรอ ทำไมนายมาที่ถนนการค้าละ! ฮีฮี! นายโกหกฉันสินะ!”

หม่าเสี่ยวหนานเห็นเฉินเกอวิ่งไปพูดด้วยความ

โกรธ

เฉินเกอ: “.

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ