บทที่ 604 ความซาบซึ้งของซู
“ไอ้เด็กเวรมีเรื่องกับคุณชายโกวแล้วยังจะสบายใจชิวๆอยู่อย่าง นี้เหรอ หรือนายมีเก้าชีวิตถึงได้กล้าหาญขนาดนี้ ? ”
มีทั้งหมด18คนถือมีดที่คมกริบแล้วล้อมตัวเฉินเกอไว้
ผู้นำหัวล้านคนนี้กล่าวอย่างหัวเราะเยาะ
“คาดว่าตกใจกลัวจนเอ๋อไปแล้ว ได้ยินชื่ออันสูงส่งของคุณ ชายโกว ถึงแม้คิดจะหนีก็หนีไม่พ้นหรอก กล้า ผู้หญิงของคุณ ชายโกว จึงถูกกำหนดให้ที่นี่เป็นที่ตายของนาย
หลายคนพูดด้วยเสียงหัวเราะอย่างชอบใจ
“พวกนายมาได้พอดีเลย ถ้าพวกนายมีเรื่องต้องขอความช่วย เหลือจากคนอื่น ปกติจะทำอย่างไรถึงจะให้คนนี้มาช่วยอย่าง สมัครใจ แน่นอนว่าก่อนหน้านี้นายกับเขาเคยมีเรื่องเข้าใจผิด กันมาก่อน จึงไม่รู้จะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือยังไงดี?
เฉินเกอเห็นพวกเขาแล้ว
ซึ่งขณะนี้เขากำลังกลัดกลุ้มใจอยู่
เธอถือสากับเรื่องนี้มาก
ถ้าตนไม่ทำตัววู่วาม ไม่แน่ว่าหากเขาขอร้องอย่างตั้งใจ เธอก็ จะมอบเลือดให้หนึ่งหยด แต่บัดนี้เรื่องราวกลับตกอยู่ใน สถานการณ์อึดอัดใจ
การออดอ้อนเอาใจผู้หญิงไม่ใช่ความสามารถเฉพาะตัวของ เฉินเกอเลย
ควรจะทำอย่างไรดีนะ?
เฉินเกอถามพวกเขา
พวกหัวล้านประสานตากันแวบหนึ่ง ต่างรู้สึกมึนงง
พวกเขามาทำร้ายร่างกายนะ ถึงจะไม่กลัวจนฉี่ราด แต่ก็ควร จะมีท่าทางตอบสนองหน่อยไหม?
เพราะพวกเขาไม่ใช่บอดี้การ์ดธรรมดาที่เฝ้าอยู่ข้างกายคุณ ชายโกว แต่คือพวกที่ตระกูล โกวจ้างมาด้วยราคาสูงลิ่ว ซึ่งมีฝีมือ ระดับผู้คุ้มภัยเลยทีเดียว 18 คน ในกลุ่มนี้ ล้วนเคยผ่านการ เกณฑ์ทหารมาก่อน เคยฆ่าคนมาอย่างน้อยไม่ต่ำกว่าสามสี่สิบ คน
ปกติพวกเขาแค่เอ่ยปากพูด บรรยากาศรอบตัวจะอบอวลไป ด้วยกลิ่นอายการสังหารทั่วทุกแห่งหน พวกเขาไม่จําเป็นต้อง ลงมือเลย
แต่ชายตรงหน้านี้ เหมือนสมองจะเลอะเลือน
“พูดจาอะไรไร้สาระ มีความบาดหมางกับคุณชายโกวแล้ว นายไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิดเดียวเหรอ? ฮาๆ แต่เดี๋ยวนายจะ ต้องตายอย่างอนาถแน่!
ชายหัวล้านพูดอย่างดุร้าย กลิ่นอายสังหารได้กระจายไปทั่วพื้นที่
“ดูเหมือนว่าพวกนายก็ไม่รู้เช่นกัน ตอนแรกคิดจะถามสัก หน่อย! ฮาฮา! ”
เฉินเกอยิ้มแห้งๆ
เมื่อกี้เขาครุ่นคิดหาวิธีอยู่ตลอด ส่วนคำที่ชายหัวล้านพูดนั้น เขาไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิดเดียว
บัดนี้เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่า
“อ่อ ใช่แล้ว พวกนายเป็นคนของคุณชายโกวคนไหน เขาให้ พวกนายมาฆ่าผมอย่างนั้นเหรอ? ”
ทันใดนั้นเงินเกอเกิดความเข้าใจ
“ไอ้บ้าเอ้ย พี่ใหญ่ ไอ้เด็กเวรนี้มันล้อพวกเราอยู่อ่ะ
คนทั้งสิบกว่าคนต่างรู้สึกโมโห ใบหน้าของชายหัวล้านถึงกลับกระตุก จากนั้นก็โบกมือ
“นึกว่าจัดการบอดี้การ์ดธรรมดาไม่กี่คนได้แล้ว จะเป็นหนึ่งใน ใต้หล้าหรือ พรรคพวกสับมันให้ละเอียดไปเลย ให้เขารู้ความ ร้ายกาจของพวกเราสักบ้าง!
ชั่วขณะนั้น คนทั้งหมดสิบเจ็ดคนยกดาบขึ้นจะไปฟันเฉินเกอ
เคร้งเคร้งเคร้ง!
เสียงดังขึ้นติดต่อกัน
เฉินเกอมีท่าทางที่รวดเร็ว ไม่เคยเห็นอาวุธในมือของพวกเขาในสายเลย
ถึงแม้เงินเกอจะ
แต่ด้านเทคนิคและ
ใช้เวลาจัดการแค่ชั่วพริบตาเดียว
คนกับทั้งแขนและขา
เสมือนกับตัวถูกนำมาเซ่นไหว้โดยกัดปีกไว้วัน ตรุษจีนชนบท ความเจ็บปวดเข้าครามอย่างหยุดหย่อน
และระยะเวลาในการจัดการ ช่างเด็ดเดี่ยวและรวดเร็ว
ชายหัวล้านยืนอยู่กับที่ ยังฮึกเหิมประดุจมังกรและเสือที่ผาดโผน
แต่ภายหลังเสียงสลดใจผ่านมา
เก่งกาจช่างโหดร้ายเหลือเกิน
ตอนแรกว่าพวกเขาทั้งต่างถิ่นนี้เป็นได้ หรือแค่เพียงข่มขู่ก็สามารถทำให้ ตกใจช็อกตาย
แต่ไม่ถึงว่าจะ
และมุมหนึ่ง
เสียงดังขึ้นหลายครั้ง พวกพี่เขียวที่คิดจะตามมาตีเฉินเกอ
กระบองในมือของพวกเขากลับจับไว้ไม่แน่น เหมือนได้เคย ฝึกฝนมายังไงอย่างนั้น เพราะได้ตกหล่นใส่พื้นทุกวันเลย
เพราะพวกเขาสมองว่างเปล่าทำอะไรไม่ถูก บัดนี้สีหน้าของ
พวกเขาจึงน่าขำสิ้นดี
พี่เปียวเบิกตากว้าง พยายามกลืนน้ำลายลงคอ แต่กลับรู้สึก ว่าปากของตนแห้งเกินกว่าจะมีน้ำลายให้กลืนได้
ร้ายกาจจังเลย! ! ! !
ทุกคนอุทานอยู่ในใจ
หลังจากที่เงินเกอจัดการคนพวกนี้เสร็จ สายตาก็มาหยุดอยู่ที่ ชายหัวล้านที่กำลังมีเหงื่อไหลท่วมตัว
ชายหัวล้านถูกดวงตาคู่นี้จับจ้อง
ท่อนล่างจึงมีน้ำอุ่นๆไหลเปียกลงมา
จากนั้นก็ทรุดเข่าลงพลางโยนอาวุธทั้ง
“พี่ใหญ่ไว้ชีวิตด้วยครับ!
เขากล่าว
“ยังคงเป็นคำถามเมื่อสักครู่นี้ ทำอย่างไรถึงจะได้รับการยก โทษจากหญิงสาว อีกทั้งยังสามารถทำให้เธอช่วยเหลือด้วยความยินดี? ผมรู้สึกว่านายรู้เรื่องพวกนี้
เฉินเกอเดินมาอยู่ข้างๆตัวของชายหัวล้าน จากนั้นก็จับเบาๆ
บนศีรษะของชายหัวล้านพลางซักถาม ราวกับมีชายชราผู้หนึ่ง กำลังซักถามเด็กน้อยที่น่าเอ็นดูอยู่ …ผมรู้สึกว่า ถ้ามีโอกาส สามารถ……สามารถไปช่วย
เหลือเธอก่อน ผู้หญิงส่วนมากมักเป็นคนใจอ่อน หากคุณช่วยเธอ
เธอก็จะรับรู้และไม่ถือสาหาความอะไรอีก
ชายหัวล้านกลืนน้ำลายแรงๆ
“อย่างนี้เหรอ!
เงินเกอพยักหน้าอย่างพิจารณา
เสียงตบ เพียะ! ดังขึ้นบนใบหน้าของชายหัวล้าน “รู้แล้ว ทำไมเมื่อไม่บอก! ”
ชายหัวล้านตกใจกลัวจนจะขี้แตกอยู่แล้วเชียว
“ผม……ผมลืมครับ”
“นายส่งต่อคําพูดของผมให้คุณชายโกวหน่อย! ”
“ลูกพี่ใหญ่ คำอะไรหรือครับ? ”
“ต้องมีชีวิตอยู่ดีๆ……
พูดจบ เฉินเกอจึงหันหลังเดินจากไป
ขณะที่เดินผ่านพวกพี่เปียว เฉินเกอรู้ว่าพวกเขาเป็นผู้รักษาความปลอดภัยของตระกูลซู เขาพยักหน้าให้พวกเขา
พวกอะเบียวก็พยักหน้าตาม จากนั้นก็แหวกทางเดินให้เขา หนึ่งสาย
เลือดจุดจอหยิน เฉินเกอจะต้องเอาให้ได้ และที่สำคัญ ตอนอยู่ที่สวนสาธารณะ เฉินเกอยังได้เอายันต์
หยกอีกชิ้นหนึ่งขึ้นมาดู
หลายวันมานี้ตนได้เสาะหาทั่วทั้งเมืองหลิวเฉิงแล้วก็มพบการ เหนี่ยวนำของหินสะท้านฟ้าเลย
นั่นแสดงว่า ในเมืองหลิวเฉิงไม่มีหินสะท้านฟ้า
แต่อยู่ที่เมืองจินหลิง
อีกไม่กี่วันก็จะถึงกลางเดือนแล้ว
จําเป็นต้องเร่งรัดเสียแล้ว
หลังจากคิดไตร่ตรองดูแล้ว เฉินเกอก็มายืนอยู่ที่หน้าประตู คฤหาสน์ตระกูลซูอีกครั้ง
เพื่อจะได้พบเจอซูฉ ฉ
“พี่สาวเป็นอะไรเหรอ? ทำไมจิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอยเลย? ”
และซูหรานหรานชงกาแฟถ้วยหนึ่ง แล้วนำออกมาให้พี่สาวดื่ม
แต่กลับพบว่า หู กำลังมีสีหน้าที่ครุ่นคิดจิตใจไม่อยู่กับตัว “ฮาๆๆๆ พี่อย่าได้บอกฉันนะว่า พี่กำลังคิดถึงขอทานคนเมื่อกี้ ไม่ไม่ไม่ ชายหนุ่มคนนั้น อยู่
ซูหรานหรานพูดอย่างยิ้มแย้ม
ซู สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ไม่ได้ปฏิเสธเหมือนครั้งก่อนๆ แต่กล่าวว่า
“น้องรู้สึกไหมว่าชายหนุ่มคนนั้นแปลกพิลึก เขาเหมือนกำลัง หาผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ ส่วนพี่น่าจะมีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับผู้ หญิงคนนั้นมาก เมื่อเขาเห็นพี่จึงรู้สึกตื่นเต้น เกือบลืมทุกสิ่งอย่าง มู่หาน เขาคิดว่าพี่เป็นคนที่เขากำลังตามหาตัวอยู่ โดยมีนามว่า มู่หาน!
ซูฉ ฉกล่าว
“ใช่แล้วจะทำไม เชอะ! ฉันยังคิดว่าเขาชอบรูปโฉมที่งดงาม ของพี่ แต่ผลสุดท้ายคือเขาจำคนผิด ไม่ให้พวกบอดี้การ์ดได้ ขอทานที่ไม่แววตาจนตายก็นับว่าเป็นบุญของเขาแล้ว!
เนื่องจากซูหรานหรานคิดว่าเฉินเกอเหมือนเป็นพระนามใน ละคร ซึ่งเนื้อเรื่องมีอยู่ว่าพระเอกขอทานตกหลุมรักนางเอกลูก เศรษฐี จึงตั้งฉายาเฉินเกอว่า ขอทาน
“ไม่ พี่คิดอยู่ตลอดเวลา บนโลกใบนี้ยังมีผู้ชายสักหนึ่งคนไหม ที่รักแค่ผู้หญิงคนเดียวไปจนวันตาย พี่ก็สงสัยเหมือนน้อง เพราะ ไม่น่าจะมีผู้ชายที่โง่เขลาถึงเพียงนี้! แต่ว่า ตอนที่เขากอดพี่แน่นๆอยู่นั้น เหมือนพี่จะสัมผัสความในใจของเขาได้ สัมผัสได้ ถึงความคิดถึงหวนหาที่เขามีต่อผู้หญิงที่ชื่อมหาน มันเป็นรักที่ยิ่ง
ใหญ่มาก……
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ