บทที่ 581 ความลับในบ่ายวันนี้
ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ท่านปู่ฟางและโจ๋วจงทาวก็ถูกส่งกลับไปที่ อพาร์ตเมนต์
แต่ว่าตอนที่ส่งกลับไปถึง ท่านฟางป่วยหนัก ฟางหลีก็อยู่ใน อาการหมดสติอย่างรุนแรง
เฉินเกอก็ไม่ทันที่จะทักทาย โจ๋วจงหาว ก็ได้เขียนใบสั่งยาใหม่ ให้เขาทันที เพื่อให้โจ๋วจงทาวรักษาทั้งสองคน
หลังจากนั้น เฉินเกอกออกไปถนนข้างนอกเลย พูดตามหลัก การแล้ว เซ่งจูน้อยท่านนั้น ก็น่าจะมาแล้ว
เดินอยู่บนถนน ถนนในเวลานี้ คึกคักยิ่งนัก
ผู้คนต่างดื่มไปกับบรรยากาศแห่งความสุขและความตื่น เต้น
ลัทธิอนี้ แค่ได้ยินชื่อ ก็ทำให้คนรู้สึกถึงความคิดที่ชั่วร้าย ได้ทำอะไรกันแน่ ถึงสามารถให้ผู้คนมากมายมาบูชาพวก
เขา?
เฉินเกอแอบสงสัยในใจ
ในไม่ช้า ก็มาถึงหน้าประตูวิลล่าตระกูลหยุนของหยุนหลิน
วิลล่าตระกูลหยุนซึ่งเป็นสถานที่ต้อนรับสำหรับการมาเยือน ของเซ่งจูน้อยในคืนนี้ ที่นี่ยิ่งถูกล้อมรอบหนาแน่นมาก
และลูกศิษย์ลูกหาของตระกูลหยุน จำนวนไม่น้อย ยิ่งยืนอยู่ที่ หน้าประตู ทำหน้าที่ต้อนรับแขกคนสำคัญ
“คนคนนั้น ทำไมนายเข้ามาตามอำเภอใจเลย ใครให้นายเข้า
มา?” และตอนที่เฉินเกอเดินเข้าไป ก็ถูกชายหนุ่มและหญิงสาวกลุ่ม
หนึ่งห้ามไว้
“หยุนหลิน ไม่ได้บอกกับพวกคุณว่าฉันจะมาหรือ?”
เงินเกออดไม่ได้ที่จะถามขึ้น
“นายถือเป็นตัวอะไรกัน ถึงกล้าเรียกชื่อลุงใหญ่ของฉัน โดยตรง แขก ในวันนี้ เป็นผู้ที่มีชื่อเสียงหน้าตาทางสังคมกันหมด ล้วนเป็นผู้อาวุโสที่อายุเกินครึ่งร้อยปี! ไอ้หมอนคนที่ฉวยโอกาส ในเหตุการณ์ชุลมุนอย่างนาย ฉันเห็นมาเยอะแล้ว!”
ชายหนุ่มคนหนึ่ง ตะโกนใส่เฉินเกออย่างเคร่งขรึม
“อย่าพูดกับเขาอย่างนี้ ดูท่าทางของเขา น่าจะมาจากต่างถิ่น อาจเป็นเพียงว่าได้เห็นตระกูลหยุนมีผู้คนเข้าออกจำนวนมาก และยังดูยิ่งใหญ่อลังการขนาดนั้น เลยอยากเข้ามาดูเท่านั้น นาย อย่าดุแบบนี้!”
และในเวลานี้เอง หญิงสาวที่หน้าสวยงาม มองไปที่เฉินเกอ
แล้วพูดขึ้น ยังส่งยิ้มให้เงินเกอ จะพูดยังไงดี เมื่อหญิงสาวตัวได้เห็นหุ่นของเฉินเกอนั้นดียิ่ง นัก โดยเฉพาะรูปร่างหน้าตา ยิ่งเหมือนคนที่มีอัธยาศัยมาก รูปลักษณ์ที่หล่อเหลาดูดีทำให้คนรู้สึกถึงความสง่า
จึงถือว่ามองถูกตา
ดังนั้นจึงช่วยเขาพูดนิดหน่อย
นี่ก็เหมือนกับสถานการณ์ที่ผู้ชายบางคนได้เห็นผู้หญิงสวย ก็ เต็มใจที่จะช่วยเธอ
นายอยากเข้าไปไหม?”
หญิงสาวมองไปที่เฉินเกออีกครั้ง ถามด้วยรอยยิ้ม
เธออายุยี่สิบกว่าปี มัดผมหางม้า ยิ้มอ่อนหวาน
แต่ว่าตามเงินเกอไม่ได้ตอบกลับเธอ
“อย่างนี้แล้วกัน ข้างในต้องการลูกมือพอดี นายตามฉันเข้า
มา!”
พูดจบ หญิงสาวท่าเหมือนเป็นผู้ปกครองใหญ่ ดึงเฉินเกอไว้ แล้วเดินเข้าไป
“ฮม น้องเล็กก็ใจดีแบบนี้แหละ ปกติลูกแมวลูกหมาตัวหนึ่ง ใกล้จะตายก็ต้องร้องไห้ เมื่อต้องเป็นเพราะว่า ฉันด่าไอ้หมอ นั่นโหดร้ายเกินไปแน่นอน จึงทำให้เธอเกิดความสงสาร ช่างไม่ เหมือนคนของตระกูลหยุนเลยสักนิด
ชายหนุ่มคนนั้นพูดขึ้น
และหยุนฉิง ก็ได้พาเฉินเกอเข้ามาในคฤหาสน์แล้ว
“ก็คือที่นี่ คนนี้คือลุงหยุน ฉันได้บอกกับเขาแล้ว มีอะไรที่ ต้องการช่วยเหลือ นาย ช่วยเหลือหน่อยก็พอแล้ว ฉันจะออกไป ต้อนรับแขกแล้ว!”
หยุนฉ่ง ยิ้มให้เฉินเกอและโบกมือเล็กน้อย แล้วก็จากไป
“ยัยเด็ก จิตใจไม่เหมือนกับคนของตระกูลหยุนที่ตัวเองเคย พบเจอเลยสักนิด เป็นมิตรมากเกินไปแล้ว!”
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะอย่างจนปัญญา รู้สึกว่าเด็กสาว คนนี้มีความน่าสนใจไม่น้อย
ที่จนปัญญาเพราะว่า เพราะเธอเป็นมิตรมากเกินไปเป็นมิตร มากจนตัวเองรู้สึกละอายที่จะบอกเธอ ว่าตัวเองมาที่นี่เพื่อจะฆ่า คน!
บางคน ก็ยากที่จะปฏิเสธ
“นี่นาย คือลุงหยุนที่เรียกนายมาใช่ไหม? เข้ามา เทน้ำให้พวก เราดื่ม!”
และในเวลานี้ ด้านนอกคฤหาสน์ มีโต๊ะและเก้าอี้จัดไว้ มากมาย
หนึ่งในนั้น มีชายหญิงวัยรุ่นไม่กี่คน กำลังดื่มน้ำพูดคุยกัน พวกเขาพูดกับเฉินเกออย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด
เพราะว่า เมื่อกี้ตอนนี้หยุนฉิงพาเขาเข้ามา และได้มอบหมาย ให้กับลุงหยุนเป็นทำหน้าที่รับผิดชอบงานบ้าน พวกเขาก็รู้แล้วว่า
นี่เป็นคนงานที่มาใหม่
เงินเกออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธเล็กน้อย
แต่เพราะความเป็นมิตรของหยุนฉิง ในเมื่อครู่ ตัวเองจึงไม่ได้ ปฏิเสธเธอ ซึ่งก็เท่ากับว่าได้ตอบรับเธอแล้ว
และไม่เหมาะที่จะเกิดโทสะ
ก็เลยจ้องมองไปที่ประตูพร้อมกับเดินเข้าไป หยิบถ้วยชาขึ้น เทน้ำให้กับพวกหญิงสาวที่แต่งหน้าจัดจ้านอย่างเย็นชา
“หมอนี่ คิดไม่ถึงว่าหน้าตาดูดีไม่น้อย แต่ว่าไม่ใช่สเปคที่ฉัน ชอบ ก็มีแค่หยุนฉิง ที่ชอบสเปคอย่างนาย
หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น
“นายคงไม่ใช่หนุ่มหน้ามนของเฉิงเอ๋อร์นะ?”
หญิงสาวอีกคนถามขึ้น
“หม เขาเนี่ยนะ คู่ควรที่จะเป็นหนุ่มหน้ามนของ เฉิงเอ๋อร์เห
รอ? ถ้ย!”
ก็มีหญิงสาวอีกคนพูดอย่างดูถูก
พวกเธอวิพากษ์วิจารณ์เฉินเกอก่อน จากนั้นก็ดึงหัวข้อกลับมา
“ฮ่าๆๆ ตอนนี้ฉันมีความสุขมากจริงๆเลย ในที่สุด ก็มีคนเป็น แพะรับบาปให้ฉันแล้ว!”
หญิงสาวหนึ่งในนั้น ที่มีอายุมากหน่อย รุ่นราวคราวเดียวกัน กับเฉินเกอได้พูดขึ้น
“แพะรับบาปอะไรอ่ะ พี่หยุนเฟย?”
พวกเธอถาม
“เฮ้ย! ที่จริงมีบางเรื่อง ที่พวกเธอไม่รู้เลย เอาล่ะ ตอนนี้ฉันไม่ เป็นไรแล้ว พูดให้พวกเธอฟังก็ไม่มีอะไรเสียหาย?”
พวกสาวๆทั้งหลาย ต่างก็ขยับหูเข้าไปด้วยความสงสัย
“จริงๆแล้ว ตระกูลหยุนของเรา แอบแลกเปลี่ยนลึกลับอย่าง หนึ่ง กับเซ่งจูน้อยแห่งลัทธิศาสนามาโดยตลอด!”
“แลกเปลี่ยนอะไร?”
“นั่นก็คือทุกๆปี จะมีการแสวงหาสาวงามหลายสิบคนให้ เซ่ง น้อย ในนั้นมีไม่กี่คน ก็เป็นคนของ ตระกูลหยุน ด้วย!
หยุนเฟยพูด
“อะไรนะ! นี่มันเรื่องจริงเหรอ?”
“ยังจะเป็นเรื่องของปลอมหรือ พ่อบอกฉันหมดแล้ว สาวงามที่ สรรหามาในครั้งนี้ เดิมทีหนึ่งในนั้นคือฉันเอง แต่ไม่คาดคิดว่า สามเดือนที่แล้ว มีสาวสวยจากตระกูลฟางมาอีกคนใช่ไหม ฮ่าๆ คุณพ่อเพื่อปกป้องฉัน ก็เลยขายเธอออกไป!”
หยุนเฟย พูดขึ้น
“นี่…..ยากที่จะจินตนาการได้เลย ว่าเซ่งจูน้อย จะเป็นคนแบบ
นี้จริงๆ!”
“ใช่เลย ตอนแรกคิดว่าเซ่งจูน้อย บริสุทธิ์ไร้มลทิน แต่กลับน่ารังเกียจอย่างนี้ นี่เป็นความลับใหญ่จริงๆ ถ้าถูกเปิดเผย เขาต้อง เจอหายนะแน่ๆ คนในเกาะโม่เต่าต้องห้ามเรื่องอย่างนี้มาก ที่สุด!
“วันนี้ฉันเป็นเพราะอารมณ์ดี ที่จริงแล้ว เรื่องนี้ในสายตาของ ตระกูลหยุนของเรา หรือบางคนในเกาะไม่เต่า ก็ไม่ได้ถือว่าเป็น ความลับแล้ว!”
หยุนเฟยพูดขึ้น
“ที่จริงในสมัยก่อน ฉันก็ได้ยินข่าวลือมาบ้างเหมือนกัน แต่ก็ ไม่ถือเป็นความลับจริงๆ!!
หญิงสาวคนหนึ่งก็พูดขึ้น
“แต่ว่านะ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ที่พวกเธอไม่รู้ พ่อของฉันได้ ปิดบังทั้งตระกูลแล้ว มีเพียงฉันได้เห็นเท่านั้น!
หยุนเฟย พูดเสียงเบาอีกครั้ง
ในขณะเดียวกัน ก็มีความเสียใจเล็กน้อย
“พี่สาว พวกคุณกำลังพูดถึงอะไร?”
ในเวลานี้ หยุนฉิงเดินเข้ามาพร้อมกับพวกคุณชายสองสาม คนที่อยู่ด้านประตู หัวเราะและนั่งลง
ในขณะเดียวกัน หยุนฉิงยังโบกมือทักทายกับเฉินเกอ
“เฉิงเอ๋อร์ พวกเธอนั่งลงก่อน อย่าเพิ่งขัดจังหวะ พี่หยุนเฟย ลังบอกความลับกับเรา!
“ความลับอะไร?”
“นั่นก็คือบ่ายวันนี้ เกิดเรื่องบางอย่างหนึ่ง หยุนหล้าง น้องชาย ที่ไม่เอาไหนของฉัน เกิดเรื่องขึ้นแล้ว และพวกเธอรู้จักอาจารย์ไม่ ไหม?
หยุนเฟยพูดขึ้น
“รู้จักแน่นอน!”
“อาจารย์โม่และน้องชายของฉัน ถูกคนหามกลับมา พวกเขา ได้เข้ามาทางประตูหลัง ตอนนั้นฉันกำลังคิดที่จะวิ่งออกไปเล่น ทางประตูหลังพอดี เลยเห็นเข้าโดยบังเอิญ!
ตระกูลหยุนรู้หมดเลยว่า ความสัมพันธ์ของหยุนเฟยและหยุน หล้างไม่ดีนัก
เนื่องจากหยุนหล้างเป็นลูกชายคนเดียว ลูกชายทายาทหนึ่ง
เดียว หยุนหลินเลยรักเอาใจเขามากเป็นพิเศษ จนละเลยหยุ
นเฟย
“ให้ตายเถอะ หยุนหล้างได้รับบาดเจ็บได้ยังไง และความ สามารถของอาจารย์โม่ เราทุกคนก็เคยเห็น ในเกาะโม่เต่า ใคร จะรับมือเขาได้”
ทุกคนต่างรู้สึกเหลือเชื่อ แม้แต่ชายหนุ่มหลายคน ก็ถามด้วย
ความตกตะลึง
“เรื่องนี้ก็ไม่รู้แล้ว แต่ได้ฟังคุณพ่อคุยกับพวกคนรับใช้ เหมือน จะพูดถึงคุณชายเฉิน คุณชายเฉินท่านนั้น ดูเหมือนจะมีที่มาที่ยิ่งใหญ่มาก!”
หยุนเฟยพูดด้วยเสียงต่ำ
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
