บทที่574 ความลับของหมูเขียว

รอบตัวมันมีแสงเรืองรอง

ถึงจะอยู่อีกไกล เฉินเกอก็สามารถรู้สึกได้ถึงพลังงานที่แผ่ออก มาจากหินปี้สุ่ย นี้

“ของดีจริง ๆ เลย!”

เฉินเกอเปรมปรีดิ์อยู่ในใจ

“เอ๊ะ?”

กำลังจะหยิบแต่เฉินเกือกลับได้ยินเสียง มีการเคลื่อนไหวจาก อุโมงค์ที่อยู่ด้านบน

เป็นคน!

มีคนหนึ่งคนอยู่ที่อีกด้านหนึ่ง จากนั้นก็มีเชือกหย่อนลงมา

เฉินเกอเขยิบตัวไปด้านข้างและหาที่ซ่อนตัวและแวบเข้าไป ซ่อนตัว

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดลงมา

เธอตบมือและจ้องไปที่หินสุ่ย นั้น

มุมปากยกขึ้นเป็นรอยที่แสนจะสวยงาม “ที่แท้ก็อยู่นี่เอง มีหินสุ่ย ฉันก็ออกเดินทางได้แล้ว!
หญิงสาวพูดขึ้นเบา ๆ

“เธอเองเหรอ?”

เฉินเกอที่ซ่อนตัวอยู่อีกด้านนั้นกลับเห็นได้อย่างชัดเจน ผู้หญิง คนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือกหยูเชียว

ฉันว่านะ หลังจากที่ตัวเองกลับจากเทือกเขาผ่านหลง นั้น เขา กลับไปที่จวนหยาง ก่อน และคุณธุระบางอย่างกับหยางเวยใน ตอนนั้นได้ยินสาวใช้พูดว่าหยูเซียว ได้จากไปนานแล้ว

เขารู้มานานแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เธอมีวิทยายุทธ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอเองก็มาตามหา หินสุ่ย

ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงนี้กลับรู้ที่อยู่ของ หินสุ่ย อยู่แล้วด้วย

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ โดยไม่เจตนา เขากลับช่วย คู่แข่งของตัวเองเสียได้

ในขณะที่กำลังคิดหาวิธีที่จะเข้าไปเจอหนูเชียว อยู่นั้น ทางด้านหยูเซียว นั้นเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้น

แควก! ! !

เสียงร้องน่ากลัวดังขึ้น หยูเซียว ที่กำลังจะหยิบ หินสุ่ย ขึ้น มา เกิดมีเงามืดที่ทอดตัวลงมาจากด้านบน มันร้องเสียง ประหลาดและตรงมาทางหยูเซียว

มือของยังแตะไม่โดน แต่ก็ต้องรีบถอยและกลิ้งไปอีกด้าน
เงามืดนั้นก็ปรากฏใบหน้าที่แท้จริงในเวลานี้เอง

มันคือค้างคาวตัวหนึ่ง จะพูดให้ถูกคือ มันคือค้างคาวยักษ์ตัวใหญ่ที่ใหญ่กว่าตัว มนุษย์เสียอีก

หน้าอกของมันมีขนาดพอ ๆ กับของมนุษย์ ที่น่าเกลียดน่ากลัว คือขนยาวเฟื้อยสีแดงบวกกับเขี้ยวที่งอกออกมาเกือบจะเหมือน ใบหน้าคนที่มีใบหน้าบูดบึง

น้ำลายของมันไหลออกมาจากปากของค้างคาว

มันแยกเขียงด้วยแววตาดุร้าย

แควก! ! !

และส่งเสียงร้องประหลาดออกมาอีกครั้ง ค้างคาวยักษ์ กระโจนเข้าหา หยูเซียว

มันรวดเร็วและทรงพลัง

ถึงแม้คู่หยูเซียว จะหลบพ้นการโจมตีแรกของมันได้ แต่กลับ ไม่รอดพ้นจากการโจมตีของปีกหาง เธอโดนกวาดไปที่หน้าอก มันบินออกไปและตกลงสู่พื้นอย่างแรง

และในตอนนี้ หยูเซียว ก็เกิดเจ็บแผลขึ้นอีกครั้ง

มีรอยเลือดไหลออกมาจากช่องท้องของเธอ

และเจ้าค้างคาวยักษ์ก็ไม่ได้มีความคิดจะหยุดเล่นงานเธอเลย มันพุ่งเข้าหาหยูเซียว เพื่ออาหารมื้อ โอชะมื้อใหญ่
“หรือว่าฉัน จะต้องตายอยู่ที่นี่ หยูเซียว ไอ้นักพรตเท่านั้น เมื่อไม่น่าจะเชื่อเขาเลย น่าจะเผาสำนักทิ้งไปเสีย จะได้ไม่ต้อง ไปหลอกลวงใครอีก ยังจะบอกว่าบุพเพของเรา ไม่คิดว่าจะ

กู่หยูเซียว พูดในใจ

ตั้งแต่ลงมาจากเทือกเขาผ่านหลง เธอไม่รอช้า เธอตรงมาที่ หลังบ้านซึ่งเป็นเหมืองของ ตระกูลหมิง ซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอจะมา เอา หินปี้สุ่ย

แต่ในตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะต้องมาตายอยู่ที่นี่ แถมยัง ถูกเจ้าสัตว์ร้ายนี่กัดกิน

คิดดูแล้ว กู่หยูเซียว ได้แต่รู้สึกสะอิดสะเอียน

เธอหยิบกริชออกมาจากอกของเธอหลับตาและกำลังจะจบ ชีวิตตัวเอง

“ขอโทษนะคะ ย่าทวด หนูไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้

ขอโทษค่ะ หนูคงไปไม่ถึงวังราชาสมุทร”

พูดแล้วเธอก็จะจบชีวิตตัวเอง

แต่ในเวลานีเอง

เสียงร้องน่าเกลียดน่ากลัวก็ดังออกมาจากค้างคาวยักษ์ตัวนั้น และตามมาด้วยเสียงของสิ่งของหนัก ๆ ล้มลงกับพื้นเสียงดัง กู่หยูเซียว ลืมตาขึ้น

ภาพตรงหน้านั้นทำให้เธอแทบไม่เชื่อสายตา เจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้จู่ ๆ ก็ตาย

เป็นไปได้ยังไง?

แต่ในเวลานี้ เฉินเกอก็เดินออกมา

“คนสวย ฉันช่วยเธอไว้อีกแล้วนะ!” เฉินเกอมองไปที่หยูเซียว และยิ้ม

“เป็นนาย!”

เพียงแต่ว่าเมื่อ หยูเซียว ได้เห็นเฉินเกอ ใบหน้าซีดเซียวของ เธอที่เกิดจากความตื่นตระหนกก็ถูกแทนที่ด้วยหน้าแดงทันที

นอกจากนี้ยังมีความเกลียดชังที่อธิบายไม่ได้และแม้กระทั่ง อาฆาตแค้นก็เกิดขึ้นในดวงตา

“พวกเรามีจุดมุ่งหมายเดียวกัน เธอก็อยากจะไปที่วังราชา

สมุทร เหรอ?”

เฉินเกอถามขึ้น

เมื่อครู่ตอนที่หญิงสาวพูดถึง วังราชาสมุทร นั้น ทำให้เงินเก อเกิดความประหลาดใจขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

“ฉันไม่รู้ นายไม่ต้องมาพูดกับฉัน!”

หยูเซียว พยุงตัวเองให้ลุกขึ้นและหันหน้าหนีไปทางอื่น

เพราะคำทำนายเกี่ยวกับบุพเพสันนิวาสของ ท่านซินแสยในช่วงเวลานั้น มันผุดขึ้นมาในหัวของเธออีกครั้ง

“คุณ จากคำทำนายของหินบุพเพสันนิวาส คุณได้พบกับ คนที่อยู่ในใจคุณแล้ว ยิ่งกว่านั้น พวกคุณเพิ่งจะแยกจากกันเมื่อ ไม่นานนี้!!

ท่านซินแสกุ่ย พูดขึ้น

คนที่อยู่ในใจ? เป็นใครกัน?

หรือว่าเป็นเขา! คนคนนั้นที่ผู้คนเรียกเขาว่าคุณชายเฉิน

“น่าเสียดาย…

ท่านซินแสกุ่ย ส่ายหน้า

“น่าเสียดายอะไร?”

“น่าเสียดายคุณกู่ ถึงแม้คุณจะรักเขา แต่เขาก็ไม่ได้รักคุณ พวกคุณสองคน ไม่มีบทสรุป! ถือเป็นความรักที่เจ็บปวด!

ท่านซินแสกุ๋ย ถอนหายใจ

“ตาแก่ พูดจาเหลวไหล ฉันไม่คิดจะรักคนที่ไม่รักฉันหรอกนะ แกพูดมั่วแล้ว! ฉันไม่เชื่อหรอก!”

หยูเซียว พูดขึ้นด้วยความโมโห

“เรื่องจริงมันก็เป็นแบบนี้แหละ ก็แล้วแต่คุณนะ!”

“เรื่องจริง? หึ ๆ หากมีความจริงเช่นนี้ฉันจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้น ฉันจะฆ่าเขา เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต จากนั้น ฉัน จะกลับมาสํานักของแก แล้วเผามันให้วอด!”

หยูเซียว พูดจบ พูดจบเขาก็ลงจากภูเขาอย่างโกรธเกรี้ยว

และตรงไปที่ภูเขาด้านหลังของตระกูลหนึ่ง

เธอรู้ว่านักพรตนั่นพูดถึงเฉินเกอ

แต่ก่หยูเซียว คิด แม้ว่าเขาจะดูหล่อ แต่เขาก็ช่วยตัวเอง แต่ แล้วเขามีคุณสมบัติอะไรให้เธอจะรักเข้าได้ล่ะ?

นี่มันไร้สาระสิ้นดี

อย่างไรเสียก็คงไม่ได้เจอกันอีก

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะช่วยชีวิตเธอไว้อีกครั้ง ยิ่งกว่านั้น

ยังปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว “คุณได้รับบาดเจ็บนะ อย่าขยับตัวเยอะ หินสุ่ย นี่ ก็มี ประโยชน์สำหรับผมเหมือนกัน ผมไม่รังเกียจที่จะแบ่งให้สักนิด

หรอกนะ!”

เฉินเกอยิ้มแล้วพูดและอยากจะเข้าไปพยุงเธอ

สุดท้ายกลับโดน กู่หยูเซียว สลัดออกอย่างแรง

“อย่าถูกตัวฉัน!”

“ขี้โมโหจัง ไม่ว่าจะพูดยังไง เจ้าหินสุ่ย นี่ตอนนี้ก็ถือว่าเป็น ของของตระกูลเฉิน คุณมาขโมยของต่อหน้าเจ้าของ ไม่มีแม้แต่ ความรู้สึกสำนึกผิดสักนิด!
เฉินเกอพูดอย่างเหลือทน

เขายื่นมือออกไปแล้ว หินสุ่ย ก็ตงอยู่ในมือเขา

จากนั้น เฉินเกอก็หลันหลังและคิดจะจากไป

“รอก่อน!”

“ทำไมเหรอ?”

“นายบอกว่า จะแบ่งหินสุ่ย ให้ฉัน!” หยูเซียว ถามขึ้นเบา ๆ ถึงแม้ว่าตอนนี้เธออยากจะฆ่าเฉินเนื้ออยู่บ้าง แต่เธอรู้ว่าเธอ ฆ่าเขาไม่ได้

แต่ว่า ตัวเองจะรักเขางั้นเหรอ?

“ได้ แบ่งให้เธอก้อนหนึ่ง!

หินสุ่ย มีลักษณะคล้ายกับอัญมณีพวกนั้น ดูเหมือนจะ ประกอบจากหินก้อนเล็ก ๆ รวมกัน

หินสุ่ย ถึงนี้มีขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น แต่การเอาออกมาพัน

ชิ้นก็ไม่ใช่ปัญหา

เฉินเกอแบ่งให้ หยูเซียว สามก้อน

“ผมเชื่อว่าเดี๋ยวเราก็ได้เจอกันอีก แถมผมเองก็ต้องการจะ

ไป วังราชาสมุทร อยากไปด้วยกันไหม?

เฉินเกอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้นั้นน่าสงสัยเป็นอย่างมาก

ในเรื่องของวังราชาสมุทร นั้น เขาค่อย ๆ ตรวจสอบมันด้วยตัวเอง

และจากที่เธอพูด เหมือนว่าการไปหลุมศพนั้นก็ไม่ใช่ ง่ายดาย เธอเหมือนจะได้รับคำสั่งจากใครมา ย่าทวด คือใครกัน นะ? หรือย่าทวดของเธอจะรู้ข้อเท็จจริงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ดัง นั้นเฉินเกอจึงอยากจะรู้

“ฉันไม่ไปกับนายหรอก นายไม่ต้องห่วง!

พูดจบหญิงสาวก็ใช้มือมหน้าท้องของตัวเองแล้วเดินเซออก

ในตอนนี้เฉินเกอได้กลิ่นบางอย่าง

คิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ได้การ! รีบกลับบมา!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ