บทที่ 566 หาข้อแลกเปลี่ยนกัน

รปภ.ตะโกนร้องไปค่หนึ่ง ทำเอาทุกคนต่างก็ตกใจกันไปหมด กิจกรรมไม่สามารถไม่เบรกก่อนได้ ทุกคนต่างก็มองมาทาง

เขา

“เรื่องนี้ ฉันไม่สามารถยืนยันได้จริงๆ เขาก็ไม่มีทางนำเงิน ออกมาได้ไม่ว่ายังไงแล้ว พวกเราก็มาในนามของตระกูลห มิง หน้าตาของตระกูลหมิง ไม่สามารถได้รับผลกระทบได้!

ข้างๆ ของหลีหย่า ชายวัยกลางคนที่ชื่อซูได้พูดขึ้น คำพูดประโยคนี้ ทำให้คนของตระกูลหญิงในห้องโถงทุกคน ต่างก็มองมาทางเขาด้วยความหวัง

หลังจากนั้น

ป้าบ!

เสียงดังกระหน่ำ ราวกับว่าทะลุฟ้าออกไป บนใบหน้าของเขา มีเสียงตบหน้าดังขึ้น ครึ่งหน้าของตำบวมขึ้นมาทันที ฟันร่วงไปไม่กี่ คนที่ตบเขา ก็คือรูปภ.คนนั้น “ตบฉันทำไม?” ซูจับหน้าแล้วพูดด้วยความเศร้า รปภ.ก็งงไปทั้งหน้า “ฉัน…..ฉันไม่รู้น!”
ป้าบ!

เป็นการตบอีกครั้งหนึ่ง ตบไปยังบนหน้าของซู ก็ยังเป็น รปภ.ที่เป็นคนตบ

ครั้งนี้แก้มอีกข้างหนึ่งก็บวมแล้ว

“อ้า! ประธานซู!

หลีหย่าพูดด้วยความเป็นห่วง

“เหย่หลาง นายทอะไร?”

หมิงจูที่นั่งอยู่ตำแหน่งวีไอพีได้ลูกขึ้น แล้วพูดด้วยความเย็นชา หลังจากนั้นเหย่หลาง ก็หันมากะทันหัน เดินไปทางหนึ่ง

“คุณผู้หญิง ฟังผมอธิบายนะครับ! เหย่หลางพูดด้วยความทำอะไรไม่ถูก แล้วจับไปที่หน้าอกของหมิงด้วยความแรง

“พอแล้ว ฉันไม่อยาก….นาย…..นายจะทำอะไร? ขณะนี้ มือทั้งสองข้างของเหย่หลางจู่ๆ ก็ยกขึ้นกะทันหัน

“อ้า!”

หมิงจูตะโกนร้องด้วยความตกใจขึ้นมา “นำมือของแกออก ไป! ไอ้สารเลว!”

พวกรปภ.ไม่กี่คน ต่างก็พาเหย่หลางออกไป
เหย่หลางคุกเข่าร้องไห้ “คุณผู้หญิง ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ครับ!”

เพราะว่าร่างกายของเขา ตอนนี้ไม่ได้ถูกเขาควบคุมอยู่ และในตอนที่หมิง หน้าแดงรู้สึกอาย จะให้การสั่งสอนเขา

ก็เห็นเหย่หลางคุกเข่าลง แล้วจับไปที่กระโปรงของหมิงจู จาก นั้นก็ถอยลงมา

ข้างล่างต่างก็เปิดเผยออกมาทั้งหมด ทุกอย่างถูกเผยออกมา

“อ้า!”

หมิงจูตะโกนร้องด้วยความตกใจ

ในงานมีผู้ชายไม่น้อยเลย ทุกคนต่างก็ตกใจ ให้ตายเถอะ สวยมากจริงๆ

“ไอ้สารเลว ตีเขาให้ตายเลย!”

หมิงจูตะโกนร้อง

หลังจากนั้น ก็มีบอดี้การ์ดมาส่งเสื้อผ้าให้เธอ คลุมร่างกาย เธอแล้ว แล้วเดินจากไปด้วยความอาย…..

อีกข้างหนึ่ง เฉินเกอแค่หัวเราะเบาๆ

หลังจากผ่านภาพนี้ไปแล้ว คนในงานเงียบลงเยอะเลย

“ยาสมุนไพรต่อจากนี้ จะเป็นการทดสอบสายตาของทุกท่าน แล้ว ชื่อของมันคือ ชื่อว่าหวู่เว่ยเฉ่า!”
งานประมูลดำเนินงานต่อ

“ที่นี่มียาสมุนไพรแบบนี้จริงๆ ด้วย?

เฉินเกอรีบเก็บความคิด

ขณะนั้น เขาพูดด้วยความตกใจและความดีใจ

“ผมว่าแล้วคุณเฉิน งานประมูลนี้ ของประหลาดอะไรก็มีหมด ขอแค่คุณสามารถพูดชื่อออกมาได้ ที่นี่ก็ต้องมีแน่นอน!

หยางเวยอารมณ์ดี ขณะนี้พูดพร้อมยิ้ม

“ยาตัวนี้ เพราะว่าพิเศษ ฉะนั้น จึงเริ่มที่ยี่สิบล้าน!!

พิธีกรพูด

คนในตระกูลหมิงที่เหลืออยู่ต่างก็มองหน้ากัน จากนั้นพวกเขาก็เรียกราคา “ยี่สิบล้าน!” จากนั้นก็มองไปรอบๆ ดูว่าใครจะเพิ่มราคาอีก ดูออกอย่างชัดเจนเลย ตระกูลหมิงเองก็พุ่งตัวหมู่เว่ยเฉาตัวนี้

หรือว่าพวกเขาก็รู้ถึงวิธีใช้ของหมู่เว่ยเฉ่า?

เฉินเกอมีความสงสัยเล็กน้อย

“สามสิบล้าน!”

เฉินเกอเพิ่มราคา
จากนั้นก็ได้รับการเตือนของคนในตระกูลหมิงทันที

“ห้าสิบล้าน!”

คนในตระกูลหมิงพูดอีกครั้ง

ให้ตายเถอะ ห้าสิบล้าน!

ตอนนี้ครื้นเครงขึ้นมาอีกครั้งแล้ว

ส่วนหลีหย่าก็มองไปทางเฉินเกอแล้วส่ายหัว เกรงว่าเดี๋ยว นายจะตายยังไงก็ไม่รู้แล้ว เงินมากมายขนาดนี้ ถ้าหากหยิบออก มาไม่ไหว ไม่เพียงแต่ตระกูลหมิง เจ้าของงานก็ไม่มีทางปล่อย นายไปแน่

“สิบล้าน!” เฉินเกอพูด

*พูชือ!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า วัยรุ่นคนนี้บ้าไปแล้ว มีที่ไหนยิ่งเรียกยิ่งราคาต่ำ?”

ทุกคนต่างก็หัวเราะขึ้นมา

หลีหย่ายิ่งหมดคำพูด

“คุณผู้ชาย ไม่สามารถเรียกแบบนี้ได้ครับ!” หยางเว่ยเองก็ เตือนด้วยความหวังดี

“ฉันยังพูดไม่จบเลย ฉันหมายความว่า ไม่ว่าจะเรียก ในราคา เท่าไหร่ ฉันก็จะเพิ่มสิบล้าน!!

“ให้ตายเถอะ!”
คนในงานทุกคนต่างก็อึ้งไปหมด

หลีหย่ายิ่งอ้าปากกว้าง

อีกอย่าง ต่อจากนี้คนในตระกูลหมิงก็ไม่กล้าเรียกแล้ว จะเรียกราคาหมื่นล้านบาทก็จะเรียกอยู่ แต่ว่าหากไอ้หนุ่มคน นี้ไม่ยอมรับขึ้นมาล่ะ งั้นก็ขาดทุนแล้ว

ขณะนี้ มีรปภ.คนหนึ่งเดินมายังข้างๆ ของหมิงจู แล้วพูดอะไร บางอย่างที่ข้างหูของเขา

คนในตระกูลหญิงมองไปทางเฉินเกอด้วยสายตาที่เย็นชา แล้ว นั่งลง ยาสมุนไพรตัวนี้ สุดท้ายแล้วจบอยู่ที่ห้าสิบล้าน

วันนี้ยาสมุนไพรชื่อดังที่เฉินเกอซื้อไว้ ใช้ไป 1.5 พันล้าน

และก็คือเงินค่าขนมหนึ่งวันของพี่สาว

อีกอย่าง เฉินเกอไม่ได้มีความคิดอะไรกับคำว่าเงินแล้ว ก็แค่

ตัวเลขน่าเบื่อที่รวมกลุ่มกันเท่านั้นเอง

“เฉินเกอ ดูสิว่านายจะเก็บยังไง!

หลีหย่าจ้องไปทางเฉินเกอ

พนักงานนำกระเป๋าที่ใส่ยาสมุนไพรเรียบร้อยแล้วมา จากนั้น ก็น่าเครื่องรูดบัตรมาด้วย

เฉินเกอหยิบบัตรออกมา แล้วใส่รหัสไป
พนักงานรีบหยักหน้า “ขอบคุณคุณผู้ชายท่านนี้ครับ นี่คือยา สมุนไพรที่คุณต้องการ

“อะไรนะ?”

หลีหย่าอึ้งไปเลย เบิกตากว้าง เหมือนว่ากำลังฝันอยู่

“ยินดีด้วยครับคุณผู้ชาย ยาสมุนไพรที่คุณต้องการ ต่างก็อยู่ ในมือหมดแล้ว ฉันได้ให้คนเตรียมงานเลี้ยงตอนดึกไว้ให้คุณ แล้ว ฉลองต้อนรับคุณครับ!” หยางเว่ยยิ้มใหญ่

ขณะนั้น เฉินเกอลูกขึ้น แล้วมองไปทางหลีหย่าจากนั้นก็พยัก หน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นก็จับยาสมุนไพรแล้วจากไปเลย…..

“คุณผู้ชาย เชิญทางนี้ครับ!! หลังจากที่ออกมาแล้ว หยางเวยก็ให้เงินเกอนั่งรถ

ข้างหน้ามีบอดี้การ์ดเป็นคู่ๆ ประมาณยี่สิบคน กำลังมองเฉิน เกอด้วยความเย็นชา

“พวกนายจะทําอะไร?”

หยางเวยพูดด้วยความเย็นชา

“ยังมองไม่ออกอีกหรอ เกรงว่าคืนนี้งานฉลองต้อนรับนาย ฉัน

ไปทานด้วยไม่ได้แล้ว!

เฉินเกอยิ้มอ่อน

บอดี้การ์ดเปิดทางทางหนึ่ง
หมิงจูที่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วได้เดินตรงมา

“นายสามารถเข้าใจก็ดีแล้ว นำยาสมุนไพรที่นายซื้อไว้ในวัน วางไว้ไม่แน่ ฉันสามารถเหลือทางรอดชีวิต ให้นายได้!”

หมิงจูพูดด้วยเสียงที่เย็นชา

“นี่ฉันใช้เงินทองจริงๆ ซื้อลงมาเลยนะ ยาสมุนไพรสามารถให้ เธอได้ แต่เธอก็ต้องให้อะไรชดใช้ฉันหน่อยสิ”

เฉินเกออยากจะไปตระกูลหมิงไปยืมยันต์หยกที่เป็นแผนที่ไป

สุสานตอนนั้นพวกเขาขโมยมา

“ชดใช้? ไอ้หนุ่ม ให้นายออกไปโดยมีชีวิตอยู่ ก็คือชดใช้แล้ว อีกอย่าง นอกจากเหลือยาสมุนไพรไว้แล้ว บอกให้วงศ์ตระกูล ของนาย เตรียมสองร้อยล้านไว้มาซื้อตัวของนายไป

บอดี้การ์ดคนหนึ่งพูดขึ้น

“พวกเธอนี้ไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ!”

เฉินเกอยิ้มแล้วตอบกลับ “แต่ว่า ฉันชอบที่จะเป็นเพื่อนกับคน ที่นิสัยแบบพวกเธอ!”

“พอดีเลย ฉันต้องการทำข้อแลกเปลี่ยนกับพวกเธอตระกูลห

มิง ยาสมุนไพรฉันสามารถให้พวกเธอได้ สองร้อยล้านก็สามารถ ให้พวกเธอได้ แต่ว่าฉันจะเอาของบางอย่างของตระกูลหนึ่งพวก เธอไป ถ้าหากพวกเธอไม่มีความเห็นอะไร พวกเราสามารถทำ ข้อแลกเปลี่ยนกันได้ตั้งแต่ตอนนี้!”
เฉินเกอยิ้มแล้วพูด

“ได้ ฉันตกลง เหลือยาสมุนไพรกับสองร้อยล้านไว้ ให้นายเอา ได้ทุกอย่าง!”

ส่วนหนึ่งก็กอดอกแล้วหัวเราะขึ้นมา “เธอไม่ถามเลยหรอว่าฉันจะเอาอะไร?”

เฉินเกอถาม

“ฉันบอกแล้ว เหลือของพวกนี้ไว้ นายจะเอาอะไรก็เอาได้ทุก

อย่าง!”

“พูดแต่ปาก ไม่มีหลักฐาน หยางเว่ย เอากระดาษมา

เฉินเกอพูด

หยางเวียมีใจที่จะห้ามเฉินเกอ แต่ว่าไม่มีทางอื่น ได้แต่น กระดาษและปากกามา

หมิงจูก็ไม่ดู เซนต์ชื่อไปเลย

“ได้ สิ่งของฉันจะใส่ไว้ที่พวกเธอก่อน! ไม่นาน ฉันจะมาเอา ของที่ฉันจะเอา!”

เฉินเกอพูดแล้วหัวเราะ

“ถือว่านายรู้ตัวดี!”

“คุณผู้ชาย คุณประมาทเกินไปแล้ว ประมาทเกินไปแล้ว! ของพวกนี้ขอแค่เข้ากระเป๋าตระกูลหมิงไป ก็เอากลับคืนมาไม่ได้แล้ว อีกอย่าง ฉันรู้ว่าท่านมีความสามารถที่เก่งกาจ แต่ว่าตระกูลหม งก็มีผู้ชำนาญการมากมาย ตอนนั้น พวกเขาตระกูลหนึ่งให้ฉันจัด ยาสมุนไพรให้พวกเขา ให้เช็กกับฉันมาใบหนึ่ง ให้ฉันเขียนได้ ตามสบาย แต่พอถึงวันนั้นจริงๆ พวกเขาไม่ทำตามสัญญาเลย!”

หยางเว่ยกระทืบพื้นด้วยความกระวนกระวาย

“ฉันบอกแล้ว ไม่เป็นไรก็คือไม่เป็นไร

เฉินเกอตบไหล่ของหยางเวีย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ