บทที่ 555 เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

ในสมองของเฉินเกอ มีความทรงจำเพิ่มขึ้นมาอีกเรื่อง เรื่องที่ไม่

ได้เป็นความทรงจําของตนเอง

ภายใน มีข้อความที่มากมายก่ายกอง

เรื่องศิลปะการต่อสู้ เยอะและล้นหลามมาก

ก็เหมือนกับตัวเองได้นำเอาสิ่งเหล่านี้ฝึกฝนจนไปสู่ระดับชั้น

เทพ

โดยเฉพาะข้างในได้บันทึกวิชากำหนดลมปราณเอาไว้

ตัวเองในตอนนี้ เพียงแค่หายใจ ในร่างกายก็จะเริ่มวิทยายุทธ เหล่านี้เองโดยอัตโนมัติ

ทำให้เฉินเกอรู้สึกมหัศจรรย์มาก

ภายในสมอง เหมือนกับว่ายังมีความทรงจำมากขึ้นอีกนิดนึง

แต่ทว่าความทรงจําเหล่านี้ ดูเหมือนว่าจะเลือนลาง

ไม่ว่าเฉินเกอจะพยายามที่จะคิดอย่างไร ก็คิดไม่ออก

เป็นเพราะหยกแขวนอันนี้ที่ทำให้เป็นแบบนี้? และไม่น่าจะมีแค่นี้

เฉินเกอค้นพบว่าพลังของตนเอง เหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
อ้าแขนเปิดกว้าง ใช้กำลังจากภายใน

พลังความร้อนกำลังทอดส่งไปยังหัวใจและปล่อยออกมา “กำลังจากภายใน ควบคุมโดยสรีระภายนอก ศิลปะของ ปรมาจารย์!”

เฉินเกอแปลกใจอย่างมาก

แล้วยังมีกำลังภายในของตนเอง ที่มากับวิชากำหนด ลมปราณนี้ ก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

และยังมีกำลังภายในนี้ ที่ชัดเจนว่าไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว

มันเปลี่ยนไปเป็นเพิ่มขึ้นอย่างมาก

กระบี่เมื่อแทงออกมาเบาเสมือนขนนก เฉินเกอแสดงวิชา กระบี่ออกมาหนึ่งกระบวนท่า

พลังกระบี่สะท้าน

กระบี่ยังไม่ถึง พลังของกระบี่ได้ไปถึงแล้ว

ก้อนหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปกว่าสิบเมตร โดน เฉินเกอทําให้หักออกเป็นสองซีก

และกำลังภายใน หากยิ่งกระฉับกระเฉง จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น

นี่เป็นระดับปรมาจารย์ไหม?

ทำไมฉันรู้สึกว่า เมื่อสักครู่ที่ฉันลองชกออกไป เทียบกับคุณปู่ และโม่ชางหลงแล้วยังแข็งแกร่งกว่าหลายเท่า
หากฉันออกหมัดเต็มกำลัง ไม่พูดถึงไม่ซางหลง บวกกับ กระจกพลังของเขา ก็ยากที่จะรับมือได้

ไม่ใช่ว่าเฉินเกอมั่นใจในตัวเอง

แต่ตอนนี้เขารู้สึกแบบนี้จริงๆ

“คุณปู่กล่าว โลกที่น่าอัศจรรย์ที่สุดคือโลกของปรมาจารย์ จากนั้นไป ก็ทําได้เพียงคาดเดาแล้ว? ผมเชื่อ ว่าผมไปไกลเกิน กว่าระดับปรมาจารยแล้ว!”

เฉินเกอคาดเดาในใจ

ขาหยิบหยกแขวนขึ้นมาดูแล้วดูอีก

เงานั้นเมื่อได้พูดกับเขามากมาย แต่ไม่จบ

โดยเฉพาะเมื่อฟังคำพูดจากปากเขา เหมือนซึ่งน่าเศร้า และ

ไม่ยอม

เขานำสิ่งทั้งหมดนี้มอบให้ตนเอง

เหมือนกับมีเรื่องอะไรต้องให้ตนเองไปทำ สุดท้ายเขาเหมือน ตะโกนว่า ฉันก็คือคุณ คุณก็คือฉัน!

หรือว่า ฉันคือการกลับชาติมาเกิดของเทพเจ้าองค์นี้

เฉินเกอมองไปที่ศพในโลงศพอมตะอีกครั้ง

ผมนําหยกแขวนกลับไปก่อน เพียงแต่ภายในโลงศพอมตะนี้ ยังมีข้อสงสัยอีกมากมายที่หาคำตอบไม่ได้ ผมจะปิดถ้ำหินนี้ไว้ ก่อน รอให้ผมสามารถหาคำตอบได้ทุกอย่างแล้ว จะกลับมาอีกครั้ง

เฉินเกอพูดเป็นในๆ

แล้วก็เก็บหยกแขวนไว้

สุดท้าย ผู้ที่กำลังนอนอยู่ในโลงศพอมตะเป็นหมื่นๆ ลักษณะ เหมือนกับตนเองทุกอย่าง นี่เป็นสิ่งที่เฉินเกอไม่กระจ่าง เลยไม่ กล้าผลีผลาม

ตอนนี้ งูเหลือมยักษ์ที่เหมือนมีสิ่งที่อยากพูด

มันแลบลิ้นแล้วแลบลิ้นอีก เลื้อยมาถึงข้างๆ ภาพวาดผนัง

แล้วงูเหลือมยักษ์ที่ก็ชี้แล้วอีกไปที่ก่อนหน้าวันเผาศพหนึ่งวัน ผู้เฒ่าพิการกีดกันเพื่อที่จะไม่เผารวมกับผู้หญิงชุดขาว

โดยเน้นไปทางผู้หญิงชุดขาว

“หมายความว่าอย่างไร? คุณกำลังจะบอกว่า ให้ผมหาผู้หญิง

ชุดขาวให้เจอ?”

เฉินเกอถาม

งูเหลือมยักษ์ที่พยักหัว

แล้วมองไปที่โลงศพอมตะอีกครั้ง และหยกแขวนที่อยู่ในมือ เฉินเกอ

“นี่คือความหมายของเรานั้น เขาอยากให้ผมช่วยหาเธอให้พบ?
เงินเกอถาม

งูเหลือมยักษ์ที่พยักหัวอีกครั้ง

อืม?

เมื่อได้ยินดังนี้ เฉินเกอก็นึกออกทันใด ก่อนที่จะมาทะเลทราย ฝันแปลกๆนั้นของพล่าน

ภูเขาไร้นาม รูปปั้นหินผู้หญิงชุดขาวที่พังลงมา แล้วก็ค ทํานายจากภาพสุริยัน ตอนที่ตนเองเสียชีวิต ผู้หญิงชุดขาวคน นั้นปรากฏตัวขึ้น

ผู้หญิงชุดขาวอีกแล้ว?

สองคนนี้จะเป็นคนเดียวกันหรือไม่?

“เรื่องนี้ยิ่งอยู่ยิ่งวุ่นวาย ผมต้องกลับไปก่อน ดูว่าสามารถจาก ในภาพสุริยัน สามารถหาคำตอบอะไรได้บ้าง!

เฉินเกอกล่าวจากความในใจ

ตอนนี้ นำโลงศพอมตะปิดไว้ก่อน

ในเวลาเดียวกัน ก็ทําตามความจำ โดยจัดการทั้งสี่ด้านของ โลงศพอมตะ

ก็ถือว่าเป็นการเก็บศพที่ดีขึ้นแล้ว

“ขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของแก ใช้เวลาไม่นาน แล้ว ผมจะรีบกลับมา ทำเรื่องทุกอย่างให้กระจ่าง!
เงินเกอลูบหัวฉลามยักษ์แล้วลูบอีก

ฉลามยักษ์พยักหัว

แล้วเฉินเกอก็เดินจากไป

ความจริงแล้วเฉินเกอเองก็ไม่ได้รู้เลยว่า ถึงแม้รูปร่างของเขา เหมือนกับเมื่อก่อน แต่ร่างกายเขาสะท้อนบุคลิกอย่างอื่นออกมา แล้ว

เดินตามอุโมงค์เล็กๆเข้าไป เฉินเกอเดินเจาะเข้าไปช้าๆ ทางอุโมงค์ทั้งเส้น เขาก็ต้องปิดไว้ทั้งหมด

เดินตามทางออกมา เฉินเกอบิดเอวแล้วบิดเอวอีกสะบัดความ

ขี้เกียจ

ด้านนอก พายุทมิฬสงบลงแล้ว

เลื่อนหินยักษ์มาที

เฉินเกอกล่าวจากความใจใน

แล้วเดินไปข้างๆ ย้ายหินภูเขามาไว้ ปิดตายทางที่เข้าอุโมงค์ “ฮ่าฮ่าฮา! ไอ้หมอนี่ สิบวันแล้ว ฉันรอแกรอมาสิบวันแล้ว สุดท้ายแกก็ออกมาเสียที!

แต่ในตอนนี้ บนท้องฟ้า มีเสียงโหยหวนดังขึ้นมาทันใด

มีเงาเงาหนึ่งกระโดดลงมาจากหน้าผาที่ไม่สูงมาก แล้วไปอยู่ ตรงหน้าของเฉินเกอ
สิบวันนะ ฉันคิดว่าแกตาย ในนั้นแล้ว แต่ฉันยังไม่ถอดใจ โชค ดีนะ ไม่งั้น แกคงหนีไปแล้วจริง!!

ไม่ซางหลงหัวเราอย่างดัง

เฉินเกอตกใจ “แท้จริงแล้วฉันสลบอยู่ในถ้ำเป็นเวลาสิบวัน ฉันคิดว่า แค่หนึ่งคืนเท่านั้นเอง!

“ตกใจจนสลบอยู่ในถ้ำไปเลยล่ะ? ไอ้เด็กนี่ โชคมันดีจริงๆ ไม่คิดว่าจะไม่โดนฉลามฆ่าตาย!”

“ดูๆแล้วเป็นพรหมลิขิต ลิขิตให้ฉันได้ครอบครองแก ครอบ ครองร่างกายและจิตใจของแก!”

โม่ซางหลงยิ้มอย่างเยือกเย็น

เปรียบเทียบกับที่เจอเมื่อสิบวันก่อน เฉินเกอพบว่าไม่ซางหลง ตกอยู่ในสถานการณ์ที่แย่มากกว่าเดิม

ดูแล้วลำบากเขาจริงๆ อยู่ในที่ที่มีเสียงโหยหวนพายุทมิฬ ใช้เวลาสิบวันเฝ้าอยู่

“อืม? แกทำไมต้องปิดปากถ้ำ ในถ้ำนี้ ลี้ลับมากหรอ?

โม่ชางหลงกล่าว

“อืม ปริศนามากมาย ผมก็ไขปริศนาไม่ออก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะ ไม่มีหลักฐานใดๆทิ้งไว้! ผมต้องปิดประตูถ้ำไว้ก่อน ผมยังต้อง กลับมาในภายภาคหน้า

เฉินเกอกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“อะไรนะ? พูดแบบนี้ แกรู้ถึงความลับในถ้ำแล้ว? มันคืออะไร กันแน่?”

โม่ซางหลงตื่นเต้น ดวงตาทั้งสองประกายไปด้วยความโลภ ทันใดนั้น เขาหมุนตัวกลับอย่างเร็ว คิดที่จะย้ายหินยักษ์ แต่ไม่ว่าเขาจะใช้พลังขนาดไหน หินยักษ์ก็ไม่ขยับ “ทำไมหนักได้ขนาดนี้?”

หน้าโม่ซางหลงเป็นสีม่วงแล้ว

“ผมปลุกเสกมนต์เข้าไปข้างในนิดหน่อย หากแค่ใช้แรง ไม่ สามารถเลื่อนมันได้!”

เฉินเกอหัวเราะแล้วกล่าว

“มนต์ตรา? มนต์ตราอะไร?”

ไม่ชางหลงถามอย่างแปลกใจ

“พูดง่ายๆ ก็คือยืมพลังของธรรมชาติ ก็คือพลังจากสนามแม่ เหล็ก พลังของแก สามารถต่อต้านพลังงานแม่เหล็กของทั้งพิภพ ได้หรอ?”

เฉินเกอกล่าว

“อะไรนะ? แก…… หรอ?” …แกเรียนรู้พวกนี้ได้อย่างไร? จากในถ้ำนี้

โม่ชางหลงตาลุกวาว
“อืม!”

“หรือเฉินเตี้ยนชางสู้จนตัวตายเพื่อปกป้องและส่งให้แกมาที่นี่ แท้ที่จริงแล้วเพราะในถ้ำนี้มีวิชานี้อยู่ พระเจ้าช่วยฉันแล้ว พระเจ้าช่วยฉันแล้ว”

โม่ซางหลงแสยะยิ้ม

จากนั้นมองอย่างเยือกเย็นไปที่เฉินเกอ

“ไม่น่าล่ะตอนฉันเห็นแกออกมา สภาพไม่เหมือนแต่ก่อน ความจริงเป็นโชคโดยแท้ที่เราได้พบกัน เสียดาย ที่แหบอกทุก อย่างให้ฉันฟัง แต่ต่อจากนี้ไป บนโลกนี้จะมีเพียงฉันที่รู้ความลับ นี่ เฉินเกอ ไม่ว่าจะยังไง วันนี้ ฉันไว้ชีวิตแกไม่ได้จริงๆ อย่าโทษที่ คนแก่ใจร้าย เอาชีวิตมา!”

เมื่อจบเสียงพูด โม่ชางหลงบินถลาไปหาเงินเกอ ดิ่งไปที่อก เฉินเกอหนึ่งหมัดอย่างฆ่าล้างโคตร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ