บทที่ 549 ความยุ่งเหยิงของฉินหยา

มีฝุ่นกระจายฟุ้งขึ้นมา

เฉินเมิ่งเสว่ ฉินหยาทั้งหมดเดินเข้าไปมองไปในกล่องหิน

พวกเธอมองเห็นเป็นดาบเล่มหนึ่งนอนสงบอยู่ในนั้น แม้ว่าดาบยาวจะปกคลุมไปด้วยฝุ่น แต่ก็ไม่สามารถปกปิด ความแวววาวบนนั้นได้

ถึงจะอยู่ไกลออกไป ราวกับจะรู้สึกได้ถึงความเย็นของดาบ “ดาบเมื่อพันปีก่อน ดูเหมือนว่ามันจะยังคมกริบเช่นเดิม! ”

เฉินเมิ่งเสว่เอ่ยขึ้น

เธอยิ้มและคิดจะหยิบดาบขึ้นมา

แต่ฉินหยากลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก ดังนั้นเธอจึงหันกลับ ไปดูภาพจิตรกรรมฝาผนังดังเดิม

“หนักมาก! ”

เฉินเมิ่งเสว่คิดจะหยิบมันขึ้นมา แต่กลับพบว่าดาบเล่นนี้ กลับ ไม่สามารถขยับได้เลย ราวกับว่ามันโตขึ้นจากพื้นผิวปาน

“ไม่หนักนี่! ”

เฉินเกอยิ้มเย็น
เขาขยับมือเล็กน้อย และขยับดาบที่มีฝุ่นเกาะ ดูเหมือนมันจะ เป็นตาบอ่อน

แต่กลับคมกริบอย่างยิ่ง

บนดาบ มีคำสองค่า: “กระบี่ชิงหยู

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทันทีที่ดาบตกอยู่ในมือ เขาก็มีความรู้สึก พิเศษกับมันอย่างยิ่ง

“หรือว่า กระบี่ซิงหยูนี้ ก็เป็นอาวุธวิเศษเช่นกัน?”

เฉินเกอประหลาดใจ

แต่เมื่อดูจากหน้าตาของมัน เขากลับดูไม่ออกถึงพลังวิญญาณ เลยสักนิด!

อย่างไรก็ตาม ในใจของเฉินเกอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาบ้างแล้ว เขาเพิ่งเรียนรู้ดาบยาวทั้งสามประเภทจากทั่วจวิน ตอนนี้ ก็มี ดาบยาวคมกริบเช่นนี้อยู่ไม่รู้ว่านี่คือเรื่องบังเอิญหรืออย่างไร

“พวกคุณรีบมาดูเร็วเข้า! บนภาพวาดพวกนี้ ดูเหมือนจะมีบาง อย่างผิดปกติ! ”

ในเวลานั้นเองจู่ๆ ฉินหยาก็พูดขึ้นมา

“โอ้ย อย่ามัวแต่ศึกษาภาพจิตรกรรมฝาผนังบูชาเทพเจ้าอยู่ อีกเลยเสียวหยา ยังไม่มาประเมินราคาดาบเล่นนี้อีก! ”

เฉินเมิ่งเสว่อดไม่ได้
“ไม่ใช่ ฉันเห็นเนื้อหาด้านหลังของภาพฝาผนังด้านหลัง เหมือนว่ามันไม่ได้มีเจตนาเพื่อบูชาเทพเจ้า! ”

“พวกคุณรีบมาดู! ”

ทันใดนั้นฉินหยาก็ชี้ไปที่ครึ่งหลังของภาพจิตรกรรมฝาผนัง ตอนนั้นถ้าฉันนึกภาพสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่บนโลกถ้าฉัน สามารถสร้างมันให้เป็นอาคารขนาดใหญ่ได้

“ถ้าหาก ฉันแค่พูดว่าถ้าหาก เอารูปเรือที่ถูกคนวาดขึ้นใน ตอนนั้น ไปจินตนาการถึงเรือขนาดมหึมาที่สามารถพาขึ้นไปสู่ ท้องฟ้าด้านบนและขึ้นสู่ผืนแผ่นดินได้ เรื่องทั้งหมดนี้ ก็สามารถ อธิบายได้แล้ว!”

“นั่นเพราะด้านหลังราวกับกำลังพูดถึง ในคืนก่อนการฝังศพ ของทหารสวรรค์ เรือล่มหึมาลำนี้ได้ปรากฏขึ้น และพาชายหนุ่ม และหญิงสาวที่นี่ 300 คนไป กษัตริย์และพวกเขาทั้งหมดคุกเข่า ลงกราบบูชา จากนั้นเรือล่านี้ก็หายไปในใต้พิภพทันที!

“ผู้คนทั้งหมดล้วนคุกเข่าลง แต่ว่า ภาพจิตรกรรมฝาผนังเน้น ให้เห็นขอทานชรา มีเพียงเขาที่เชิดหน้าชูตา มุมปากของเขายก ยิ้ม ใบหน้าของดูน่าเกลียด แต่นี่ก็ดูเหมือนว่าเป็นการอธิบายถึง รอยยิ้มแปลกๆ ของเขาด้วยเช่นกัน”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น เรื่องทั้งหมดนี้ล้วนเชื่อมโยงกันได้แล้ว”

ฉินหยาเอ่ย

“พรูด ฉันพึ่งรู้ว่าฉินหยาเธอถึงจะเป็นคนที่มีจินตนาการมากที่สุดแล้ว ไม่แปลกใจแม้แต่ศาสตราจารย์หยางอยากเธอเป็นลูกศิษย์ มันเกือบ 10,000 มาแล้ว โบราณแล้ว จะมีเรือขนาดก่อนได้จริง มันถือสุดยอดมาก

เฉินเมิ่งเสว่เอ๋ย

ฉันรู้ แต่ภาพจิตรกรรมฝาผนังนี้ มักจะให้ความรู้สึกแปลก

“ฉันเองรู้สึกแบบเดียวกัน”

ในขณะเฉินเกอจ้องมองภาพจิตรกรรมฝาผนังแล้วพูด

ฉินหยามองกลับ

“อ้อใช่ เสี่ยวหยา อย่างนั้นผู้หญิงชุดขาวคนนั้น ถูกส่งไป ไหน?

เมื่อว่า ฉินหยาและเฉินเกอสบตากันแบบนี้

จู่เฉินเมิ่งเสวก็ไม่ชอบใจและรีบยืนระหว่างคน สองคน

“บนนั้นได้บอกแค่บอกว่าทั้งสองแยกจากกัน!

“พี่เฉินเสวียนคุณคิดว่าคือการบูชาเทพหรือไม่?

ฉินหยามองไปเฉินเกอและถาม

โอ้ย ถามในหายใจไม่ออกอยู่บ้าง คุณพาพวกเราขึ้นไหม?
เงินเมิ่งเลวขัดจังหวะการสื่อสารของทั้งสองคน

“ไม่มีปัญหา! ‘

เงินเกอพยักหน้า

ทั้งสามคน เมื่อปืนออกมาจากบ่อน้ำโบราณ ก็เป็นเวลาตอน ดึกแล้ว ดวงจันทร์ส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้า

เงินเกอนทั้งคู่กลับไปที่อาคารที่ทรุดโทรมอีกครั้ง

พวกของศาสตราจารย์หยางตามไม่ทันเฉินเกอ ดังนี้จึงกลับมา นานแล้ว

ทุกคนมารวมตัวกันอีกครั้ง

นอกจากสองคนที่เสียชีวิตไปแล้ว มีเพียงหว่านหาวเท่านั้นที่ ได้รับบาดเจ็บสาหัสและมีไข้สูง และมีอีกหลายคนที่ไม่สบาย เพราะความตกใจกลัว

นอกนั้นที่เหลือไม่เป็นไร

บวกกับหลังจากที่ต้องนอนพลิกไปมาทั้งคืน เมื่อมีเงินเกออยู่ ทุกคนก็ล้วนผ่อนคลายลงและเริ่มพักผ่อน

เฉินเกอไม่ได้นอน เขาจุดกองไฟ ด้านหนึ่งเพิ่มฟืน ด้านหนึ่ง ปกป้องคนเหล่านี้

แน่นอนว่า ในขณะนี้ ยังมีสองสาวที่ยังไม่หลับ

ทั้งสองคนลืมตามองเฉินเกอที่นั่งอยู่ที่พื้นตรงประตู
ภายใต้แสงจันทร์ ส่งผลให้เงาร่างของชายหนุ่ม ดูสูงใหญ่ และทำให้คนเกิดเป็นความรู้สึกปลอดภัย

“เสี่ยวหยา เธอก็ยังไม่นอนหรือ?”

เฉินเมิ่งเสวมองไปที่ ฉินหยาที่นอนอยู่ข้างๆ และถามเสียงเบา

“ยัง…..ยังไม่นอน! ”

ฉินหยาเอ่ยเสียงเบา

“ฉันเห็นแล้ว ตั้งแต่ที่พวกเราฟื้นขึ้นมาจนถึงตอนนี้ ดวงตาของ เธอไม่เคยขยับไปจากตัวพี่เฉินเสวียนเลย เธอชอบพี่เฉินเสวียน

เฉินเมิ่งเสว่พูดอย่างหึงหวงอยู่บ้าง

“จะ….เป็นไปได้ยังไง?

ฉินหยาเอ่ย

คนที่เธอชอบ คือเฉินเกอ เธอพบว่าไม่ว่าจะยังไงเธอก็ลืมเขา

ไม่ได้อยู่ดี

แม้ว่าพี่เฉินเสวียนและเฉินเกอจะคล้ายกันมาก แต่ว่า เขาไม่ ใช่เฉินเกอที่ตนรัก!

ฉินหยาบอกตัวเอง ในใจอยู่เสมอ

อย่างไรก็ตาม เธอเองก็ไม่สามารถละสายตาจากพี่เฉินเสวียน ได้ นั่นเพราะพวกเขาคล้ายกันมากเกินไป
“ฉันแค่เห็นว่าพี่เฉินเสวียนนั้นคล้ายกับเฉินเกออยู่บ้าง

ฉินหยากล่าวเบา ๆ

“คล้าย แต่ไม่ใช่! ” เฉินเมิ่งเสว่เอ่ย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ฉินหยาก็โน้มตัวหันมาเล็กน้อย

“แล้วเธอล่ะ? เห็นได้ชัดเจน เธอชอบพี่เฉินเสวียนหรือ?”

ฉินหยาถามด้วยความเจ็บปวดในใจ

“อืม แม้ว่าฉันจะเคยได้พบกับสุภาพบุรุษที่หล่อเหลามากมาย แต่ก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหน ที่เหมือนพี่เฉินเสวียน และทำให้ฉัน หวั่นไหว หลายปีมานี้ ฉันเอาแต่รอมาตลอด ให้เขาคนนั้น ปรากฏตัวขึ้น ตอนนี้ ฉันพบว่าฉันเจอแล้ว!”

เฉินเมิ่งเสว่เอ่ย

“อ๋อ!”

ในใจของฉินหยารู้สึกต่างๆ มากมาย ไม่ใช่แค่ความรู้สึกไม่ สบอารมณ์

“ดังนั้นเสี่ยวหยา ฉันจึงอยากถามเธอก่อน ในเมื่อพวกเรา เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน ในเมื่อเธอไม่ชอบพี่เฉินเสวียน อย่างนั้นฉัน จะจีบเขา ได้ไหม? กว่าจะได้เจอเขานั้นไม่ง่าย นี่คือการตกหลุม รักครั้งแรกของฉัน!”

เฉินเมิ่งเสบีบมือของ ฉินหยาเบาๆ และขอร้องเธอ

ฉินหยาไม่รู้ว่าจะอธิบายอารมณ์ของเธออย่างไร
ตนเองรักเฉินเกอ เฉินเสวียนและเฉินเกอนั้นก็คล้ายกันมาก เขาเหมือนกับเฉินเกอที่ตนเอาแต่คอยคิดถึง

ทําไม?

เนื่องจากการกระทำบางอย่างของเฉินเสวียนคล้ายคลึงกับ

เงินเกอมากเกินไป

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตนเองคล้ายจะนึกขึ้นได้ถึงวันที่เธอฟื้นขึ้น

เธอได้ยินเฉินเกอเรียกชื่อตน

ไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือไม่ แต่นั่นเป็นเสียงของเฉินเก

อจริงๆ

ยังมียังมีอีก!

ตอนที่เฉินเสวียนหน้าแดงขึ้นมาฉินหยาพบว่าเขาเหมือนกับ เฉินเกออย่างยิ่ง ตอนที่เธอพบเฉินเกอครั้งแรก เขาไม่ได้หน้า แดงแบบนี้หรอกหรือ

ยังไม่พอ

ในห้องหิน เม้มริมฝีปากของเฉินเสวียนก็คล้ายกับเฉินเกออ

ย่างมาก

เป็นเขา? หรือว่าเขามีเรื่องบางอย่างที่ต้องจงใจปิดบังตัวเอง เอาไว้?

เขาพยายามหลอกตนเอง แต่เมื่อดวงตาคู่นั้นมองตนเองก็คล้ายกับการได้พบเจอกันอีกครั้งหลังจากแยกจากกันไปนาน

ผู้หญิงมักมีความสามารถในการสังเกตรายละเอียดได้ดีอย่าง มาก และฉินหยาเองก็สังเกตอย่างละเอียดมาโดยตลอดเช่นกัน เธอมีสัญชาตญาณแบบนี้เกิดขึ้น อีกทั้งยังแข็งแกร่งมาก ดังนั้น เธอจึงไม่รู้ว่าจะตอบคำพูดของ เฉินเมิ่งเสาอย่างไร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ