บทที่ 535 หนุ่มน้อยปรมาจารย์

“เจ้าสํานักน้อยออกจากหลงเจียงมานานแล้วครับ ตอนนี้ถึงเกาะ แล้วครับ! ”

ลูกน้องคนหนึ่งกล่าวรายงาน

“เจ้าสํานักน้อย?

เฉินจิ้นตงรู้สึกประหลาดใจ “คุณพ่อครับ เจ้าสำนักน้อยอะไร

ครับ?”

“คิกคิก เดี๋ยวมาแล้ว ลูกก็จะรู้เองแหละ! ”

เฉินเทียนชางสายหัวอย่างยิ้มน จากนั้นก็เงยหน้ามองนอกห้องโถง พอพูดถึงก็มาถึงทันที

เลย! ”

เพิ่งจะพูดจบ

ทุกคนต่างเงยหน้ามองไปนอกประตู

ที่ลานบ้านด้านนอกเห็นมีชายหนุ่มสวมใส่ชุดสูทสีดำเดินเข้า

“เจ้าสำนักน้อย!

และผู้คนที่อยู่ข้างประตูต่างคำนับทำความเคารพอย่างนอบน้อม
“เสี่ยวเกอ! ! ! ”

เฉินจิ้นตงยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน

“เสี่ยวเกอ! ! ”

พี่สาวเฉินเสี่ยวยิ่งเซอไพรส์จนต้องใช้มือปิดปาก คนทั้งตระกูลล้วนตื่นเต้นดีใจเป็นล้นพ้นที่เห็นเฉินเกอ

“คุณพ่อคุณแม่ พี่สาว หนึ่งปีผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ครับ!

เฉินเกอเดินมาตรงหน้าคุณพ่อ จากนั้นก็คุกเข่าลง

“กลับมาก็ดีแล้ว กลับมาก็ดีแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาแม่นึกว่า ลูก…….นึกว่าลูก…….

หยางยู่ฝั่งร้องไห้อย่างปลื้มปิติไม่สามารถเก็บอาการร้องไห้ได้

“ดีมาก ลูกชายพ่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีความพัฒนาและ

แข็งแกร่งมากเลย ดีมากเลย! ”

เฉินจิ้นตงก็ร้องไห้ด้วย

เฉินเกอเช็คน้ำตา ให้คุณพ่อคุณแม่และพี่สาว

จากนั้นก็มองไปยังเฉินเตี้ยนชางแล้วเอ่ยว่า “คุณครับ ใน ที่สุดก็เป็นอย่างที่คุณคาดหวังแล้วครับ………

“ดีมากเสี่ยวเกอ ปู่ดูจากพลังลมปราณของหลานแล้วหลานมี ความแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าแล้ว หลานมีพรสวรรค์มากว่าเลยนะ

พูดเฉินเตี่ยนซางก็มอง

“ที่แล้ว ไอ้เด็กเมื่อเสี่ยวเกอ หลานอยากแก้แค้น อยากจะดูด่า

เฉินเทียนชางหัวเราะชอบใจ

“ครับ ความแค้นผ่านมา วันนี้ควรจะสะสางกันซักที

เฉินเกอน้ำตาแล้วขึ้นยืนพลางมองหน้าไม่

“เฉินเกอ! พูดนี้ ลูกชายคนสามของผม โม่เจี้ยนก็คุณจับตัวไปใช่ไหม

ฉางคงฟันพูด

“อืม ถูกผมโยนลงเหวแล้วถูกกัดตายทั้งไม่แต่ดังนั้นอาวุโสโม่คิดจะ

อะไร? เฉินเกอ เสียใจไม่กำจัดคุณตั้งลูกชายของผมถึงสองคน นี้ ว่าจะยังไง ผมจะฆ่าคุณแก้แค้นให้กับลูกชายสองของผม! ! !

เสียงดังเอี๊ยะ!

ทั้งของฉางคงลอยออกไป
จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่เฉินเกอ

พลังภายในของโมนางคงแข็งแกร่งมากเหมาะกับอารมณ์ของ เขามาก

แต่ทว่าถึงจะแข็งแกร่งเพียงใดก็แค่อยู่ในระดับสูงดยอดผู้ทรง พลังภายในเท่านั้น

หนึ่งปีก่อนเฉินเกอเกรงกลัวเขา หวาดกลัวตระกูลโม่ แต่ตอนนี้ โมฉางคงจะมาทําอะไรได้?

การล่องลอยที่เหมือนกัน เฉินเกอซกไปยังตำแหน่งที่ไม่ฉาง คงพุ่งเข้ามาหนึ่งหมัด

ปัง!

จากนั้นก็ นั้นก็เห็นร่างของโม่นางคงลอยถอยหลัง จนแผ่นหลังไปกระแทกเสาหินแล้วถึงจะตกลงสู่พื้น ส่วนเสาหินก็หักล้มลงมา

“พลังภายในที่วิเศษมากเลย มิน่าล่ะ

มิน่าล่ะ!

ใบหน้าอันเหี่ยวย่นของโม่นางคงเผยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ ออกมา

บัดนี้ ใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อจะพุ่งไปจู่โจมเฉินเกอ “พ่อครับ สิ่งเหล่านี้พ่อเป็นคนสอนเหรอครับ เสี่ยวเกอกลาย เป็นคนเก่งกาจตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับ?
เฉินจิ้นตงมีใบหน้าที่ตื่นเต้นดีใจและภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง “ฮาฮา ถือได้ว่าใช่ แต่พ่อสอนแค่ครึ่งเดียว! ”

เฉินเทียนชางยิ้มพลางส่ายหัว เฉินจิ้นตงดูอย่างดีใจ

เฉินเสี่ยวร้องเชียร์เสียงดังกึกก้อง เสี่ยวเกอสู้สู้ ตีไอ้แก่ให้ ตายไปเลย เขาให้ตาย! ! ! ” เฉินเสี่ยวก็ดีใจด้วย

“ท่านครับ ผมสังเกตดูพลังลมปราณของท่าน หรือท่านจะ เหมือนอาสามตระกูลโม่ของผม ที่มีนามว่า ไม่ซางหลง เป็นถึง ระดับชั้นปรมาจารย์แล้วใช่ไหมครับ? ”

ส่วนโม่เว่ยผิง บัดนี้รู้สึกตะลึงกับภาพการต่อสู้กันครั้งยิ่งใหญ่

ตรงหน้า

เพราะเฉินเกอที่อายุยังน้อยๆ เมื่อมาต่อสู้กับโม่ฉางคง กลับทำให้โม่ฉางคงเป็นสองรองจากเขา

บัดนี้ เขามองเฉินเตี้ยนชางอย่างมีสัมมาคารวะ

“อืม ฮาฮา ฟังจากที่คุณพูด ตาเฒ่าโม่ชางหลงคนนี้ ตลอดสิบ ปีมานี้ไม่ได้อยู่นิ่งเลย ฝึกฝนจนบรรลุถึงระดับชั้นปรมาจารย์แล้ว เหรอ? ”

เฉินเตียนซางซักถาม
“ใช่ครับ! ”

“คุณปู่ค่ะ ปู่เคยพูดว่าปู่ทวด โม่ซางหลงเสียชีวิตแล้วไม่ใช่เห รอค่ะ? ”

และไม่ชิงหวยังไม่สามารถหลุดออกจากอารมณ์ความตกใจ

ได้

บัดนี้จึงได้ถามขึ้นมา

“พูดไปเรื่อย มันเป็นเพียงแค่คำลือ สถานะของปู่ทวด โม่ของ หนู จะเปิดเผยง่ายๆได้อย่างไรกัน ลูกหลานอย่างพวกหนูไม่มี ทางรู้หรอก! ”

ไม่เว่ยผิงกล่าว

“แล้ว……..แล้วเฉินเกอล่ะค่ะ เป็นถึงระดับนักฝึกวิทยายุทธ กำลังภายในขั้นสูงแล้วใช่ไหมค่ะ? และที่สำคัญ เขาเก่งกาจมาก ทีเดียว! ”

โม่ชิงหวูพูดประโยคนี้ด้วยความสับสน

เพราะตอนแรก ครั้งแรกที่เฉินเกอเดินทางมาขอความช่วย เหลือที่บ้านตระกูลโม่ ตอนนั้นโม่ชิงหนูได้รับบาดเจ็บสาหัสจน เสียเลือดเป็นจํานวนมาก เฉินเกอจึงอาสาบริจาคเลือดช่วยชีวิต ตนเอาไว้

แต่ตนกลับดูถูกเหยียบหยามเฉินเกอมาโดยตลอด คิดว่าเขา ก็คนสามัญชนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น
แต่ตอนนี้เขาเก่งกาจถึงเพียงนี้ ทำให้ไม่ชิงหวรู้สึกสับสนและมี อารมณ์ที่ซับซ้อน

“ไม่ อันนี้คือสิ่งที่กำลังสงสัยอยู่ สังเกตดูคุณชายเงินแล้ว เขาไม่เหมือนอยู่ในระดับนักฝึกวิทยายุทธกำลังภายในขั้นสูง ไม่ ทราบว่าผมคาดเดาถูกต้องหรือเปล่าครับท่าน

ไม่เว่ยผิงไม่สามารถเก็บซ่อนความประหลาดใจและตื่นเต้นไว้

ได้

ถามเฉินเตี้ยนชางด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“ฮาฮา คุณมีสายตาที่เฉียบแหลมจริงๆ! ”

เฉินเตี้ยนชางหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

“โอ้สวรรค์ ! ! !

ทันใดนั้นสีหน้าไม่เว่ยผิงกลายเป็นซีดเผือด จากนั้นก็ถอยหลัง ไปหลายก้าว

โชคดีที่มีโม่ชิงหวูประคองไว้

“คุณปู่เป็นอะไรคะ? ความสามารถของเฉินเกอพัฒนาไปไกล จนน่าพิสดาร หลานคิดว่าไปถึงระดับนักฝึกวิทยายุทธกำลัง ภายในขั้นสูงแล้ว อีกทั้งยังถึงขีดสุดแล้วด้วย! ”

โม่ชิงหวกล่าว

“ไม่! ! ! เมื่อผมไม่ค่อยมั่นใจ จนได้รับคำตอบจากท่านผู้ นี้ คุณชายเฉิน…..เขาไม่ได้อยู่ในระดับนักฝึกวิทยายุทธกำลังภายในขั้นสูง! ! ! ”

“แล้วคืออะไรคะ? ”

“ปรมาจารย์…….”

ไม่เว่ยยิงสูดลมหายใจเข้าออก บัดนี้ราวกับจะหยุดหายใจ

แล้ว

ดวงตาทั้งคู่ของเขากะพริบไม่หยุดและตัวสั่นคลอไปทั้งตัว ปรมาจารย์คือวิทยายุทธการต่อสู้ในสมัยโบราณวิธีหนึ่งซึ่ง ลึกลับที่สุด มีคนพยายามฝึกฝนทั้งชีวิต แต่มิอาจบรรลุได้

“คุณปู่ ท่านพูดอะไรค่ะ? เป็นไปได้ยังไงค่ะ? ”

ปากโม่ชิงหาอ้าขึ้นเล็กน้อย

“ปรมาจารย์! ! ! ”

ไม่เว่ยผงพยักด้วยความสั่นคลอ

“คุณชายเฉิน…..คือปรมาจารย์ผู้อ่อนเยาว์! หลังจากคนผู้นั้น ก็ไม่มีใครเคยไปถึงขั้นนี้ได้เลย! ไม่มีเลย! ! ! !

ไม่เว่ยผิงกล่าวต่อ

“คุณพ่อค่ะ อะไรคือปรมาจารย์เหรอค่ะ? เสี่ยวเฉินกลายเป็น ปรมาจารย์แล้วเหรอค่ะ?

ถึงแม้เฉินจิ้นตงจะไม่รู้ว่าอะไรคือปรมาจารย์ แต่รู้สึกว่าเป็นสิ่ง ที่วิเศษมากๆเลยทีเดียว
“ฮาฮา ใช่แล้ว เสี่ยวเกอบรรลุถึงขั้นปรมาจารย์แล้ว ดังนั้นเมื่อ ตอนที่ผมเห็นเขา ผมก็รู้สึกประหลาดใจเหลือเกิน เพราะตาม หลักที่ผมรู้ ถึงเสี่ยวเกอจะมีพรสวรรค์มากถึงเพียงใด แต่ก็จะต้อง ใช้เวลาประมาณสิบปีถึงยี่สิบปีในการฝึกฝนถึงจะถูก ”

เฉินเตี้ยนชางรู้เรื่องอยู่แล้ว หากแต่ไม่คิดจะพูดถ้าไม่มีผู้ชัก ถามก่อน

“ใช่ครับเจ้าสำนัก ตั้งแต่ที่เจ้าสำนักน้อยกินยาเลือดทิพย์แล้ว พลังกำลังของเขาเพิ่มพูนขึ้นอย่างมหาศาลเลยครับ จากที่กระผม สังเกต คงจะบรรลุเข้าสู่ปรมาจารย์แล้วครับ หรือหากไม่ใช่ แต่ก็ เป็นถึงปรมาจารย์ครึ่งระดับแล้วครับ เป็นสิ่งที่พบเห็นได้น้อย มากเลยครับ เห็นว่ายาเลือดทิพย์จะมีสรรพคุณที่วิเศษมากๆ เลยครับ! ”

เงินโป๊ยืนรายงานอยู่ข้างๆ

“ไม่ ไม่ใช่เลือดทิพย์

เฉินเทียนชางส่ายหัว

“ตั้งแต่ที่เสี่ยวเกอเข้ามา ผมได้สังเกตอยู่ตลอดเวลา เลือด ทิพย์แค่เป็นตัวทำให้จิตใจสงบไม่วอกแวก แต่ไม่สามารถเพิ่ม ระดับพลังภายในของคนได้”

“ถึงตอนนี้ ผมเหมือนจะเข้าใจอะไรบ้างอย่างแล้ว!”

เฉินเตียนซางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“คืออะไร? ”
“เหมือน…..มีคนได้ส่งพลังที่เก็บซ่อนไว้ในร่างของเสี่ยวเกอ และร่างกายของเสียวเกอ เกรงว่าจะไม่ใช่ร่างกายของคนปกติ ตั้งแต่ครึ่งปีก่อนแล้ว…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ