บทที่ 524 ตามล่าจิ้งจอกทิพย์
“เธอรู้จักเฉินเกอได้ยังไง? เฉินเกออยู่ที่มณฑลหลงเจียงงั้นเหรอ? หรือว่า เฉินเกอคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกันกับคนที่ตัวเองคิด?”
หยางเสว่แอบคิดในใจ
แต่พอมีข่าวคราวของเฉินเกอ ทำให้หยางเสว่ไม่สามารถถอยู่ นิ่งได้อีกต่อไป รีบวิ่งตามไปถาม……..
ในพริบตา ผ่านไปเป็นเวลาสองวันแล้ว นับตั้งแต่ที่เฉินเกออ อกจากตระกูลลู
ชายแดนมณฑลหลงเจียง เทือกเขาอันหลัง
เทือกเขาอันหลิงมีวัฒนธรรมสืบทอดนานหลายพันปี
ภูเขาที่คดเคี้ยว ป่ารกทึบ ภายในเทือกเขาอันหลิงยังมีสิ่งมี ชีวิตต่างๆ กำลังแพร่พันธุ์ ซุ่มซ่อนเพื่อล่าเหยื่ออยู่
“ระวังปิดปากถ้ำเอาไว้ อย่าปล่อยให้สัตว์ตัวนี้หลุดมือไปอีก
เด็ดขาด มันเจ้าเล่ห์เกินไป!” คนกลุ่มหนึ่งอยู่ที่ทางเข้าของถ้ำ ล้อมรอบจิ้งจอกทิพย์
ก็คือเฉินเกอและพวก
เวลานี้ ลุงเงินเป็นผู้ออกคำสั่ง
นับตั้งแต่ได้รับแผนที่การเดินทางเทือกเขาอันหลังจากเพิ่งดังก็สามารถบอกได้ว่าความสำเร็จเกินครึ่งแล้ว ผลลัพธ์นี้ ไม่ต่างกับว่าอยู่ในป่าแห่งนี้ เหมือนได้รับเครื่อง น่าทาง
ประมาณช่วงเช้ามืดเมื่อวานนี้ เฉินเกอและคนอื่นๆ พบร่อง
รอยของจิ้งจอกทิพย์อย่างราบรื่น เสียดาย จิ้งจอกทิพย์ตัวนี้เจ้าเล่ห์เกินไป
เล็ดลอดไปได้
เมื่อวานทั้งวัน เฉินเกอและพวกเผชิญหน้ากับจิ้งจอกทิพย์ มากกว่าหนึ่งครั้ง
แต่ ทุกคนประเมินความสามารถของจิ้งจอกทิพย์ตัวนี้ไป
ทำให้เงินเกอและพวกไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งคืน
หลังจากต่อสู้มามากกว่าหนึ่งรอบ ทุกคนพ่ายแพ้
ตอนนี้ ออกแรงพยายามอีกครั้ง จนในที่สุดก็สามารถปิดล้อม มันจากปากรได้
ลุงเงินเรียกได้ว่าตื่นเต้นมาก
“อย่าให้มันหลุดไปได้อีกเด็ดขาด เคยมีบันทึกไว้ในคัมภีร์ไป โชว มันเคลื่อนไหวเร็วมาก แม้ว่าทั้งตัวจะเป็นสีขาวหิมะ แต่ อำพรางได้ดีมาก และที่สำคัญคือ มันสามารถค้นหาได้อย่าง รวดเร็วว่าเราจัดการกับมันอย่างไร ไอคิวสูงเกินอัจฉริยะคน ธรรมดา!”
เฉินเกอกล่าวอย่างตื่นเต้น
ก่อนเข้าภูเขา เฉินเกออ่านคัมภีร์ไปโชวตลอดทั้งคืน
ยังได้ทําความเข้าใจเกี่ยวกับสัตว์ร้ายเช่นจิ้งจอกทิพย์โดย เฉพาะในคัมภีร์
รู้สึกว่าถ้าหนีไปแล้ว อย่าพูดว่าจับ แม้แต่หาร่องรอยของมัน
ยังยากเลย
“สัตว์ร้ายตัวนี้จะปรากฏตัวแล้ว อย่าส่งเสียง!”
ลุงเงินทำท่าทางให้เงียบ
และเฉินเกอก็เห็น ในรูแคบ ว่ามีขนสีขาวจำนวนมากค่อยๆ พุ่งออกด้านนอก
ทุกคนกลั้นหายใจ
ล้อมรอบทั้งปากรูอย่างแน่นหนา
อีกด้านหนึ่งของรู มีคนปล่อยควันไม่หยุด
จึงทําให้จิ้งจอกทิพย์ออกมา
ใกล้แล้ว!
ในขณะที่จิ้งจอกทิพย์อยู่ห่างจากปากรประมาณครึ่งเมตร
ทันใดนั้น ควันสีเขียวหนาทึบ พวยพุ่งออกมาจากรู ควันหนานี้ ส่งกลิ่นเหม็นมาก จนให้คนแทบหายใจไม่ออก
เงินเกอและพวกหมอบอยู่ที่ปากรูพอดี ระยะใกล้เกินไป นอกจากเงินเกอปิดปากทันเวลาและถอยออกออกไปข้างๆ คนอื่นๆ ถูกรมควันสูดเข้าไปไม่น้อย
“จิ๊ดๆ!”
ราวกับกำลังหัวเราะเยาะผู้คน
จิ้งจอกทิพย์ส่งเสียงร้อง
แสงสีขาวกะพริบ อาศัยผ่านช่องว่างนี้ พุ่งออกไปโดยตรง
“ให้มันหนีไปได้อีกแล้ว!”
ลุงเป็นอารมณ์เสีย
“ไล่!”
ส่วนเฉินเกอตอบสนองอย่างรวดเร็ว
วิ่งตามร่างของจิ้งจอกทิพย์ไป
เร่งความเร็วของตัวเองให้ถึงสุดขีด
พวกลุงเงินก็ไล่เช่นกัน
แต่ในไม่ช้า ก็ถูกเฉินเกอสลัดทิ้ง ไม่เห็นร้องรอบของเฉินเกอ
“ผู้อาวุโสเวิน ทำไงดี? เราตามนายน้อยไม่ทัน!
มีคนพูดขึ้น
“ลองตามดูก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ เราค่อยถอยกลับไปรอที่เดิม!!
ลุงเงินออกคําสั่ง
“จิ๊ดๆ …….ดๆ!”
จิ้งจอกทิพย์มุดขึ้นไปด้านบนของป่า เหยียบ ใบไม้ ความเร็ว เหมือนลูกธนู
ในขณะเดียวกันก็ส่งเสียงร้องเย้ยหยัน
และเฉินเกอ พยายามอย่างเต็มที่
ใช้วิชาตัวเบา
เท้าออกจากพื้น เหยียบปลายหญ้าเบาๆ ความเร็วไม่ช้าเช่น
แต่ช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าวิ่งนานขนาดไหน จิ้งจอกทิพย์รู้ว่าตนไม่ สามารถสลัดเฉินเกอทิ้งได้ ร่างล้มลงในทันที
ตกลงไปในพุ่มไม้ในทันที ร่องรอยหายไป
“ให้แกหนีไปได้อีกแล้ว!”
เฉินเกอรู้สึกผิดหวัง และหยุดลง กลั้นหายใจ แล้วค้นหาอย่างละเอียด
กลัวว่าหากตนไม่ใส่ใจ จิ้งจอกทิพย์จะหายไปในบริเวณนี้โดย สิ้นเชิง หากเป็นแบบนั้น ความพยายามทั้งหมดก่อนหน้านี้จะสูญ เปล่า
“อย่าฆ่าพวกเรา อย่าฆ่าพวกเรา!!
ในขณะนี้ มีหลายคน วิ่งมายังทิศทางของตนเอง
ราวกับวิ่งหนีเอาชีวิตรอด ตะโกนด้วยความหวาดกลัว
เฉินเกอเลิกคิ้ว
ไม่มาเร็วหรือช้ากว่านี้ ทำไมต้องเป็นเวลานี้ด้วย ผลัวะๆ!
เสียงร้องโหยหวยดังมา
คนที่วิ่งเหล่านั้น ล้มลงกับพื้นทันที
แต่เฉินเกอไม่มีเวลาสนใจพวกเขา
“ช่วยไม่ได้ พวกนายตามฉันมา ก็รู้ว่าหนทางที่มานี่ ฉันจำเป็น
ต้องฆ่าต้องฆ่านาย!” ในเวลาเดียวกัน ชายชราคนหนึ่ง เอามือไพล่หลังมา ที่ศพทั้ง
สอง พูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา
ทันใดนั้น ชายชราคนนี้ก็เงยหน้าขึ้น เห็นเฉินเกอที่ยืนอยู่ใน ป่าได้อย่างรวดเร็ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเห็นใบหน้าของเฉินเกออย่าง ชัดเจน เปลือกตาของชายชราคนนี้ก็ยกขึ้นเล็กน้อย
“เป็นเขาเองเหรอ? สวรรค์มีทางนายไม่ไป นรถไม่มีประตู นายกลับพังเข้ามา!”
ชายชราคนนี้ยิ้มเย็นชา
“เฉินเกอ คุณชายเฉิน สบายดีไหม?” ชายชราเดินมาพร้อมกับเจตนาฆ่าในดวงตา
เฉินเกอกำลังฟังการเคลื่อนไหวโดยรอบกาย แต่หลังจาก ได้ยินว่ามีคนรู้จักตนเองที่นี่ด้วย
เขาเงยหน้าขึ้นมอง โดยไม่รู้ตัว
“เป็นแกนี่เอง”
เฉินเกอตะลึง
และในเวลานี้ จิ้งจอกทิพย์ที่ซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่งก็ขยับตัว เมื่อกระโดดก็หล่นลงไปในหุบเขา
ในหุบเขา ก๊าซพิษฟุ้งกระจาย เห็นไม่ชัดเจน และมันเร็วมาก หายไปอย่างไร้ร่องรอยในไม่ช้า
“อย่าหนี!”
เฉินเกอกัดฟันด้วยความโกรธ ขึ้นหน้ากระโดดลงไปใน หุบเขาเช่นกัน
“หืม? ไอ้หมอนี่ดูฝีมือไม่เลวแล้ว ตอนนี้ยาอายุวัฒนะอยู่ใน มือ และไอ้เด็กนี่เป็นเศรษฐีหนุ่ม มีความเป็นอยู่สบายแต่เด็ก ถ้า เอาหัวใจของเขามาทำเป็นตัวล่อในการสกัด มันจะดีสำหรับฉัน มีประโยชน์มากกว่าเศษสวะพวกนี้เยอะ!”
“ฆ่าเขาชะ!”
ชายชราคนนี้ตัดสินใจแล้ว มีการเยาะเย้ยที่มุมปากของเขา นอกจากนี้ยังเห็นร่องรอยการหลบหนีของเฉินเกอ แล้วตามไป
“หนีไปได้ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะจับสัตว์ร้ายตัวนี้ได้เมื่อไหร่!”
เงินเกอจับผมอย่ากังวล หาก้อนหินก้อนหนึ่งนั่งลง ในหุบเขา เขาพยายามอย่างมากที่จะนึกถึงบันทึกในคัมภีร์ไปโชว
ทันใดนั้น ก็มีความคิดหนึ่ง
เกล็ดเลือด!
ใช่แล้ว เกล็ดเลือด!
เอาแต่กังวล จนลืมวิธีนี้ เฉินเกอยืนขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม อย่างที่พูดไป สัตว์ร้ายอย่างจิ้งจอกทิพย์ ฉลาดกว่าคน
อัจฉริยะบางคน
แต่ ก็มีจุดอ่อนร้ายแรง
นั่นก็คือความโลภ
มันชอบดื่มเลือด โดยเฉพาะเลือดที่ดีต่อกัน และเป็นเลือดของ คนที่มีร่างกายแข็งแกร่งมาก
เลือดของมนุษย์ เป็นสิ่งที่ดึงดูดใจมันมากที่สุด
ขอแค่คนสามารถสกัดให้เป็นเกล็ดเลือดได้ สัตว์ร้ายชนิดนี้ จะ ไม่สามารถต้านทานการล่อลวงได้อย่างแน่นอน
เกล็ดเลือดถือเป็นวิธีการสกัดชนิดหนึ่ง สามารถเข้าใจได้ว่าเป็นการทําให้เลือดบริสุทธิ์
แต่ในไม่ช้า เฉินเกอวิงเวียนอีกครั้ง
ตอนนี้ตัวเองก็วิ่งมาไกลมาก แม้ว่าเมื่อกี้คนคนนั้นจะฆ่าไป สองคน เอามาใช้ประโยชน์ได้พอดี
แต่ระยะทางไกลเกินไป ถึงตอนนั้น ยังไม่แน่ว่าจิ้งจอกทิพย์เจ้า
เล่ห์นั้นจะอยู่ในหุบเขาหรือเปล่า
และจําเป็นต้องใช้เลือด ในปริมาณมากด้วย
คงไม่สามารถฆ่าตัวเองตาย แล้วล่อจิ้งจอกทิพย์ออกมาสินะ?
หรือว่าฉันถูกกําหนดให้ไม่ได้รับจิ้งจอกทิพย์ และถูกกำหนด ให้กลายเป็นปีศาจกระหายเลือดในอนาคต?
เฉินเกอรู้สึกหดหู่
และในเวลานี้ ไม่ไกลนัก จู่ๆ ก็มีเสียงกรอบแกรบดังมา…….
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ