บทที่516 ตระกูลหลงส่งคนมา

แล้ว

“อะไร?”

จางเถียมีสายตาตกตะลึง แล้วก็ลุกขึ้นยืนในทันที

คนภายในห้อง ไม่มีใครที่ไม่ตกใจ

ด้านนอกประตู ก็มีพนักงานบริการคนหนึ่ง กำลังจะยก อาหารมาเสิร์ฟพอดี ในตอนนี้ ก็กลายเป็นยืนอึ้งอยู่ที่เดิม

จงหยวนค่อยๆเอาขาของตัวเองลง

บรรยาภายในห้อง ก็เยือกเย็นขึ้นมาทันใด

ทีแรก ก็คิดว่าเฉินเกอก็เป็นแค่เด็กหนุ่มหน้าละอ่อน จะมีฝีมือ

อะไร

แต่ว่าวิธีแบบนี้

ผักใบเดียว แล้วทำลายประตูไม้

นี่จักต้องเป็นพลังกับการบำเพ็ญปฏิบัติไหน

“ทั้งดอกไม้และใบไม้ สามารถทำร้ายคนได้ทั้งคู่!

จางเถียถึงกับเหงื่อไหล พึมพำกับตัวเอง

และเพื่อที่จะระงับความอาย คนของตระกูลอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆก็หัวเราะแล้วถามขึ้น “จาง…..อาจารย์โว ท่านพูดว่า อะไรนะครับ?”

จางเถียเหงื่อไหลหยดลงมา ดวงตาทั้งสองข้างไร้แววไปแล้ว

“ทั้งดอกไม้และใบไม้ สามารถทำร้ายคนได้ทั้งคู่!

เขาพูดซ้ำขึ้นอีกครั้ง

“คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าโลกใบนี้จะมีกังฟูระดับนี้อยู่ด้วย ช่างเปิด

โลกทัศน์จริงๆ!”

จางเถียสั่นเทา

สายตาที่มองไปยังเฉินเกอ แน่นอนว่าก็ต้องเปลี่ยนไป

“ค….คุณเฉิน เป็นผมที่ไม่ทราบว่าคุณนั้นเป็นผู้มีความ สามารถ นี่คือแผนที่ของคุณ!

จางเถียถือแผนที่มาให้อย่างนอบน้อม

ส่วนจงหยวน ในเวลานี้ก็ส่งสายตาสื่อสารกับคนในตระกูล คนของตระกูล ค่อยๆลุกขึ้นยืน

“คุณชายเฉิน โปรดให้อภัยที่คนของกระผมไม่มีมารยาท แต่ ยังขอให้คุณชายเฉินเห็นแก่หน้าของพี่เพิ่ง ช่วยตระกูลของ พวกเราให้พ้นจากความยากลำบากด้วย!”

ลู่จงหยวนพูดจบ ก็โค้งให้

เฉินเกอเก็บแผนที่ให้เรียบร้อย
พูดขึ้นเบาๆ “ตกลงว่ามีเรื่องอะไรกัน? ทำไมแม้แต่อาจารย์ เพิ่งก็ไม่สามารถจัดการได้?”

ได้รับเงินมาจากผู้อื่น ก็ต้องทํางานให้เขา ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าแผ่นที่แผ่นนี้มีประโยชน์กับตัวเอง เฉินเก

แค่มองว่าเห็นแก่หน้าของเพิ่งคั่ง แต่ก็ไม่ถึงขนาดที่จะถาม

ปัญหาของตระกูล

“คุณผู้ชาย เป็นอย่างนี้ครับ……

จงหยวนรีบเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นออกมา ที่แท้ ตระกูลลูกไปทำให้คนๆหนึ่งผูกใจแค้นเอาไว้ตั้งแต่หลาย ปีก่อนแล้วนี่เอง

หลังจากนั้น ศัตรูคนนั้นกลับไปยังบ้านเกิดของเขา

และก็ไม่รู้ว่าไปเรียนวิทยายุทธที่แข็งแกร่งมาจากไหน บอดี้การ์ดชั้นดีของตระกูล ไม่แม้แต่จะใช้คู่ต่อสู้ของปลาย เล็บอีกฝ่าย

ศัตรูคนนั้นพูดเอาไว้

ทุกๆสิบวัน จะฆ่าลูกหลานของตระกูลหนึ่งคน จนกว่าจะไม่

เหลือ

จนถึงวันนี้ ก็มีลูกหลานสองคนที่ได้เจอกับเรื่องเดือดร้อน

ลู่จงหยวนออกคําสั่งเอาไว้นานแล้วว่า ไม่ให้ลูกหลานออกไปด้านนอก
ทั้งหมดนั้นหลบอยู่แต่ในบ้าน

ศัตรูคนนี้ชื่อ หวางต้าให้ ความคิดของเขานั้นง่ายดาย ก็คือ ทำให้ตระกูลจะต้องตกอยู่ในความหวาดกลัวในทุกๆวัน ดังนั้นจงหยวน เลยทำได้แค่เชิญแต่ผู้มีวรยุทธขั้นสูงมา

หลายคน

ส่วนงานแลกเปลี่ยนประจำปีครั้งนี้ ที่จัดขึ้นก่อนล่วงหน้าหนึ่ง เดือน

ก็เพื่อที่จะดึงดูดคนมีอำนาจจํานวนมากมา คนเยอะพลังก็

มาก

มาให้กำลังใจตระกูล

เฉินเกอได้ฟังก็แอบคิดอยู่ในใจ มิน่าหล่ะพวกลู่หานถึงได้ แอบออกไปเที่ยว

“หวางต้าไฟคนนี้ เคยเป็นทายาทของตระกูลที่ร่ำรวยของหลง เจียง เพียงแต่ว่าพ่อลูกตระกูลหวัง ทำเรื่องเลวร้ายเอาไว้มาก เลยโดนนักธุรกิจที่ร่ำรวยของหลงเจียง รวมตัวกันต่อต้าน แล้วก็ สิ้นไป หวางต้าให้เป็นคนใจแคบ แก้แค้นตระกูลเสร็จ เกรงว่า ตระกูลอื่นๆก็คงหนีไม่พ้น!

เพิ่งดังที่อยู่ข้างๆพูดเสริม

“แต่ว่า พวกเรานัดกับเขาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าพรุ่งนี้ตอน เย็น จะทำการประลองตัดสินกับหวางต้าไฟ แต่ว่าคนๆนี้มีพลัง สูงมากจริงๆ พูดมาแล้วก็น่าละอาย ผมเพิ่งดังหรือจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขา!”

เพิ่งคั่งส่ายหน้าแล้วก็ถอนหายใจ

“ถ้าเกิดว่าได้รับการช่วยเหลือจากคุณผู้ชาย อย่างนั้นก็คง

เป็นบุญของตระกูลลู่ของผมแล้ว!”

จงหยวนบอกอย่างนอบน้อม

เงินเกอไม่ได้มีความประทับใจต่อจงหยวนคนนี้เท่าไหร่

นัก

เขาหันหน้าไปพูดกับเพิ่งดัง “ได้ พรุ่งนี้ตอนเย็นผมจะลองไป เป็นเพื่อนกับอาจารย์เพิ่งดู!

“เยี่ยมที่สุดเลย!”

หลังจากกินข้าว

พวกเฉินเกอจงหยวนออกไปจากโรงแรม

ในตอนนี้ ผู้ดูแลคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

“ประธานลู่ เยี่ยนจึงตระกูลหลงมีคนมาแล้วครับ ต้องการจะ

พบคุณ!”

“เขียนจึงตระกูลหลง ที่ พวกเขามาพบข้าทำอะไร คนที่นำมา

เป็นใคร?”

ตอนนี้ลู่จงหยวนมีเฉินเกอคอยช่วย ความมั่นใจก็เพิ่มขึ้นมา

ไม่น้อย

“เป็นคุณนายรองของตระกูลหลงครับ แถมยังส่งของขวัญชิ้นใหญ่มาให้งานแลกเปลี่ยน กำลังรอที่จะพบ

ผู้ดูแลพูดต่อ

เงินเกอที่อยู่ข้างๆได้ยิน เปลือกตาก็กระตุกขึ้นมาเบาๆ

เยี่ยมจึงตระกูลหลง คุณนายรองตระกูลหลง

“ผู้ดูแลคนนี้ คุณนายรองของตระกูลหลงแซ่หยางหรือเปล่า?” ผู้ดูแลรีบยิ้มแล้วตอบ “คุณเฉิน ใช่ครับ!”

ดูแล้ว คงจะเป็นหยางเสว่จริงๆด้วย

ไม่รู้ว่าทำไม ได้ยินว่าหยางเสมา ในใจของเฉินเกอก็รู้สึก แปลกๆขึ้นมา

ปีกว่าๆมานี้ เฉินเกอลืมหยางเสวไปแล้ว

เรื่องต่างๆ ในปีนั้น ก็หายไปตามกาลเวลา กลายเป็นควันที่

ลอยผ่านตา

แต่ว่ามีจุดนึงที่เฉินเกอลืมไปไม่ได้

นั่นก็คือหนึ่งปีที่แล้ว ตัวเองโดนตระกูลโม่ตระกูลหลงทั้งสอง ตระกูลไล่ฆ่า หยางเสวปล่อยให้ตัวเองไป ช่วยชีวิตตัวเองเอาไว้

“ปีกว่าแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะเป็นยังไง?

เฉินเกอพูดอยู่ในใจ

จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมาอย่างข่มขืนเล็กน้อย “เธอสามารถใช้ ชีวิตได้อย่างมั่นคง นั่นก็ดีมากแล้ว พวกเรา ไม่เจอกันน่าจะดีกว่า!”

“คุณเฉิน? คุณเฉิน?”

ลู่จงหยวนที่อยู่ข้างๆ พูดเสียงเบา

“หา?” เฉินเกอเหม่อเล็กน้อย

“แหะๆ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณผู้ชายเฉินพักอยู่ที่ไหน ถ้าเกิด สะดวกล่ะก็ ย้ายมาอยู่ที่บ้านตระกูลของเราดีที่สุด ผมจะสั่งให้ คนเตรียมห้องที่ดีที่สุดเอาไว้ให้คุณ

จงหยวนกล่าว

“อื้ม!”

เงินเกอพยักหน้า

ย้ายเข้ามาอยู่ในตระกูล

ส่วนลู่จงหยวน ก็ไปรับคนของตระกูลหลงที่ห้องรับแขกแล้ว “คุณหยาง สวัสดีครับ ผมดูรายการของขวัญของคุณแล้ว ช่างมีค่ามากจริงๆ ตระกูลของรับเอาไว้ไม่ได้หรอกครับ!”

ลู่จงหยวนพูดอย่างเกรงใจ

“ประธานถ่อมตัวเกินไปแล้วค่ะ ประธานมารับแขก ในขณะ ที่กำลังยุ่ง สำหรับฉัน ถือว่าเป็นเรื่องที่โชคดีมากสำหรับตระกูล หลง!”

หยางเสว่ว่า
จงหยวนยิ้มแล้วมองหยางเสว

ผู้หญิงคนนี้ อายุยังไม่เท่าไหร่ก็สามารถที่จะเป็นตัวแทน ทํางานต่างๆ ให้ตระกูลหลงได้แล้ว ดูไปแล้วจะต้องมีวิธีที่ดี แล้ว ก็วิธีการเข้าสังคม

เธอเองก็ตอบได้อย่างมีเกียรติ ทำให้คนรู้สึกมีเกียรติและ

ระมัดระวัง

โดยไม่รู้ตัว ลู่จงหยวนก็เลยประเมินหยางเสวี่สูงกว่าเดิม

“ประธานยุ่งมาก ดังนั้นเสี่ยวเสวก็เลยแสดงออกมาตรงๆ แบบนี้ แผนความร่วมมือกับตระกูลหลง ไม่รู้ว่าคุณได้อ่านไป หรือยัง ถ้าเกิดว่าได้ล่ะก็ เยี่ยนจิงตระกูลหลงของเรา ก็สามารถ ร่วมงานกับตระกูลลู่ได้!”

“และเพื่อนแสดงถึงความจริงใจ ตระกูลหลงก็จะหยิบยกงาน มูลค่าหมื่นล้าน ส่งให้ตระกูลลู่ทำ!

เปลือกตาของลู่จงหยวนกระตุกขึ้นเบาๆ ชัดเจนว่าสนใจเข้า แล้ว

แต่ว่า เขาไม่แสดงออกไป

“ขอบคุณความเชื่อใจจากตระกูลหลง เรื่องร่วมงาน ตอนนี้ ยังไม่รีบร้อน แต่ผมกลับได้ยินคนพูดกันว่า คุณผู้หญิงหยางเสว่ เหมือนจะมีญาติสนิทอยู่หลงเจียงแห่งนี้ คิดไปแล้ว คุณหยางเส ก็น่าจะเข้าใจพิธีของหลงเจียง! เกรงว่าคงจะได้ยินพวกญาติ สนิทของคุณพูดใช่ไหม……..
ตระกูลหลงตระกูลโม่ทั้งสองตระกูล ในโลกการค้าไม่ใช่ ความลับอะไร

ส่วนตระกูลหลงตระกูลโม่ทั้งสองตระกูล บอกตามตรง ความ สัมพันธ์ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่

ตอนนี้ตระกูลหลงส่งคนที่เป็นตัวแทนมา จงหยวนก็จำเป็นที่

จะต้องทำความเข้าใจให้ละเอียดมากขึ้น

ได้ยินว่าคนที่มาเป็นตัวแทนก็คือหยางเสวี จงหยวนก็สั่งให้ ลูกน้องหาข้อมูลของหยางเสมา

“ประธานลู่เข้าใจได้ละเอียดดีนัก ที่จริงเพราะว่าความ สัมพันธ์กับบ้านเก่า ฉันมีญาติสนิทที่อยู่บ้าง แต่ว่าไม่ได้ติดต่อ กันมาหลายปีแล้ว ถือว่าเป็นครั้งที่มาหลงเจียงแล้วกันค่ะ ตั้ง นั้นไม่ได้เข้าใจพิธีมากนัก!!

“แต่ว่ามีสิ่งหนึ่งที่ฟันธงได้ ถ้ารับงานนี้ไป ตระกูลจะทำเงิน ในขณะเดียวกันก็จะเพิ่มความใกล้ชิดระหว่างตระกูลหลงตระกูล

โม่สองตระกูล ไม่ใช่หรือคะ?”

หยางเสว่หัวเราะ

ลู่จงหยวนพยักหน้า

และในตอนนี้เอง ผู้ดูแลก็เข้ามาด้านใน

มาบอก “ประธานลู่ คุณเฉินเตรียมทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อย แล้ว ท่านยังมีคำสั่งอะไรอีกไหม?”
จงหยวนบอก “ไม่มีอะไรแล้ว สั่งให้คนต้อนรับคุณเฉินให้ ห้ามตกหล่นแม้แต่ครึ่ง!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ