บทที่ 505 วิชานรกโลกันตร์

สูงกว่าท่านอีกเหรอ?

เฉินเกอประหลาดใจ

เฉินเตี้ยนชางยิ้มแล้วพยักหน้า

“และไม่ว่าเขาจะเป็นศัตรูหรือเป็นมิตร แต่ว่า เขาช่วยแก และ ได้ถ่ายทอดวิชาให้กับแก ให้แกมีพื้นฐานที่แข็งแกร่ง ไม่อย่างนั้น ก็คงจะไม่เจอแกเร็วขนาดนี้!”

“เพราะอยากจะปูพื้นฐานแบบนี้ให้แกก่อน เพื่อให้แก โอกาสเข้าสู่การฝึกวิชานรกโลกันตร์ โดยปกติต้องใช้เวลาสาม ปีในการเตรียมตัว แต่ตอนนี้ ทักษะร่างกายที่แข็งแกร่งของแก บวกกับโสมพันปีนี้ และในหนึ่งเดือนนี้ที่บำรุงกล้ามเนื้อและเลือด แกมีความแข็งแกร่งพอที่จะต้านทานความทรมานทรหดในการ ฝึกวิชานรกโลกันตร์ครั้งนี้ได้อยู่แล้ว!”

เฉินเตียนชางกล่าว

“วิชานรก โลกันตร์?”

เฉินเกอสงสัยอีกครั้ง

“อืม นี่คือสิ่งที่ทำความเข้าใจมาจากภาพสุริยันของตระกูล เรา ปู่ก็พึ่งสิ่งนี้ จึงได้รับความแข็งแกร่งที่คนธรรมดาไม่มี ก้าวสู่ การเป็นปรมาจารย์! พูดก็พูดเถอะ คุณสมบัติของแก ดีกว่าของปู่มาก !”

“ชั้นปรมาจารย์? ฉินโป๊เคยบอกผม ผู้ฝึกวิชา เมื่อร่างกายถึง ระดับหนึ่ง ก็จะกลายเป็นผู้ที่มีวิชากำลังภายใน เหนือวิชากำลัง ภายใน ก็คือขั้นของปรมาจารย์ แต่ว่าผู้ที่สามารถจะฝึกวิชากำลัง ภายในนั้นจะมีแค่หนึ่งในหมื่นคนเท่านั้น ขั้นปรมาจารย์นั้นเป็น ดินแดนที่ลึกลับ คุณปู่ ท่านถึงขึ้นปรมาจารย์แล้วเหรอ?”

เฉินเกอประหลาดใจ

เขาได้รับการบำรุงหล่อเลี้ยงร่างกายด้วยวิธีเฉพาะถึงวันนี้ โสมพันปีได้ถูกหลอมละลายจนหมดแล้ว จึงถือว่าเป็นผู้มีกำลัง ภายในอย่างแท้จริง แต่ว่าคุณนั้นกลับเป็นถึงปรมาจารย์ผู้ ลึกลับ?

“อืม ยี่สิบกว่าปีก่อน มาถึงที่นี่ ก็ให้คนที่นี่ ผ่านการฝึกวิชา นรกโลกันตร์ในขั้นแรก จนกลายเป็นผู้มีกำลังภายในระดับกลาง จนถึงระดับสูง ความแข็งแกร่งของแก ในตอนนี้ ก็แค่กำลัง ภายในระดับที่เริ่มต้นเท่านั้น!!

เฉินเตี้ยนชางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ถึงว่าละ ลูกน้องของคุณปู่ ความเก่งกาจของแต่เราคนนั้น คาดเดาไม่ได้เลย ที่แท้พวกเขาเป็นผู้ที่มีกำลังภายใน

“เห่อๆ ที่ปู่ตรงนี้ แค่เลือกสุ่มมาคนใดคนหนึ่ง ก็สามารถ จัดการคนอย่างแกได้ถึงสิบคน แต่แกไม่ต้องกังวล จะเอาวิชา นรกโลกันตร์ทั้งหมดนี้มาใช้ฝึกฝนแก และจะชี้แนะวิธีให้แก เสี่ยวเกอ จากนี้ไป แกก็คือความหวังของตระกูลเฉิน!”
“ที่แท้จุดประสงค์ของคุณปู่คือแบบนี้นี่เอง!

เงินเกอเข้าใจแล้ว

“เพียงแต่ว่า………….

เฉินเทียนชางสีหน้ากังวล เหมือนมีความลังเล

“เป็นอะไรครับคุณปู่?!

“เพียงแต่หลังจากการฝึกวิชานรกโลกันตร์นี้แล้ว พลังของแก จะเพิ่งขึ้นมหาศาล มีพลังของมังกรช้าง ร่างกายก็จะไม่เหมือน ของคนปกติทั่วไปอีก มันก็จะมีผลข้างเคียงตามมา นั่นก็คือจิตใจ ของแก จะแตกต่างจากตอนนี้อย่างมาก หลังจากที่ฝึกแล้ว ใช้ เวลาหลายสิบปี จิตใจถึงจะมั่นคง!”

“นี่ยังเป็นเพราะมีสมาธิที่ดีมาก ถึงได้ควบคุมมันได้ แต่สิ่งที่ กังวล หากแกควบคุมพลังมังกรช้างที่ในภายในร่างกายไม่ได้ แกก็จะกลายเป็น…………

เฉินเตี้ยนชางนิ่งไปสักพักแล้วกล่าว: “แกก็จะกลายเป็นปีศาจ กระหายเลือด! ถึงตอนนั้น แกก็จะไม่เห็นชีวิตคนอยู่ในสายตา!

“แต่แกไม่ต้องกลัว ตอนที่แกยังเด็ก ได้เคยสังเกตพฤติกรรม แก แกเกิดมาก็เป็นคนที่จิตใจมีเมตตา เหมือนแม่ของแก ไม่ชอบ แก่งแย่งชิงดี ปู่ฟันธง แกจะสามารถควบคุมพลังอันนี้ได้อย่าง แน่นอน!”

เฉินเตี้ยนชางตบไหล่ของเฉินเกอเบาๆ
ตอนนี้สิ่งที่เฉินเกอต้องการนั้นก็คือพลัง พลังที่แข็งแกร่ง เขาได้เข้าใจแล้ว เพียงแค่มีเงิน ไม่สามารถที่จะปกป้องคนรัก คนในครอบครัวได้ พลังเท่านั้น ที่จะสามารถบดขยี้ทุกสิ่งได้

“เดิมที อารองผิงอันของแก ก็เป็นคนที่เหมาะกับการฝึกวิชาที่ นรกโลกันตร์นี้ แต่น่าเสียดาย………

เฉินเตี้ยนชางกล่าวด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย

“ถือว่ายังดี ตอนนี้ที่ตระกูลเฉินมีเสี่ยวเกอแก ตระกูลเฉินของ เรา ก็มีความหวังใหม่แล้ว แกอยู่เกาะคงหมิง ให้คุ้นชินสัก สัปดาห์ก่อน หนึ่งสัปดาห์ให้หลัง ก็จะเริ่มฝึกวิชานรกโลกันตร์ เป็นเวลาครึ่งปี สัปดาห์นี้ จะเตรียมสถาที่ที่ฝึกวิชานรกโลกันตร์ นี้ให้กับแกเอง เสี่ยวแก….ถึงแม้แกจะต้องทนรับความทรมาน ความทรหดที่ใหญ่หลวง แต่นี่…….ไม่ใช่สิ่งที่แกอยากจะหนีก็หนี ได้ แกเป็นลูกหลานของตระกูลเฉิน แกต้องมีความรับผิดชอบ แกกลัวมั้ย?”

“ไม่กลัวครับ!”

การสนทนาของปู่หลาน ล่วงเลยไปถึงกลางดึก

เจ็ดวัน ให้หลัง เฉินเตี้ยนชางท่านประมุขแห่งตำหนักวิญญาณ ได้พาหลานชายเข้าไปห้องฝึกที่ลึกลับ

คำสั่งท่านประมุข การปิดครั้งนี้ เป็นเวลาครึ่งปี ไม่ว่าใครก็ ห้ามรบกวนเด็ดขาด
ครึ่งปีให้หลัง

เขตสามเหลี่ยมเทียนเฉิงขบวนรถที่ยาวเหยียดได้จอดอยู่ถนน

แห่งหนึ่ง

ร่วมๆหลายร้อยคน

ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอ เหมือนกำลังต้อนรับวีรบุรุษของพวก

เขากลับมา

โวงโวงโวง………

ไม่นานนัก เฮลิคอปเตอร์ล่าหนึ่ง ค่อยๆ ใกล้เข้ามา

จอดลงตรงด้านหน้าของผู้คน จากนั้นประตูเฮลิคอปเตอร์ได้เปิดออก ชายหัวโล้นคนหนึ่ง ท่ามกลางผู้คนมากมายที่รายล้อม ได้เดิน

ลงมา

ชายหนุ่มหัวโล้นคนนี้ บนหัวมีแผลที่เด่นชัด หน้าตาดุร้ายน่า

กลัว

“ประธานเหวิน ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว!”

มีคนกล่าวอย่างตื้นตัน

“เหวินเซิน! เหวินเซิน! ”

ทุกคนต่างตะโกน อารมณ์ที่ถูกเก็บกดไว้นานเหมือนกับว่าได้ ปลดปล่อยออกมาเสียที ประมุขของพวกเขา ประมุขของเทียนเฉิง หายไปครึ่งปี ในที่สุดก็กลับมาแล้ว

“ประธานเหวินคุณออกไปฝึกวิชากับอาจารย์มาครึ่งปี ตอนนี้ เทียนเฉิง ได้กลายเป็นสวรรค์ไปแล้ว! พี่ใหญ่………..

และคนคนนี้ ไม่ใช่เหวินเซินแล้วจะเป็นใคร

เขายกมือขึ้นอย่างเยือกเย็น แสดงให้ทุกคนไม่ต้องพูดพร่ำ “เรื่องราวทั้งหมด ฉันรู้แล้ว เหวินหลินถูกฆ่า โดนแย่งอาณาเขต โสมพันปีถูกชิงไป ฉันรู้หมดแล้ว!!

“บริษัทเทียนหลงกรุ๊ป? คิดว่าตระกูลเหวินแห่งเทียนเฉิงรังแก ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ?”

ดวงตาคู่นั้นของเหวินเซิน กะพริบอย่างเย็นชา

บริษัทเทียนหลงกรุ๊ป

“คุณผู้ชายไปไหนกันแน่? ยังไม่ได้เบาะแสอีกเหรอ?”

“รู้เพียงแต่ว่าไปทางทิศเหนือ แต่ในประเทศจีน หรือแม้แต่ รัสเซียก็ได้ส่งคนไปตามหา ก็ไม่ได้ข่าวคราวแม้แต่น้อย?”

“หาต่อไป!”

จางหลงกล่าวอย่างโกรธเคือง

จางหลง จางหูตามด้วยเฉินว่านชาน เดินไปมาอย่างร้อนใจใน ออฟฟิศ

ครึ่งปีต่อมา บริษัทเทียนหลงกรุ๊ปกลายเป็นผู้ที่มีอิทธิพลสูงสุด ในเขตสามเหลี่ยม อาณาเขตที่ยิ่งใหญ่ โดดเด่นเป็นพิเศษ
แต่ว่า เรื่องที่คุณผู้ชายหายไป สุดท้ายกระดาษห่อไฟไม่ได้ ค่อยๆถูกเปิดเผย

ทำให้อำนาจที่มีอยู่ต่างถูกคนอื่นสนใจอยากได้

“ประธานจาง, ประธานเฉินแย่แล้ว!”

ลูกน้องวิ่งเข้ามา พูดอย่างตื่นตระหนก

“มีเรื่องอะไรที่ทำให้ร้อนรนเช่นนี้?”

“เหวินเซินครับ เหวินเซินกลับมาแล้ว และได้พาลูกน้อง มา ถึงที่หน้าประตูวิลล่าแล้ว!”

ลูกน้องกล่าว

“อะไรนะ?”

ทั้งสามต่างมองหน้ากัน

รีบร้อนวิ่งออกไป

ที่หน้าประตู ทั้งสองฝ่ายได้ลงมือกันแล้ว

คนของเทียนหลง ล้มกองอยู่บนพื้นไม่น้อย พอดีเห็นลูกน้องสองคน มือได้ถือมีด จะเข้าไปฟันลูกพี่อย่างเห

วินเซินโดยตรง

แต่เหวินเซินนั้น กลับไม่หลบไม่หลีก

บูมทีเดียว
ด้านมืดที่อยู่บนตัวของเหวินเซน หักลงทันที

ลูกน้องทั้งสอง ทันใดนั้นถูกรุกจนต้องถอย

“วันนั้นที่บริษัทเทียนหลงกรุ๊ปมีอะไรที่แตกต่างไปจากคนอื่น ตอนนี้ดูแล้ว ก็มีแค่ลูกน้องเหล่านี้ ที่พอจะโดดเด่นบ้างก็เท่านั้น!

เหวินเซินอย่างเยือกเย็น

“อ้อ? ยังมีลูกน้องที่กระจอกสองคนนี้ ฉันดูพวกแก เหมือนไม่ อยากจะมีชีวิตต่อแล้ว!”

เหวินเซินพูดอย่างไม่แยแส

จางหลงคํารามด้วยความโกรธ “ลุยพร้อมกัน!”

ทั้งสามพุ่งไปที่เหวินเซิน

ปังปังปัง!

อืมๆๆๆ

เพียงแค่สามหมัด

ทั้งสามต่างล้มไปกองที่พื้น

เหวินเซินเช็ดเลือดที่อยู่บนมือ พูดอย่างไม่แยแส “พาพวกมัน

ไป ยืดอาณาเขตคืนทั้งหมด…………..

ทุกอย่างดูเหมือนง่ายดาย

ทั้งสามถูกพาตัวไป บนพื้นได้มีรอยลากรอยเลือดที่ยาว………

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ