บทที่ 492 เรื่องดี ๆ

คุณชายหลิวเองก็ไม่ใช่คนโง่ เมื่อได้ยินที่ลูกน้องเตือนแล้ว ทันใดก็รู้ว่าพวกนั้นนั้นเก่งแค่ไหน

จากนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

ส่วนบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปของเฉินเกอนั้น

เกิดการเปลี่ยนแปลงไปเยอะมากจริง ๆ โดยเฉพาะหลังจากที่ ได้สยบอิทธิพลทั่วทุกสารทิศ ในหมู่บ้านถาโกว แล้ว และ สองพี่น้องอย่างจางหลงและจางหูที่เมื่อก่อนเคยโดนเหวินเซินนั้น ทำให้แตกพ่ายไป แต่ตอนนี้ ก็ได้กลับคืนสู่สภาพเดิมเยอะแล้ว

และปัจจุบันนี้ บริษัทเทียนหลงกรุ๊ปก็ได้ฟื้นคืนสภาพของ หมู่บ้านถาโกวดังเดิม และก็กำลังเตรียมที่จะพัฒนาไปให้ทั่วและ ครอบคลุมเขตเทียนเฉิงอีกด้วย และแน่นอนว่า ความสำเร็จครั้ง นี้นั้น จะขาดตระกูลเว่ยไปไม่ได้ เพราะพวกเขาเองก็ได้ให้ความ ช่วยเหลือเหมือนกัน

“บริษัทเทียนหลงกรุ๊ปสมแล้วกับสมญานาม ม้าดำกำลังมาก ช่างสุดยอดจริง ๆ ”

ตาแว่นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เฉินเกอ ในเวลานั้นก็ได้พูดขึ้น

“ทำไมบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปใช้เวลาไม่นาน ก็สามารถมีอำนาจ ในเทียนเฉิงของพวกเราได้แล้วล่ะ”
ผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ก็เป็นเพราะนายใหญ่ของเทียนหลงไง ได้ยินมาว่า เขาเป็น คนที่เก่งมาก ๆ ทั่วทุกสารทิศต่างต้องยอมสยบให้ แต่ลองปล่อย หมัดออกมาหมัดเดียว คนอื่น ๆ ถึงกับจำนน และตอนนี้ ในเขต เทียนเฉิงไม่มีใครหน้าไหน ที่จะกล้าต่อกรกับพวกเขา นอกจาก เหวินเซนคนที่ยังไม่ได้กลับมา

ตาแว่นดูเหมือนว่าจะเข้าใจเป็นอย่างดี

จากนั้น ก็เลยได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้กับคนอื่น ๆ ฟัง

เรื่องนี้ หากเป็นเทียนหลงยื่นมือเข้ามาช่วย งั้นมันก็คงจะไม่ใช่ ปัญหาหรอก

หยูเจียงดูมีท่าทีที่พอใจมาก

จากนั้น เฉินเมิ่งและอาจารย์ผู้หญิงคนอื่น ๆ ก็ได้เดินไปคุยกัน

ที่ห้องของผู้อำนวยการ

และระหว่างทางก็ได้เดินผ่านเฉินเกอ เฉินเมิ่งมองที่เฉินเกอ ได้

แต่ส่ายหน้าเบา ๆ

ซึ่งก็เดินไป โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวแต่อย่างใด

เมื่อก่อนตัวเองนั้น ก็มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเฉินเกอ แต่ตอนนี้ได้เข้าสู่สังคมของการทำงานแล้ว และก็เป็นช่วง เวลาที่ต้องการคู่ชีวิต

เฉินเพิ่งตั้งแต่มัธยมต้นจนถึงมหาวิทยาลัย เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกจัดอยู่ในประเภทผู้หญิงที่หน้าตาดีมาก หากว่าเธอต้องการที่จะ หาแฟน คงต้องเลือกให้มาก ๆ หน่อยเป็นธรรมดา

เมื่อก่อน คิดว่าเฉินเกอเป็นหนุ่มรูปร่างหน้าตาดี นิสัยก็ดี

ดังนั้น เฉินเมิ่งเลยรู้สึกดีกับเขามาก ในเวลานั้นหยูเจียงแทบจะเทียบเฉินเกอไม่ติดเลย

แต่เมื่อได้รู้จักกันนานขึ้น เฉินเพิ่งก็พบว่า หยูเจียงนั้นเป็นคนที่ เหมาะสมกับตัวเองที่สุด

แต่เฉินกอนั้นเหมือนจะไม่มีอะไรเลย และความรู้สึกของเฉินเพิ่งที่เคยมีต่อตัวเองนั้น ก็ได้เปลี่ยนไป

แล้ว

เฉินเกอแต่ยิ้ม ซึ่งก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เอาจริง ๆ แล้ว เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ตัวเองนั้น เข้าใจพวก

เธอขึ้นเยอะเลย

เห็นได้ชัดว่า ความดีความชอบทั้งหมดนั้น เป็นของหยูเจียง แต่เพียงผู้เดียว

เฮอะ ๆ !

เรื่องแบบนี้ เกิดขึ้นจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วล่ะ

เช่นเดียวกับครั้งแรก ๆ ที่จ้าวยีฟานนั้น ไม่รู้ว่าตัวเองคือใคร ในใจก็คงจะเสียใจและเสียดายอยู่บ้าง
แต่ว่า ตอนนี้ เฉินเกอไม่ได้มีความรู้สึกอะไรแล้ว พอถึงตอนบ่าย ก็ได้กลับไปยังห้องพักอาจารย์ และพอถึงช่วงเวลาที่จะเลิกงาน

ก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง

และที่ทำให้เงินเกอรู้สึกแปลกใจก็คือ ปลายสายนั้น เป็นสาว รับใช้ของยูจินเซียง โทรมา

“อาจารย์เฉินคะ ฉันอยู่ที่ร้านกาแฟสตาร์บัคในเมือง อาจารย์ เลิกงานยังคะ รบกวนมาที่นี่หน่อยค่ะ ฉันมีเรื่องด่วนที่จะคุยกับ อาจารย์ค่ะ”

ยูจินเซียงพูดอย่างลับ ๆ ล่อ ๆ

“เรื่องอะไรหรอ คงไม่ใช่เรื่องขอบคุณฉัน ที่ฉันได้ช่วยเธอไว้ หรอกนะ จะเลี้ยงกาแฟฉันหรอ

เฉินเกอพูด

“ไม่ใช่แค่นั้นค่ะ แต่อย่างไร ก็ให้อาจารย์มาก่อน แล้วค่อยพูด ดีกว่าค่ะ”

เมื่อพูดจบ ยูจินเซียงก็ได้วางสายไป

เฉินเกออยู่ในอาการงง ๆ จึงได้แต่ขมวดคิ้ว แต่ว่า อย่างไรก็ ต้องไป เพราะว่า ตอนนี้ตัวเองนั้น ต้องการที่จะรักษาความ สัมพันธ์ที่มีอยู่จินเซียงนั้นเอาไว้ก่อน เมื่อถึงที่ร้าน ยูจินเซียงก็ได้สั่งกาแฟไว้เรียบร้อยแล้ว เธอนั่งรอเงินเกอที่โต๊ะใกล้ ๆ กับหน้าต่าง และสิ่งที่ทำให้เงินเกอรู้สึก แปลกใจก็คือ

ข้าง ๆ ของยูจินเซียงนั้น ยังมีผู้หญิงอีกหนึ่งคนนั่งอยู่ ผู้หญิง คนนี้อายุประมาณยี่สิบสี่ปีเห็นจะได้

เพราะดูท่าแล้ว น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับตัวเอง

และก็เป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาสวยพอ ๆ กับยูจินเซียง และทั้ง สองคนก็ดูคล้ายกันอยู่ไม่น้อย

เมื่อเทียบกับยูจินเซียงแล้ว ผู้หญิงคนนี้ จะดูเป็นผู้ใหญ่มากยิ่ง

กว่า

“พี่คะ คือเขาค่ะ”

ยูจินเซียงพูด แล้วชี้นิ้วมาที่เฉินเกอ

และผู้หญิงคนนั้น ก็มองเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วจากนั้น ก็พยักหน้าเบา ๆ

และจึงได้ลุกขึ้นทันที พร้อมกับหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกไป เฉินเกอเองก็อยากจะทักทายกับเธอ แต่เธอกลับไม่สนใจ

“นี่คือพี่สาวของฉันคะจินเฟยเป็นยังไงบ้าง สวยไหม ฮีม ดู เหมือนว่าตาของอาจารย์จะค้างนะคะ

ยูจินเซียงพูดขึ้นด้วยความพอใจ

เฉินเกอพยักหน้า “ว่ามา เธอมีเรื่องอะไร ถึงได้เรียกฉันมา”
“แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ดี ๆ สิ และเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ ด้วย ดอกฟ้ากำลังจะโน้มลงมาหา ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ”

“คืออย่างนี้ พูดตรง ๆ เลยนะ พี่สาวของฉันคนนี้ โสดมาก็นาน แล้ว แต่ยังดีที่ฉันพบว่า มีแค่อาจารย์เท่านั้นที่เหมาะสม

ยูจินเซียงพูดยาว ไม่หยุด

“เรื่องอะไรกันหรอ

“เฮอะ ๆ ฟังให้ดี เรื่องที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ อาจจะทำให้อาจารย์ ช็อค อย่าโทษฉันนะว่าฉันไม่ได้เตือน และก็ห้ามตกใจ จนช็อค ตายไปเลยล่ะ”

“คือว่า…….พี่สาวของฉันกำลังหาสามีอยู่ ฉันได้คิดทบทวน ดีแล้ว และคนที่เหมาะสมกับเธอที่สุด ก็คืออาจารย์ค่ะ”

“อะไรนะ”

เฉินเกอรู้สึกตะลึง และก็ได้ลุกขึ้นยืนในทันใด “ฉันหรอ ที่จะไป เป็นเขยบ้านเธอ”

“ฮ่า ๆ ๆ เซอร์ไพรส์ไหม เมื่อสักครู่นี้ พี่สาวของฉันได้ดูแล้ว และเธอก็ตกลงแล้วด้วย

จินเซียงเห็นเฉินเกออยู่ในอาการที่ตกใจ จึงคิดว่าเฉินเกอนั้น ดีใจจนช็อคไป ซึ่งเธอก็ได้พูดขึ้นด้วยอาการดีใจ

“พี่สาวของเธอสวยขนาดนี้ ผู้ชายที่ตามจีบเธอคงเยอะน่าดู จะ มาหาลูกเขยไปทำไมกันล่ะ”
เฉินเกอพูด ด้วยอาการที่ไม่ค่อยเข้าใจ

“คือว่า เรื่องนี้นั้น ถ้าหากจะพูดไป มันก็ยาว ยูจินเชียงถอนหายใจ

งั้นก็คงต้องพูดตั้งแต่เรื่องที่เฉินเกอได้ช่วยเธอเอาไว้ พอยู่ใน เชียงกลับบ้านไป ก็โดนอบรมยกใหญ่

ระยะนี้ จินเซียงเอง ก็มีอารมณ์ที่ไม่ค่อยปกติ

และก็ไม่ได้เรียนคาบวิชาของเฉินเกอด้วย แต่นี่ มันเป็นแค่ ปัญหาประเด็นเล็ก ๆ ของยูจินเซียงเท่านั้น แต่ประเด็นสำคัญคือ

เรื่องของพี่สาวตัวเอง ยูจินเซียงกับพี่สาวเธอนั้น ค่อนข้างที่จะสนิทกันมากทีเดียว

แต่ว่า หลังจากที่ยูจินเฟยได้กลับประเทศมานั้น ก็ได้พบกับ ปัญหาด้านความรู้สึก จนทำให้เธอดูไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต เปลี่ยนไปเป็นคนละคน และก็เคยคิดที่จะฆ่าตัวตายด้วย

ทำเอายูจีนเซียงนั้น รู้สึกเป็นห่วงแทบแย่

เมื่อก่อนนั้น ยูจินเฟยได้เรียนอยู่อเมริกา ในตอนนั้น ได้ก็ได้ คบหากับคนคนหนึ่ง และกก็คบกันอยู่นานหลายปี แต่ว่า ผู้ชายเลว ๆ คนนั้น เขามันคู่หมั้นอยู่ก่อนแล้ว เมื่อพี่สาวฉันพูดถึงเรื่องแต่งงาน เขาก็ดูมีอาการลังเลใจ ยูจินเฟยไม่เข้าใจ จึงได้กลับเทียนเฉิง ในทันที
และ ยูจินเฟยก็ได้พูดกับผู้ชายเลว ๆ คนนั้น ด้วยอาการ ประชดไปว่า

“นายเลือกฉัน ยังมีอาการลังเลขนาดนี้เลยหรอ ได้ ไม่ใช่ว่า นายประเมิณตัวเองสูงไปหรอ งั้น ฉันจะหาผู้ชายในโลกนี้ ที่ไม่ได้ เรื่องที่สุด ห่วยที่สุด มาเป็นสามีฉัน และฉันจะทำให้นายรู้สึก เสียใจไปตลอดชีวิต”

เมื่อยจินเฟยพูดประโยคนี้จบ ก็ได้เดินทางกลับประเทศมา เลยอยากให้จินเซียงนั้น ช่วยโฆษณาเพื่อหาคู่หน่อย

โดยคุณสมบัติแรกคือ ต้องเป็นคนห่วยแตก ไม่มีประโยชน์ แต่ว่าต้องเป็นคนซื่อสัตย์

ยูจินเซียงนั้น ตามหามาตั้งนาน

และสุดท้าย วันนี้เมื่อหลังจากที่โดนพ่อไป

แล้วเธอก็คิดถึงใครได้ จากนั้น ก็มองไปที่พี่สาวของตัวเองที่ นั่งอยู่ข้าง ๆ กับหน้าต่าง ด้วยอาการดีใจ แล้วพูดขึ้นว่า “พี่คะ คนคนนั้นที่พี่ต้อง นั้นพี่ต้องการ หนูว่า หนูหาเจอแล้วค่ะ”

“ใครกันหรอ”

ยูจินเฟยถาม

“เป็นอาจารย์ใหม่ ที่เพิ่งมาของพวกเราค่ะ พวกเราต่างก็เรียก เขาว่า อาจารย์ห่วย และก็เป็นที่ช่วยหนูเอาไว้ในวันนี้ เขาเป็นคน ชื่อ ๆ แต่ว่าหน้าตาใช้ได้ เอาอย่างนี้ไหม รอหลังจากที่เขาเลิกงานแล้ว เดี๋ยวหนูนัดเขาออกมา ให้พี่ดูตัว หากว่าใช้ได้ ก็ แต่งงานกับเขาไปเลย ให้ผู้ชายเลว ๆ คนนั้นเสียดายตายไปเลย ถึงอย่างไร อาจารย์ของพวกเราคนนี้ ก็เป็นคนไม่มีอะไรอยู่แล้ว ฮ่า ๆ ”

ยูจินเซียงพูด

“งั้น…..ก็ได้ เย็นนี้นัดเขาออกมาสิ ให้ฉันดูหน่อย หากใช้ได้ จริง ๆ ก็เซ็นสัญญาเลย สามี ภรรยาหลอก ๆ แค่หนึ่งปี เมื่อเรื่อง นี้สำเร็จ เดี๋ยวฉันจะจ่ายค่าตอบแทนให้เขาอย่างเป็นที่พอใจ ให้ เขาได้ใช้ชีวิตที่เหลือ โดยไม่ต้องเป็นกังวลใด ๆ ”

ยูจินเฟยพูด

“ปืนกั๋ว ไม่มีปัญหาอะไรหรอก เชื่อฉัน……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ