บทที่ 485 บุคคลปริศนา
ตามข้อมูลที่จางหูใหม่ ตามนิสัยของเหวินเซินแล้ว เขา ในเวลา แบบนี้มักจะไปที่คาสิโนใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดของเทียนเฉิง แล้วเฉิน เกอจึงพาลูกน้องตรงไปที่นั่น
ในตอนแรกเฉินเกอเพียงแค่นั่งเฉยๆ ข้างๆ โต๊ะพนันเท่านั้น แน่นอนว่าหลังจากชนะเกมติดต่อกันเป็นสิบกว่าครั้ง ก็ย่อม ดึงดูดความสนใจของเจ้ามือรับแทง และในตอนที่เฉินเกอไม่ได้ ใส่ใจก็มีลูกน้องคนหนึ่งแอบวิ่งไปยังห้องสำนักงาน
พี่เซิน ข้างนอกมีนักแสดงงิ้วคนหนึ่ง ชนะเงินไปแล้วไม่น้อย แถมเขายังพาลูกน้องมาด้วยไม่น้อย ดูท่าแล้วไม่ใช่คนที่จะรับมือ ได้ง่ายๆ ”
ลูกน้องพูดกับเจ้านายที่กำลังนั่งอยู่ ซึ่งชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้ ก็กำลังเล่นดาบซามูไรญี่ปุ่นที่อยู่ในมือ
ชายหนุ่มร่างใหญ่คนนี้ มีรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ที่เห็นได้ อย่างชัดเจนตั้งแต่กลางหัวจนถึงหน้าผาก ดูแล้วเป็นคนประเภท ที่ทำให้คนอื่นรู้สึกกลัวได้
และเขาก็คือลูกพี่ของที่นี่ นามว่าเหวินเซิน
” ป๊าบ!!
ดาบซามูไรญี่ปุ่นที่ถูกขัดเงาอย่างดีฟาดลงบนที่นั่ง – นั่งหยกตรง หน้าจนแตกเป็นชิ้นๆ
ทําให้ลูกถึงกับตกใจ
เขาเป่าตามไปมา
“เป็นนักแสดงงิ้ว? ในเมื่อเป็นคนฝีมือดีคนหนึ่ง ก็คงจะเข้าใจ กฎที่นี่ของเหวินเซิน ฉันคนนี้ถึงจะถูก ก็ได้ ฉันจะออกไปดู! “เห วินเซินพูดพลันหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา
ข้างนอกที่กำลังเสียงดัง แต่ว่า ในตอนที่เหวินเซินพาลูกน้อง เดินออกมา ถูกคนที่อยู่ในนั้นก็ถึงกับเงียบไปชั่วขณะ
“พี่เซิน!
ทุกคนเรียกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน
เหวินเซินพาลูกน้อง เดินตรงไปยังตรงหน้าของเฉินเกอ
ฉันก็คิดว่าเป็นใครกัน ที่แท้ก็แค่เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่ง ทำไม? ไม่รู้กฎของพี่เซินที่นี่หรอ? ชนะเป็นสิบกว่ามือยังไม่คิดจะ ปล่อยบ้างหรือไง? ”
เหวินเซินพูด
“กฎหรอครับ ผมก็ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง เพิ่งจะมาใหม่ ต้องขอ ความชี้แนะด้วย! ‘
” ไม่เข้าใจก็บอก สามารถเรียนได้ เอาอย่างนี้พวกเรามาเล่น กันซะสองรอบมือ แต่ของวางพนันไม่รู้ว่านายจะกล้าหรือเปล่า? ” เหวินเซินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
คุณพูดมาเถอะ พนันกับอะไร? ”
ในขณะที่เฉินเกอกำลังพูดก็มองไปยังเหวินเซินขึ้นๆ ลงๆ นอกจากใบหน้าที่ดูแข็งแกร่งแล้ว เฉินเกอก็ไม่เห็นรังสีผู้ที่มี ความแข็งแกร่งบนตัวเขาเลย
ดูไม่เหมือนไม่เจี้ยนและคนอื่นๆ ก่อนหน้านี้สามารถแยกแยะ ความแข็งแกร่งและความอ่อนแอได้ แต่อย่างน้อยเงินเกอแค่ มองก็พอดูออกว่าพวกเขานั้นดูเป็นคนมีรังสีนักสู้ ถ้าเกิดเหวิน เซินเป็นคนที่แข็งแกร่งมากจริงๆ ตัวเขาจะไม่มีได้ยังไง?
แล้วในตอนนั้นเองเหวินเซินก็พูดขึ้นมา
11 เดิมพันชีวิต! ”
เมื่อคำพูดนี้ออกมาทุกคนต่างก็พากันตกใจ เฉินว่านชานและคนอื่นๆ ก็ต่างมองหน้ากัน
“ก็ได้ครับ! ยินดีน้อมรับคำท้า! ” เฉินเกอพยักหน้า
เพียงทว่าสำหรับทักษะการพนันแบบนี้ เหวินเซินก็นับว่าเป็น พวกปลาไหลมั่วนิ่มเก่ง ดังนั้นจะมาเป็นคู่มือของเฉินเกอได้ยังไง
เพียงแค่รอบเดียว เหวินเซินก็แพ้เสียแล้ว
” คุณเหวิน ออมมือเกินไปแล้ว ผมชนะแล้ว! ”
เฉินเกอส่ายหน้ายิ้ม
แต่เหวินเซินนั้นกำลังลูบนาฬิกาข้อมือของตัวเองไปมา
จากนั้น ลูกน้องที่อยู่รอบๆ ก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว แล้วคนก็ค่อยๆ ออกมา พุ่งเป้าไปยังฝั่งของเฉินเกอ
” น้องชาย ฝีมือเก่งกาจจริงๆ แต่น่าเสียดายที่ชีวิตของฉัน เกรงว่านายจะเอาไปด้วยไม่ได้ แต่ชีวิตของนายสามารถเอาทิ้งไว้ ที่นี่! ”
เหวินเซ็นลูกขึ้นด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น
“จัดการ! ”
แต่ว่าเพียงแค่เห็นเงินเกอขยับตัว ก็มาถึงตรงหน้าของเหวินเซ นอย่างรวดเร็วในทันที และด้วยความรวดเร็วของสายตาและมือ เขาก็ใช้มือบีบคอของเหวินเซินเอาไว้
คนอื่นๆ ที่กำลังจะลงมือ ก็ไม่กล้าที่จะขยับ แล้วเฉินเกอก็ค่อยๆ ออกแรงยกเหวินเซินขึ้นมา
” ถ้าไม่อยากตาย ก็ให้ลูกน้องของคุณทั้งหมดใสหัวออกไป! ” เฉินเกอพูดอย่างรุนแรง
“ไป! ทุกคนไสหัวออกไปให้หมด! น้องชาย นาย…..อย่าทำ อะไรมั่วซั่ว รู้ไว้ด้วยว่าที่นี่เป็นถิ่นของฉัน! ” เหวินเซน โบกมือ อย่างร้อนรนให้ลูกน้องทุกคนถอยออกไป
” ถ้างั้นคำที่คุณเคยพูด โปรดรักษาคำพูดด้วย คุณจะต้อง มอบชีวิตของคุณ ให้ผม! ” เฉินเกอพูด
” อย่า! อย่าเลยนะสหาย ไว้ชีวิตฉัน นายอยากได้อะไร ฉันให้นายได้หมดเลย! “เหวินเซนร้องขอชีวิต
” ง่ายมาก หนึ่งชีวิตแลกกับหนึ่งชีวิต เมื่อไม่นานมานี้ พวกคุณ ไปจับคนมาคนหนึ่งใช่ไหม เขาชื่อนางหลง มีฉายาว่าเทียนหลง ตอนนี้ยังเขาไว้ที่ไหน? ”
เงินเกอถาม
” ที่แท้น้องชายก็มาช่วยเขา อยู่…..อยู่ในกำมือของฉัน ฉัน ปล่อยเขา นายก็ต้องรักษาสัญญาปล่อยฉันซะ! ” เหวินเซน พูด อย่างร้อนรน
เลิกพูดมากซะ ส่งตัวคนออกมา! ” เฉินเกอเพิ่มแรงมากขึ้น
“เขา…เขาถูกขังไว้ในห้องใต้ดินของคาสิโน อยากจะช่วย ตอนนี้ก็ได้ ฉันจะไปบอกกับลูกน้องให้ปล่อยเขาออกมา!”
ในตอนนี้เองเหวินเซินก็รู้สึกสบายใจขึ้น
ในไม่ช้า เฉินว่านชานก็ช่วยคนที่ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล อยู่ในอาการสลบไม่รู้ตื่นอย่างเทียนหลงออกมา
ป้าบ
เฉินเกอที่พอเห็นสภาพน่าสังเวชของเทียนหลง ก็โมโหขึ้นมา พลางแตะเหวินเซินลอยออกไป เหวินเซินถึงกับสำลักเลือดออก มาพร้อมความกลัว ส่วนพวกเฉินว่านชานเองก็ต่างพากันตะลึง
คนที่ดูน่าเกรงขามอย่างเหวินเซน จะกลายเป็นคนไม่มีค่าอะไร เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าของคุณผู้ชาย? นี่มันไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์เลย!
” พาเขาไป ให้เขาปกป้องเราออกจากที่นี่! ”
เฉินเกอแบกเทียนหลงขึ้นหลังตัวเอง พลันคุมเหวินเซินเอาไว้ แล้วทุกคนก็ขับรถออกไป
” ฉันมีแคชีวิตเดียว พวกนายอย่าฆ่าฉันเด็ดขาด! ”
และพอมาถึงแม่น้ำร้างแห่งหนึ่ง เหวินเซินก็คุกเข่าลง
“หึ คิดไม่ถึงว่าเหวินเป็นผู้เก่งกาจของเทียนเฉิงจะกลายเป็น คนแบบนี้! ”
ใช่สิ แม่เจ้า คนมากมายต่างก็หวาดกลัวเมื่อได้ยินชื่อเสียง อันน่าเกรงขามของเขา แต่แท้จริงแล้วก็แค่คนอ่อนแอคนหนึ่ง! ”
เฉินว่านชานและคนอื่นๆ หัวเราะออกมาอย่างผิดๆ
แล้วเฉินเกอก็จ้องไปยังพวกเขาอย่างเยือกเย็นพลางพูดด้วย ความเรียบนิ่ง
คุณตอบคําถามผมมาตามตรง เหวินเป็นตัวจริงไปอยู่ไหน? คุณเป็นอะไรกับเหวินเซิน? ”
ทันทีที่พูดออกมา เฉินว่านชานและคนอื่นก็ถึงกับอึ้ง
” คุณชายโปรดไว้ชีวิตด้วย ฉันชื่อเหวินหลิน เหวินเซินเป็น น้องชายของฉัน เมื่ออาทิตย์ก่อนเขาออกไปข้างนอก ฉันแค่มา ช่วยเขาดูแลสถานที่ในตอนที่เขาไม่อยู่แค่นั้นเอง คุณชายโปรด ไว้ชีวิตด้วย ถ้าอยากจะแก้แค้นก็ไปหาน้องชายของฉันเหวินเซิน
เขาพูดไปร้องไห้ไป “อะไรกัน? ที่แท้เขาก็ไม่ใช่เหวินเซ็นงั้นหรอ? ทุกคนตะลึงงัน
แต่คุณชายดูเหมือนจะมองออกนานแล้ว
” ไอ้สารเลว ที่แท้แกก็หลอกพวกเรา เหวินเงินหล่ะ? เขาอยู่ ที่ไหน? ” เฉินว่านชานคว้าตัวเขาเอาไว้
” เขาบอกฉันแค่ว่าจะพาคนไปหาของบางอย่าง จะกลับมาช้า หน่อย ส่วนอย่างอื่นฉันก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย! ” เหวินหลินพูดพลัน ร้องไห้
” เราพาคนมาได้แล้ว ฆ่าคุณก็เปื้อนมือพวกเราเปล่าๆ ไสหัว ไปซะ! ” เฉินเกอด่าพร้อมกับมองไปยังเหวินหลิน
“ขอบคุณคุณชาย ขอบคุณ!!
เหวินหลินรีบหนีไปอย่างรีบร้อน
” เจ้าหมีอ่อนแอตัวนี้นี่….….……”
เฉินว่านชานพูดไปบ่นไป จากนั้นก็ตามเงินเกอกลับไป
” แม่เจ้า ฉันเป็นเหวินหลินเป็นฮีโร่มาทั้งชีวิต คิดไม่ถึงว่าวันนี้ จะถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนหนึ่งจัดการ ซวยจริงๆ แต่คนๆ นี้ แข็งแกร่งมากจริงๆ สามารถเทียบได้กับน้องสองได้เลย! ดูแล้ว จะต้องรีบเรียกให้น้องชายกลับมา ทำลายเจ้าเด็กนี้ซะ! ”
เหวินหลินลูบ คอตัวเอง พลันวิ่งไปด่าไป
ป้าบ!
แล้วก็ไปชนเข้ากับใครบางคน จากนั้นเขาก็ล้มลงไปอย่าง ทุลักทุเล
” แม่เอ๊ย ไม่มีตาหรือไง! “เหวินหลินด่าด้วยความโมโห
แต่ว่า นาทีต่อมาเขาก็ถึงกับด่าไม่ออก
เพราะคนที่ยืนอยู่หน้าของเหวินหลิน เป็นชายชุดดำที่สวมผ้า คลุมเอาไว้ มองเห็นเพียงดวงตาทั้งสองที่ออกมาเท่านั้น
ซึ่งจากสายตาของคนคนนี้ก็พอดูออกว่าเขาคงจะเป็นชายชรา คนหนึ่ง
ถึงดวงตาทั้งคู่ของเขาจะขุ่นมัว แต่กลับมองเห็นออร่าและ ความดุดันได้อย่างชัดเจน ราวกับปีศาจที่โหดร้าย เยือกเย็นจน ทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกสั่นสะท้าน เหวินหลินด่าออกไปเพียงคำเดียว พอตกใจก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา
“คุณ….คุณเป็นใครกัน? ” เหวินหลินกล่าวถาม
แต่ชายชรา ด าก็ค่อยๆ เดินเข้ามา พลางยกมือทั้งสองขึ้น แล้วตีไปที่หน้าอกของเหวินหลินอย่างเบาๆ
อ้าก!
เพียงครู่เดียว เหวินหลินก็เลือดกระอักออกมาจากปากแล้วลง ไปนอนกับพื้น…..
แล้วขายชราก็ค่อยไขว้มือไว้ข้างหลัง เหลือบตาตรงไปยังทาง ที่เงินเกอขับรถจากไป พร้อมกับเกิดความสนใจมองตามไปด้วย ความสนใจ จากนั้นคิ้วก็เริ่มขมวด….
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
