บทที่468 ไม่เก็บไว้

ร่าง!

ทั้งลานบ้าน เต็มไปด้วยร่าง

ฝนตกอย่างหนัก ราวกับว่าทั้งพื้นดินเป็นสีแดง เต็มไปด้วย

เลือดสีแดงสด

คนเหล่านี้ เป็นชายและหญิง

และผ่านแสงจากสายฟ้าผ่าน เจียยิ่งมองเห็น รูปร่าง แข็งแกร่ง ยืนอยู่ท่ามกลางพายุฝน

เขาถือร่มด้วยมือข้างหนึ่ง และข้างหนึ่ง ใส่ในกระเป๋ากางเกง

กำลังเดินช้าๆไปที่คฤหาสน์

ในใจของเจียติง มันเหมือนกับปีศาจ ที่เดินมาหาเขา เขาอยากจะวิ่งหนี และตะโกน แต่ในขณะนี้ เขาไม่สามารถ เคลื่อนไหวได้

ขาทั้งสองข้างขยับไม่ได้

ในที่สุด เขาก็เห็นใบหน้าของบุคคลนั้นชัดเจน ดูเหมือนว่าจะ เป็นใบหน้าที่หล่อเหลา

แต่ดวงตาคู่นั้น เหมือนกลั่นตัวมาจากเลือด

มีความรู้สึกอาฆาต
และความอาฆาตนี้ ทำให้เจียยิ่งรู้สึกอยากหยุดลมหายใจลง

ทันที

เดินเข้าไปในคฤหาสน์

ชายหนุ่มค่อยๆวางร่มลง แล้วเขย่าตัว ไม่รู้ว่าเป็นคราบน้ำฝน หรือคราบเลือด

“ทุกคนอยู่ข้างในใช่ไหม?”

ชายหนุ่มถามอย่างสุภาพ

เจียงพยักหน้า

“ช่วยฉันถือ!”

ชายหนุ่มยื่นร่มให้เจียง

“ได้…….ได้ๆๆ!”

ร่างกายของเจียงสั่นสะท้าน …

“มาเถอะ ชนแก้ว จากนี้ไปตระกูลหลง ตระกูลโม่และตระกูล ซื้อ ทั้งสามตระกูลมีใจเป็นหนึ่งเดียว ไม่มีคู่ต่อสู้ใดในโลกฮ่าๆ ๆ มาเฉลิมฉลอง ถือ

โอกาส คืนนี้มาปรึกษากัน ขั้นตอนต่อไปคือติดตามเรื่องของเฉินเกอ!”

ซื้อถูหงหัวเราะอย่างมีความสุข
“จริงๆ แล้ว โม่ชิง ไม่เทียนทั้งสองพี่น้อง เนื่องจากตระกูลหลง ขอให้ตระกูลซ๊อกช่วยตามหาที่อยู่ของเฉินเกอ พ่อของฉัน

ก็ไม่เคยประมาทเลย ถ้าไม่ใช่ตอนนั้นมีคนปกป้องเขา ฉันเชื่อ ว่าเวลาไม่ถึงครึ่งปีพ่อผมก็สามารถจับเฉินเกอได้ เรื่องนี้ ลุงเปียว

ก็เข้าใจดี!”

ซือถูหยางพูดในขณะนี้

หลงเปียวพยักหน้าอย่างแรง

“ใช่แล้ว ทั้งสองท่าน อะหยางพูดถูก ตอนที่ฉันไล่เฉินเกอ เป็น คนที่มาจากตระกูลซือกทั้งหมด!”

“เรื่องนี้ฉันเข้าใจ ผลงานครั้งนี้ ได้รายงานไปให้พี่ไม่เจี้ยนพี่

โม่เจี้ยนยังคงพูดถึงความดีของทุกคน!”

สองพี่น้องโม่ชิง โม่เทียนพูด

“ดี ต่อไปยังหวังทั้งท่าน อยู่ต่อหน้าคุณชายไม่เจี้ยนช่วยพูด ความดีของพวกเราหน่อย! มาๆๆ ชนแก้ว!”

ซือถูหงยืนขึ้นเพื่อชนแก้ว

ในขณะนี้ จากห้องลับ ทันใดนั้นที่ทางเดินนอกห้องลับ ก็ได้ยิน เสียงฝีเท้า

ว่างเปล่ามาก จากระยะไกลค่อยๆเข้าใกล้

“หรือจะเป็นคุณนาย?”

มีแขกคนหนึ่งหัวเราะ
“ฟังเสียงเหมือนไม่ใช่!

ซือถูหงยิ้มแหย่ๆ

เอี๊ยดๆๆ……

จากนั้น ก็เห็นประตูห้องลับ ค่อยๆเปิดออก จากนั้นร่างนั้นก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

“นายคือ……?”

ซือถูหงขมวดคิ้วเล็กน้อย

จากนั้นก็ตั้งสติขึ้นมา

ใบหน้าของเขาตื่นเต้นด้วยความสุข

“นายๆๆ……. คุณคือ?”

“ฮ่าๆ ท่านพ่อ เขาชื่อเฉินเกอ!”

ชื่อถหยางยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น

“อะไร? เฉินเกอเหรอ?”

โม่ชิง โม่เทียนสองพี่น้องตกตะลึง

“ใช่ ฉันจําเขาได้ หลานชายทั้งสองของฉัน เคยแพ้ให้กับเขา ถึงจะกลายเป็นขี้เถ้าฉันก็ยังจำได้ คาดไม่ถึงว่าเขาจะมาหาที่ตายเอง?”

หลงเปียวยืนขึ้นด้วยความโกรธ
“มาหาที่ตายเอง จับมันเอาไว้!”

ขณะนี้โม่ง ไม่เทียน สั่งให้คนใช้สองคนในตระกูลโม่ ทั้งสองรีบวิ่งไปทันที

แต่พอไปถึงตรงหน้าเฉินเกอใช้ท่าเตะหางมังกร ฟาดลงบน กระโหลกศีรษะของทั้งสองคน

ลูกกะตาหล่นออกมา

กระแทกลงมุมกำแพงอย่างหนัก ก็ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก! และพวกเขา เป็นลูกน้องของตระกูลโม่

“อะไรวะ!”

ดวงตาทั้งสองของโม่ชิง โม่เทียน เบิกกว้าง

ลูกน้องของตระกูลโม่ จะพ่ายแพ้ต่อคนนอกเพียงแค่ท่าเดียว และนี่คือเงินเกอทายาทมหาเศรษฐี

ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ถึงตายก็ไม่เชื่อ

และฉากนองเลือด ทำให้สองพ่อลูกซื้อ และหลงเปียว ตาก ระตุกขึ้นมา

เงินเกอ……..ไมร้ายกาจขนาดนี้

“ตระกูลโม่ มาทั้งหมดสี่คนใช่ไหม? พวกแกสี่คน เข้ามา พร้อมกันเลย!”

เฉินเกอยิ้มเล็กน้อย
“มานี่! มานี่!!!”

และชือกหง เมื่อเห็นเฉินเกอแข็งแกร่งมาก เหงื่อออกที่หน้า ผากของเขา จึงตะโกนเรียกลูกน้องเข้ามา

แต่หลังจากตะโกนอยู่นาน ก็ไม่มีใครตอบ

และเขาเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเฉินเกอ

ซือถูหงรู้สึกใจหาย

“เฉินเกอ แกรู้ไหมว่า เมื่อกี้” เป็นคนของตระกูลโม่! ตระกูลเฉิ นของแก ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ คุณลุงบ้านฉัน จะ

จัดการตระกูลเฉินเอง!”

โม่ชิง โม่เทียน ก็กังวลเล็กน้อย นอกจากระดับของคุณลุงแล้ว ใครจะมีความแข็งแกร่งขนาด

ตอนนี้ ได้เอาชื่อไม่นางคงมา

“อันที่จริง ตอนนี้ฉันยังกลัวอยู่เล็กน้อยว่าไม่ฉางคงจะคิดไม่ดี ต่อตระกูลเฉินของเรา แต่ว่า เขาไม่รู้ว่าคราวนี้ฉันฆ่า

หลานชายของเขาไปหลายคน

เฉินเกอยิ้ม

“ไอ้ชั่ว แกยอมรามือซะ มิฉะนั้นข้าจะรายงานให้ลุงของข้า ตระกูลเฉินของพวกแก เตรียมรับผลกระทบอันยิ่งใหญ่จาก
ตระกูล ไม่

โม่ซึ่งพูดด้วยความโกรธ

เฉินเกอส่ายหัว พวกแกคิดผิดแล้ว วันนี้คนที่อยู่ที่นี่ อย่าแม้แต่ คิดว่าจะมีชีวิตออกไปได้!”

หลงเปียว และอีกหลายคนตกใจสุดขีด

และโม่ชิง โม่เทียนก็กัดปาก

“ไอ้ชั่ว ตระกูลโม่ผู้ลึกลับ ในร่างกายมีสายเลือดของความ แข็งแกร่ง คนธรรมดาอย่างแกมิอาจเทียบได้ คราวนี้ พี่ชายกับ ฉัน

จะเอาศพของแกกลับไป

สองพี่น้องพุ่งตรงไปที่เฉินเกอ

ความแข็งแกร่งของโมซิ่ง โม่เทียน นั้น แน่นอนลูกน้องของ ตระกูลโม่ไม่สามารถเทียบได้

นับว่าได้รับการสืบทอดสายเลือดที่ดีเยี่ยมของตระกูลโม

แต่เฉินเกอ ก็ไม่ใช่เฉินเกอในวันนั้น

ระยะเวลาครึ่งปี เฉินเกอได้รับการแช่ตัวเช้าเย็นด้วยยาพิเศษ

ของคุณลุงฉิน

ในช่วงสามเดือนแรก รู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของตัวเอง

ในอีกสามเดือนถัดมา เฉินเกอรู้สึกราวกับว่าเขาได้เกิดใหม่เมื่อครึ่งปีก่อน ครั้งแรกที่เขาใช้พลังในร่างกาย เฉินเกอกตกใจ

พลังของตัวเอง

ด้วยเหตุนี้เอง ความรู้สึกของเฉินเกอที่มีต่อตระกูลโม่ ไม่มี

ความเกรงกลัว เพราะไม่ฉางคงถ้าอยากฆ่าตัวเอง มันไม่ง่าย

ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลว่าตัวตนในปัจจุบันจะไม่สามารถช่วยตระ กูลเฉินได้สมบูรณ์ และอาจสร้างความเดือดร้อนให้ตระกูล

เฉิน เฉินเกออยากปะทะกับ โมนางคงตั้งนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เป็นเก อประหลาดใจมาก

นั่นคือคุณลุงฉิน

เพราะทุกครึ่งเดือนคุณลุงฉิน จะลองแข่งขันกับเฉินเกอ

ในการแข่งขันทุกครั้ง เฉินเกอเกือบจะเอาชนะคุณลุงฉันได้ หนึ่งกระบวนท่า

คิดว่าด้วยความพยายามของตัวเอง ฝึกซ้อมอย่างหนักในป่า เขาก็สามารถเอาชนะคุณลุงฉิน แค่หนึ่งกระบวนท่า หรือชนะ เพียงครึ่งกระบวนท่าก็ยังดี

แต่ว่า ครึ่งปีผ่านไป ความเก่งเพิ่มขึ้นมาหน่อย และคุณลุงฉิน ก็เพิ่มขึ้นเหมือนกัน ผลลัพธ์ก็คือทุกครั้งที่แข่งขัน ก็แค่เกือบจะ

ชนะ!
หลังจากนั้นเงินเทอก็เข้าใจ ความแข็งแกร่งของคุณลุงฉิน เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถคาดหวังได้

ในขณะนี้ ถึงแม้สองพี่น้อง โม่ง ไม่เทียนร่วมมือกัน จะเป็นคู่ต่อสู้ของเฉินเกอได้อย่างไร?

สู้ไปหลายรอบ

ครัฟ!

มีเสียงคอหักดังมา

สองพี่น้อง โม่ชิง โม่เทียนเบิกตากว้าง หลังจากนั้น เลือดก็พุ่งออกมาจากปากคนทั้งสอง และคุกเข่า ลงบนพื้น…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ