บทที่ 458 เขาเป็นคนอะไร (2)
หลังจากที่คุณน้าพูดจบแล้ว แววตาก็หันไปเหลือบทางพวกหม่า เสี่ยวหนาน ส่งสายตาไปแบบลับๆ
พนักงานเข้าใจทันที “พวกท่านครับ ขอดูบัตรคิวของพวกท่าน หน่อยครับ?”
“ขอโทษด้วยค่ะ พวกเราไม่มีบัตรคิว!!
หม่าเสี่ยวหนานส่ายหน้าด้วยสีหน้าที่แย่
“งั้นเชิญมาจ่ายทางด้านนี้ครับ!”
พนักงานพูดด้วยแววตาที่เย็นชา
“พวกเราก็ไม่มีเงินด้วย!!
หมาเสียวหนานกัดฟันพูด
“อะไรนะ อะไรนะ? นี่พวกเธอลักลอบเข้ามาหรอ?”
“เฮอะ ก็ไม่ลองดูว่าสถานที่นี้คือที่ไหน ยังคิดจะลักลอบเข้ามา ไม่มีเงินแล้วมาที่นี่ทำไม!
“นั่นน่ะสิ ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ!
มีมหาเศรษฐีส่ายหน้าแล้วยิ้มด้วยความฝัน
“เสี่ยวเกอ เสี่ยวหนาน หรือว่าพวกเราไปกันเถอะ!”
คุณแม่ของเสี่ยวหนานก็รู้ว่าทำให้ลูกสาวและเฉินเกอลำบาก ใจแล้ว รีบดึงแขนของลูกสาว
“คุณน้าไม่เป็นไรครับ ส่งต่อให้ผมก็ได้ครับ!”
เฉินเกอพูด
จากนั้นก็หันหลังมา แล้วมองไปทางพนักงานด้วยสีหน้าที่เย็น
ชา
“ดูท่าแล้ว เหมือนจะเป็นเด็กใหม่สินะ? ให้โจ๋วจงทาวออกมา บอกเขาว่ามีชายวัยรุ่นคนหนึ่งที่นามสกุลเฉินมาหาเขา!
“อะไรนะ? นาย….นายกล้าเรียกชื่อเต็มของอาจารย์ นาม สกุลเฉินนามสกุลหมาอะไรกัน นายนายนาย…จะเกินไปแล้ว!
พนักงานพูดด้วยความตกใจ
และมหาเศรษฐีที่อยู่ขณะนั้น ต่างก็มองไปทางเฉินเกอด้วย ความอึ้ง
“ให้ตายเถอะ ดูไอ้หนุ่มนี้สิ ถ้าหากเพราะความไม่มีมารยาท ของเขา ทำให้อาจารย์หมอโจวโมโห งั้นวันนี้พวกเรา ใครก็ไม่ สามารถเข้าไปรับการรักษาได้แล้ว!”
หลิว โม่พูดด้วยความที่เห็นว่าเรื่องยังไม่ใหญ่ “นั่นน่ะสิ ไอ้หนุ่มนี้มาจากไหน ไม่มีมารยาทจริงๆ!
มหาเศรษฐีกลุ่มหนึ่งพูดขึ้น แม้กระทั่งหญิงสาวที่เย็นชา กับท่านผู้อาวุโสที่ป่วยก็หันมามองเฉินเกอ
“รนหาที่ตายจริงๆ!
ส่วนชายวัยรุ่นที่ชื่อชิงชูนั้นก็ยิ้มด้วยความเย็นชาไปหนึ่ง แล้ว เดินตรงขึ้นไปเลย
ดูก็รู้ว่าเขาจะไปใส่อารมณ์กับชายวัยรุ่น แต่ว่าท่านผู้อาวุโส กับหญิงสาวเย็นชาไม่ได้ห้ามไว้เลย
หรือว่า ควรจะให้การสั่งสอนที่เหมาะสมกับชายวัยรุ่นคนนี้ “นี่นี่นี่ ไอ้หนุ่มที่ขับรถสามล้อ ไม่มีเงินก็ไป อย่ามาเสียเวลาคน อื่นมาหาหมอ?”
ชายวัยรุ่นยิ้มด้วยความเย็นชา
ในขณะเดียวกัน ก็จับไหล่ของเฉินเกอ ออกแรงที่ฝ่ามือเล็ก
น้อย
ส่วนเฉินเกอนั้น ก็มองไปทางหลังมือของชายวัยรุ่นที่กดทับอยู่ บนไหล่ของตัวเอง
“ดีที่สุดนายเอาออกเลยนะ ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวนายจะเสียใจ ทีหลัง!”
สีหน้าที่เงียบสงบของเฉินเกอ ในตอนแรกได้หายไป และถูก แทนที่ด้วยความเย็นชา
“เสียใจ? เฮอะๆ นายคงจะไม่รู้ว่าฉันทำอะไร?” ชายวัยรุ่นมด้วยเสียงที่เย็นชาไปหนึ่งคำ
แล้วใช้แรงอีกครั้ง
คิดไม่ถึงว่า เฉินเกอแค่สะบัดไหล่เบาๆ
ป้งเสียงดัง น
ราวกับเป็นเสียงของสิ่งของบางอย่างหักไปเลย จากนั้นก็ได้ยินเสียงร้องของชายวัยรุ่น
หลังจากนั้นก็จับมือของตัวเองแล้วถอยหลังไป
“อ้า! มือของฉัน!”
ชายวัยรุ่นเจ็บจนเหงื่อไหลโชกไปหมด พอดูหลังมืออีกครั้ง ข้างบนมีเส้นเลือดสีแดงขึ้นมา เหมือนว่ามีไส้เดือนอยู่ข้างบนนั้น เป็นตัวๆ
“ฉันจะฆ่านายตาย!
ชายวัยรุ่นเสียหน้าหนักมาก ขณะนั้นจึงตะโกนด้วยความโกรธ แล้วจะพุ่งไปทับทางเฉินเกอ
“ชิงชู รีบหยุดมือลง!”
ท่านผู้อาวุโสที่ป่วยอยู่นั้นห้ามไว้
แต่กลับไม่สังเกตเห็นว่า ท่านผู้อาวุโสในตอนนี้ หลังจากที่มอง หลังมือของชิงชูแล้ว หนังตาก็กระตุกแรงมาก
สีหน้าหวาดกลัวมาก
ไม่ผิด ความสามารถของชิงชูไม่เลว
สามารถพูดแบบนี้ได้ ถ้าหากว่าเรื่องความสามารถแบบ เดี่ยวๆ ขึ้นมา นายทหารที่ถูกฝึกมาดีสามคนล้อมรอบ ก็ไม่ สามารถเอาชนะเขาได้แน่นอน
แต่ว่า เพียงแค่ท่าทางสะบัดไหล่เบาๆ ก็สามารถทำให้ชิงชู ตกใจถึงขั้นนี้ได้ ความสามารถของชายวัยรุ่นตรงหน้านี้ แค่คิดก็ มองออกแล้ว!
“ลงมา!”
ท่านผู้อาวุโสพูดอีกครั้ง
ส่วนหญิงสาวที่เย็นชา ก็มองไปทางเฉินเกอ แล้วขมวดคิ้วเล็ก น้อย
“เสี่ยวโย่วท่านนี้ ขอโทษด้วยครับ หลานชายของฉันไม่มี
มารยาท เมื่อกี้เป็นโทษท่านแล้ว! แค่กแค่กแค่…… ท่านผู้อาวุโสพูดไปคำหนึ่ง จากนั้นก็ได้ขึ้นมาหนักมาก
“คุณปู่!”
ชิงชูและหญิงสาวที่เย็นชาเห็นแล้วก็พูดด้วยความตกใจ
“ไม่เป็นอะไรมากเสี่ยวโย่ว ถ้าหากว่าเป็นไปได้ เรายอมที่จะ หลีกตำแหน่งที่หนึ่งให้ท่าน แล้วให้อาจารย์หมอโวรักษาให้ พวกท่านก่อน!”
สิ่งที่ทำให้คิดไม่ถึงคือ ท่านผู้อาวุโสกลับพูดประโยคนี้ออกมา
“คุณปู่ ทำไมถึงต้องหลีกให้เขา เขาคือใคร!
ชิงชูพูดด้วยความโมโห
“ก็ดีเหมือนกัน ท่านป่วยถึงขั้นทางเยียวยารักษาแล้วถึงแม้ว่า จะหาโจ๋วจงทาวแล้วก็ไม่มีประโยชน์ เขาช่วยท่านไม่ได้!
เฉินเกอพูดไปไม่กี่ประโยค ไม่ได้เกรงใจเลย
“นาย!”
ชิงชูกับหญิงสาวเย็นชาต่างก็โกรธมาก แม้ท่านผู้อาวุโส ในขณะนั้นก็มีสีหน้าที่แย่เล็กน้อย
“เสี่ยวโยวมีความสามารถที่เก่งกาจ แต่ว่าต้องพึงระวังด้าน การพูดการจาด้วย กับฉันท่านผู้อาวุโสนี้ไม่เป็นไร แต่ถ้าหากค พูดนี้ไปพูดกับท่านอื่นละก็ เกรงว่าจะง่ายต่อการก่อเรื่องเอานะ!”
ท่านผู้อาวุโสเหมือนกำลังจะบอกว่าตัวเองไม่พอใจ ไม่ว่ายังไง
แล้วถูกคนอื่นสาปแช่งแบบนี้ เป็นใครใครก็ทนไม่ได้
ทั้งสองฝ่ายต่างก็มีท่าทีที่จะไม่ยอมกัน
พนักงานเห็นสถานการณ์แล้ว ก็รีบวิ่งไปทางหลังสวน
“เสี่ยวเกอ ไม่ต้องพบแล้ว พวกเราไปเถอะ พวกเราเป็นโทษ พวกเขาไม่ไหว!”
ส่วนคุณแม่ของเสี่ยวหนานกลับกลัว รีบพูดด้วยความ
กระวนกระวาย
และในขณะเดียวกัน
ภายในสวน
ห้องข้างในที่กำลังจุดธูปอยู่
หลังจากได้ส่งลูกค้าท่านหนึ่งไปแล้ว
ชายวัยกลางคนที่มีชีวิตผ่านมาแล้วครึ่งปีกำลังใช้ผ้าขนหนู เช็ตมืออยู่
“อาจารย์ครับ อาจารย์ครับ แย่แล้ว ข้างนอกจะตีกันขึ้นมา
แล้ว!”
“อืม? เกิดอะไรขึ้น? กล้ามีเรื่องในที่นี้ ไล่ออกไปให้หมด!
ชายวัยกลางคนได้พูดขึ้น
“ไม่ได้ครับ เพราะว่าหนึ่งในนั้น ผมลองสืบหาดูแล้ว พวกเขา นามสกุลเว่ย ให้ราคาสูงมาก แค่บัตรคิวก็ห้าล้านแล้ว!
“นามสกุลเว่ย?”
ชายวัยกลางคนก็คือโจ๋วจงทาวนั่นเอง ขณะนี้พอได้ยินแล้วเขาก็รู้สึกได้ถึงความรวย นามสกุลเว่ยอีก
แล้ว
ถือว่าตาสว่างขึ้นเยอะมาก
ขณะนั้นสีหน้าก็เผยความระมัดระวังออกมา
“เฮอะเฮอะ ฉันออกไปเดี๋ยวนี้ แล้วคือใครอีกล่ะที่ไม่รู้เรื่อง มา ก่อเรื่องกับตระกูลเว่ย?”
หลังจากเช็ดหน้าแล้ว โจ๋วจงทาวก็พูด
“ไม่รู้จักครับ เป็นหนุ่มคนจนคนหนึ่ง ไม่ออกเงินบัตรคิวเลย แม้แต่บาทเดียว ไล่แล้วยังไม่ไปอีก ยังพูดอีกว่า ให้ท่านออกไป พบเขา เหมือนจะบอกว่านามสกุลเฉินนะครับ!”
“อะไรนะ? นามสกุลเฉิน!!! ใช่ชายวัยรุ่นคนหนึ่งหรือเปล่า?”
ป๊าบเสียงดังขึ้น
โจ๋วจงทาวโยนผ้าขนหนูทิ้งแล้วถาม
บนใบหน้ามีอารมณ์ที่ยากที่จะพูดออกมา
“ใช่แล้วครับ!”
พนักงานตกใจมาก
“หรือว่าจะเป็นเขา?”
สีหน้าของโจ๋วจงทาวจริงจังมาก
จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปเลย
“เขาแย่แล้ว เขาแย่แล้ว เขาแย่แล้วจริงๆ ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ เป็นโทษของอาจารย์หมอโจ๋ว ยังเป็นโทษกับมหาเศรษฐีอันดับ แบบนี้ด้วย เฮอะ ดูสิว่าเขาจะตายยังไง!”
หลิวไม่ยิ้มอย่างเย็นชา
“นั่นน่ะสิ เกรงว่าต่อจากนี้เราจะไม่เจอเขาที่ภาคตะวันตกเฉียง ใต้แล้ว จะไม่ได้เจอหม่าเสี่ยวหนานอีกแล้ว!
หยวนหยวนเองก็หัวเราะด้วยความเย็นชา
“อาจารย์หมอโจ๋ว!”
“อาจารย์หมอ โจ๋ว!”
ขณะนี้ พวกมหาเศรษฐีในห้องโถง ต่างก็กำลังตะโกนร้อง ที่แท้ คือ โจ๋วจงทาวออกมาแล้ว
อีกอย่าง โจ๋วจงทาวไม่หันไปทางไหนเลย พุ่งไปทางชายวัยรุ่น ที่ชื่อชิงชูทางนั้นด้วยความรวดเร็ว สีหน้าตื้นตันใจมาก
“ให้ตายเถอะ พวกเขาเป็นวงศ์ตระกูลอะไรกันแน่? คิดไม่ถึง เลยว่าอาจารย์หมอโจ๋วทำแบบนี้?”
“ใช่แล้ว? แปลกจังเลย!”
ทุกคนต่างก็สงสัยกันหมด
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกคือ อาจารย์หมอโจ๋วกลับ เดินผ่านพวกชายวัยรุ่นชิงชูทั้งสามคน แต่กลับมาถึงข้างหน้าของ
ไอ้หนุ่มคนจน
ภาพหลังจากนี้ ยิ่งเป็นภาพที่ทุกคนตกใจ ในปากสามารถยึด
ไข่เข้าไปได้เลย
ในตอนที่เห็นอาจารย์หมอโจ๋วก้มคำนับอย่างลึกซึ้ง ให้ไอ้หนุ่ม คนจนนั่น
“จงทาวขอแสดงค่านับศิษย์พี่ครับ!”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
