บทที่440 หัวใจแห่งความมืด

หยางเยถูกคนดึงผมของเขาไว้ และตบไปที่ใบหน้าของเขา โดยตรง

และในขณะนี้ก็เห็นลูกน้องคนหนึ่งควักมีดออกมาโดยตรง

หยางเย่จึงรู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาเล็กน้อย “อย่าทำอะไรบ้าๆนะ อย่าทำ! มีอะไรเราคุยกันดี ๆ คุณชาย หลง!

หยางเย่กล่าวด้วยความกลัว

หลงข่าวเหลยยิ้มอย่างเย็นชา : “คุณชายหยาง ถ้าเป็นแบบนี้ แต่แรก ก็ไม่ต้องทำอะไรขนาดนี้แล้ว ที่จริง ที่ฉันมาหาคุณวันนี้ นั่นก็เพื่อคุณทั้งนั้น เหอะๆ ใครก็คาดไม่ถึงว่า ผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ของหยางเสียวเป้ยจะเป็นพี่น้องของตระกูลเฉิน และตอนนี้ หยาง เสี่ยวเป้ยก็กลายเป็นผู้นำหลักของเยี่ยนจิง ไม่เพียงแต่ตระกูลเรา ได้รับความเสียหาย แต่คนที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด ก็คงต้อง เป็นคุณชายหยางอย่างคุณใช่หรือเปล่า? จุ๊จุ๊ ยังไงก็ผู้สืบทอด คนหนึ่งของตระกูลหยาง แต่ตอนนี้ กลับไม่มีอะไรสักอย่าง แล้ว!

หยางเก่าหมัดแน่นอย่างโหดเหี้ยม

“คุณชายหลง คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่?
“ฉันได้ยินมาว่า คุณหญิงหยางได้เผยออกมาว่า ในอนาคต ข้างหน้า หยางเสี่ยวเป้ยจะเป็นผู้สืบทอดของตระกูลหยาง น่า สงสารคุณชายหยางนะ สุดท้ายคุณก็ไม่ได้อะไรสักอย่าง และ หยางเสียวเปียก็คงไม่ปล่อยครอบครัวของคุณไว้หรอกมั้ง? หลงซาวเหลยเห็นว่าสีหน้าของหยางเมืดมนมากยิ่งขึ้น จึง พูดต่อ:

“ตอนนี้ คุณชายหยางคุณไม่มีทางเลือก มีเพียงแต่ร่วมมือกับ ตระกูลหลงของเรา และพวกเราต้องต่อสู้ครั้งสุดท้าย! และเมื่อ ถึงเวลา ตระกูลหลงของเราไม่ถือว่าได้รับความเสียหายหนักมาก ส่วนคุณ คุณชายหยาง ก็ได้ครอบครองตระกูลหยาง และเป็นไป ได้ว่าอาจจะได้เป็นเจ้าของของตระกูลคุณก่อนล่วงหน้าก็เป็น ได้! ”

“คุณ………คุณมีวิธีเหรอ?

ส่วนหยางเย่หลังจากที่เขาครุ่นคิดไปสักพัก ในที่สุดเขาก็รู้สึก หวั่นไหว

“มา เรามาปรึกษาหารือกันหน่อย! ”

หลงชาวเหลยพยักหน้าและยิ้มอย่างเย็นชา

สามวันผ่านไป

ขบวนรถที่ลึกลับขบวนหนึ่ง ได้ขับออกไปจากตระกูลหยางแต่เช้าตรู่
“เสี่ยวเกอ ตระกูลของคุณโดดเด่น ไม่แปลกใจเลยที่รู้จัก ตระกูลโม่แห่งเยี่ยนจิง เพียงแต่ว่าคุณย่ากับตระกูลโม่นั้น เมื่อ ก่อนเคยมีความสัมพันธ์กันจริง ๆ และตระกูลโม่ก็เคยรับปากกับ ย่าไว้ว่า พวกเขาสามารถช่วยคุณย่าทำอะไรก็ได้หนึ่งเรื่อง

“แต่เวลาผ่านไปนานขนาดนี้แล้ว ย่าเองก็ไม่มั่นใจว่าพวกเขา ยังให้ความสนใจกับตระกูลอย่างพวกเราหรือเปล่า!

บนรถ คุณหญิงจับมือของเฉินเกอไว้และกล่าว

จากการใกล้ชิดกันในช่วงไม่กี่วันมานี้ คุณหญิงชื่นชอบหลาน ชายที่อบอุ่นคนนี้มาก

และหลังจากที่ได้ยินเรื่องที่ว่าน้องชายของเฉินจิ้นตง และแฟน สาวของเฉินเกอได้หายตัวไป

คุณหญิงก็ตอบตกลงที่จะช่วยเฉินเกอออกหน้า และขอความ

ช่วยเหลือจากตระกูลโม่

ส่วนคุณหญิงก็รู้สึกเบื่อหน่าย จึงได้เล่าเรื่องสั้นๆ เกี่ยวกับ ประสบการณ์บางอย่างที่ได้ทำความรู้จักกับตระกูลโม่ในเมื่อ ก่อนให้เฉินเกอฟัง

จะว่าไปก็บังเอิญจริง ๆ

เมื่อก่อนสมาชิกของตระกูลโม่คนหนึ่ง ถูกคนอื่นไล่ล่าลอบ สังหาร ขณะที่เขาปฏิบัติภารกิจ

ตอนนั้นเขาวิ่งเข้ามาแอบซ่อนตัวไว้ในสวนหลังบ้านของตระกูลหยาง
สมัยนั้น คุณหญิงอายุประมาณ40กว่าปี

ยังไม่ถึงขั้นหัวโบราณเหมือนในภายหลัง

และเห็นเด็กคนที่ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัสคนนี้ อายุของเขา ประมาณ15-16ปีได้ จึงเกิดความสงสารเห็นอกเห็นใจ เลยได้ ช่วยเหลือเขาไว้

เดิมที ก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรแล้ว

จนกระทั่งวันหนึ่งต่อมา

เมื่อคุณหญิงได้รับอำนาจควบคุมตระกูลหยาง และพาลูกสาว กับลูกชายของตัวเองออกไปร่วมงานเลี้ยง ระหว่างทางถูกลอบสังหารโดยศัตรูทางธุรกิจ

แต่ในช่วงที่วิกฤตนั้น มีคนออกหน้าและช่วยเหลือครอบครัว

ของคุณหญิงไว้

จึงได้รู้ว่า เป็นเด็กหนุ่มที่เมื่อก่อนได้รับความช่วยเหลือจากตัว เองคนนั้นกลับมาทดแทนบุญคุณ

อีกทั้งบอกกับคุณหญิงว่า ต่อไปนี้ถ้ามีเรื่องอะไร เขายินดีที่จะ ช่วยเหลือ และได้เอาที่อยู่ของเขาไว้ให้กับคุณหญิง

แม้ว่าจะพูดเช่นนี้ แต่หลังจากนั้น ก็ไม่เคยติดต่อกันอีกเลย

เพียงชั่วพริบตา ก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว ซึ่งคุณหญิงเองก็ไม่มั่นใจ ว่า เด็กคนเมื่อก่อนนั้นยังจำเรื่องนี้ได้อยู่อีกหรือเปล่า

ความเป็นมาของเรื่องนี้ ก็เป็นเช่นนี้
รถยนต์ขับไปตลอดทาง

สุดท้ายก็มาถึงที่ระหว่างหุบเขาในเยี่ยนจิง

ภูเขาทั้งลูก ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกมลพิษ และยิ่งไปกว่านั้น คือมีป่าไม้ที่กว้างขวางมาก

“ภูเขาใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีร่องรอยของคนเลยสักคน เป็นไปได้

อย่างไร? ”

เฉินเกอลงจากรถเพื่อดูลาดเลา แต่กลับยิ่งทำให้เขาตะลึงยิ่ง

และพยุงคุณหญิงแล้วถามขึ้น

– เด็กคนนี้ไม่โกหกฉันแน่นอน เขาเคยบอกไว้ ถ้ามีเรื่องอะไร ก็สามารถมาหาเขาได้ที่นี่ ที่อยู่ไม่ผิดแน่นอน!

คุณหญิงกล่าวอย่างหนักแน่น

เฉินเกอเดินวนไปรอบ ๆ

จึงพบว่า มีบ้านไม้หลังหนึ่งตั้งอยู่บนภูเขาสูง ระดับน้ำทะเล ประมาณ100เมตร

ดูแล้ว เหมือนกับว่ามีคนอาศัยอยู่

“คุณย่า ท่านรอก่อน ผมขึ้นไปดูก่อนว่ามีคนหรือเปล่า แล้ว สอบถามเขาสักหน่อยทุกอย่างก็กระจ่างแล้ว! ”

ในใจของเฉินเกอมีความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
สถานที่แบบนี้ จะมีตระกูลใหญ่ซ่อนอยู่จริงเหรอ? ในขณะนี้เอง เฉินเกอก็ได้เดินขึ้นไป

และพอดี มีชายชราคนหนึ่งอายุ60กว่าปีเดินออกมาจากบ้าน ไม้

ชายชราคนนี้แต่งตัวแบบชาวบ้าน แต่สะอาดสะอ้านมาก เมื่อเห็นเฉินเกอ เขาก็ตะลึง และยิ้มแล้วพูดขึ้นทันทีว่า

“ไอ้หนุ่ม มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?

“สวัสดีครับคุณปู่ พอดีผมอยากถามว่า บนภูเขานี้มีคนอื่น อาศัยอยู่หรือเปล่า?

เฉินเกอถาม

“คนอื่น? ฮ่าฮ่า พ่อหนุ่มคุณดูสิ ละแวกนี้ร้อยกว่าเมตร ต่างก็ เป็นภูเขาและป่าไม้ ก็มีเพียงแค่คนที่ดูแลป่าไม้อย่างฉันคนเดียว และนอกจากนั้นแล้ว ยังจะมีใครที่ไหนอาศัยอยู่ล่ะ!

ชายชรายิ้มและกล่าว

“แต่ว่า เมื่อก่อนเคยมีเพื่อนคนหนึ่งพูดไว้ว่า สามารถมาหาตัว ของเขาได้จากที่นี่ แล้วจะไม่มีคนอาศัยอยู่ที่นี่ได้อย่างไรล่ะ? ”

คุณหญิงเดินขึ้นมาถามขึ้นภายใต้การพยุงตัวของคนรับใช้ ดวงตาของชายชราคนนี้หรี่ลงเล็กน้อย

แล้วมองไปที่คุณหญิงและเฉินเกออย่างละเอียด จากนั้นพูดว่า “เพื่อน? เพื่อนอะไรเหรอ? ไม่ทราบว่าเคยให้อะไรที่เป็น เครื่องยึดถือหรือหลักฐานกับคุณหรือเปล่า?

ชายชราสุ่มถามขึ้น

คุณหญิงฟังแล้วรู้สึกมีโอกาส

จึงตอบกลับไปว่า “มี มี มี เป็นเหรียญโทเค็นเล็ก ๆ

ทันใดนั้น คุณหญิงก็หยิบออกมา เมื่อชายชราเห็น คิ้วของเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อยแล้วถามว่า

“พวกคุณกับตระกูลหยางแห่งเยี่ยนจึงมีความสัมพันธ์อะไร กัน? ”

คุณหญิงกล่าว : “ฉันก็คือเจ้าบ้านของตระกูลหยาง เมื่อก่อน ฉันกับคนที่ให้เหรียญโทเค็นนี้มีความสัมพันธ์กันเล็กน้อย

“โอเค ฉันรู้แล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกคุณมากับฉัน แต่ว่ามี แต่คุณสองคนเท่านั้นที่ไปได้ คนอื่น ๆ ให้พวกเขารออยู่ที่เดิม เถอะ! ”

ชายชรากล่าว

เฉินเกอคาดไม่ถึงว่า ป่าไม้นี้จะเป็นเพียงแค่สิ่งที่ปลอมแปรง ขึ้น และดูเหมือนว่า ตระกูลโม่จะอยู่ที่นี่จริง ๆด้วย!

ภายใต้การนําพาของชายชรา ในขณะนี้ เฉินเกอพยุงคุณย่าขึ้นไปนั่งบนรถเกษตรกรของชายชรา
และขับมาตามถนนท่ามกลางป่าไม้………

ในเวลาเดียวกัน

ตระกูลหยาง

“คุณหนูเสี่ยวเป้ย ทั้งหมดนี้เป็นเงินกู้ของตระกูลหยางเราใน ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ และฉันก็ได้รวบรวมข้อมูลและสรุปให้ แล้ว! โปรดดู!

“ขอบคุณค่ะลุงเชิง! ”

หยางเสียวเปียยิ้มและกล่าว

สามวันก่อนหน้านี้ตอนที่คุณหญิงออกไปพร้อมกับเฉินเกอ ได้ สั่งการไว้โดยเฉพาะว่า หลังจากที่เธอไปแล้ว เรื่องทั้งหมดของ ตระกูลหยางไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ให้หยางเสียวเป้ยเป็น คนรับผิดชอบและจัดการ และความหมายในนี้คงไม่ต้องอธิบาย แล้ว

และในเวลานี้เอง

หยางเย่รีบวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อน

“ลุงเชิง ลุงเชิง ไม่ดีแล้วๆ เกิดเรื่องไม่ดีแล้ว!

หยางเย่กล่าว

“คุณชาย เกิดอะไรขึ้น? ”

อะเชิงรีบถาม
“เป็นเรื่องของที่ดินของพ่อแม่ฉันก่อนหน้านี้ พ่อและแม่ของฉัน เพราะไม่พอใจที่ถูกหลงข่าวเหลยหาเรื่อง ดังนั้นเมื่อตอนที่ส่ง มอบให้พวกเขา พ่อและแม่ของฉันก็เกิดความบาดหมางกับพวก เขา แล้วหลงชาวเหลยก็สั่งการให้ลูกน้องของเขาจับพ่อแม่ของ ฉันไว้

หยางเย่กล่าว

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? หลงชาวเหลยมันกินหัวใจของหมี เข้าไปหรือยังไง ก่อนหน้าที่คุณหนูเฉินเสี่ยวจะไปก็ได้ตักเตือน เขาแล้วหลายรอบ ไม่คิดว่าคุณหนูเฉินเสี่ยวเพิ่งไป เขาก็เริ่มก่อ เรื่องอีกแล้ว!

อะเชิงกล่าวด้วยความโกรธ

“แต่ว่าคุณชาย ตอนนี้อำนาจของตระกูลหยางทั้งหมดมีคุณ หนูเสี่ยวเป้ยเป็นคนตัดสินใจและจัดการ จะทำอย่างไร คุณถาม คุณหนูเสี่ยวเป้ยดีกว่า? ”

อะเชิงกล่าว

หนังตาของหยางเย่กระตุกเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นอย่าง กล่าวขอโทษว่า: “น้อง แม้ว่าจะเป็นแม่ของพี่วู่วามเอง แต่ว่า จะ ส่งพ่อและแม่ของพี่ให้ตระกูลหลงแบบนี้ ก็ไม่ได้นะ และพวกเขา ต่างก็เป็นลุงกับป้าของน้องด้วย เสี่ยวเป้ย น้องช่วยพี่หน่อยนะ ช่วยลุงของน้องหน่อย!

หยางเสี่ยวเป้ยหายใจเข้าลึกๆ
และไม่ได้พูดอะไร

“น้อง ถ้าน้องยังไม่ไป พ่อแม่ของพี่ต้องเกิดเรื่องจริง ๆแน่ หลง

ชาวเหลยคนนั้นอยากจะเอาอารมณ์ความโกรธของตัวเองมาลง ที่ตัวพ่อแม่ของพี่!

“ก็ได้ ลุงเชิง คุณเตรียมกำลังคนจำนวนหนึ่งเข้าไป และเดี่ยว ฉันจะไปดูก่อนว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร หยางเสียวเปียรู้สึกว่าในใจของเธอโหดร้ายไม่ลงจริง ๆ จึงเดินออกไปพร้อมกับหยางเย่……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ