บทที่433 ผิดนัด

“คุณย่าครับ ช่วงนี้ร่างกายของท่านไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ผมซื้อ ของบำรุงบางอย่างมาให้ท่าน หลังจากที่เฉินเกอเข้ามา ก็ได้วางของขวัญของตัวเองลงที่ด้าน

ช้าง

“ ลำบากแล้วที่คุณจะมีใจแบบนี้!!

คุณหญิงพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเข้มงวด เพราะว่าตอนที่ฉลองงานเว้นเกิดของตัวเองนั้น เฉินเกอมา

ด้วยมือเปล่าและไม่มีอะไรมาให้เลย อันที่จริง แม้ว่าจะตัดขาดความสัมพันธ์กับผงแล้วก็ตาม

แต่ว่า ปัญหาทางสายเลือดนั้นจะตัดออกไปง่ายๆได้อย่างไร

โดยเฉพาะเฉินเกอกับเฉินเสี่ยวต่างก็เป็นหลานแท้ๆของตัว

เอง

คุณหญิงเองก็อยากใกล้ชิดกับเฉินเกอในฐานะคุณย่าคนหนึ่ง ของเขาเช่นกัน

แต่เมื่อเห็นท่าทีที่น่าเวทนาของเฉินเกอ ก็ทำให้คุณหญิงนึกถึง เด็กบ้านนอกอย่างเฉินจิ้นตง ในเมื่อก่อน

ทั้งสองพ่อลูกนั้นมีความคล้ายกันมากเหลือเกิน
และบุคลิกนั้นยิ่งคล้ายกันมาก

ต่างก็เป็นคนบ้านนอกที่ซื่อสัตย์ที่ด่าไม่คืนคำและตีเขาๆก็ไม่ดี

“เฉินเกอ แม่ของคุณ สบายดีหรือเปล่า ในช่วงปีที่ผ่านมา? ” หลังจากเงียบไปนาน

จู่ ๆคุณหญิงก็ถามขึ้น

สบายดีมาโดยตลอดครับ อันที่จริง คุณแม่ก็คิดถึงคุณย่า ตลอด! ”

เฉินเกอนั่งลงและกล่าว

“ฮี สบายดี? อยู่กับคนอย่างพ่อของคุณ ยังจะสบายดีอีกเห รอ? ที่จริง ฉันก็รู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่ออะไร อุตสาหกรรมของตระกูล หยางไม่เคยมีแบ่งให้คนภายนอก และเรื่องนี้ คุณคิดก็ไม่ต้องไป คิด ยี่สิบกว่าปีแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ติดต่อกลับมาเลย เธออาจ จะถือว่าแม่ของเธอนั้นได้ตายไปตั้งแต่แรกแล้ว!

คุณหญิงกล่าวด้วยความโกรธ

เฉินเกอยิ้มแล้วพูด : “ท่านอย่าพูดเช่นนี้ จริง ๆ แล้วครั้งนี้ที่ เสี่ยวเกอมาที่นี่ ไม่ได้มาเพราะเรื่องอุตสาหกรรมของตระกูล หยาง แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ต้องการคลายคับข้องใจของ คุณย่ากับแม่! ”

“คลายคับข้องใจ? ฉันมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว คลายแล้วมีประโยชน์อะไร? อีกอย่าง เมื่อก่อนผู้หญิงคนนี้หนีการแต่งงาน ทำให้ตระกูลลี่ในตอนนั้นต่อต้านตระกูลหยางอย่างบ้าคลั่ง ทำให้ตระกูลหยางต้องเปลี่ยนจากสี่อันดับแรกของตระกูลหลัก ไปสู่ตระกูลธรรมดาในปัจจุบัน อีกทั้งแทบจะเหี่ยวฉาว! และ ครั้งนั้น ตระกูลหยางก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส

คุณหญิงกล่าวด้วยความโกรธ

“แต่ว่า ตระกูลลี่นั้นไม่ใช่ถูกทำลายโดยคนอื่นอย่างรวดเร็ว แล้วเหรอครับ? ”

จู่ ๆเฉินเกอก็เงยหน้าและพูดขึ้น

คุณหญิงผงะ

จู่ ๆ ในดวงตาของเฉินเกอ ก็มีบางอย่างที่แตกต่างกันออกไป เผยขึ้นมา

“คุณย่าครับ วันนี้ผมอยากจะพูดคำหนึ่ง เรื่องราวของอดีต จะ โทษแม่ของผมทั้งหมดไม่ได้ และคุณย่าเองก็ไม่มีส่วนที่จะรับผิด ชอบกับเรื่องนี้เลยเหรอ? นอกจากนี้คนโบราณเคยกล่าวไว้ว่า สามสิบปีอยู่ทางตะวันออกของแม่น้ำ สามสิบปีอยู่ทางตะวันตก ของแม่น้ำ อุปมาว่าเรื่องราวเปลี่ยนแปลงรุ่งเรืองตกต่ำไม่ แน่นอน ตอนนั้นคุณแค่รู้สึกว่าเฉินจิ้นตงเป็นเพียงแค่คนบ้านนอก ที่ยากจนคนหนึ่ง และนี่ก็ผ่านไปยี่สิบปีแล้ว เขายังเป็นแบบนั้นอยู่ หรือเปล่า? ”

เฉินเกือกล่าว : “คุณย่า คุณพักผ่อนเถอะ อีกสองสามวัน ผม ค่อยมาเยี่ยมคุณย่าใหม่!
พูดจบ เฉินเกอลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป ส่วนคุณหญิงนั้น รู้สึกว่าวันนี้มันช่างไม่คาดคิดเลยจริง ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสนทนาอย่างเป็นทางการกับเฉินเกอ และเธอเพิ่งค้นพบว่า เฉินเกอไม่ได้เป็นคนที่ไม่กล้าออกความ

เห็น และอ่อนแออย่างที่ตัวเองเห็น อีกอย่าง ในคำพูดของเด็กคนนี้ กำลังสื่ออะไรบางอย่างให้ตัว

เองอยู่หรือเปล่า?

หลังจากที่พ่อบ้านส่งเงินเกอออกไปแล้ว

แล้วค่อยกลับมาเอาของขวัญที่เฉินเกอส่งให้ออกไป

ตามปกติแล้ว ตราบใดที่มีคนส่งของขวัญ ไม่ว่าจะส่งอะไร และใครเป็นคนส่ง พ่อบ้านก็จะจดบันทึกไว้อย่างละเอียด

แต่ว่า หลังจากที่พ่อบ้านได้เปิดของขวัญออก เขาก็ตะลึงไปชั่ว

ขณะ

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง จากนั้นสองมือของเขาก็ถือของขวัญ แล้วเคาะไปที่ประตูของห้องคุณหญิงโดยตรง

“ท่านประธาน คุณรีบดู ของขวัญชิ้นนี้ที่คุณชายเฉินเกอส่ง มา! ”

พ่อบ้านกล่าวอย่างตื่นเต้น
“นี่มัน? ”

ส่วนคุณหญิงเมื่อได้เห็นแล้ว ก็ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ

“ถ้าอะเชิงมองไม่ผิด นี่เหมือนว่าจะเป็นบัวหิมะเทียนซานที่ ประธานการประมูลมาในเยี่ยนจึงก่อนหน้านี้ และเมื่อรวมกับโสม พันปีที่คุณชายเฉินคนนั้นส่งให้ในวันนั้น สามารถรักษาโรคร้าย แรง และอายุยืนอย่างแน่นอน!

“อะไรนะ? บัวหิมะเทียนซาน? ”

ดวงตาของคุณหญิงเบิกกว้างและตัวสั่นไปหมด

“เฉินเกอเอาสิ่งของที่มีมูลค่าราคาแพงแบบนี้ออกมาได้ อย่างไร? ”

คุณหญิงตกตะลึงอย่างมาก

พ่อบ้านอะเชิงก้มศีรษะลง และครุ่นคิดอย่างรอบคอบสักพัก แล้วพูดขึ้น

“ท่านประธาน มีคำพูดหนึ่งไม่รู้ว่าสมควรพูดหรือเปล่า!

“คุณพูดสี!

“ผมสังเกตคุณชายเฉินเกอ เหมือนว่าจะไม่ใช่แค่คนธรรมดา บนร่างกายของเขา ทําให้ผมมีความรู้สึกว่าเขาเป็นคนชนชั้นสูง และอีกอย่างเมื่อกี้คำสนทนาของคุณชายเฉินเกอ ทำให้คนรู้สึก ว่าเขานั้นไม่ธรรมดา และยิ่งไปกว่านั้นคือ ท่านเคยพิจารณาหรือ ไม่ คุณชายเฉินผู้ลึกลับคนนั้นของตระกูลเฉิน……..
พูดถึงตรงนี้

คุณหญิงยิ่งตกตะลึงมากขึ้น

“คุณหมายถึง คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉิน ก็คือเงินเกอ? ” พ่อบ้านอะเชิงไปที่บัวหิมะเทียนซานที่เฉินเกอส่งมา เสียงดังกึกๆ ในหัวใจของคุณหญิง

“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร? บุคลิกอันน่าเอือมระอาของเฉินจิ้น ตง ในเมื่อก่อนคุณก็เคยเห็น อย่างเขาน่ะเหรอ?

คุณหญิงกล่าวอย่างไม่เชื่อ

“และนี้ก็คือสิ่งที่ผมจะพูดครับท่านประธาน ในช่วงหลายปีนี้ไม่ ว่าตระกูลหยางเราจะมีเรื่องมากมายที่ไม่ราบรื่น และด้านธุรกิจ ยิ่งอยู่ยิ่งแย่ แต่ความจริงแล้ว เป็นเพราะปัญหาภายในของ ตระกูลเรา และมีการแยกแบ่งพรรคพวกภายใน โดยเฉพาะหลัง จากที่ท่านกระจายอำนาจแล้ว ภายในตระกูลยิ่งมีการต่อสู้อย่าง จริงจัง! อีกอย่างนี้ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วที่คุณชายใหญ่หยางยู่ถึง สร้างความหายนะให้กับตระกูล

“แต่ว่า ธุรกิจของตระกูลหยาง ก็ไม่ได้ปรากฏความล้มละลาย ออกมาเลยสักนิด และผมก็มีความรู้สึกตั้งแต่หลายปีก่อนหน้านี้ แล้วว่า มีคนคอยแอบช่วยเหลือตระกูลหยางของเราอยู่หรือเปล่า และทุกครั้งก็สามารถพลิกหนทางขรุขระให้กลายเป็นราบรื่น จนไม่มีปัญหาใหญ่ใด ๆ เกิดขึ้น”

“อีกอย่าง ยังมีสองสามปีก่อนหน้านี้ ศัตรูใหญ่ของตระกูลหยางเราตระกูลลี่ ตระกูลที่มีอำนาจยอดเยี่ยมเช่นนั้น ก็ได้ล้ม ละลาย ภายในเวลาเพียงชั่วข้ามคืน และลูกหลายของตระกูลลี่ก็ หายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ คืนวันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น จนตอนนี้ ยังคงเป็นเรื่องลึกลับอยู่

วันนี้พ่อบ้านอะเชิงพูดค่อนข้างเยอะ และที่เมื่อก่อนไม่พูดนั้น เพราะกลัวว่าคุณหญิงจะโกรธ คุณหญิงก็ขมวดคิ้ว

และในตอนนี้

แล้วนึกไปถึงของขวัญมูลค่าหนึ่งพันล้าน ที่คุณชายเฉินแห่ง ตระกูลเฉินส่งมาให้ในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้

เธอก็ถอนหายใจยาวๆ

ทันใดนั้นสีหน้าของเธอก็ได้มืดมนลง และไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ชั่วพริบตา ในวันรุ่งขึ้น

“เสี่ยวเป้ย พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของน้อง แล้วน้องจะจัด อย่างไร? ”

เฉินเกอมองไปที่เสี่ยวเปียแล้วถามขึ้น

“ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ หนูไม่ค่อยจัดงานวันเกิดสักเท่า

ไหร่!

เสี่ยวเปียกล่าว
“โอเค ปีนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว วันเกิดของน้อง พี่จะจัดให้น้อง เอง! ”

เฉินเกอยิ้มและกล่าว

เสี่ยวเป้ยพยักหน้าด้วยความซาบซึ้ง

เพียงแต่ว่า เสี่ยวเป้ยมีค่าถามหนึ่งที่อยากจะถามพี่ชายของ เธอมาโดยตลอด

จึงเอ่ยปากขึ้นเพื่อจะถาม แต่เธอก็กลับกลืนมันลงไปอีกครั้ง “มีอะไรเหรอ? อยากถามว่าพี่รู้จักบริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ปได้ อย่างไรใช่หรือเปล่า?

เฉินเกอยิ้มและกล่าว

หยางเสียวเปียส่ายหัว

แล้วพูดว่า “พี่ หนูอยากถามว่า พี่จบการศึกษามานานขนาด นี้แล้ว เคยจะหาพี่สะใภ้ให้หนูคนหนึ่งหรือเปล่า? ฐานะของพี่ดี ขนาดนี้ แต่ทำไมหนูไม่เคยเห็นพี่เคยโทรศัพท์หาพี่สะใภ้เลยล่ะ คะ? ”

“น้องว่าพี่ฉินหยาคนนั้นหน้าตาสวยงามมาก และก็เป็นคนที่ บุคลิกดีมากด้วย!

หยางเสี่ยวเป้ยเป็นคนที่ละเอียดอ่อน และก็ได้สังเกตมาแล้ว เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่น : “เรื่องนี้พี่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดกับน้อง อย่างไร ว่าแต่เสี่ยวเป้ย พี่อยากจะถามน้อง น้องเกลียดคนที่ผิดนัดหรือเปล่า? และถ้าเป็นแฟนของน้อง ที่นัดกับน้องไว้แล้ว จากนั้นเขาไม่สามารถไปตามนัดได้ น้องจะมีความรู้สึก อย่างไร? ”

“แน่นอนว่ามันต้องผิดหวัง และเสียใจมาก ๆ อันที่จริง ไม่ว่าผู้ หญิงคนหนึ่งจะเย็นชามากแค่ไหน พวกเธอก็ค่อนข้างให้ความ สำคัญกับออกเดทมาก และเพื่อออกเดทครั้งหนึ่ง พวกเธอก็จะใช้ เวลาเตรียมตัวนานมาก……ถ้าผิดนัดแล้ว แน่นอนว่าต้องผิดหวัง มาก! “ทำไมเหรอคะพี่ พี่ผิดนัดเหรอ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ