ที่แท้....ฉันเป็นลูกเศรษฐี!

บทที่ 427 ของขวัญวันเกิดที่ล้ำค่าที่สุด



บทที่ 427 ของขวัญวันเกิดที่ล้ำค่าที่สุด

“ก๋าไลหยกของฉัน?!”

กําไลหยกตกแตกแล้ว

โกวไฉเฟิง ดวงตาเบิกกว้าง

และหยางเสี่ยวเป้ย ก็ตกตะลึงอย่างหนัก

กำไลหยกนี้ เป็นสิ่งล้ำค่าที่สุดในบ้านแล้ว

เป็นของที่คุณยายของตัวเองมอบให้แม่ แล้วแม่ก็มอบให้กับ

ตัวเอง

เหตุผลที่เอาออกมามอบให้ย่าของเสี่ยวเป้ย โกวไฉเพิ่งก็คิด

แค่เพียงง่ายๆ

ตอนนี้สามีของตน นอนอาการโคม่าอยู่บนเตียง รู้สึกว่าตัว เองไม่มีความหวังแล้ว

หวังเพียงลูกสาวจะสามารถหวังพึ่งได้ ได้รับความสำคัญจาก ตระกูล

เพียงแค่ทำให้คุณนายท่านพอใจ ยังไงก็จะทำให้เสี่ยวเป้ย พัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

มิฉะนั้นต่อไปถ้าหาก โกวหรู ครอบครองอำนาจโดยสมบูรณ์ แล้ว นั้นทุกอย่างก็จบลงแล้วจริงๆ
แต่ตอนนี กําไลหยกกลับตกแตกแล้ว!

เห็นได้ชัด หยางเย่จงใจทําจริงๆ

“นายคืนทําไลหยกของฉัน คืนกำไลหยกของฉัน!!!”

ส่วน โกวไฉเฟิง โมโหจนเลือดขึ้นหน้ากะทันหัน เข้าไปจับคอ เสื้อของหยางเย่โดยตรง

และเป็นฉากนี้เอง ที่ทำให้ทุกคนในงานต่างมองมาทางนี้ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ ยังมีมารยาทอยู่ไหม!

คุณนายหยางให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีของตัวเองมากที่สุด ก็เลยพูดด้วยความโกรธ ในทันที

“แม่ หยางเย่เขาจงใจทำ เขาจงใจทำกำไลหยกลายเมฆมังกร

แตก!”

โกวไฉเฟิง พูดอย่างเร่งรีบ

“นี่ๆๆ! ฉันว่าน้องสะใภ้ห้า ก็แค่เป็นกำไลกากๆไม่ใช่หรือ นับ ประสาอะไรกับมันอาจจะเป็นของปลอม ต่อให้เป็นของจริงแล้ว จะทำไม?”

“เธอเป็นคนอายุมากขนาดไหนแล้ว ถึงได้ถือสากับคนรุ่นหลัง ไม่มีมารยาทเลยสักนิด!”

ป้าสองก็พูดเสริม

“วันนี้เป็นวันเกิดครอบครองที่ยิ่งใหญ่ของคุณแม่เลยนะ เธอ กลับทะเลาะลงไม้ลงมือในวันเกิดของแม่ ไร้มารยาทเลยจริงๆ!
หยางยู่ถึงก็ได้พูดขึ้นอย่างเย็นชา

“พอแล้ว ก็แค่กําไลหยกชิ้นหนึ่งไม่ใช่หรือ แตกแล้วก็ช่างมัน ไป ยังไงฉันก็มีอายุอานามเยอะแล้วก็ไม่ได้ใส่! โกวหรูก็พูดได้ ไม่ผิด จําเป็นต้องไปถือสาเด็กอย่างหยางเย่ด้วยหรือ?”

คุณนายหยาง ค่อยๆพูดขึ้น

โกวไฉเพิ่งน้อยอกน้อยใจจนน้ำตาคลอเบ้า

และเฉินเกอก็ได้ดูออกแล้วว่า คุณยายเข้าข้างหยางเย่ไม่ ธรรมดา ตัวเขาเองเคยซื้อหยกลายเมฆมังกร กำไลหยกนี้เป็น ของจริงอยู่แล้ว พูดตามตรงก็คือ หยางเยทำแบบนี้ ก็แค่กลัวว่า เสี่ยวเป้ยจะได้รับความโปรดปรานเท่านั้น

และหลังจากนั้น ทุกคนก็หันสายตามองไปทางเฉินเกอ

“เฉินเกอ ฉันเห็นว่านายไม่เอาอะไรมาเลย นายมาอย่างนี้เลย หรือ?”

โกวหรูพูดด้วยสายตาเย็นชา

ถูกต้อง ในตระกูล โกวหรูเกลียดครอบครัวของชายห้ามาก ที่สุด รองลงมาถึงเป็นครอบครัวของชายสี่

และตอนนี้ ที่เกลียดมากที่สุดก็ต้องรวมเงินเกออยู่แล้ว โดยเฉพาะหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อวานนี้

“หืม พี่สะใภ้ใหญ่ บางทีพี่อาจจะเดาถูก ไม่มีปัญหาซื้อของ ขวัญแล้วสินะ คือๆ!”
ป้าสองก็พูดขึ้น

ส่วนคุณนายท่านเมื่อเห็นเงินเกอมาด้วยมือเปล่าจริง

ก็รู้สึกไม่พอใจจริงๆ

“ช่างเถอะ ของขวัญของเขา ฉันก็

คุณนายท่านพูดอย่างราบเรียบ

เฉินเกอเงียบไว้ไม่อ้าปากพูดอะไร

“ฉันว่า คุณแม่ แม่ก็ต้องว่าเดี๋ยวเปียหน่อยแล้ว แต่ละวันจิตใจ ไม่ได้อยู่ในการงาน ฉันเดาว่า กำลังรอแบ่งทรัพย์สมบัติของแม่ อยู่ เช่นนี้มันไม่ดีนะ!”

โกวหรูพูดขึ้นอีกครั้ง

โกวไฉเพิ่งพูดอย่างรีบร้อน “โกวหรู เธอหมายความว่าอะไร เสี่ยวเปียไม่ได้ตั้งใจทำงานตอนไหน ?

“พวกเธอไม่ต้องเถียงกันแล้ว ฉันไม่สนว่าพวกเธอใครพูดจริง พูดเท็จ แต่ว่า ตระกูลหยางจะไม่ให้ต้นทุนใดๆ กับคนที่ไม่ทำ ประโยชน์อะไรเลย เสี่ยวเป้ย ฉันจะตรวจสอบในภายหลัง หาก เธอไม่มีผลงานอะไรจริง ก็อย่าหาว่าย่าใจร้าย!”

คุณนายหยาง พูดขึ้น

“เหอะๆ คุณย่า เสี่ยวเป้ย ก็ไม่ต้องให้ย่าได้กังวลใจแล้ว ป้า ใหญ่บอกว่ายังไงก็อย่างนั้นเถอะ! คุณย่า หนูรู้สึกร่างกายไม่ ค่อยสบาย ไม่กินข้าวแล้วนะคะ ขอตัวก่อน!
เสี่ยวเป้ยพูดด้วยดวงตาแตง หลังจากพูดเสร็จ ก็ลุกขึ้นยืนแล้วจากไปเลย

“เสี่ยวเป้ย!”

โกวไฉเพิ่งก็ได้ไล่ตามออกไป

เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย สองแม่ลูกโกวหรู ดูเหมือนว่าจะ ไม่ใช่วันสองแล้ว ที่รังแกครอบครัวของน้าห้า

ด้วยความกังวลสภาพจิตใจของเสี่ยวเป้ย เฉินเกอก็ตามออก ไปด้วย

“แม่ แม่เห็นแล้วใช่ไหม หยางเสียวเปียต่อหน้าแม่ก็เป็น อย่างนี้แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนที่อยู่ต่อหน้าฉันในบริษัทเลย!”

โกวหรูพูดขึ้น

“หึมไปเถอะๆ ไม่เห็นก็ไม่กลุ้มใจ!”

คุณนายหยางพูดอย่างเย็นชา

แล้วหันไปดูทางงานเลี้ยงวันเกิด

“เกิดอะไรขึ้น? แม้แต่ในช่วงปีที่แล้ว ณ เวลานี้ ก็ได้มีแขกผู้มี เกียรติมาจํานวนมากแล้ว ทำไมปีนี้มาแค่ไม่กี่ท่าน?”

คุณนายหยางถึงได้สังเกตเห็นแล้วพูดขึ้น

หยางยู่ถึงพูด “ใช่เลย มันผิดปกติจริงๆ ทำไมมีแขกผู้มีเกียรติ น้อยขนาดนี้? ฉันเชิญด้วยตัวเองทั้งหมดเลยนะ”
สีหน้าของคุณนายหยาง ยิ่งดูแย่กว่าเดิม

เรียกพ่อบ้านอะเซิงมาในทันที

ถามเขาว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร ทำไมแขกผู้มีเกียรติยังมา ไม่ครบ?

อะเซิง พูดว่า

“คุณนายหยาง ก็ไม่รู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น แขกผู้มีเกียรติที่ได้ รับเชิญและหุ้นส่วนจำนวนมาก ต่างโทรมาบอกว่า วันนี้มีธุระ กะทันหัน ไม่สามารถมาได้ ขอแสดงความอวยพรให้ท่าน จนถึง ตอนนี้ มีผู้บริหารสามสิบกว่าท่าน ได้โทรบอกฉันแล้ว!”

“อะไรนะ?”

คุณนายท่านโกรธเกรี้ยว “หม ฉันเข้าใจแล้ว นี่พวกเขาได้คุย ตกลงกันหมดแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลหยางของเรา จะตกอับแล้ว จริงๆ เมื่อไม่กี่สิบปีก่อน เพียงแค่ตระกูลหยางจัดงาน ฝูงชนหนา แน่นคึกคัก แต่ในตอนนี้ รับเชิญคนเขายังไม่มาเลย!

พวกหยางยู่ถึงล้วนไม่ได้พูดอะไรเลย

“ถึงโครงการที่ฉันให้นายทำ นายทหรือยัง? หรือว่าตอนนี้ ไม่มีโครงการที่จะให้ทำแล้ว?”

คุณนายท่านถามขึ้น

“ตอนนี้การหมุนเวียนของเงินทุนก็เป็นปัญหายากเช่นกัน คุณ แม่ ฉันกำลังพยายามอย่างเต็มที่แล้ว วันนี้และพรุ่งนี้ทั้งสองวันฉันจะแก้ปัญหาเรื่องResURL จากนั้นฉันจะไปแสวงหา

โครงการ!”

หยางยู่ถึงพูดขึ้น

“เฮ้ย บริษัทไม่ใช่บริษัท ตอนนี้ทำจนบ้านก็ไม่เหมือนบ้าน แล้ว หรือว่า จะต้องแพ้ให้กับตระกูลฉินตระกูลหลง ทั้งสอง ตระกูลอย่างนี้จริงๆ?”

คุณนายท่านพูดอย่างหดหู

และในขณะนี้เอง

ก็ได้เห็นพ่อบ้านรีบวิ่งเข้ามาจากหน้าคฤหาสน์

“ท่านประธาน! ท่านประธาน ~!”

“อะเชิง มีเรื่องอะไร?”

คุณนายท่านถาม

“คุณ คุณรีบออกมาดูเถอะ มีขบวนรถอยู่ข้างนอก พวกเขามา มอบของขวัญอวยพร”

อะเชิงดูเหมือนตื่นเต้นมาก

“อ๋อ?”

คุณนายท่านอุทานด้วยความแปลกใจ

ถ้าเป็นแขกผู้มีเกียรติธรรมดาส่งของขวัญมาให้ ก็จะไม่ทำให้ อะเชิงมีปฏิกิริยาแบบนี้แน่นอน
จะเป็นใครมา?

ในขณะที่คุณนายท่านรู้สึกประหลาดใจ ก็ลุกขึ้นยืน เดิมตา มอะเชิงออกไป

พวกหยางยู่ถึงและ โกวหรู คนในตระกูล ต่างก็ตามออกไป ด้วยความสงสัย

ก็ได้เห็นข้างนอก มีRolls-Royce Phantomเพิ่มขนาดพิเศษ สิบกว่าคันเต็มๆ

ซึ่งแต่ละคัน มีราคาเกินยี่สิบล้านแน่นอน

พวกทีมบอดี้การ์ดชุดดำยืนตรงอยู่

แต่ละคนถือกล่องในมือ

“คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉิน ส่งของขวัญอวยพรวันเกิดให้แก่ คุณนายท่าน!”

หัวหน้าบอดี้การ์ดได้พูดขึ้น ส่วนพวกคุณนายท่านนั้น ต่างก็ตกตะลึงกันทั้งหมด ขบวนรถนี้ หรูหราสุดยอดอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ บอดี้การ์ดคนแรกเปิดกล่องออก

“โสมพันปีหนึ่งต้น!

“อะไรนะ? โสมพันปี

ทุกคนต่างตกตะลึง
“ภาชนะดิ่งหินอ่อนฮั่นไปยวหนึ่งชิ้น!!

“หา?”

คุณนายท่านสะเทือนทั้งใบหน้า

หยางยู่ถึงและ โกวหรูยิ่งกลืนน้ำลายอย่างตื่นเต้น “ลายลักษณ์อักษรแท้ของถังป๋อหนึ่งฉบับ!” กล่องที่สามเปิดออกแล้ว

“ลายลักษณ์อักษรแท้ของถังป๋อหู?”

ทุกคนต่างล้อมรอบเข้ามา

“คุณชายเฉินแห่งตระกูลเฉิน เป็นใครกัน? ทำไมถึงใจขนาดนี้?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ