บทที่ 422 ไปเยี่ยมคุณยาย

“ทะเลหนานหยางใหญ่มากขนาดนี้ เวลานานขนาดนี้แล้วด้วย

หานเธอ……

ฉินหยาฟังคําบรรยายของเฉินเกอเสร็จ

ในขณะที่ตกตะลึง ก็พูดขึ้นอย่างเป็นห่วง

เมื่อเห็นสีหน้าของเฉินเกอหมองลง เธอถึงไม่ได้พูดต่อ

อารมณ์ในตอนนี้ของฉินหยา ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร

แม้ว่าเคยได้แข่งขันกับซูมู่หาน แต่ฉินหยาก็ต้องยอมรับว่าม หาน เป็นผู้หญิงที่ดีมากเป็นพิเศษ และรักเฉินเกอมากด้วย

เมื่อเธอเกิดเรื่องขึ้น ในใจฉินหยาก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย

แต่นอกเหนือจากอารมณ์เศร้าเหล่านี้แล้ว ฉินหยาก็ยังคงมี

ความตื่นเต้นเล็กน้อย

เธอรู้ว่าตัวเองมีความคิดอื่นไม่ถูกต้อง แต่แล้วก็ไม่สามารถ

ควบคุมตัวเองได้ เฉินเกอก็ไม่ได้อยู่กับฉินหยาเป็นเวลานาน

ก็เป็นเพราะพูดถึงซูมู่หานทำอารมณ์ของเฉินเกอรู้สึกตกต่ำลง

อีกครั้ง

จากนั้นก็กลับมาถึงที่ห้องแล้ว
พรุ่งนี้เที่ยง ก็จะไปที่ตระกฎหยางเยี่ยมคุณยายแล้ว วันรุ่งขึ้น ห้องประชุมตระกลูหยางแห่งเยี่ยนจิง

ทุกคนในตระกูลหยางอยู่ที่นี่หมด

บริษัทตระกูลหยางกรุ๊ปเป็นธุรกิจของครอบครัว ผู้บริหารของ กลุ่มบริษัท ล้วนเกิดจากสมาชิกในครอบครัวทั้งนั้น

ดังนั้นการประชุมทางธุรกิจทางครอบครัวในลักษณะนี้ จึงมีขึ้น เป็นประจํา

“ตระกลูหยางในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาตกต่ำลงเรื่อยๆ ตระกลู หยาง ในเมื่อก่อน เป็นหัวหน้าของตระกูลใหญ่ ตอนนี้ล่ะ? พวก เธอลองดูสถิติรายได้ของตระกูลหยาง ให้ดี บอกว่าเป็นหนึ่งใน สามตระกูลใหญ่ จริงๆแล้ว ยังถือว่าเป็นสามตระกูลใหญ่อยู่หรือ เปล่า?”

เสียงของหญิงชราอายุแปดสิบปีกึกก้องทรงพลัง ดวงตาที่ชราภาพของเธอ กวาดมองไปที่รุ่นลูกหลานอย่างเย็น

เคาะไม้ค้ำในมืออย่างแรง

“ฉันอายุมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่แน่อาจจะจากไปในวันใดวันหนึ่ง ฝากตระกูลให้กับพวกเธอ ฉันจะมั่นใจได้อย่างไร ทุกคนลองพูด

คุณนายท่านกล่าว
เธอก็คือผู้ปกครองใหญ่ของตระกูลหยาง และเป็นท่าน ประธานของบริษัทตระกูลหยางกรุ๊ปในตอนนี้ คุณนายหยาง

คุณนายหยาง เคยเป็นหญิงแกร่งที่ชื่อเสียงโด่งดังในเยี่ยนจิง แต่เมื่ออายุมากขึ้นเรื่อยๆ ช่วงหลายปีที่ผ่านมา ก็ถอยห่างออก ไปอยู่เบื้องหลัง ยกเว้นการตัดสินใจครั้งสำคัญของบริษัท ไม่ได้ ลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเองเหมือนก่อนแล้ว

ซึ่งก็เป็นเพราะเหตุนี้ เลยทำให้ผู้บริหารระดับสูงในรุ่นลูก หลานของตระกูล มีการแย่งชิงต่อสู้ภายในอย่างรุนแรง แบ่ง พรรคแบ่งพวก สถานภาพของตระกูลหยาง กำลังตกต่ำอย่าง รวดเร็ว

ในขณะนี้ ลูกหลานคนรุ่นหลัง ต่างก็ก้มหน้าลงหมด

“ทั้งหมดพูดเลย!”

คุณนายท่านตบโต๊ะด้วยความโกรธ ใบหน้าโกรธจัดจนหน้า

แดง

“แม่ แม่อย่าโกรธเลยนะ!” ลูกชายคนโตหยางยู่ถึง พูดขึ้น “เรื่องของตระกูล เราก็กำลังพยายามไล่ตาม ตระกูลหลง ตระกูล ฉิน สองตระกูลใหญ่ แต่เมื่อพูดถึง ความสัมพันธ์ส่วนตัวโดยรวม แล้ว ตระกฎหยางของเราด้อยกว่าตระกูลหลงและตระกูลฉินทั้ง สองจริงๆ”

“ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ทั้งสามแห่งของเรา ประมูลไม่ได้เลย ด้วยซ้ำ นี่จึงเป็นเหตุผลใหญ่ที่สุดที่ทำให้หลงฉินสองตระกูลใหญ่ แซงหน้าอย่างรวดเร็ว!”
หยาง ถึงพูด

ประมูลราคาประมูลราคา! ในเมื่อพวกเธอต่างก็รู้จุดอ่อนข องเรา ทําไมไม่ทุ่มเทแรงกายแรงใจไปทำ ไปขยายเครือข่ายทาง มนุษยสัมพันธ์! ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา หลงฉินสองตระกูล ผ่าน การประจบสอพลอ บริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ป ได้รับผลประโยชน์ มากมายจาก บริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ป ทำไมเราทำไม่ได้? นายเคยส่ง คนไปทําหรือไม่?”

คุณนายท่านที่ไปหัวของหยางยู่ถึงโดยตรง แล้วพูดขึ้น

ทำให้ลูกชายและลูกสาวที่เหลือ ต่างปิดปากแอบหัวเราะ

“หัวเราะอะไรกัน! ดูสิพวกเธอแต่ละคน ผู้ใหญ่ไม่เป็นตัวอย่าง เหมือนผู้ใหญ่ เด็กไม่เป็นตัวอย่างเหมือนเด็ก! เหลือบมองไปที่หยางเย่ ที่พันผ้าก๊อซบนศีรษะ

คุณนายหยางพูดอย่างโมโห “ดูท่าทางของพวกเธอ ทำให้ฉัน โกรธจนสงสัยว่า พรุ่งนี้ฉันสามารถผ่านงานฉลองวันเกิดไปได้ ไหม?”

และในขณะนี้

ประตูของห้องประชุมได้เปิดออก

คนรับใช้วัยกลางคนเดินเข้ามาด้วยความเคารพ

“ท่านประธาน อาหารกลางวันเตรียมพร้อมแล้ว!”

คุณนายท่านหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ลดเสียงต่ำลง แล้วพูดว่า “ไม่มีวิธีก็ไปคิดวิธีเถอะ บ่นไม่มีประโยชน์หรอก เอาล่ะ พวก เราไปกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตามือหนึ่งเถอะ!”

ตามกฎแล้ว หลังการประชุมในตระกูลเสร็จสิ้นทุกครั้ง ต้องรับ ประทานอาหารร่วมกันในครอบครัวทุกครั้ง

ทุกคนพูดคุณเรื่อยเปื่อย ก็ได้เดินกันมาถึงห้องโถงแล้ว

ทันทีที่เข้ามา

ก็ได้เห็นว่า มีชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่ง กำลังนั่งอยู่ที่โซฟา ในห้องโถง

“หือ นี่ เสี่ยวเป้ยไม่ใช่หรือ ตลอดทั้งช่วงเช้า การประชุมของ ตระกูล ก็ไม่เห็นเธอเข้าร่วม มาที่นี่เองหรือ ยังไง ยังมีหนุ่มน้อย ตามอยู่ด้วย หาแฟนแล้วหรือเนี่ย!”

หลังจากคนเหล่านี้มาที่ห้องโถงทั้งหมด คนอย่างพวกป้าๆน้าๆของเสี่ยวเป้ย ล้วนหัวเราะ

ส่วนแม่ของเสี่ยวเปียนั้น ก็ยืนนิ่งอยู่หัวมุมไม่กล้าพูดอะไรโดย

ปริยาย

เพียงแค่สีหน้าดูแย่

พูดแล้วกี่ครั้ง ว่าอย่ามากับเฉินเกอ ดันไม่ฟัง ก็ยังมากับเฉินเก ออยู่ดี!

“น้าสาม น้าหก เขาไม่ใช่แฟนฉัน เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉัน เฉินเกอ!”
หยางเสียวเป้ยพูดขึ้น

“อะไรนะ? เฉิน……เฉินเกอ?”

“ก็คือเขา!”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกไป ทุกคนในห้องโถงก็เงียบกันหมด

ทุกคนหยุดสายตาจ้องไปที่ตัวของเฉินเกอ แม้ว่าพวกเขาทุกคนจะรู้ว่า หยางยู่ฝั่งออกไปได้ให้กำเนิดลูก สองคน ชื่อว่าเฉินเสี่ยวและเฉินเกอ

แต่นี่ก็เพราะเจอกันครั้งแรกในยี่สิบปี

“คิดไม่ถึงเลย ผู้หญิงคนนั้นมีวาสนาที่ดีจริงๆ ได้มีลูกชายที่รูป ร่างหน้าตาหล่อเหลาดูดี”

หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งพูดยิ้มเล็กน้อย

“พี่ชาย ฉันแนะนำให้รู้จักหน่อย นี่คือ……

ในเวลานี้ เสี่ยวเป้ย ได้แนะนำทุกคนที่อยู่ในงานให้เงินเกอ

เฉินเกอก็เรียกทักทายแต่ละคน

แต่ว่า นอกจากน้าสี่ที่มองแล้วยิ้มพยักหน้าให้ตัวเองเล็กน้อย นอกจากนั้น ล้วนไม่ได้ตอบกลับทั้งหมด

“ทำไมยืนกันหมด นั่งลงเถอะ!”

และในขณะนี้ คุณนายท่านถูกคนพยุงตัวแล้วเดินออกมา
“แม่ ดูสิว่าใครมาแล้ว หลานสาวที่แสนดีของแม่ เสี่ยวเป้ย ก่อนวันเกิดของแม่ เอาของขวัญชิ้นใหญ่มาให้แม่! พาลูกชาย ของผู้หญิงคนนั้นมาให้แม่แล้ว!

ป้าใหญ่ในตอนนี้ วิ่งเหยาะๆเข้าไปช่วยพยุงคุณนายท่าน ใน

ขณะเดียวกันก็หัวเราะเยาะ

“หม?”

คุณนายท่านหันไปมองเฉินเกอทันที

และตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรก ที่เฉินเกอได้เห็นยายของ

ตัวเอง

อันที่จริงในใจก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“คุณยาย!”

เฉินเกอเรียกขึ้น

เมื่อคุณนายท่านได้ยินคำว่าคุณยายนี้ มีออดไม่ได้ที่จะสั่นเล็ก น้อย ไม่ได้ส่งเสียง ในทันที แค่พยักหน้าเบาๆ

“นายชื่อเฉินเกอ ใช่ไหม พี่สาวคนนั้นของคุณล่ะ?”

คุณนายท่านหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็นั่งลง

“ตอนนี้พี่สาวอยู่ต่างประเทศ ยังไม่ได้กลับมา!”

เฉินเกอพูด

“หืม แล้วนายมาทำอะไร? นานหลายปีขนาดนี้แล้ว ยังรู้ว่านายมียายอยู่เหรอ?”

คุณนายท่านขมวดคิ้ว

แม้ว่าคําพูดจะเย็นชา แต่ก็เหมือนอย่างที่แม่ของเฉินเกอบอก ไว้ก่อนจะมา คุณนายท่านจะไม่เคร่งครัดต่อเฉินเกอมากนัก

เมื่อเห็นเฉินเกอก้มหน้าไม่พูดอะไร

คุณนายท่านก็ไม่อยากที่จะโผงผางเกินไป จนทำให้เด็กกลัว

ก็เลยได้พูดผ่อนคลายเล็กน้อย แต่นายยังถือว่ากตัญญูหน่อย รู้ที่จะมาเยี่ยมฉันบ้าง!

และเมื่อเห็นว่าคุณนายท่านไม่ได้พูดโจมตีเฉินเกอ อันที่จริงทั้ง ลุงใหญ่และป้าใหญ่ต่างก็ประหลาดใจไม่น้อย

โดยเฉพาะหยางเย่ เพราะเมื่อคืนเขารู้สึกอับอายขายหน้าที่ถูก

ทุบตี เมื่อพูดถึง มันก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเฉินเกอ

เวลานี้ ยังรู้สึกโกรธแค้นในใจ เลยแตะที่แขนของแม่ที่อยู่ใต้ โต๊ะ

ป้าใหญ่พูดเยาะเย้ยในทันที

“เหอะๆ แม่ แม่คิดดีเกินไปแล้วมั้ง แม่คิดดูสิ ยี่สิบกว่าปี พวก เขาไม่เคยที่จะมาเยี่ยมเราเลย แล้วตอนนี้มาเพราะอะไรล่ะ มาก่อนวันเกิดของแม่ด้วย พูดตามความจริงแล้ว ก็เป็นเพราะว่า เพื่อที่จะสามารถมาแบ่งสมบัติของตระกูลหยางเราได้ส่วนหนึ่ง มี ฉะนั้น พวกเขาจะมองแม่อยู่ในสายตาหรือ!”
และคุณนายท่านหลังจากการยั่วยุของป้าใหญ่แบบนี้แล้ว ดู เหมือนกลิ่นอายความรักในครอบครัวที่เคยมีอยู่บ้าง ก็ได้หายไป ในทันที

“เฉินเกอ นายต้องการอยากจะมาแบ่งทรัพย์สมบัติของตระกูล หยางหรือ?”

ในตอนนี้ คุณนายท่านพูดอย่างไม่พอใจ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ