บทที่ 395 การพบกันของตระกูลฟาง

ในฐานะลูกสาวที่สำคัญที่สุดของท่านตระกูลฟางอีกทั้งในตอน นั้นฟางเมิงซินเองก็เคยเป็นถึงหมายเลขสองของตระกูลฟาง แม้ กระทั่งบิดาของฟางเงี่ยนนั่นเองก็ยังต้องให้การเคารพ

สามารถจินตนาการได้เลยว่า ในตอนนั้นฟางเพิ่งซินฉลาด ขนาดไหน

ดังนั้น เธอจึงเอะใจขึ้นมาได้ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าพ่อของตนหา เบาะแสของเธอเจอได้อย่างไร แต่ว่า คนที่ลงมือจะต้องเป็นพ่อ ของเธอแน่อย่างไม่ต้องสงสัย

“เสี่ยวเกอ ฉันเข้าใจคนตระกูลฟางดี ภายในนั้นซับซ้อน หาก พ่อของฉันต้องการจับไป เชื่อได้ว่าพ่อคงไม่ต้องการทำให้เฉียง เวยได้รับความลำบากอะไร แต่หากเป็นคนอื่นในตระกูลฟางฉัน ไม่แน่ใจ!”

“หึหึ ฉันโกรธกับพ่อมานานหลายปี ถึงแม้ว่าเขาจะสำนึก เสียใจแล้ว แต่อารมณ์ของเขาก็ยังคงไม่เปลี่ยนไป เขาไม่ใช่ว่า กำลังคิดอยากให้ฉันไปขอโทษเขาที่หน้าประตูหรอกหรือ?”

ฟางเมิ่งชินกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

“อย่างนั้นน้าฟาง พวกเราจะทำยังไงต่อ? เฉียงเวยอยู่ที่นั่นกับ พวกเขา ผมไม่วางใจ”

เฉินเกอส่ายหัวและเอ่ย
ยังไงเสีย ซูเฉียงเวยก็เป็นคนของตระกูลเฉิน เป็นลูกพี่ลูกน้อง ของตน

ตอนแรกตนเองก็เป็นคนพาเฉียงเวยมาด้วย ตอนนี้เฉียงเวย ต้องเกิดเรื่องมากมายเพราะตนเอง เฉินเกอจึงไม่อาจปล่อยผ่าน ไปได้

“ผมว่าเอาแบบนี้คุณชายเฉิน พวกเราบุกเข้าไปในบ้านตระกูล

ฟาง และช่วยคุณหนูรองเฉินออกมา!”

เทียนหลงหูเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

“ไม่ได้ เทียนหลงหู ฉันรู้ว่าพวกนายแข็งแกร่ง แต่ฉันขอพูด ตามตรง พวกนายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลูกน้องคนของพ่อฉัน คู่ต่อสู้ ของเซียงซีชื่อกุ่ย อีกทั้งภูมิหลังของตระกูลฟางในตอนนั้น สามารถเทียบได้กับตระกูลเฉิน อาศัยแค่พวกเรา นึกจะบุกก็บุก เข้าไปได้อย่างไรกัน!

ฟางเมิ่งซินเอ่ย

เทียนหลงหูก้มหน้าลง

“หรือว่าคุณจะปล่อยคุณหนูรองเฉินไปแบบนั้นไม่เข้าไปยุ่ง ตี้หูรู้สึกละอายใจ

“แน่นอนว่าไม่ วิธี ไม่ใช่ว่าจะไม่มี หลังจากนี้สามวัน จะเป็นวัน เกิดพ่อของฉัน ตามตัวอย่างในปีที่ผ่านๆ มา เวลานั้นจะมีการ ประชุมใหญ่ตระกูลฟาง ในเวลานั้นบรรดานักธุรกิจที่ร่ำรวยซึ่ง เป็นของตระกูลฟางและเพื่อนฝูงจะรวมตัวมาร่วมงาน! และนี่ อาจเป็นโอกาสของเราที่จะช่วยเฉียงเวย!”

ฟางเมิ่ง กล่าว

“น้าฟาง ความหมายของคุณก็คือ พวกเราค่อยแอบเข้าไปใน การเลี้ยงตระกูลฟางในวันนั้น จากนั้นค่อยสร้างความโกลาหล และช่วยเฉียงเวยออกมาใช่ไหม?”

เฉินเกอเข้าใจแล้ว

“ใช่ เนื่องจากเป็นงานประชุมใหญ่ประจำปีของตระกูลฟาง มี คนจำนวนมากที่ถูกใช้มาทำงานในบ้าน และเพื่อรักษาความลับ ส่วนใหญ่จึงถูกเลือกมาจากทางเหนือ รวมไปถึงพ่อครัวและ พนักงานจากต่างประเทศ และนี่ก็คือโอกาสของพวกเรา

เฉินเกอพยักหน้า

ความหมายของน้าฟางเฉินเกอเข้าใจแล้วว่าคืออะไร

ในเวลานั้นตนเองค่อยพาเทียนหลงหูและผู้เชี่ยวชาญอีก หลายคนผสมปนเปเข้าไปด้วยกัน แล้วค่อยขอให้จูหมิงส่งคน ออกไปรอรับด้านนอก ถึงแม้ด้านความแข็งแกร่งของ ฉันเกอจะ ยังห่างไกลพอที่จะต่อกรกับตระกูลฟาง

แต่ด้านการสร้างปัญหาวุ่นวายนั้นกลับไม่มีปัญหา

ในเวลานั้น เขาก็จะสามารถพาเฉียงเวยออกมาได้อย่างไร้ร่อง

รอย

“อย่างนั้นน้าฟาง พวกเราจะแฝงเข้าไปอยู่ในอันดับของชาวต่างชาติเหล่านี้ได้ยังไง?”

เทียนหลงเอ่ย ถาม

“การคัดกรองบุคลากรต่างชาติเหล่านี้ ขั้นตอนเป็นไปอย่าง เข้มงวดมาก พวกเขาจะไปรวมตัวกันที่ เมืองซึ่งชื่อ พวกเราต้อง รีบไปยังเมืองซึ่งชื่อ ถึงเวลานั้น ฉันมีวิธีของฉันที่จะให้พวกคุณ แฝงตัวเข้าไป ฉันมีคนสนิทอยู่ในตระกูลฟาง ฉันจะขอให้พวกเขา สืบที่อยู่ของเฉียงเวยมาให้

ฟางเมิ่งซินเอ่ยถึงแผนการ

ในใจของเธอกังวลอย่างยิ่ง เธอมักจะกังวลเกี่ยวกับ

สถานการณ์ของเฉียงเวย ตระกูลฟางเป็นดั่งหลุมลึกไร้ก้น เมื่อ

ตกลงไปแล้วก็ยากที่จะสลัดตัวออกมา และเป็นเพราะว่าตนเอง เข้าใจความจริงนี้ดี ดังนั้นฟางเพิ่งซินถึงได้ร้อนรนอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามประสบการณ์หลายปีที่ผ่านมา ยังคงทำให้จิตใจ ของเธอมีสติแจ่มชัดอย่างยิ่ง

ในเวลาเดียวกัน วิลล่าตระกูลฟางในห้องลับแห่งหนึ่ง

“ท่านปู่ คุณหนูเฉียงเวยยังคงไม่ยอมเจอแพทย์ อีกทั้งยังไม่ ยอมกินอะไรเลย พวกเราหมดปัญหาจะหว่านล้อมเธอแล้ว จริงๆ!”

แพทย์จีนอาวุโสเข้ามาหลายคน จากนั้นจึงกล่าวกับท่าน ตระกูลฟางด้วยความเคารพนอบน้อม

ฟางถังปีนี้มีอายุเกือบ 70 ปีแล้ว ในตอนนี้ ใบหน้ายับย่นของเขาเต็มไปด้วยความ

เฮ้อ เฉียงเวยเด็กเลย อ้อ เสี่ยวคนรับใช้ของเมิ่งไม่ถูกเงี่ยนตาม กลับมาหรือ ให้เสี่ยวเซียเกลี้ยกล่อมเธอ เถอะ…นอกจากนี้ เรื่องของเฉียงเวย ห้ามไม่ให้คนภายนอกเป็น อันขาด รวมไปถึงเงี่ยนนั้น หากเรื่องแพร่งพรายออกไป ฉันจะ ให้พวกนายตายโดยไม่มีหลุม

แพทย์จีนอาวุโสหลาย

จากนั้นฟางจึงใช้ไม้เท้าพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอย่างช้าเขามองไปที่กำแพง ในสมองกำลังปั่นป่วนด้วยเรื่องราว มากมาย ในหลายปีที่ผ่านมา

โดยเฉพาะอย่างตอนนั้น ต่อหน้าสาธารณชนกิฟไฟว์ เขาตัดความสัมพันธ์พ่อกับ

และขับไล่เธอออกจากตระกูลฟาง

แม้ว่าในตอนแรกฟางถึงเคร่งครัดต่อกฎตระกูลอย่างแต่ว่า วัน

เขาพยายามทุกวิถีทางอย่างเต็มที่เพื่อตามหาชิน

ไม่จำเป็นที่ซินต้องสาวที่รักของเขาชีวิตอยู่ และความเป็นอยู่ที่
แค่นี้ฟางถังก็พอใจแล้ว

อย่างไรก็ตาม หลายปีมานี้กลับไม่มีข่าวคราวใดๆ ทำให้ฟาง ถงที่แต่เดิมสุขภาพแข็งแรงดี อายุหกสิบเจ็ดปีแต่กลับมองแล้ว ยังดูเหมือนคนอายุห้าสิบปีเท่านั้น มาตอนนี้เขากลับดูแก่กว่าคน ทั่วไปในรุ่นเดียวกันเสียอีก

เกรงว่า นี่คงจะเป็นการลงโทษสำหรับตนเอง

แต่เดิมเขาคิดว่า จนกระทั่งวันตายก็จะไม่ได้พบหน้าลูกสาว ของตนอีกแล้ว

แต่ว่า สวรรค์ยังคงเมตตา เมื่อวานซือกหงจู่ๆ ก็รายงานว่าเขา พบหญิงสาวที่หน้าตาพิมพ์เดียวกับตระกูลฟางจึงปิดแผ่นฟ้าด้วย ฝ่ามือเดียว

การสืบเรื่องของคนนั้นง่ายยิ่งเสียกว่าอะไรดี

ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะหาที่อยู่ของ ฟางเมิ่งชินและซู เฉียงเวยหลานสาวของเขาเจอ

“เมิ่งชิน พ่อรู้ว่าลูกเกลียดพ่อ แต่หลังจากนี้ไปสามวัน พ่อหวัง ว่าลูกจะสามารถกลับมาหาพ่อได้…” ฟางถังเอ่ยพึมพำ ดวงตาของเขาหม่นหมอง

อีกด้านหนึ่ง

แม่บ้านถือกล่องกล่องหนึ่งเอาไว้ จากนั้นจึงผลักประตูเข้าไป

ในห้อง
ในห้อง มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งร้องไห้เช็ดน้ำตาอยู่บน เตียง

แต่หลังจากที่สาวใช้เห็นเด็กหญิง ทั้งร่างสั่นสะท้าน กล่องใน มือของเธอตกลงไปที่พื้น

“หา? เหมือนมากขนาดนี้ได้ยังไง!

สาวใช้ตื่นเต้น

“แทบจะเหมือนคุณหนูใหญ่ราวกับพิมพ์เดียวกัน!

ใช่ เมื่อได้เห็นหญิงสาวคนนี้ ก็ทำสาวใช้ให้นึกไปถึงหลายปี ก่อน ตอนที่ตนเองยังคงอยู่ข้างกายคุณหนูใหญ่

และผู้หญิงคนนี้ ก็คือ ซูเฉียงเวย

ซูเฉียงเวยมองไปที่สาวใช้ท่าทางใจดีที่กำลังมองตนเอง ร้องไห้ เธอเอ่ยถามเสียงเบา “คุณคือ?”

“คุณหนูเฉียงเวยฉันคือเสี่ยวเซียเป็นสาวใช้ข้างกายคุณหนู ใหญ่ฟางเมิ่งซิน!”

น้าเซ๊ยเอ่ยร้องไห้

“หา? ฟางเมิ่งชิน…..เธอไม่ใช่แม่ของฉันหรอกหรือ?” ซูเฉียงเวยได้ฟังสามคำนี้ก็ตื่นเต้นขึ้นมา

น้าเซียพยักหน้าร้องไห้ “คุณหนูเฉียงเวย คุณหน้าเหมือนคุณ หนูใหญ่อย่างไม่ผิดเพี้ยน เธอก็คือแม่ของคุณ!
“ที่แท้ เธอก็เป็นแม่ของฉันจริงๆ! น้าเซียแล้วตอนนี้แม่ของฉัน อยู่ที่ไหน?”

ซูเฉียงเวยร้องไห้ถาม

“คุณหนูเฉียงเวย คุณอย่าเพิ่งรีบร้อน ในที่แห่งนี้มีเรื่องราว มากมาย ฉันไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจนในทันที แต่คุณไม่ ต้องกังวล แม่ของคุณจดจําคุณได้เสมอ คุณปู่ของคุณเองก็ไม่รู้ว่า เธออยู่ที่ไหน รอจนกระทั่งมีโอกาส ฉันจะพาคุณออกไป ไปเจอ แม่ของคุณ!”

น้าเซียลูบศีรษะของ ซูเฉียงเวยอย่างรักใคร่ และมองดูเธอ อย่างปวดใจ

“ทำไมไม่ให้พวกเราเข้าไป ออกไปเดี๋ยวนี้!

ในเวลานั้นเอง จู่ๆ เสียงก็ดังขึ้นจากประตู