บทที่ 372 ความตื่นตระหนกของทุกคน

ความจริงแล้วเป็นเกอยังมีเรื่องที่ต้องการจะพูดกับฟางเจียนนั้น อีกสองสามประโยค

แต่ว่าเมื่อฟางเจียนนั้น พูดจบ ก็รู้สึกเบื่อหน่ายจนตัวเองต้อง หันหน้าหนีไปทางอื่น

แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากพูดคุยด้วย

เฉินเกอจึงไม่พูดอะไรต่อ เดินตามหลังพวกเขาไปแล้วนั่งลง ฟางหยีหันหน้ามามอง ปรายตาค้อนเงินเกอเป็นครั้งคราว อันที่จริง คิดว่าเฉินเกอเป็นคนที่ซื่อๆคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่า เขาไม่เพียงเป็นคนร่ำรวยมาก แต่ยังมีทักษะที่ดีมากด้วย

รู้ๆกันอยู่ว่าเจียนนั้น ร้ายกาจขนาดไหน ก็ยังพ่ายแพ้ให้กับ เขาอย่างง่ายดาย

ถ้าไม่ใช่ฟางเจี่ยนนั้นเคยบอกไว้ว่า ไม่ให้ตัวเองเอาเรื่องกับ เฉินเกอ ฟางหยีคงต้องปล่อยให้ฟางเงี่ยนนั้นและเฉินเกอสู้กัน อีกสักตั้งเป็นแน่

เดิมที่กำลังรอชั้นเรียนตามปกติอยู่ แต่รออยู่สักพักหนึ่งแล้ว ก็ ไม่เห็นเพื่อนๆจะมากันสักที

มีเพียงเพื่อนนักเรียนหญิงที่อยู่ห้องข้างๆปรากฏตัวขึ้น

ประปราย
ถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลานี้ คนพากันมาแน่นขนัดแล้ว “เพื่อนๆล่ะ? หายไปไหนกันหมด?”

ตอนนี้ คุณครูมาถึงแล้ว เห็นว่าในห้องเรียนมีนักเรียนนั่งอยู่ เพียงไม่กี่คน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามนักเรียนหญิงที่เพิ่งมาถึง

ฟางเงี่ยนนั้นและเฉินเกอก็อยากรู้ด้วย จึงเงยหน้าขึ้นมอง ตามไป

“คืออย่างนี้คะครู หัวหน้าห้องของห้องสามเกิดเรื่องค่ะ ตอนนี้ หลายคนพากันปิดกั้นอยู่ที่ประตูห้องของพวกเขา ไม่ทราบว่าเกิด อะไรขึ้นคะ นักเรียนชายส่วนใหญ่ในห้องเราก็มุงดูอยู่ที่นั่นด้วย ค่ะ!”

นักเรียนหญิงเล่า

เฉินเกอและหวางเสี่ยวหัวต่างมองหน้ากัน

เช้านี้พวกเขาต่างก็ตรงมาที่นี่แต่เช้า ยังไม่ได้กลับไปยังชั้น เรียนของตน

รู้สึกได้ว่า คงเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ

หรือว่าจะเป็นเรื่องของสวี่หยางหยาง

“เพื่อน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

หวางเสี่ยวหัวพอได้ยินว่าสหยางหยาง เกิดเรื่อง จึงเอ่ยถาม ด้วยความตื่นเต้น

“ยังไม่ค่อยแน่ใจ น่าจะสวีหยางหยางทะเลาะกับใครละมั้งเธอคงไม่ได้ทำร้ายใครหรอก น่าจะแค่มีปากเสียงกันมากกว่า แค่นั้นแหละ เธอไม่ใช่หัวหน้าห้องของพวกเธอหรอกหรือ ทำไม พวกเธอไม่รู้เรื่องกันเลย?”

บรรดานักเรียนหญิงเอ่ยถาม

“อ้าว ก็พวกเราตรงมายังห้องเรียนรวมเลยนี่ จะไปรู้ได้อย่างไร

หวางเสี่ยวหัวยิ้มมีเลศนัย แล้วนั่งลงทันที

แล้วกดโทรออก ถามเพื่อนในชั้นเรียนเดียวกัน

หลังจากวางสาย หวางเสี่ยวหัวตบโต๊ะอย่างลิงโลด “ฮ่าๆ ใน ที่สุดสวรรค์ก็มีตา มีคนช่วยสั่งสอน สหยางหยางให้แล้ว ทำให้ เธอขายหน้า!”

ในห้องเรียนถ้ามีใครปฏิบัติไม่ดีต่อหวางเสี่ยวหัวและเฉินเกอ ก็คงมีเพียง สวี่หยางหยาง คนเดียว

วันนี้สวี่หยางหยางเกิดเรื่อง หวางเสี่ยวหัวย่อมดีใจเป็นของ

ธรรมดา

“เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินเกออยากรู้โดยแท้จริง จึงเอ่ยถามทันที

“เฉินเกอ เมื่อวาน ไม่ใช่เหลียงเฟยแพ้การแข่งขันหรือ เดิมที เหลียงเฟยเป็นต่ออยู่นี่นา สุดท้ายถูกพี่แย่งคะแนนไปหมด ทำ เอาสหยางหยางโกรธควันออกหู ประกอบกับวันนี้เธอกับหลี่เหวินเทา แล้วก็เฉินจุนเหวิน พร้อมด้วยผู้หญิงคนนั้นที่อยู่เคียงข้าง เฉินจุนเหวินมาเข้าเรียนด้วยกัน ทุกคนต่างพากันไปที่พวกเขา หัวเราะเยาะพวกเขาเรื่องเมื่อวานจนอับอายขายหน้า

“สวี่หยางหยางก็อารมณ์ร้อนเกินไป ไม่พูดไม่จา ตรงเข้าไปยัง คนพวกนั้นตบเข้าไปฉาดใหญ่

“ฮ่าๆๆ แล้วคนพวกนั้นก็มีมือเหมือนกันนี่ เฉินจุนเหวินกับหล เหวินเทา ต่างก็ไม่ค่อยท่า เล่นงานคนกลุ่มนั้นกันยกใหญ่ สุดท้ายเธอเดาว่าไปโดนใครเข้า? คุณชายตระกูลเมิ่งแห่ง ชวนเมิ่งชวน! เมิ่งชวนเป็นลูกผู้ลากมากดี ไม่มีใครกล้าทำให้เขา ไม่พอใจ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีเคยถูกใครทุบตีเช่นนี้ จึงร้อง ตะโกนให้คนมาช่วยปิดกั้น สวีหยางหยางไว้ในห้องเรียนของ พวกเรา! ว่ากันว่ามีรถมาสิบกว่ากันเลยนะ!”

หวางเสี่ยวหัวเล่า

เฉินเกอพยักหน้า

เรื่องแบบนี้ เฉินเกอเคยเจอมาเยอะแล้ว แต่ว่า ไม่เคยมีครั้งไหนที่ตัวเองต้องออกโรงเองเลย

ถึงแม้เหตุการณ์จะเกิดขึ้นในชั้นเรียนของตัวเอง แต่ว่าส หยางหยางหาเรื่องใส่ตัวเอง บอกตามตรง เฉินเกอรู้สึกกังวลเล็ก น้อยที่ปล่อยให้คนอย่างเมิ่งชวนสั่งสอนเธอสักตั้ง ช่วยระบาย ความแค้นของตัวเองด้วย

ถ้าไม่กลัวว่าจะส่งผลกระทบถึงภาพลักษณ์ เฉินเกอยังคิดอยากจะไปดูฉากนั้นเสียหน่อย

ฮ่าๆ!

“เจ๋งจริงๆ เฉินเกอ เล่ากันว่าตระกูลเพิ่งเป็นข้ารับใช้ของ ตระ กูลซือถูซึ่งเป็นตระกูลชั้นสูงตระกูลหนึ่งของเมืองชวนของพวก เรา ยิ่งใหญ่เกินกว่าจะพรรณนาได้!”

หวางเสี่ยวหัวกับเฉินเกอเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับ เมืองชวนขึ้น

มา

ฟางหยีกับฟางเงี่ยนนั้นที่อยู่ข้างหน้าก็พลอยได้ยินไปด้วย โดยเฉพาะตอนที่พูดถึง ตระกูลซื้อกู ฟางเงี่ยนนั้นค่อยๆหัน หน้ามาเล็กน้อย

แต่ไม่นานนัก

จู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าดังเข้ามาจากด้านนอก

ที่แท้ เป็นบรรดานักเรียนก็กรูกันเข้ามา

สหยางหยางเข้ามาเป็นคนสุดท้าย

หลินเซิ่งหนานประคองเธอไว้ เห็นได้อย่างชัดเจน บนหน้าของ สหยางหยางทั้งสองข้าง มีรอยฝ่ามือแดงฉานประทับอยู่ และ เธอก็ร้องไห้อย่างหนัก

ร้องไห้ไปพลางกล่าวว่า : “ตอนนั้นฉันไม่ทันสังเกตเห็นเขา ฉัน ไม่ได้ตั้งใจจะทําร้ายเขานะ!”

“ดีแล้ว ยังดีที่คณบดีและอาจารย์ประจำภาควิชาของพวกเราเข้าไปห้ามเอาไว้ ให้เธอได้เข้าชั้นเรียนไปก่อน ไม่เช่นนั้นเธอคง ถูกพวกเขาคิดบัญชีเละแน่!”

หลินเซิ่งหนานพลอยหน้าเศร้าไปด้วย

แน่นอนว่า อิทธิพลของตระกูลเพิ่งมากมายเหลือเกินจริงๆ ถึง แม้ครอบครัวของหลินเชิงหนานก็รวย แต่ว่าก็ยังเทียบไม่ได้เลย กับตระกูลเมิ่ง

แม้กระทั่ง เหลียงเฟยแห่งตระกูลเหลียง ก็ยังสู้ไม่ได้

ด้วยเหตุนี้เมื่อครู่ตอนที่สหยางหยางถูก เมิ่งชวนเล่นงาน ทุก คนได้แต่มองดู ไม่มีใครกล้าขัดขวาง

ถ้าไม่ใช่คณบดีและอาจารย์ประจำภาควิชาหาข้ออ้าง ไป

เจรจากับ เพิ่งชวน ขอให้สหยางหยางไปเข้าเรียนก่อน สงสัยส

หยางหยางต้องตกที่นั่งลำบากจริงๆ

ความจริงแล้วปล่อยให้สหยางหยาง ใช้โอกาสนี้ สร้างความ สัมพันธ์อย่างรวดเร็ว

แต่ว่าคุณครู รู้ดีว่าคงไม่มีทางสำเร็จได้ คุณชายเมิงไม่ใช่ครู ทั่วๆไปจะจัดการเขาได้

หลังจากรับสายแล้ว ก็ไม่กลับมาอีก

“ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไรดี? เมื่อฉันโทรหาที่บ้านแล้ว แม่ ฉันร้องไห้ไปพลางบอกฉันว่า คุณพ่อของฉันถูกคนของตระกูล เพิ่งจับตัวไปจากที่ทำงานเลย แถมยังซ้อมพ่อฉันยกใหญ่ด้วย ทำ อย่างไรดีล่ะ?”
ครั้งนี้สวีหยางหยางคิดได้แล้วว่าความหวาดกลัวคืออะไร

แม้แต่พ่อของเขายังโดนทําร้าย เป็นเพราะตัวเขาเอง แถมยัง โดนลักพาตัวไปด้วย

ตอนนี้ตัวเองเรียกได้ว่าเข้าตาจนเสียแล้ว

ส่วนหลินเซิงหนานกับเหลียงเฟย ตอนนี้ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ดูเหมือนพวกเขาก็ได้รับสายจากทางบ้าน เตือนว่าอย่าหา เรื่องใส่ตัว

เรื่องนี้ เป็นสวีหยางหยางที่ลงมือก่อน

อีกทั้งมีเรื่องกันท่ามกลางผู้คนมากมายในโรงเรียน เรียกได้ ว่าประจานกันให้เห็นชัดๆ!

หลังจากนั้น พรรคพวกของเมิ่งชวนก็ถูกเฉินจุนเหวินและหลีเห วินเทาเล่นงานต่อ

ถึงแม้ เมิ่งชวน จะหาเรื่องก่อน แต่ในภาพรวมแล้ว สวี่หยาง หยางก็วู่วามอยู่ไม่น้อย

เหลียงเฟยก็ไม่กล้ายุ่ง เอาแต่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างๆ

“ขี้ขลาด น่าสมเพชจริงๆ!!

ผู้หญิงบางคนมองไปทางเหลียงเฟยอย่างไม่พอใจ

แต่ว่าตอนนี้ สวี่หยางหยาง ไม่ทันได้สนใจเหลียงเฟยแล้ว เธอ ตกใจกลัวจนซ๊อค
เวลานี้ มีนักเรียนหลายคนมาที่หน้าห้อง

เฉินเกอเงยหน้าขึ้นมอง เป็นพวกเขา เฉินจุนเหวิน หูฮุ่ยหมิน และหลีเหวินเทา

สีหน้าของพวกเขาในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ดูเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้น

พวกเขาเดินตรงเข้ามา

“พี่เทา พี่จุนเหวินทำอย่างไรดีล่ะ? ครอบครัวของผมถูก คุกคาม!”

สวี่หยางหยางถามอย่างร้อนใจ

หลีเหวินเทาท้าวเอวแล้วก้มหน้า

ส่วน หูฮุ่ยหมินกับเฉินจุนเหวิน ล่ะ ก็หมดหนทางเช่นกัน ตอน นั้นเฉินจุนเหวินก็ใจร้อนด้วยเช่นกัน แต่ว่าเรื่องนี้ ดีไม่ดีอาจต้อง ให้เฉินจุนเหวินชดใช้ค่าเสียหายหลายเท่าเลยทีเดียว

ยังไงซะเขากับ หูฮียหมิน……

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ