บทที่ 367 ความโมโหของสหยางหยาง

และเฉินจุนเหวินเองก็เห็นเหลียงเฟยแล้วเช่นกัน

ดวงตากระตุกขึ้นมาเล็กน้อย

ขณะนั้นทั้งสองคนก็เดินไปด้วยกัน

“นายคือเฉินจุนเหวินแชมป์เทควันโดรุ่นเยาวชนแห่งมณฑล เจียงหนาน? ปีที่แล้วตอนที่ไปร่วมการแข่งขันทั่วประเทศ ฉันเห็น นายแข่ง!”

ดวงตาของเหลียงเฟยแสดงความนับถือออกมา

“ฉันเองก็รู้จักนาย การแข่งขันระดับเยาวชนของมณฑลชวน นายได้รับรางวัลรองชนะเลิศของรุ่นนี้ แชมป์ของปีนี้เอาชนะนาย ไปได้อย่างหวุดหวิด!”

เฉินจุนเหวินเองก็รู้สึกประหลาดใจกว่าเป็นเท่าตัว

ทั้งสองคนล้วนแต่เป็นบุคคลที่ทางผู้จัดงานได้เชิญให้มา

ทําการแสดง

และการสนทนาของทั้งสองคนนั้น ก็เป็นที่ดึงดูดความสนใจ ของผู้เล่นเทควันโดและผู้ชมที่อยู่ในสนามนั้นอย่างเห็นได้ชัด

ต่างก็พากันมองมาทางพวกเขาทั้งสองคน

“ใช่ นายเองก็ได้รับการจัดอันดับชื่ออยู่เป็นอันดับสูงอยู่ของ การแข่งขันระดับประเทศ แต่ฉันเองก็หวังมาตลอด ว่าจะได้เล่นกับนายบ้าง วันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นโอกาสที่ดีสินะ!” เหลียงเฟยมองไปยังเฉินจุนเหวินพลางเอ่ยขึ้น แววตานั้นเต็ม

ไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ปะทะกันอย่างรุนแรง ส่วนหูฮุ่ยหมินนั้นกลับมองไปยังเฉินจุนเหวินแล้วหัวเราะออก

มา

ด้วยความรู้สึกพอใจ

ใช่ เฉินจุนเหวินเก่งมากก็จริง ไม่ว่าจะเป็นความสามารถใน การต่อสู้ของเฉินจุนเหวิน พูดง่ายๆก็คือชื่อเสียงของเขาใน วงการเทควันโดนี้แข็งแกร่งมากเหลือเกิน

และนี่เองก็เป็นสาเหตุที่ว่าทำไมหูฮุ่ยหมินถึงเลื่อมใสในตัว ของเฉินจุนเหวิน

“เอาสิ วันนี้เป็นโอกาสดีจริงๆ!!

เฉินจุนเหวินส่ายหน้าพลางฝืนยิ้มแล้วเอ่ยพูดขึ้น และข้อเสนอของทั้งสองคนนี้ทางฝ่ายผู้จัดงานก็รับไปอย่าง รวดเร็ว

การดวลฝีมือกันของผู้ที่มีฝีมือทั้งสองคนนี้ ในขณะเดียวกันก็ นับว่าเป็นไฮไลท์ของกิจกรรมในครั้งนี้อีกด้วย

แชมป์มณฑลเจียงหนาน ปะทะ รองชนะเลิศของมณฑลชวน ดูแล้วเป็นที่น่าจับตามองยิ่งนัก

แม้แต่ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกในการแข่งขันเทควันโดจำนวนไม่น้อยก็รู้สึกตื่นเต้นด้วยเช่นกัน และในขณะเดียวกันก็เป็นการปลุก เร้า การแข่งขันในตอนนั้น ให้เป็นการทุ่มเทอย่างสุดความ สามารถ

“พี่เฉินๆ รีบดูสิ นั่นใคร!?”

และในตอนที่เฉินเกอกำลังดูการแข่งขันอย่างออกรสนั้น จู่ๆ เจ้าอ้วนก็ทุบมาที่แขนของเฉินเกอ

เงินเกือมองตามทิศทางของนิ้วเจ้าอ้วนที่ไป

แล้วก็เห็นว่า บนอัฒจันทร์ทางอีกด้านหนึ่งนั้น ไม่รู้ว่ามีร่างที่ สวยงามทั้งสองร่างนั้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พวกเธอกำลังดูการ แข่งขันด้วยเช่นกัน

และนั่นก็คือฟางเงี่ยนนั้นกับฟางหมีนั่นเอง

“พวกเธอก็มาหรือ?”

เฉินเกอรู้สึกประหลาดใจ

ผู้หญิงทั้งสองคนนี้เป็นแบบนี้ตลอด ไปที่ไหนก็จะนั่งอยู่ตรง ตำแหน่งมุมทางด้านหนึ่งแบบนี้ แล้วก็จะไม่มีปฏิสัมพันธ์กับคน รอบข้างด้วยเช่นกัน

และเฉินเกอก็มองไปยังพวกเธอ ดูเหมือนว่าฟางเงี่ยนนั้นจะ

รู้ตัว จึงมองมาทางเฉินเกอ

ทั้งสองคนสบตากัน

ฟางเจียนนันขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย แล้วเลื่อนสายตาตัวเองออกไป

เฉินเกอเองก็ไม่ได้มองเธอต่อ

“พี่เฉิน ฉันไม่รู้ว่านายรู้หรือเปล่า?

“อะไร?”

“เทพธิดาสองคนนั้นแอบมองนายด้วยแหล่ะ โดยเฉพาะฟาง หยี สองวันก่อนตอนที่เรียนอยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะแอบพูดกับฟาง เจียนนั้น แต่ฉันมองออกว่าหางตาของฟางหยีนั้นชำเลืองมอง นายอยู่บ่อยๆ!”

“ยังมีอีก สองวันมานี้ไม่ใช่ว่าสหยางหยางหาเรื่องนายตลอด ใช่ไหม ตอนที่นายทะเลาะกับเธอ ฟางเจียนนั้นกับฟางหลีก็มอง นายเหมือนกันนะ! แล้วเมื่อกี้อีก ฉันยังเห็นฟางเงี่ยนนั้นกับฟาง หยืมองมาทางนายด้วย พี่เฉิน ไม่ใช่ว่าเธอสองคนนั้นจะชอบนาย หรอกใช่ไหม?” เจ้าอ้วนเอ่ยพูดอย่างวิเคราะห์

“ไร้สาระ จะเป็นไปได้ยังไง!

เฉินเกอส่ายหน้าพลางยิ้มออกมา

แต่ตอนนี้ เจ้าอ้วนเองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน

เนื่องจากตอนนี้บนเวทีแข่ง ฉันหน่วนได้ลงสนามเริ่มการ แข่งขันแล้ว

เจ้าอ้วนจ้องมองไปยังฉินหน่วน

ถึงแม้จะมองออกว่าเมื่อช่วงสายๆวันนี้เจ้าอ้วนจะทำเป็นเย็นซากับฉิบหน่วน

แต่ความจริงแล้ว ในใจของเจ้าอ้วนก็มีความรู้สึกต่อฉันหน่วน อยู่มากเช่นกัน

เหมือนกับตัวเองกับหยางเสว่ ที่ตอนแรกถึงแม้ว่าจะเกลียด เธอ แต่ตอนที่เธอพบกับอันตราย จะให้ตัวเองยืนดูเฉยๆ ก็ทำไม่

ได้จริงๆ

ปิ้ง!

สู้กันได้ประมาณเจ็ดแปดนาที

ฉันหน่วนยังไม่ทันระวังก็แพ้แล้ว เธอถูกเตะออกนอกสนาม แล้วล้มลงตรงจุดที่ไม่ไกลไปจากเฉินเกอและเจ้าอ้วนพอดี

ส่วนฉันหน่วนนั้นก็จับหน้าอกตัวเอง กัดริมฝีปากตัวเองเล็ก น้อยแล้วมองมายังหวางเสี่ยวหัว เห็นว่าหวางเสี่ยวหัวไม่สนใจ ตัวเองนั้น ใบหน้าของเธอจึงปรากฏถึงความผิดหวังออกมา เหมือนกับว่าตัวเองกำลังสูญเสียอะไรไปอย่างไรอย่างนั้น

เวลาผ่านไปทุกๆนาที

ก็เข้าสู่ช่วงท้ายการแข่งขัน

แต่ยิ่งเวลานี้ ก็ยิ่งเห็นนักศึกษาเป็นจำนวนมาก ที่มาล้อมรอบ สนามแข่งขันเข้ามา เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้ระหว่างเหลียงเฟยกับ เฉินจุนเหวินกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว มีคนมากมายที่เข้ามาดู

ไม่นาน ภายในสนามนั้น จะใช้ว่าคนจำนวนมากมาเพื่อบรรยายคง

ทางนั้นเฉินเหวินและเหลียงเฟยนั้นก็เริ่มวอร์มร่างกาย

ทั้งเฉินจุนพูดแล้ว ได้รางรองชนะเลิศของมณฑลพวกเรา ส่วน เฉินจุนเหวินคนนี้ เห็นว่าเป็นของมณฑลเจียงหนาน เจ๋ง มากเลย

“โห เหลียงเฟยสามารถช่วงชิง

“แต่ฉันว่ามีแนวโน้มไปทางเฉินจุนเหวินมากกว่านะ เพราะเฉินจุนเหวินก็ให้ความรู้สึกประสบการณ์!

ค่าวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นโดยรอบ

แต่เพื่อนชั้นของเฉินเกอ ยังเริ่มกันวิพากษ์วิจารณ์

เฉินเกอ นายว่าใคร

ผู้หญิงสองสามคนไม่ว่าล้อมรอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ถามขึ้นอย่างสงสัย

ฉันน่ะพวกเขาทั้งสองคนก็เก่งกันทั้งคู่ จะมองว่าใครมี แนวโน้มใครนั้น พูดยากน่ะ!
“ลองพูดมาดูสิ ไม่ใช่ว่าเหมือนกับนายจะรู้จักกับเฉินจุนเหวิน หรอกหรือ?”

ผู้หญิงเหล่านั้นเขย่าแขนของเฉินเกอ

จริงๆแล้วเฉินเกอรู้สถานะของเฉินจุนเหวิน ระดับความเก่งของ เขา จะต้องไม่ใช่เพียงแค่เทควันโดธรรมดาๆแค่นี้อย่างแน่นอน

ไม่อยากจะคิดเลยว่าเขาทําอะไร

หากว่ากันตามความจริงแล้ว เฉินจุนเหวินจะต้องเก่งกว่าอยู่ แล้ว

แต่เฉินเกอจะไม่พูดเช่นนั้นแน่นอนอยู่แล้ว

“ถามเขาทำไม? เขาจะไปเข้าใจอะไร! เขาเล่นเทควันโดไม่ เป็นเสียหน่อย หาย ไม่ใช่พวกใช้เงินสกปรกหรอกหรือ เห็นว่า คนอื่นขาวิจารณ์กันก็อยากจะวิจารณ์บ้าง คิดว่านายเป็นอะไร กัน!”

เวลานี้เองที่สวี่หยางหยางหันหน้ามาเอ่ยพูดกับเฉินเกอ สองวันมานี้เธอเหมือนกับเธอบ้าอย่างไรอย่างนั้น โจมตีเฉิน เกอไม่ใช่เพียงแค่ครั้งสองครั้งเท่านั้น

เงินเกอเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิง จึงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรกับ เธอมาก

จริงๆแล้วเฉินเกอเองก็รู้ว่าตอนพิธีการกุศลนั้น ตัวเองแย่งการ เป็นจุดสนใจของเหลียงเฟยไป แต่มาโจมตีเขาตลอดแบบนี้ นี่ก็จะเกินไปแล้วหรือเปล่า?

และที่ยิ่งน่าโมโหกว่านั้นก็คือ ตอนที่การต่อสู้กันระหว่างเดิน จุนเหวินและเหลียงเฟยเริ่มขึ้นนั้น สวีหยางหยางเจตนาที่จะเอียงตัวบังสายตาไม่ให้เงินเกอมอง

เห็น

เฉินเกอเอียงตัวไปทางซ้าย เธอก็เอนตัวไปทางซ้าย เฉินเกอ เอียงไปทางขวา เธอก็ไปทางขวา

พูดตรงไปตรงมาแล้วก็คือไม่ต้องการให้เงินเกอได้ดูการ แข่งขันอย่างมีความสุขนั่นเอง

เฉินเกอได้แต่เก็บความคับแค้นในนี้เอาไว้

แต่ตามเวลาที่ผ่านไปนั้น การแข่งขันก็มาถึงช่วงดุเดือดแล้ว เช่นกัน

ในช่วงเริ่มต้นเหลียงเฟยโจมตีได้อย่างรวดเร็วมาก ทักษะการ เคลื่อนไหวนั้นก็ดีมากเช่นกัน

ส่วนเฉินจุนเหวินนั้น กลับมีการโจมตีที่มีประสิทธิภาพเพียงไม่ กี่ครั้งเท่านั้น

โดยจะเป็นการหลบเป็นหลักเสียมากกว่า

แต่ถึงช่วงสุดท้าย การโจมตีของเหลียงเฟยนั้นเริ่มอ่อนแอลง เพราะถึงแม้ว่าจะมีการเคลื่อนไหวออกมาแล้ว แต่ก็ไม่เป็นผล ที่จะทำให้เฉินจุนเหวินเจ็บได้
“แพ้แล้ว!”

อีกฝั่งหนึ่งบนอัฒจันทร์ เวลานี้ฟางเจี่ ยนนั้นได้เอ่ยพูดขึ้นมา อย่างนิ่งๆ

“อา? ใครแพ้แล้ว? เฉินจุนเหวินอย่างนั้นหรือ? ฉันเห็นการ โจมตีของเหลียงเฟยเก่งออก การเคลื่อนไหวก็หล่อและเท่มาก แต่เธอดูเฉินจุนเหวิน การเคลื่อนไหวของเขาง่ายมากเลย สรุป แล้วเขาเป็นแชมป์จริงหรือเปล่า? ก็ดูธรรมดาๆพื้นๆนี่?”

ฟางหยีเอ่ยขึ้น ถึงแม้จะไม่เคยคุยกับเหลียงเฟย แล้วก็ไม่ได้ ผูกมิตรเป็นเพื่อนกัน แต่ถึงอย่างไรเหลียงเฟยก็เป็นเพื่อนร่วมชั้น ของตัวเอง เช่นนี้แล้วฟางหยีจึงเอนเอียงไปทางฝั่งเหลียงเฟยมา กกว่า

“เหอะๆ หลักการง่ายๆเลย ถึงแม้ว่าการเคลื่อนไหวของเหลียง เฟยจะดูเก่งมากก็ตาม แต่แนวคิดในการโจมตีนั้นปรากฏออกมา เร็วมาก สรุปแล้วแชมป์มณฑลนี่แหล่ะฉลาดจริงๆ เพราะฉะนั้น เธอรอดูแล้วกัน!

ฟางเจียนนันขึ้น

เร็วอย่างที่คิดไว้จริงๆ

ในตอนที่เหลียงเฟยจะโจมตีอีกครั้ง จู่ๆเฉินจุนเหวินก็หันมา แล้วเตะกลับไปกลางอากาศ การเคลื่อนไหวเสร็จสิ้นในช่วงลม หายใจเดียว และในขณะเดียวกันก็เจ๋งมากเช่นกัน

เป็นกันถีบเหลียงเฟยออกไปนอกสนามไปในทันที
“อา!”

และฉากนี้ทำให้ทั้งสนามเข้าสู่ความดีใจ เสียงตะโกนร้อง เชียร์ดังอีกทึกขึ้นมา

มีเพียงแค่สหยางหยางเท่านั้นที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วย ความวุ่นวายใจ

เดิมทีตอนที่ก่อนเหลียงเฟยจะโจมตีนั้น สวี่หยางหยางตะโกน ร้องเชียร์มาตลอด แต่ตอนนี้ แพ้แล้ว แน่นอนว่าสหยางหยางก็ ต้องไม่รู้สึกดีใจอยู่แล้ว

“เยี่ยม!”

เฉินเกอเองก็ดูตื่นเต้นด้วยเช่นกัน เวลานี้จึงอดที่จะร้องเยี่ยม ออกมาไม่ได้

แต่หลังจากที่สหยางหยางได้ยินนั้น กลับลุกขึ้นยืนในทันที

แล้วมองเฉินเกอด้วยความโมโห :

“เยี่ยมอะไรล่ะ นายดูเข้าใจด้วยรึไง!”

เสียงดังมาก จนคนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในสนามนั้นได้ยิน และเวลานี้เองที่สายตาทั้งหมดนั้นจ้องมองมาทางเฉินเกอ……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ