บทที่ 325 ก่อเรื่อง

“คุณกล้าหลบผมเหรอ? คุณฟังผมให้ดีนะ ถ้าไม่เช่นนั้นผมจะให้ ตระกูลฉินของคุณหายไปจากเมืองจินหลงเลย! ”

หลงเช่าหยุนสติแตก จับหัวของฉินหยาไว้

จากนั้นก็ดึงเข้ามาหาตัวเอง

“ปล่อยฉันนะ คุณบ้าไปแล้ว! ปล่อยฉัน! ”

“ผัวะ! ”

ฉินหยาดิ้นรนพลางตบที่ใบหน้าของหลงเช่าหยุนด้วย จิตใต้สํานึก

“ตบผมเหรอ? คุณกล้าดบผมเหรอ? ”

ดวงตาทั้งคู่ของหลงเช่าหยุนเกือบจะกระอักเลือดออกมาแล้ว

ผู้คนตกใจจนอ้าปากค้าง

“เสี่ยวหยา คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม! ”

ส่วนพวกจ้าวถงถงรีบดึงฉินหยามาแล้วปกป้องฉินหยา

“ผมจะให้คุณคุกเข่าต่อหน้าผมตอนนี้! ไม่เช่นนั้นคุณต้องเสีย

ใจแน่ๆ!

หลงเช่าหยุนจับหน้าของตัวเองพลางพูดด้วยความโมโห
และขณะนี้ตนของตระกูลหลงก็มากันหมดแล้ว

เพราะตบหน้าคุณชายหลงต่อหน้าผู้คนมากมายก็เท่ากับตบ หน้าตระกูลหลงแห่งเยี่ยนจึง

“คุณชายหลง ขอโทษด้วยครับ เป็นเสี่ยวหยาเองที่เสีย

มารยาทมากเลยขอโทษครับคุณชายหลง

ฉินเสียงหนานกำหมัดและกัดฟันพูด

เพราะคนเป็นพ่อแม่ทุกคน เมื่อเห็นลูกสาวของตนถูกกระทำ เช่นนี้ก็รับไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดา

ส่วนคนในบ้านตระกูลฉันกลัวเรื่องมันจะบานปลายกันใหญ่

อาสามของฉินหยาจึงเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

“ผัวะ!

ถูกหลงเช่าหยุนชกจนล้มลงที่พื้น ไสหัวไป

“อาสาม! “ฉินหยาเริ่มร้องไห้แล้ว

คนตระกูลฉินก็รู้สึกหวาดกลัว

เมื่อเห็นหลงเช่าหยุนค่อยๆเดินมาหาฉินหยา

“ผัวะ!

ทันใดนั้นก็มีก้อนหินเล็กๆปาใส่หัวของหลงเช่าหยุน

“โอ๊ะ! ”
หลงเช่าหยุนจับหัวแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด

“ใคร? ”

หลงเช่าหยุนตะโกนด่า

จากนั้นก็มีเสียงผัวะอีกหนึ่งครั้ง เลยถูกปาใส่หัวอีกหนึ่งครั้ง ตอนนี้จึงมองไปด้านทางเข้าประตู

ก็เห็นมีผู้ชายหลายคน ไม่รู้ว่าเข้ามาในงานตั้งแต่เมื่อไหร่ และหัวหน้ากลุ่มชายพวกนั้นกำลังถือปืนของเล่นแล้วเล็งเป้า มายังหลงเช่าหยุน

“ฮาฮาฮา โดนทั้งสองครั้งเลย! ”

ผู้ชายคนนั้นหัวเราะเสียงดัง แล้วโยนปืนของเล่นไปข้างๆ

“ให้ตายสิ เป็นพวกนายอีกแล้วเหรอ? อยากตายมากนักใช่

ไหม? ”

หลงเช่าหยุนเห็นเป็นพวกที่ตอนบ่ายมาก่อเรื่องแล้วถูกตัวเอง กระทืบไล่ไป?

ไม่ผิดหรอก คนที่มาคือพวกหวงหยงหาว

บัดนี้สองมือของหวงหยงหาวเอามือเข้ากระเป๋ากางเกงแล้ว เดินมาทาง หลงเช่าหยุ่นพร้อมกับคนเดินตามอยู่ข้างหลังหลาย คน

“ใช่ ตอนนี้ทรมานไปทั้งตัวแล้ว อยากจะถูกกระทืบจังเลย! ”
หวงหยงหาวยิ้มเยาะเย้ย

“พวกนายไป…….

หลงเช่าหยุนกำลังจะสั่งให้ลูกน้องไปตี

แต่ถูกพ่อบ้านนั้นงอาไว้”คุณชายหลงอย่าเพิ่งใจร้อนครับ ค่อย ดูท่าทีว่าพวกเขาคิดจะทำอะไรกันก่อนครับ!

“ผมจะบอกคุณนะหลงเช่าหยุน ถ้ายังมีสมองอยู่หน่อยก็รีบ ปล่อยตัวพี่สะใภ้ผมสัก ไม่เช่นนั้นคุณก็จะต้องบรรลัยแน่ๆ!

ทันใดนั้นหวงหยงหาวก็ชี้ไปยังฉินหยา

“อะไรนะ! ! ! ”

คนทั้งงานวิ่งไปตามๆกัน

“ให้ตายสิ คุณชายหลงถูกสวมเขาแล้ว! ”

“ใช่ ครั้งนี้ตระกูลหลงต้องขายหน้าแล้ว!

ผู้คนต่างวิพากษ์วิจารณ์กัน

ส่วนไป๋เสี่ยวเฟยที่บาดเจ็บสาหัส ตอนนี้กำลังเหล่ตามองหวงห ยงหาวอยู่ เตือนหวงหยงหาวว่าอย่าเล่นไปเรื่อยจนทำให้เรื่อง ราวใหญ่โต

“เห็นทีค่าเล่าลือจะเป็นจริงสักแล้ว คุณชายหลงกำลังคิดจะ

กินของเหลือต่อจากคนอื่น?

ผู้คนต่างวิพากวิจารณ์กัน
ส่วนฉินหยานั้นก็มองมาทางหวงหยงหาว”นายพูดบ้าอะไรกัน ใคร…….ใครเป็นพี่สะใภ้นายกัน!

“คิกคิก ยังไงซะ วันนี้พวกเราอยู่ที่นี่ก็อย่าหวังว่าจะมีใครหน้า ไหนมาทําร้ายคุณได้ก็แล้วกัน!

หวงหยงหาวกล่าว

ส่วนหลงเช่าหยุนโมโหจนหน้าเขียวไปแล้ว

“ฉันรู้แล้ว ไม่น่าล่ะคุณชายหวงถึงมาก่อเรื่องตอนบ่ายวันนี้ เรื่องความรักใคร่นี้เหมือนกำลังจะแย่งตัวเจ้าสาวกันยังไงอย่าง นั้นเลย คุณชายทั้งสองเกิดความหึงหวงกันแล้ว เพราะคุณชาย หวงเป็นน้องบุญธรรมของคุณชายเฉินเนี่ย!

“ใช่แล้ว! ”

ผู้คนวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนา

“เชอะ พวกนายกล้ามากเลยนะถึงได้มาก่อเรื่องที่นี่ ถ้ามีน้ำยา จริงก็ให้เฉินเกอมาสิ ทำไมถึงได้ส่งแต่พวกเรามาล่ะ? ให้เขามา และอีกอย่างอย่าเรียกคนอื่นว่าพี่สะใภ้ไปเรื่อย!”

หยางเสวกล่าว

ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ได้ยินหวงหยงหาวเรียกฉินหย่าว่าพี่สะใภ้ ในใจของหยางเสวก็รู้สึกไม่ดีเลย!

“ไอ้บ้าเอ้ย ผมคิดว่าพวกมันจะรนหาที่ตายกันนะ มาก่อเรื่อง ในงานเลี้ยงตั้งหลายครั้ง ให้ผมตีจนตายไปเลย! ”
หลงเช่าหยุนตะโกนพูดด้วยดวงตาสีแดง

บอดี้การ์ดที่ตระกูลหลงพามาในวันนี้ได้เข้าสกัดล้อมรอบไว้

หมดแล้ว

มีมากกว่าร้อยคน

ทำให้สถานการณ์มันอึกทึก ใหญ่โตจนนักธุรกิจที่อยู่ในงาน ต้องสะดุ้งตกใจกลัว

“ให้ตายสิ คนเยอะมากเลย? ผมกลัวจังเลย แต่อยากจะเก่ง พวกเยอะในเมืองจินหลิงเหรอ?

หวงหยงหาวเอามือเข้ากระเป๋าแล้วพูดด้วยเสียงหัวเราะ จากนั้นก็เป่านกหวีด

“บูมบูมบูม!

จากนั้นก็เห็นด้านนอกประตูมีคนมากมายเข้ามาอย่าง กะทันหัน เมื่อมองไปด้านหน้าก็เห็นมีคนเต็มทั้งกลางเขาวิลล่าสปาไป

หมดเลย ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าเดินขึ้นมา

น้อยสุดก็น่าจะห้าหกร้อยคนเห็นจะได้ และทุกคนต่างก็เป็น บอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งของตระกูลเฉินกันทั้งนั้น

ทำให้ล้อมรอบผู้คนในงานจนไม่อาจจะหนีไปไหนได้ ส่วนด้านหลังของหวงหยงหาวก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
หลงเช่าหยุนสะดุ้งตกใจกลัวกับขบวนที่ยิ่งใหญ่นี้

หยางเสวก็หุบปากเสียสนิท

ใช่แล้ว ถ้าพูดถึงแต่เรื่องนี้ตระกูลหลงไม่ได้เปรียบอะไรเลย

และพวกเขาเป็นคนของเฉินเกอทั้งหมดเลย

เฉินเกอเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

หยางเสว่แอบคิดในใจ

ระดับชั้นผู้ใหญ่ของตระกูลหลง กำลังกวาดสายตามองรอบๆ พร้อมกับกลืนน้ำลายไปด้วย

“คุณชายเช่า อย่าวู่วามนะครับ พวกเขาจงใจจะมาหาเรื่อง ถ้า พวกเราใช้กำลังก่อน พวกเขาจะมีข้ออ้างนะครับ! ”

บัดนี้คนระดับสูงของตระกูลหลงพูดกับหลงเช่าหยุน

“เช่าหยุน ต้องอดทนนะ ผมจะดูสิว่าพวกจะทำอะไรได้บ้าง

อีกคนหนึ่งก็กล่าวด้วยความหวาดกลัว

“ประธานหลมาแล้ว! ”

และในขณะนี้ไม่รู้ว่าใครพูดแทรกเข้ามาหนึ่งประโยค

ก็เห็นผู้คนหลบทางให้โดยอัตโนมัติ

คือพวกหลี่เฉินกั๋วกับจ้าวจื่อซึ่งเดินมา

“ประธานหลี่ ประธานจ้าว!
เหล่าเศรษฐีนักธุรกิจที่ยืนอยู่ด้านข้างสถานการณ์ออกแล้วจึง รีบกล่าวทักทาย

ส่วนตระกูลหลงเมื่อเห็นหลี่เจิ้นถั่ว

มีผู้ชายกลางวัยคนเดินเข้ามา

“คุณ ไม่เจอกันตั้งนานนะครับ วันนี้คุณชายหลงของเราจัด งานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่วิลล่าสปาแห่งนี้ คุณทำอย่างนี้มัน หมายความว่ายังไงครับ? ”

เห็นได้ชัดว่าคนชั้นสูง ในตระกูลหลงรู้จักหลี่เจิ้นถั่วมาก่อน

“ไม่ได้หมายความว่าอะไร ได้ข่าวว่าคุณชายหลงจัดงานเลี้ยง วันเกิด พวกเราจึงมาร่วมเฮฮากันสักหน่อย คุณชายหลงสุขสันต์ วันเกิดครับ!

หลี่เจิ้นถั่วพูดด้วยรอยยิ้ม

“แล้วบอดี้การ์ดมากมายเช่นนี้หมายความว่ายังไงเหรอครับ มันคืออะไรกันเหรอครับคุณ? ”

คนระดับสูงในตระกูลหลงคนนั้นกล่าว

“คุณพูดถึงพวกเขาเหรอ คือเมื่อก่อนพวกเขาเคยเป็นบอดี้ การ์ดที่ถนนการค้าจินหลิงมาก่อน เมื่อได้ยินว่าคุณชายหลงจะจัด งานวันเกิดที่วิลล่าสปาที่เคยเป็นของพวกเรามาก่อน จึงรู้สึกตื่น เต้น! พากันมาหมดเลย! คุณหลง คุณช่างสังเกตจังเลยนะ ครับ! ”
“จะว่าไป พวกเรามาร่วมแสดงความยินดี จะไม่เชิญพวกเรา เข้าไปดื่มหน่อยเหรอครับ?

หลี่เจิ้นถั่วกล่าว

หลงเช่าหยุนเก็บซ่อนความโกรธไว้

แต่เขาก็ไม่ใช่คนโง่ จึงไม่กล้าทำอะไร

เพียงแต่โกรธจนเอียงศีรษะไปอีกด้าน

“แน่นอนครับ พวกเราตระกูลหลงยินดีเป็นอย่างยิ่งครับ คนระดับสูงของตระกูลหลงกล่าวเบาๆ “เชิญครับคุณ! จากนั้น พวกหลี่เจิ้นกั๋วกับหวงหยงหาวก็นั่งลงข้างๆหลงเช่า หยุนที่โต๊ะ

ส่วนหลงเซ่าหยุนหดหู่ใจอยากจะดื่มไวน์แดงสักแก้วหนึ่ง

เปี๊ยะ!

เมื่อมีเสียงก็รู้สึกว่ามีอะไรปาใส่บนหน้าของเขา

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นหวงหยงหาวกับไปเสี่ยวเฟยเอาถั่ว

ลิสงปาใส่ตัวเขา

“แม่ง! ”

หลงเช่าหยุนจ้องมองหวงหยงหาวและไปเสี่ยวเฟยด้วยสายตา

ที่ดุดัน

กําหมัดไว้แน่น
อดกลั้นความย่ำยีนี้เอาไว้

เปี๊ยะ!

ยังมีอีก ครั้งนี้เป็นหมูตุ๋นชิ้นหนึ่งที่ปามาใส่หน้าของหลงเช่า

“ไอ้เชี่ย!

หลงเช่าหยุนลุกขึ้นยืน

“เช่าหยุน อย่าใจร้อนครับ!

ถูกคนระดับสูงในตระกูลหลงกดไหล่ไว้…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ