บทที่282 จุดชมวิวน้ำพุร้อน

“เรื่องอะไรอ่ะ?”

เฉินเกอถาม

หวูเซียนเอ่ย “พรุ่งนี้นายมีเวลาไหม?”

“ทำอะไรล่ะ? พรุ่งนี้ฉันต้องไปซื้อกับผัก”

วันมะรืนก็เป็นวันเกิดของตัวเองแล้ว ให้อาม่าหนูทำกับข้าว ก็ คงจะให้อาม่าหนูออกเงินซื้อไม่ได้ เฉินเกอก็เลยคิดว่าตัวเองจะ ไปซื้อ”

“เหอะ ไม่กี่วันมานี้ก็กินของที่บ้านคุณปู่คุณย่าฉัน นายจะไป ซื้อผักอะไรละ อ๋อๆ ใช่แล้ว มะรืนวันเกิดนายใช่ไหม ฉันลืมไป แล้วนะเนี่ย ตกลงคือไปซื้อผักเรื่องนี้ไม่มีอะไร ตอนนี้มี เหอๆ เรื่องดีๆกำลังรอนายอยู่ นายต้องหยุดเรื่องอื่นๆก่อน!”

“เธอยังมีเรื่องดีๆรอฉันอีก?” เฉินเกอหัวเราะหน

ถึงแม้จะโตมากับหนูเซียน แต่ก็เพราะว่าแบบนี้ ดังนั้นตั้งแต่ เด็กหนูเชี่ยนก็ไม่ค่อยจะทำดีกับเฉินเกอเท่าไหร่

รวมถึงตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น

พวกเธอทั้งพี่ชายน้องชายพี่สาวน้องสาวมักจะแกล้งเฉินเกออ

ยู่บ่อยๆ

แต่เฉินเกอ ตั้งแต่เด็กก็แค้นฝังหุ่นพวกหนูเซียน ตอนนี้เหรอต่อให้มีบางครั้งที่หวูเขียนชอบเยาะเย้ยหนักๆ แต่ก็แค่รู้สึกโกรธ เล็กๆน้อยๆ

ปกติก็ไม่ค่อยจะไปอะไรกับหนูเชี่ยนมากนัก ทั้งหมดก็เพื่อหน้าตาของอากงหาอาม่าห

“เหอะ นี่นายหมายความว่าอะไรกันหะ ไม่ทันจะรู้อะไรดี ฉัน จะบอกนายให้ พรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวที่จุดชมวิวน้ำพุร้อนตรง หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนเลยจะมาชวนนายให้ไปด้วยกัน หลังจากที่ นายกลับมา ก็ยังไม่ได้พานายไปเที่ยวเล่นเลยดีๆเลย ตอนนี้ หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนเปิดให้ท่องเที่ยวแล้ว ตอนนี้ที่นั่นนะดีสุดไป เลย!”

หวูเชี่ยนพูดขึ้น

“ดีขนาดนั้น? จะพาฉันไปเที่ยว?”

หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนก็คือหมู่บ้าน ที่อยู่ข้างบนหมู่บ้านที่หยางห มินเฉวอยู่

อยู่ข้างภูเขาอยู่ใกล้แม่น้ำ มีน้ำพุร้อนจริงๆ แล้วก็ยังเป็นที่สำคัญของการเปิดตัวในครั้งนี้ เฉินเกอเองก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน

แต่ว่าหนูเชี่ยนก็มาชวนอย่ากะทันหันไป ทำให้เป็นเกอเองก็ แปลกใจไม่น้อย

“ไร้สาระน่า นายกว่ามาจะไปหรือไม่ไป? จัดการเรื่องกินดื่มให้นายเอง!”

หวูเซียนกอดอกแล้วพูดขึ้น

เงินเกอส่ายหน้า “ช่างมันเถอะ ขอบคุณเธอมาก ฉันไม่ไป “หา? อะไรนาย?” หนูเงี่ยนไม่คิดว่าเป็นเกอจะปฏิเสธเธอ

ตามนิสัยของเฉินเกอแล้ว เขาไม่น่าจะกึ่งระแวงกึ่งกลัวแล้วก็ ตอบรับอย่างเต็มอกไม่ใช่หรือไง?

“เสี่ยวเซี่ยน เงินเกอมาแล้วเหรอ? คือ? กลับมาแล้วทำไมยัง ไม่เข้าไปอีกละ? เร็วเข้า ข้าวเที่ยวทำเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ รีบๆ มากินข้าว แล้วก็จะได้มาคุยกันด้วยเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว?”

ในเวลานี้อากงหรูออกมาแล้ว เรียกให้เฉินเกอกับหนูเชี่ยน เข้าไป

ผลลัพธ์นะเหรอ หนูเชี่ยนกลับทำหน้าไม่สบอารมณ์แล้วก็อยู่

นิ่งๆ

“เป็นอะไรเสียวเซียน? ใครทำให้คุณยายแบบเธอโกรธอีก ล่ะ!” อากงหรูหัวเราะอย่างเนือยๆ

“เหอะ จะเป็นใครไปได้ เฉินเกอ!”

“พูดมั่วซั่ว เสี่ยวเกอจะทำให้เธอโกรธได้ยังไง?”

“ใช่ไหมละคะ วันนี้หนูอุตส่าห์ใจดีมาชวนเขาไปเที่ยวที่ หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน ผลลัพธ์นะเหรอ เฉินเกอไม่ยอมรับความ หวังดี เขาบอกว่าเขาไม่ไป!”
หวูเซียนพูด

“เหอะๆ เสี่ยวเกอเอ๋ย ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง หลานก็ไปเที่ยวกับ เสี่ยวเชี่ยนเถอะ เสี่ยวเชี่ยนก็คงแค่อยากจะไปเที่ยวกับหลาน เฉยๆ จุดชมวิวน้ำพุร้อนฝั่งโน้นวิวสวยมากนะ ถ้าไม่ยุ่งก็ไป เถอะ!”

อากงหนูกลับไม่ได้คิดอะไร แค่คิดว่าความคิดนี้ของหลานสาว เป็นความคิดที่ดี

เห็นว่าพวกเขารักใคร่สามัคคีกันดี อากงหนูจะดีใจยังไม่ทัน

เลย

“ก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมจะไป

เฉินเกอได้ยินว่าอากงหนูพูดแบบนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“เหอะ!”

หวูเชี่ยนกลอกตาใส่เฉินเกอแล้วตามเข้าไป

เพราะพรุ่งนี้จะออกไป ดังนั้นเลยอาจจะไม่สามารถไปซื้อผัก บางอย่างได้ ดังนั้นวันนั้นที่เฉินเกอไปที่หมู่บ้านเล็กๆเขาก็เลย เลือกซื้อมาจํานวนมาก

พอถึงเช้าวันถัดไป

ก็โดนหวูเซียนลากออกไปเที่ยว

หวูเชี่ยนขับรถเก๋งซีดานคันหนึ่ง นี่เป็นของพ่อเธอ

พาเฉินเกอออกเดินทางไปทางที่หมู่บ้าน
แน่นอนว่าเป็นเกยไม่มีทางนั่งที่นั่งข้างคนขับ

รู้สึกว่าภายในรถค่อนข้างจะอึดอัด

ก็เลยลดกระจกรถลงเพื่อที่จะระบายอากาศ

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะลดกระจกลงมา กระจกก็ขยับกลับขึ้นไปอีก แค่มองก็เห็นว่าเป็นหนูเชี่ยนนี่เป็นคนเอากระจกขึ้นให้ตัวเอง แม่งสิ! ยัยบ้าน!

เงินเกอแอบด่าอยู่ในใจ ครั้งก็เลยลดลงมาแค่นิดเดียว เสร็จแล้วก็โดนหวูเชี่ยนปรับกลับขึ้นไปอีก

“เธอทําอะไร?”

เงินเกอถามขึ้นอย่างหมดค่จะพูด

“เหอะ ฉันยังคิดที่จะถามนายอยู่เลย ฝั่งฉันตรงด้านหน้านี้ก็ เปิดหน้าต่างเอาไว้อยู่ ทำไมจะต้องเปิดกระจกทั้งหมดด้วย!? ถ้าเกิดว่ามีฝุ่นลอยเข้ามาจะทำยังไง? เคยนั่งรถหรือเปล่านาย เนี่ย?”

หวูเชี่ยนพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน

ในตอนนี้ โทรศัพท์ของหนูเงี่ยนก็ดังขึ้น

“โอเคหลินเยว่ ฉันกำลังขับรถจะไปรับแกอยู่ แกรอฉันก่อนนะ อื้อๆ เอวานไม่ได้บอกแกแล้วเหรอ หาคนได้แล้ว เดี๋ยวตอนที่ขึ้น ไปปีนเขาบนเขา กระเป๋าเดินทางของพวกเราก็ฝากให้เขายกก็ได้ เธอก็ไปตั้งใจจีบพี่หยูเฉียงของเธอให้ได้เถอะ เจ้าคนเห็น ผู้ชายดีกว่าเพื่อน!” “ได้ เดี๋ยวเจอกัน แฟนของฉันเหรอ แฟนของฉันมีรถ เขาขับ

รถออกมาแล้ว อีกเดี๋ยวพวกเราค่อยถ่ายรูปคู่ของเธอกับหยูเฉียง

ไว้เจอกันนะ จุ๊บๆ!”

พูดจบหรูเชี่ยนก็วางสาย

ในที่สุดเฉินเกอเข้าใจว่าเรื่องของหนูเซียนคืออะไรยังไง?

“ที่เธอพูดว่าจะพาฉันไปเที่ยวก็คือจะพาฉันไปถือกระเป๋าของ พวกเธอ? แม่งเอ๊ย!

เฉินเกอพูดขึ้นอย่างโมโห

“โอ๊ย นายมาโมโหอะไรละ ถือกระเป๋าเป้หน่อยจะเป็นอะไร ไป? ไม่ตายเสียหน่อย อีกอย่างวันนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวนาย นาย กลัวอะไรกันล่ะ มีอีกเรื่องที่ฉันจะบอกนายเฉินเกอ วันนี้เพื่อน สนิทของฉันจะมาจีบคนที่เธอชอบ นายต้องระวังท่าทางของนาย ไว้ให้ดี วันนี้พวกเราเป็นแค่ตัวประกอบ เพื่อนสนิทของฉันกับหยู เฉียงเป็นตัวหลัก!”

หวูเชี่ยนพูดขึ้นอีกครั้ง

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าขึ้นรถมาแล้ว และอากงหรูมาส่งทั้งสองคน ขึ้นรถ เฉินเกอก็คงจะออกไปแล้ว

แต่ว่ายังไงก็รับปากไปแล้ว ไม่ทำก็ได้
ดังนั้นก็เลยไม่ได้นึกจะบ่น

ในตอนนี้หนูเชี่ยนก็เหลือมองกระจกมองหลังแวบหนึ่งแล้ว หัวเราะขึ้นอย่างได้ใจ “เฉินเกอ แบบนี้นายโกรธแล้วใช่ไหมล่ะ แต่ก่อน ให้นายสะพายกระเป๋าเยอะแยะแค่ไหนนายก็ไม่เคย โกรธ ฉันรู้ว่าทำไมตอนนี้นายถึง โกรธ เหอะๆ ตั้งแต่อนุบาลฉันก็ เคยบอกนายไปแล้วว่าเราทั้งคู่นะไม่มีทางหรอก! แค่คิดนายก็ไม่ ต้องคิด!”

ตอนอนุบาล พวกพี่น้องหนูเชี่ยน หาเพิ่งเรียนอยู่ที่บ้านเกิด

พอมัธยมต้นพวกเขาถึงได้ย้ายไปในจังหวัด

ตอนนั้นยังเด็กกันมาก แน่นอนว่าเป็นเงินเกอรี่เสี้ยวหวูเชี่ยน พวกเขาไปเรียนด้วยกัน

หวูเซียนเป็นคนที่หน้าตาดี ยังไงเสีย ในตอนนั้นก็เป็นผู้หญิง สวย ในสายตาของผู้ชายหลายคน ตอนผ่านบ้านแต่ละหลังก็มัก จะมีแต่แย่งกันจะเป็นสามีของหนูเชี่ยน

เพราะอย่างนี้ เสี้ยวถึงได้ทะเลาะกับเฉินเกอเพราะหนูเชี่ยน อยู่หลายครั้ง

แต่แน่นอนว่านั่นเป็นแค่เรื่องสมัยเด็ก รู้เรื่องอะไรบ้างล่ะ แต่หนูเชี่ยนกลับยังคิดอย่างชัดเจนว่าเฉินเกอชอบตัวเองมา ตลอด

คิดว่าถ้าตัวเองพูดออกมาว่าตัวเองมีแฟน เฉินเกอในใจจะ ต้องหงุดหงิด
นิสัยขี้แพ้ของเฉินเกอ เธอเข้าใจมัน

ส่วนเฉินเกอก็หันหน้าไปทางด้านนอกหน้าต่างแล้ว ขี้เกียจจะ พูดกับเธอ

ไม่นานหรูเชี่ยนก็ไปรับเพื่อนสนิทของเธอ หลินเยว่

หลินเยว่ก็เป็นคนที่หน้าตาดี

เหมือนจะเคยเจอหน้ากันตอนอนุบาล

คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอกันตั้งนาน จะสวยขึ้นมาได้มากขนาดนี้

ผอมๆ สูงๆ หุ่นดีมากๆ

พอเธอขึ้นรถ ก็มองเฉินเกอแวบหนึ่ง รู้สึกว่าก็คุ้นหน้าเฉินเกอ แต่ก็ไม่ได้ทักทาย แล้วก็ส่งกระเป๋าของตัวให้เงินเกอ

“นี่ ในกระเป๋าของฉันมีครีมกันแดดแล้วก็พวกเครื่องสำอาง ต่างๆ อาจจะใช้เมื่อไหร่ก็ได้ เดี๋ยวพอตอนไปเที่ยว นายต้องดูแล ให้ดีๆ!”

“รู้แล้ว!”

เฉินเกอพยักหน้าอย่างรำคาญ

แล้วก็ฟังหวูเชี่ยนกับหลินเยวทั้งสองคนคุยกันไปตลอดทาง คุยกันแต่เรื่องที่หลินเยว่จะจีบผู้ชายที่ชื่อหยูเฉียง

ไม่นาน รถก็มาถึงประตูจุดชมวิวที่เที่ยวน้ำพุร้อน
ในตอนนี้ ก็มีชายหนุ่มหล่อเหลาทั้งสองคนรออยู่แล้ว “เซียนเชี่ยน หลินเยว่ ทางนี้!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ