บทที่ 227 ฉินหยาเกิดเรื่องแล้ว

“คุณเฉิน คุณกำลังจะไปทำอะไร?

ผู้อำนวยการเจอกับเฉินเกอโดยตรง

มืออย่างตื่นเต้น พูดแล้วยิ้มกับเงินเกอในทันที

“หือ คุณเฉิน?”

และทุกคนในห้องผู้ป่วย ก็ได้เห็นฉากนี้กันทั้งหมด ต่างก็ตก ตะลึงองค้าง

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหวินหยางที่ถูกพยุงตัวลุกขึ้น ลงจาก เตียง กำลังเตรียมที่จะต้อนรับผู้อำนวยการ เพื่อที่จะโอ้อวด ยิ่ง มึนงงสับสนเข้าไปใหญ่

ทำไมเขาถึงเรียกเฉินเกอว่าคุณ?

“ผู้อำนวยการ คุณรู้จักฉัน?”

เฉินเกอก็ชะงักเช่นกัน

“ก็ต้องรู้จักคุณแน่นอน ครั้งที่แล้วอากงหมูเข้าโรงพยาบาล ฉัน ไปเยี่ยมครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนั้นได้เจอกับคุณเท่านั้นเอง!

ผู้อำนวยการพูดด้วยรอยยิ้ม

เงินเกอครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก็เข้าใจในทันที ครั้งที่แล้ว ตอนที่อากงหนูเข้าโรงพยาบาล ตัวเองไปที่โรงอาหาร ได้พบกับสี่หมิงเจว่ ไม่ใช่หรือ แล้วตอนนั้น หนึ่งเฉ กลุ้มใจเพราะปัญหาในการทำงาน

ตอนที่ตัวเองไปหาหลี่เจิ้นถั่ว ได้พูดถึงเรื่องงานของ หมิงเจ

กับหลเงินทั่ว จากนั้นก็ได้จัดการเรื่องของลี่หมิงเฉวแต่สุดท้ายแล้ว คุณงาน ความดีทั้งหมดถูกเชา ยึดครองไป

และน่าจะเป็นเวลานั้น ผู้อำนวยการได้รู้จักตัวเอง ต่อมาได้ยินจากอากงหรูว่า ได้มีผู้อำนวยการคนหนึ่งมาเยี่ยม เขาจริงๆ แต่เงินเกอก็ไม่ได้ใส่ใจ

“คุณเฉิน ฉันก็ได้ยินหัวหน้าพยาบาลพูดว่าคุณมา เลยตั้งใจ มาพบคุณโดยเฉพาะ มีคำขอใดๆ คุณรับสั่งได้เลย โรงพยาบาล ของเราจะดำเนินการให้แน่นอน!

ผู้อำนวยการพูดด้วยรอยยิ้ม

แล้วมองไปที่ ลี่หมิงเฉวที่อยู่ข้างๆ “คุณดูสิ หลังจากที่คุณพูด ถึง ในครั้งที่แล้ว ตอนนี้หมิงเราก็ได้เป็นหมอเป็นทางการแล้ว ทํางานขยันและมีความรับผิดชอบมาก ได้รับคำชมเป็นเอกฉันท์ จากโรงพยาบาล คุณแนะนำคนเก่งให้กับเราเลยนะ!

ผู้อำนวยการพูดยิ้มอย่างดีใจ

จากนั้นก็คุยเรื่องอื่นกับเฉินเกออีกเล็กน้อย กลุ่มคนมีความ สามารถที่อยู่ข้างหลังเขา หลังจากจับมือกับเงินเกอทีละคนถึงได้ จากไป
ส่วนเงินเอ ตอนนั้นไม่ได้หาผู้อำนวยการคนนี้แน่นอน แต่ เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่หาเส้นสายในเมือง แต่เห็นได้ชัดว่าผู้อำนวยการมีความสามารถไม่น้อย น่าจะสืบ

พบว่าคือตัวเอง ให้คนไปจัดการได้อย่างรวดเร็ว หลังจากที่พวกเขาจากไปหมด เงินกอก็เหลือบมองไปข้าง

หลัง

ถึงได้พบว่า เพื่อนเรียนทั้งหมดในห้องผู้ป่วย ต่างมองตัวเอง ด้วยอารมณ์ตกตะลึงอึ้งทึ่ง

โดยเฉพาะ สี่เหวินหยางนั่น

ยืนขึ้นมาสับสนมึนงงหมดแล้ว

ที่แท้แล้ว คนเขาไม่ได้มาหาตัวเขา แต่เพื่อมาหาเฉินเกอ โดย เฉพาะ ช่างน่าอับอายเสียจริงๆ!

“ฉันไปเอาน้าร้อนก่อน

เฉินเกอพยักหน้าเบา ๆ

“เฉิน…… เฉินเกอ!”

ในขณะนี้ ลี่หมิงเฉา เรียกหยุด เฉินเกอ ด้วยความเหลือเชื่อ

“หือ? มีอะไรหรอ? ลี่หมิงเฉา?”

เฉินเกอถาม

“คือ……คือคุณที่ช่วยฉัน? เพราะคุณ ฉันจึงกลายเป็นหมออย่างเป็นทางการได้อย่างง่ายดายขนาดนี้?

เมีย ผู้อำนวยการเขาได้บอกให้ชัดเจนมากแล้ว คือเงินเกอ เป็นคนแนะนำคนเก่งคนหนึ่งให้กับโรงพยาบาล

เดิมทีเรื่องนี้ เขาเป็นคนจัดการ หมิงเอว ยังรู้สึกสงสัยนัด

เพราะพ่อของตัวเองเคยไปขอบคุณพ่อของเขาโดยเฉพาะ แต่สุดท้ายแล้ว ท่าทีของพ่อเขาไม่ใส่ใจใยดีอะไร หลังจากที่ให้ พ่อของตัวเอง มน้ำหนึ่งแก้ว ก็ไล่พ่อกลับแล้ว

ถ้าเป็นเขาที่จัดการจริงๆ จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? และตอนนี้ก็เข้าใจแล้ว คนช่วยตัวเอง คือเงินเกอ เขาสนิทกับผู้อำนวยการมากขนาดนี้เลยหรอ

“ออๆ ก็ไม่มีอะไร บังเอิญรู้จักกับคนที่เกี่ยวข้องพอดี เลยได้พูด

ขึ้นกับพวกเขา!”

เฉินเกอยิ้มอ่อนๆ

และลี่หมิงเฉา ก็รู้สึกผิดในทันที

เพราะตอนที่ตัวเองเจอเงินเกอครั้งแรก แค่เลี้ยงข้าวเขาในโรง อาหาร เท่านั้น แต่สำหรับเซา กลับเป็นโรงแรมหรูร้านอาหาร ชื่อดัง

แต่สุดท้ายแล้ว ที่เป็นห่วงกับอนาคตของตัวเองจริงๆ ช่วย เหลือจัดการเรื่องต่างๆ ให้ตัวเอง กลับเป็นเงินเกอ

แม้กระทั่งลี่หมิงเฉวมองไปที่เฉินเกอ ในใจก็เกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมาในทันที

* ให้ตายเถอะ ตอนนี้เงินเพื่อไม่เพียงแต่จะขับ Mercedes Benz G500 เท่านั้น แต่ยังรู้จักคนที่เก่งกล้ามีอำนาจมากขนาด นี้ ตอนนี้เงินเกอ กำลังทำอะไรอยู่กันแน่?

หวังรุ่ยยิ่งอุทานขึ้น

“คุณพูดว่าอะไรนะ เฉินเกอขับ Mercedes-Benz G500?” ครั้งนี้ก็ถึงคราวที่ สี่เหวินหยางต้องตกตะลึง

เมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองได้อวดรถของตัวเองที่ป้ายรถเมล์ เฉิน เกอแค่ยิ้มเล็กน้อยอยู่ข้างๆ

เดิมที่ยังคิดว่าเขาอิจฉา แต่สุดท้ายแล้ว คุณอื่นเหมือนกำลังดู คุณโอ้อวดเหมือนคนโง่เขลา! รถของคนอื่น สามารถซื้อของคุณ ได้แปดเก้ากัน!

แค่เครื่องมือในการเดินทางเท่านั้น ได้ฟรีจากการทํา กิจกรรม

เฉินเกอยิ้มอ่อนๆ

จากนั้นก็เดินออกไป

ครั้งนี้ เจียงเฉว่ฉิง ได้เปลี่ยนแปลงมุมมองใหม่ในการมองเฉิน เกอ จริงๆแล้ว

สำหรับเงินกอนั้น หลังจากจัดการกับเรื่องพวกนี้เสร็จ ก็ออก

ไปแล้ว
และเจียงเฉาง จะคิดว่าใครเป็นคนช่วยเธอ สำหรับเป็นเกย

แล้ว

ก็ไม่ได้สําคัญเลย

ขับรถของตัวเองออกมาจากโรงจอดรถของโรงพยาบาลใน ทันที ในท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงของเพื่อนเรียน ก็ได้กลับไป เลย

ขณะที่อยู่ระหว่างทาง โทรศัพท์มือถือของเงินเกือก็ดังขึ้น ได้ รับสายหนึ่ง เมื่อมองหมายเลขโทรศัพท์ คือ จ้าวถุงถุงที่โทรมา

“เฉินเกอ ไม่อย่างนั้นนายเกลี้ยกล่อมฉินหยาหน่อย ให้เธอ กลับมาเถอะ คุณอาฉันกังวลมากจริงๆ ในตอนนี้ โทรหาฉินหยา เธอก็ปิดเครื่อง ส่งWeChat แม้แต่ฉันก็ไม่ตอบกลับแล้ว ยังไง ก็ตาม นายเกลี้ยกล่อมเธอดีๆหน่อย ตอนบ่ายฉันจะไปหาเธอ!

จ้าวถงถง พูด

เมื่อเดินเกอฟังแล้ว ก็ตกใจนิ่งอึ้งในทันที

เบรกกะทันหัน หยุดรถในทันที

“คุณพูดอะไรนะ ฉินหยา ไม่ได้กลับบ้าน?

เฉินเกอพูดอย่างสับสนมึนงง

ฉินหยากลับไปแล้ว และควรจะกลับถึงบ้านตั้งนานแล้ว เฉินเก

อล่ะ

ในเวลานั้นก็ไม่ได้ติดต่อเธอ
แค่รู้สึกว่า ช่วยเธอไปครั้งหนึ่ง มันก็เพียงพอแล้ว เพราะยังไงแล้ว ก็ไม่อยากจะให้ทานเข้าใจผิดอีก แต่ไม่คาดคิดว่า ฉินหยา กลับติดต่อไม่ได้แล้ว?

ห้า? นายพูดอะไรนะ? กลับบ้านอะไร? ฉันก็ได้ติดต่อ ฉินหยา ในเมื่อวานนี้ ถึงพบว่าเธอไม่สามารถติดต่อได้ เธออ่ะ แสดง สมจริงมากเกินไป ทำให้พ่อของเธอตกใจจริงๆแล้ว! นายไม่ ต้องแกล้งเสแสร้งเลย นายเอาโทรศัพท์ให้เสียวหยา

จ้าวถงถงพูดขึ้น

เธอคิดว่าเฉินเกอแกล้งแสดงให้เธอ

“คุณก็อย่าทำให้ฉันตกใจ ก็คือในเช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากที่พวก คุณจากไปเมื่อสามวันก่อน ฉินหยาก็นั่งรถกลับไปที่จีนหลังแล้ว บอกว่ากลับไปก็จะไปหมั้นกับเขาเลย

เฉินเกอเช็ดเหงื่อที่แตกตรงหน้าผาก

บอกสถานการณ์ในเวลานั้น ให้กับจ้าวถงถง

“ให้ตายเถอะ ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วทำไมเสี่ยวหยาถึงติดต่อไม่ ได้ล่ะ? และมีโอกาสสูงมาก ตั้งแต่วันนั้นที่จากไป เสี่ยวหยาก็ได้ ขาดการติดต่อแล้ว! และอีกอย่าง เสี่ยวหยาบอกกับนายว่า เธอ จะหมั้นกับเยวหรือ?”

“แล้วจะเป็นใครได้อีก?”

“ฉันบอกนายแล้วกัน เกรงว่าฉินหยา จะกลัวว่าคุณไม่ให้ที่พักพิงกับเธอ ถึงได้สร้างเหตุผลนี้ขึ้น เห้ย ฉันก็เพิ่งเข้าใจว่าเกิดอะไร ขึ้นในที่สุด

ไม่ใช่จะหมั้นกับลิเยร์ แต่จะหมั้นกับคนที่นามสกุลหลง เขียน จึง ฉินหยาไม่เต็มใจ จึงได้หนีออกจากบ้านไป! สิ่งที่ฉันกังวลใน ตอนนี้คือ ฉินหยา จะเกิดเรื่องอะไรไหม?”

จ้าวถงถง ก็กลัวเช่นกัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเฉินเกอแล้ว

หลังจากที่วางสาย เงินเกอรีบโทรหาฉินหยาไปทันที แต่แล้วระบุว่าปิดเครื่อง

โทรทางWeChat ของ ฉินหยา ก็ไม่มีใครรับสาย แย่แล้วๆ!

ให้ตายเถอะ หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ? คนได้ออกไปจากที่ตัวเอง แม้ว่าจะไม่เกี่ยวข้องโดยตรง แต่เฉินเกอก็รู้สึกสบายใจและโทษตัวเองนะ ถ้าตัวเองไม่พูดคำพูดเหล่านั้น ฉินหยาก็จะไม่ไปแล้ว

ถ้าหลังจากที่ฉินหยาจากไป ตัวเองสามารถโทรหาเธอหน่อย ก็จะได้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน

แต่ตอนนี้ล่ะ ฉินหยา เกิดเรื่องขึ้น และอาจจะเกิดเรื่องไปแล้ว สามวัน ตัวเองเพิ่งจะได้สังเกต
และ จ้าวถุงถุงยังคิดว่าเธออยู่ที่นี่กับตัวเอง

สรุปคือเหตุการณ์ที่ทำให้สมองของเฉินเคยว่างเปล่าในทันที ในหัวสมองฉายความเป็นไปได้มากมายนับไม่ถ้วน ทุกความเป็น ไปได้ยิ่งคิดยิ่งทำให้เงินเกอหวาดกลัวมากขึ้น

ทุบพวงมาลัยอย่างแรง

เงินเกอได้หันรถกลับ โดยตรง

เขาจะกลับไปที่จินหลง……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ