บทที่ 224 ชนท้ายรถของ Benz G

เสียงตะคอกนี้ มาจากสี่เหวินหยางที่เพิ่งเดินออกจากห้องส่วนตัว นั่นเอง

เพราะเมื่อกี้ มีเด็กหญิงคนหนึ่งก็จะไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน แต่ทันทีที่เดินออกมาจากห้องส่วนตัว ก็ได้เห็นชายคนหนึ่งขวาง เจียงเฉว่ฉิงไว้

ดังนั้นหลังจากที่เหวินหยางได้ยินข่าว ก็เดินตรงออกไป พาคนทั้งกลุ่มล้อมรอบเข้ามา

“มีอะไร ไอ้พวกเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม! เมื่อกี้ตะคอกใส่ใคร?” เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการจ้าวก็ไม่ใช่ว่าจะอ่อนหัด ถามด้วย ใบหน้าที่เย็นชาในทันที

“นี่คือเพื่อนเรียนของฉัน คุณขวางเพื่อนฉันไว้ หมายความว่า อะไร?”

เหวินหยางเป็นหนังหน้าไฟ สอบถามขึ้น

เจียงเฉวงหวาดกลัวจนหลบตัวอยู่ด้านหลังของ เหวินหยาง

“เสี่ยวฉงฉันบอกคุณนะ หัวหน้าและเพื่อนร่วมงานในบริษัทที่ ให้เธอไปดื่มเป็นเพื่อนในครั้งนี้ ไม่ธรรมดา ถ้าคุณรู้ดีแก่ใจ ก็ตามฉันเข้าไป นอกจากนี้ คุณบอกไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมพวก นี้ ว่าฉันเป็นใคร?
ผู้จัดการจ้าวมือไพล่หลังแล้วพูดขึ้น

“เหวินหยาง เขาชื่อจ้าวไม่ก็รอง เจียงเฉฉิง พูดขึ้น ผู้จัดการในแผนกของฉัน!

“โธ่เว้ย ก็คือเขาหรอ?”

เหวินหยางกำลังคิดจะไปหาเรื่องข้าวไทในช่วงบ่าย แต่กลับ จนรองเท้าเหล็ก ไม่พบพาน ยามได้มากลับไม่เสียเวลาเลย

และเห็นได้ชัดว่าเจียงเฉิง ก็คาดคิดไม่ถึงว่าจะได้พบกับไอ้ แก่ลามก ในน

“หม ฉันจะคุยกับคุณอยู่พอดี ผู้จัดการจ้าว คุณรู้ไหมว่าฉัน เป็นใคร? พ่อของฉันคือเชิงหัว! คิสเช่นการ์ดซิตี้ที่ใหญ่ที่สุด ในอำเภอผิงอัน ก็คือของบ้านฉัน!”

ลี่เหวินหยางบอกประวัติของตัวเองโดยตรง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของจ้าวไม่ก็กระตุกเล็กน้อย

คิสเช่นการ์ดซิตี้แห่งตระกูลลี่เขาเคยได้ยินแน่นอน

สมัยก่อน ถือเป็นบริษัทชั้นสอง ในอำเภอฝั่งอัน

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เนื่องจากมาตรฐานการรักษ์สิ่ง แวดล้อมของดิสเช่นการ์ดซิตี้บ้านเขา ทำได้สูงมาก ดังนั้นจึงได้ รับการลงทุนจาก บริษัทดรีมเมอร์อินเวิร์สเมนท์กรุ๊ปแล้ว

ถือเป็นหนึ่งในโครงการพัฒนาขององค์กร

และสถานะ คิสเซ่นการ์ดซิตี้แห่งตระกูลลี่ของพวกเขานั้น ก็น้ำนเรือย่อมลอยสูงขึ้นตามเช่นกัน ตอนนี้อาจกล่าวได้ว่า เป็นชั้น หนึ่งในอำเภอฝั่งอัน

เขาที่ได้รับการลงทุนเหมือนกัน แต่เป็นแค่รองผู้จัดการแผนก เท่านั้น ก็ต้องพิจารณาดีๆ

“อ๋อๆ ที่แท้เป็นคุณชายแห่งตระกูลหลีนี่เอง แต่ว่าคุณชาย ตอนนี้ฉันหาเสี่ยวจิง คือเรื่องในบริษัทของเรา นี่คงยังไม่ถึงคราว ของคุณ ที่จะเข้ามาแทรกแซงใช่ไหม?”

จ้าวไพูดอย่างเย็นชา

อัตราส่วนการลงทุนของบริษัทพวกเขา สูงกว่าบริษัทและ โรงงานใน คิสเซ่นการ์ดซิตี้มากนัก เป็นลูกชายครึ่งหนึ่งของ บริษัทดรีมเมอร์อินเวิร์สเมนท์กรุ๊ป ตามพื้นหลังและความ สามารถแล้ว จ้าวไม่ก็ไม่กลัวมากนะ

“วันนี้ฉันจะต้องยุ่งแน่นอน!

ลี่เหวินหยางแสดงท่าทางอย่างน่าเกรงขาม จากนั้นทั้งสองก็ประจัญกัน เพราะยังไงแล้ว ใครก็ไม่อยาก เสียหน้า

และบทสรุปของเรื่องนี้ก็คือ สี่เหวินหยางใจร้อนลงไม้ลงมือใน ทันที ทั้งสองจึงต่อสู้กัน

เมื่อพวกลี่เขาได้เห็นเข้า ก็เริ่มลงมือเช่นกัน

เพราะรู้สึกว่ารองผู้จัดการคนนี้ ยังไงก็ไม่มีอำนาจเท่าบ้านของสี่เหวินหยาง

หลังจากรุมทุบตีกันเสร็จ ทำร้ายจ้าวไปหนักไม่เบา เจียงเฉิง ที่อยู่ด้านข้าง อยากจะหยุด แต่ก็ไม่สามารถหยุด

ได้

“โธ่เว้ย กล้าลงมือดิฉัน แกรอไว้เลยนะ!

จ้าวไปปิดหน้าไว้ วิ่งหนีไปอย่างกระอักกระอ่วน

ไม่นานนัก ก็เห็นห้องส่วนตัวของข้าวไม่มีคนหลั่งไหลออกมา จํานวน และคนที่เป็นผู้นำ คือชายวัยกลางคนในชุดสูท

“ผู้จัดการจ้าว ใครเป็นคนลงมือทําร้าย?”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นชา

จ้าวไท่เลยชี้เหวินหยางและเขาอัตโนมัติ ยังโน้มตัวไปที่ ข้างหูเขา พูดอะไรบางอย่าง

“หม ฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะเป็นลูกชายของใคร ยังไงก็ตาม วันนี้ฉันเพิ่งมาในฐานะผู้บริหารระดับสูงที่บริษัทของพวกคุณ ตอนนี้ก็มีคนหาเรื่อง โธ่เว้ย ไม่อย่างนั้นไอ้พวกเด็กนี่ ยังคิดว่าฉัน น่ารังแก ตีมันเลย!”

เงินเกอเฝ้ามองอยู่ข้างๆ ไม่รู้เลยว่าควรจะช่วยทางไหน และสี่เหวินหยางคนนี้ ก็ค่อนข้างเสเพล มือหนึ่งในการต่อย

ทะเลาะวิวาท

แต่ว่า

เมื่อเจอกับคนที่คนวัยกลางคนพามาแล้ว เห็นได้ชัด

ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้

ส่วนเหวินหยางถูกชายหนุ่มคนหนึ่งเอาขวดเหล้าฟาดหัว โดยตรง เลือดไหลออกมาเต็มใบหน้า ในทันที

“อย่าเลย อย่าดีกันเลย!”

เงินเกอเห็นสถานการณ์ไม่ดี ต้องเกิดเรื่องแน่ จึงรีบเข้าไปห้าม ปรามกับผู้ชายคนอื่นๆ

เพราะยังไงแล้ว คนที่ทะเลาะกันที่นี่ เป็นคนของตัวเองทั้งนั้น และ ทางเหวินหยางที่ถูกทุบตี แม้ว่าจะเป็นศัตรูครึ่งหนึ่งของตัว เอง แต่งานเลี้ยงรุ่นในวันนี้ ก็ไม่เหมาะที่จะทำเรื่องให้ใหญ่โต

ยังไงก็เป็นวันนี้ไม่ได้

ด้วยความร่วมมือของพนักงานโรงแรม คนทางจ้าวไทถึงได้ หยุดลง จากนั้นก็ถูกคนหนึ่งรายล้อมไว้ เช็คบิลเสร็จก็ออกไปเลย

“จะทำยังไงดี? นี่จะทำอย่างไรดี? พี่หยาง เลือดออกแล้ว!”

หวังรุ่ยตกใจไม่น้อย รีบถามขึ้น

หวังรุยตกใจมากและรีบถาม

“ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เล็กจนโต เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าที่ฉัน ฉันจะโทรหาพ่อฉัน ให้คนมาฟันมันให้ตาย!

ลี่เหวินหยางตะโกนด้วยดวงตาแดงก่ำ

ตั้งแต่เมื่อกี้ที่เขาลงมือทำร้ายคนอื่น เฉินเกอดูออกแล้วว่าเป็น คนที่เสียเปรียบไม่ได้
และเขายังคิดว่า อาศัยบารมีของพ่อเขาสามารถโอ้อวดต่อ หน้าเพื่อนเรียน

แต่ไม่คาดคิดว่า คนฝั่งของ จ้าวไทโล ยิ่งหัวรุนแรงกว่า ไม่ให้ เกียรติเลยสักนิด ยังทําร้ายตัวเองอย่างสาหัส!

เพราะเหวินหยางควบคุมอารมณ์ไม่อยู่โดยตรง

“เรียกรถพยาบาลก่อนดีกว่า!” หมิงเฉวรีบพูดขึ้น รีบหยิบ โทรศัพท์มือถือออกมา โทรออก

ใช้เวลาไม่นาน รถพยาบาลก็มาถึง ลี่หมิงเฉาเป็นหมอ โดยตรง แน่นอนว่าต้องขึ้นไปในรถเพื่อช่วยในการ ปฐมพยาบาลเป็นอันดับแรก

“คุณชายหยางถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้เราจะ ทําอย่างไรกัน?”

“หรือไม่อย่างนั้นเราไปกันเถอะ ถ้าหากเดี๋ยวคนพวกนั้นเรียก คนกลับมาอีก จะทำยังไง?

“ใช่เลย คนพวกนั้นดูแล้วก็ไม่ธรรมดา!

หวังรุ่ยพูดอย่างไม่มีแนวคิด

ในขณะนี้ ทุกคนต่างมองไปที่เขา

ที่จริงเขาก็รู้สึกตกตะลึงอึ้งทึ่งเล็กน้อย

เพราะการสู้รบระลอกที่สอง เมื่อเขาได้ยินว่าอีกฝ่ายดูเหมือน จะเป็นผู้บริหารระดับสูงอะไรสักอย่าง เขาก็กลัวแล้ว หลังจากที่ถูกคนเตะล้มลง ก็ไม่กล้าเอาคืน

ช่วงครึ่งหลัง มีเพียงสี่เหวินหยางเท่านั้น ที่โดนทำร้าย

ในเวลานั้น เห็นสายตาทุกคนมองมาที่ตัวเอง คุณค่าในตัวพุ่ง

ขึ้นมาอีกครั้งในทันที “ทุกคนอย่าพึ่งรีบร้อน เราขับรถไปโรงพยาบาลก่อน พ่อของ เหวินหยางจะต้องไปแน่นอน!!

ลี่เซาพูด

จากนั้นทุกคนก็ไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของโรงแรมทั้งหมด

เงินเกองอยู่กับที่สักพัก ก็ตามลงไปขับรถเหมือนกัน

โธ่เว้ย เดิมทีนี่เป็นแค่เรื่องที่ง่ายนิดเดียว ไม่ก็เจียงเฉวง ไป ร้องเรียนด้วยตัวเอง จะต้องจัดการกับจ้าวไม่อย่างแน่นอน

ไม่ได้จริงๆ ก็โทรหาด้วยตัวเอง เรื่องนี้ก็จบลงแล้ว

ไม่คาดคิดว่า แค่ครู่เดียว ก็ได้ทำเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้

ทุกคนได้มาถึงที่ลานจอดรถแล้ว

“ตอนนี้เรายังเหลือรถทั้งหมดสี่คน ใครยังขับรถมาบ้าง?

ในลานจอดรถใต้ดิน ลี่เขารีบถามขึ้น

และ เจียงเฉว่ฉิงได้ร้องไห้แล้ว

“โทษฉันคนเดียว! โทษฉันที่ไม่ดีเอง!”
ยังคงอยู่ในภาวะที่โทษตัวเองอย่างหนัก

“คือ เฉวง นี่จะโทษคุณได้อย่างไร? เมื่อตอนที่ฉันออกไป ได้เห็นหมดแล้ว ตอนที่คุณถูกไอ้แก่ลามกนั้นขวางไว้ เงินเกอ อยู่ข้างๆเลย เขาไม่ไปช่วย ถ้าเขาไปช่วย บางทีอาจจะไม่มีเรื่อง ในตอนหลังแล้ว โทษเขาทั้งหมด!

“ใช่เลยเฉวง ถ้าจะโทษก็ต้องโทษเฉินเกอ คุณไม่ต้องโทษ ตัวเองแล้ว! เราขึ้นรถไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า!

หวังรุ่ยพูด

หลังจากพูดจบ ก็มีคนเริ่มขึ้นรถแล้ว

เจียงเฉวง ก็ได้นั่งอยู่ในรถของ เซา

ให้ตายเถอะ พวกคุณรีบดู เฉินเกอลงมาลานจอดรถชั้น ใต้ดินด้วย!”

ในเวลานี้ ทุกคนถึงได้เห็นเฉินเกอ

“ไอ้ปัญญาอ่อนนี่ เขาลงมาทำอะไรนะ? รถของเราทั้งหมดนี้ ได้จัดคนไว้เรียบร้อยแล้ว เขานั่งแท็กซี่มาไม่ใช่หรอ?”

เพื่อนเรียนหญิงคนหนึ่ง พูดอย่างเย็นชา

“ใช่เลย นายนั่งแท็กซี่มาไม่ใช่หรอ? เป็นอะไร? ยังอยากจะลง มานั่งรถไปกับเราหรอ? ช่างจริงๆเลยนะ ท่าทางมีเรื่องเกิดขึ้น ที่ไหน ก็ได้ตามไปถึงที่นั่น แต่กลับไม่มีประโยชน์สักนิด!”

รีบขึ้นไปเรียกแท็กซี่เถอะ อย่ามาขวางเราที่นี่
หวังจุ้ย พูดอย่างเหยียดหยาม

และในครั้งนี้ เจียงเจาจึงมองไปที่เฉินเพื่อแวบหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ พูดอะไรเลย

“พี่เขา ไม่ต้องสนใจเขา รีบขับรถเถอะ รถของพี่กับรถของพี่ หยาง ของใครเร็วกว่ากัน?

หวัง ยมองเฉินเกอตาขวาง

“ฮ่าๆ พอๆกัน ไปกันก่อน นั่งดีๆนะ!”

เขาพูดตะโกนคำหนึ่ง เหยียบคันเร่งลงไป รถก็พุ่งออกไป

ทันที

ทันใดนั้น เสียงกระแทกดังปิ้ง

เพราะพวงมาลัยยังไม่ทันที่จะทรงตัว รถจึงชนเข้ากับท้ายรถ ของรถสีขาวที่จอดอยู่ด้านหน้า

ก็ได้เห็นเพียงฝากระโปรงหน้ารถของเขา ยกขึ้นโดยตรง

“ให้ตายเถอะ!”

เชา ตกตะลึง

และคนในรถก็ลงมาหมดแล้ว

“หา!”

ทันใดนั้นหวังรุ่ย ก็ได้ปิดปากกรีดร้องเสียงดัง

“พี่เขา พี่รีบดูสิ รถคันที่พี่ชน ดูเหมือนว่าจะเป็น MercedesBenz G500!”

“aslau: Mercedes-Benz G500?”

ทุกคนไม่ได้คิดไปในทางอื่น เพียงแต่รู้สึกว่า ทั้งอำเภอผิงอัน 14 จะมีรถหรูแบบนี้ได้ยังไง แต่เมื่อได้ลองเข้าไปดูใกล้ๆ ไม่ใช่ Benz G แล้วจะเป็นอะไร

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ