บทที่ 216 คนสวยครับ ขอแลก แซทหน่อยครับ

“เงินเกอ นาย มากินข้าวที่นี่หรอ”

ลี่หมิงเฉวมองที่เฉินเกอและก็ได้ถามขึ้น ด้วยความรู้สึก ประหลาดใจ

คนเหล่านั้น ซึ่งก็คือ หมิงเฉา และแฟนของเธอ และยังมีเชา กับคนอื่น ๆ อีกด้วย

ในเวลานั้น ทุกคนต่างก็ยิ้มแล้วมองที่เป็นเกยอย่างเป็นตา เดียว

ที่จริงแล้วร้านอาหารที่นั้นเป็นร้านอาหารที่อยู่ในระดับแนว หน้า ๆ และยังต้องใช้จำนวนคนเยอะ ๆ ในการจองที่นั่งด้วย หากกินข้าวที่นี่ ค่าใช้จ่ายขั้นต่ก็ต้อง 188 หยวนขึ้นไป ซึ่งได้รวมกับเครื่องดื่มแอลกอฮอและอย่างอื่นแล้ว อย่างต่ำก็ หนึ่งพันหรือสองพันขึ้นไป

และทุกคนต่างรู้ดีว่าเงินเกอเป็นคนจน ไม่มีอะไร ดังนั้น พวก เขาก็เลยรู้สึกประหลาดใจ

“ใช่แล้ว เพื่อนของฉันจะมาห้า หกคน เลยอยากจะเลี้ยงข้าว พวกเขาหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ ที่เจอกับพวกเธอที่ กำลังกินข้าวอยู่ที่นี่พอดี”

เฉินเกอพูด
“ ๆ พวกเรากินข้าวที่นี่มันก็เป็นเรื่องปกตินะ

“อ้า เงินกอนายบอกว่า นายจะเลี้ยงข้างเพื่อนนายที่นี่หรอ งั้น นายรู้ไหมว่า ค่าอาหารที่นี่เขาคิดเป็นรายหัว อย่างน้อยก็หัวละ 188 หยวนนะ นายยังจะมาเลี้ยงข้าวเพื่อนที่นี่อยู่หรอ

ผู้หญิงที่นั่งข้าง ๆ กับลี่หมิงเฉวนั้น ก็เป็นเพื่อนสมัยมัธยมของ

เงินเกอ

ชื่อ ลี่เป็นคนหน้าตาดี

ในเวลานั้น ก็อดที่จะทำปากบิดปากเบี้ยวไม่ได้

ก็ใช่นะ ที่ว่าที่นี่มันมีระดับ และคนที่มากับพวกเขานั้น ต่างก็ เป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม

ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะพิเศษอะไรตรงไหน

แต่พอคิดไปแล้ว คนจน ๆ อย่างเฉินเกองมากินข้าวที่นี่ได้ จึง ทำให้พวกเขารู้สึกไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร

คนอย่างเฉินเกอนั้น น่าจะหาอาหารจำพวกเกี๊ยวน้ำ หรือไม่ก็ ฟาสต์ฟูดกินก็ได้

ดังนั้นเลยคิดว่ามันช่างน่าเสียหน้าเสียจริง ๆ หากถ้าเป็นอย่าง นี้ เฉินเกอก็คงอยู่ในระดับเดียวกับตัวเองแล้วล่ะสิ

จากนั้น พวกเขาจึงใช้คำพูดที่ค่อนข้างรุนแรงขึ้น

“นี่ซูลี่ เธอก็อย่าพูดแบบนั้นกับเฉินเกอ เขาเองก็มีปัญญาที่จะ มากินที่นี่ หากเงินเกออยากจะกินก็ให้เขากิน พอดีเลย จะได้ให้เขาแนะนำเพื่อนของเขาให้เราได้รู้จักหน่อย ฮ่า ๆ ๆ

เขาก็ได้หัวเราะขึ้นมาอย่างอื่น ๆ

เขาไม่ว่าจะเป็นด้านครอบครัว หรือด้านธุรกิจ ต่างก็ดูว่าจะ เป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของคนในกลุ่มนี้

และเพราะว่าเป็นส่วนประกอบสำคัญของคนกลุ่มนี้

ซูพูดขึ้น “ไอ้โย่ว พี่เชา เพื่อนของเฉินเกอจะเป็นพวกไหนกัน พี่ยังอยากจะทำความรู้จักด้วยหรอ”

“แล้วอีกอย่าง ฉันก็ไม่ได้เพราะอยากไว้หน้าเขาหรอ ไม่ดูตัว เองเลยว่าฐานะเป็นอย่างไร ก็มาที่แบบนี้ทานอาหาร การมีหน้ามี ตาสําคัญมากอย่างนั้นหรอ พวกอยากได้หน้าแล้วสามารถจัด ฉากตบตาคนอื่นเนี่ย มันช่างทำให้คนดูถูกเสียจริงเลย!

ส่วนซูลตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว เธอมักจะชอบดูถูกเฉินเกอ

เธอคิดว่า ไอ้จน ๆ คนนี้ ในสายตาเธอ มันช่างน่ารังเกียจมาก ดังนั้น เธอจึงไม่ค่อยที่จะห่วงความรู้สึกของเฉินเกอเท่าไร เมื่อ อยากจะพูดอะไรก็พูด

ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว เฉินเกอมากินข้าวที่ร้านอาหารเดียวกันกับ เธออีก ทำให้เธอนั้นยังเหลืออดไปใหญ่

“พอแล้ว ๆ อีกสักพักเพื่อนของเฉินเกือคงจะมาแล้ว พวกเธอ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”

ลี่หมิงเฉาเองก็ทนที่จะดูเหตุการณ์แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้พูดแทรกขึ้น

จากนั้น เฉินเทอก็มองที่เธอ ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้

“พี่เขา คนนี้เป็นใครหรอ เพื่อนสมัยมัธยมของพี่ ๆ หรือ

ในเวลานั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวสวยและดูดี นั่งอยู่ข้าง ๆ กับลิเซาเกิดความสงสัยเลยถามขึ้น

“ไข่แล้ว ฮ่า ๆ ๆ หล่อไหมล่ะ หากเธอคิดว่าเขาหล่อ เฉินเกอ เองก็ยังไม่มีแฟนนะ แนะนำให้เป็นแฟนเธอได้นะ”

ลี่เขาพูดและก็หัวเราะขึ้น

“ไอ้หย่า พี่เขาพี่ทำเอาฉันตกใจแทบแย่ หากพี่ยังพูดแบบนี้อีก ฉันจะไม่สนใจแล้วนะ”

ผู้หญิงคนนั้นโกรธ และหยิกไปที่เนื้ออ่อน ๆ ของเขา จากนั้น คนในกลุ่มนั้นต่างก็ได้หัวเราะเสียงดังขึ้น เฉินเกอเองก็ไม่ได้พูดอะไร ได้แต่พยักหน้าเล็กน้อย

“ฮีม พวกเธอรีบดูสิ เฉินเกอหน้าแดงแล้ว ฉันรู้แล้ว เขาคง อยากจะได้น้องสาวเป็นแฟนแล้วล่ะสิ ไม่อย่างนั้น หน้าจะแรงขึ้น ได้อย่างไร ฮ่า ๆ ๆ

ผู้ชายคนหนึ่งพูดหยอก ๆ ขึ้น

“โย่ว จริงสิเฉินเกอ หากนายชอบ ผู้หญิงสวย ๆ คนนี้ฉันยกให้ เป็นแฟนนายเลย ฉันพูดคำไหนคำนั้น
เขาพอใจ และหัวเราะเสียงดังขึ้น

“ไม่ต้องหรอก ฉันมีแฟนอยู่แล้ว

เงินเกือพูดแล้วก็ยิ้มออกมา

ถึงแม้นว่าจะรู้ว่าคนพวกนี้ตั้งใจที่จะหยอกล้อตัวเองเล่น

และเมื่อก่อนตอนที่เรียนมัธยมก็เป็นแบบนี้

แต่ เฉินเกอก็ไม่อยากจะพูดอะไร

ไม่อยากที่จะเปิดเผยตัวตนกับคนอื่น ๆ ว่าตัวเองรวยมาก และ ก็ไม่อยากที่จะหักหน้าคนพวกนี้ด้วย

เฮอะ ๆ ถ้าหักหน้าจริง ๆ ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร

“พระเจ้า เฉินเกอมีแฟนแล้วหรอเนี่ย เห้ย นี่คือข่าวใหญ่เลยนะ อีกไม่กี่วันเดียวก็จะได้รวมตัวกับเพื่อนมัธยมแล้ว พอถึงตอนนั้น มันต้องเป็นข่าวดังและเดือดแน่เลย”

ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยอาการตกใจ

“เห้ย ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนถึงชอบเขาได้ พระเจ้า คงไม่ใช่ ไดโนเสาร์หรอกนะ

ดื่มน้ำผลไม้ไปค่หนึ่ง จากนั้นก็ส่ายหัวไปมา พร้อมด้วย

อาการหมดค่าที่จะพูด

และทำเอาคนทั้งกลุ่มต่างก็หัวเราะกันขึ้นมา

สี่หมิงเฉวมองที่เฉินเกอ ด้วยความรู้สึกที่อยากจะขอโทษ
จากนั้น เลยยิ้มและพูดขึ้นว่า “เฉินเกอ วันนี้เป็นที่ฉันนั้นได้ เลื่อนตำแหน่ง และได้ตำแหน่งหัวหน้างานสต๊อกสินค้า ดังนั้น วัน นี้ฉันเลยตั้งใจที่จะมาเลี้ยงข้าวเช้า แล้วนายและเพื่อนมากัน คน เอาอย่างนี้ไหม เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงพร้อม ๆ กันเลย

“โอย ไม่เป็นไรหรอก มาตั้งเจ็ด แปดคนโน้นแหละ”

เฉินเกอยิ้มแล้วพูดขึ้น

ที่จริงแล้วเรื่องของสี่หมิงเฉาเรื่องนั้น ก็ได้แก้ไขเรียบร้อยแล้ว

จำได้ว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ตัวเองทักทายกับหลี่เจิ้นถั่ว

แต่ว่าหลี่เฉินกั๋วกลับทำเป็นไม่สนใจตัวเอง คงคิดว่ามันเป็น

เรื่องเล็กน้อย

แต่ เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าตัวเองช่วยเขา หรือว่าเขาเป็นฝ่ายช่วย

เขา

ก็ไม่อยากจะพูดอะไร ก็ได้แต่พยักหน้า จากนั้น ก็ได้นั่งลงกับที่

นั่งของตัวเองที่อยู่ข้างหน้าของโต๊ะพวกเขา

ที่จริงแล้ว เฉินเกอเองก็รู้สึกอึดอัด

แต่ธุรกิจของร้านนี้ดีมาก และก็ไม่มีที่นั่งอื่น ๆ อีกแล้ว เมื่อมีที่ นั่งเฉินเกอเลยไม่กล้าที่จะเปลี่ยน

และอีกอย่าง หากตัวเองจะเปลี่ยนร้าน ก็คงจะไม่สะดวก

จึงรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมาก

และในช่วงเวลานี้ ฉินหยาและจ้าวถุงลงก็ได้เดินเข้ามา
และคนที่เดินตามหลังของจ้าวลงลงมานั้น นอกจากน้องสาว เขาแล้ว ยังมีผู้ชายสองคน และผู้หญิงสองคน สงสัยน่าจะเป็น ญาติของจ้าวถงถง

“เห้ย ๆ ๆ นางฟ้า ๆ ”

ในขณะนั้น เขาและคนอื่น ๆ ต่างก็ได้เห็นฉินหยา จ้าวถงถง และเหล่าบรรดาน้องสาวของเธอ

พวกนั้นต่างก็ตะลึง

เพราะพวกเธอช่างสวยมากจริง ๆ

“พวกเธอเป็นใคร สวยมาก ๆ เลย ราวกับนางฟ้า

ผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ ของเขาได้พูดขึ้น

“ซึม สวยแล้วไงหรอ แค่ตัวสูงเอง ออร่าก็มี ซึม ๆ

ซูมองเห็นฉินหยาและจ้าวถงถงซึ่งพวกเธอก็สวยมากจริง ๆ ราวกับดารา และก็รู้สึกอิจฉาเลยพูดไปแบบนั้น

และผู้หญิงข้าง ๆ กับเซาที่แต่งหน้าหนา ๆ นั้นยิ่งไม่ต้องพูด ៗ ถึง เมื่อเทียบกับพวกเธอสองคนแล้ว ตัวเองรู้เลยทันทีว่าไม่สวย แค่ไหน

“พวกนายมีใครกล้าไปขอวีแซตพวกเธอไหม ถ้าใครไปขอ ฉัน จะยอมรับคนนั้นเป็นพ่อเลย

ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยความปรารถนา จากนั้น สายตาเกียบทุกคู่ก็มองไปยังเซา
เพราะว่าในนี้ เขานั้นฐานะทางบ้านค่อนข้างจะดีที่สุดแล้ว

ลี่เซาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ

จากนั้นก็กระแอมคอ แล้วลุกขึ้นยืน แล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้ดู

เรียบร้อย

รอดู เดี๋ยวฉันจะไปขอเอง

“ว้าว พี่เขาสุด ๆ ไปเลย

“พี่เขาต้องได้มาแน่ ๆ

และเขาก็ได้เดินเข้ามาเรียบร้อยแล้ว

“สาว ๆ ครับ มากินข้าวกันหรอครับ มีที่นั่งกันหรือยังครับ ให้ ผมช่วยไหมครับ ผมรู้จั ดีครับ

ลี่เขามองผู้หญิงทั้งสองด้วยสายตาที่ตื่นเต้น

“ขอบคุณค่ะ ไม่เป็นไร

เมื่อเห็นผู้ชายเข้ามาแซว ฉินหยาและจ้าวถงถงก็ได้ตอบกลับ

ไปอย่างนิ่ง ๆ

ซึ่งรู้สึกไม่ชอบเป็นอย่างมาก

“เฮอะ ๆ สะดวกไหมครับหากจะให้วีแชตกับผม ผมชื่อลี่เซา ที่

เชาดวัก โทรศัพท์มือถือออกมา

“เขาอยู่ตรงนั้นไง ไป พวกเราไปเถอะ”
จ้าวางลงในขณะนั้นมองเห็นเงินเกอเข้าพอดี จากนั้นก็พาทุก ๆ คนเดินไป แทบไม่สนใจเขา และก็เดินตรงเข้าไปยังเฉินเกอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ