บทที่ 191แม่ของสวีเสียจะมา

ฉินหยาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร บางครั้งก็น่าประหลาดเสีย

เมื่อครู่ เขามองเฉินเกอคนนี้ปฏิบัติต่อตัวเองแบบนั้น

ในใจอีดอัดมาก

และก็ไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะแข่งขันหรือไม่ ใช่สิ ฉันฉันท ยาปฏิบัติต่อผู้ชายอย่างคุณคนนี้ ไม่มีความน่าดึงดูดสักนิดเลย เหรอ?

ดังนั้นตอนที่คุยกับอยู่เฉินเกอ ก็ส่งวีแซทหาลเยา

ให้เขามารับตัวเอง

ความหมายคือจะบอกเฉินเกอ คุณไม่สนตัวเองนัก ฉันก็ จะทำให้คุณรู้ว่าคุณไม่คู่ควรกับฉัน

เด็กผู้หญิงไหมล่ะ ไม่ใช่แค่นี้ ถ้าเธอสนใจคุณ คุณ ตอบโต้อย่างเย็นชา ถ้าหากผลของการควบคุมยิ่งดี นี่ก็คือ กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับ

แน่นอนว่าเป็นเกอไม่ทันกลยุทธ์พวกนี้

ดีที่ฉินหยาสนใจเฉินเกอ ถ้าหากไม่สนใจ จะมีกลยุทธ์ แสร้งปล่อยเพื่อจับทำอะไรนะ!

และยังยืนกําไลหยกเฉินเกอ ก็แสดงออกว่าฉินหยาจะ
รู้สึกเป็นเพื่อนกับเงินเกอ

แต่ที่ทำให้ฉันหยา ใกล้โกรธจะตายก็คือ

จู่ๆเงินเกอเอากำไลหยกนั้นกลับไปจริงๆ และตัวเองยัง ถูกทิ้ง เขาก็ไม่พูดอะไร

ตอนนี้ฉินหยายังจะมีอารมณ์ไปกินข้าวกับสี่เยวที่ไหนล่ะ ดังนั้นก็เลยอยากลงจากรถ

ลี่เยวที่กลับงุนงง พอฉินหยาลงจากรถ ก็เรียกรถแท็กซี่

ในใจก็ประหลาดใจมาก “หรือตัวเองพูดผิด? ก็ไม่

ส่วนเฉินเกอ

เขาถอนหายใจแล้วก็กลับหอพัก

หลังจากกลับหอพัก กลับเห็นหยางฮุยกำลังสูบ

และยังขยุ้มผมตัวเอง ด้วยท่าทางหดหู

หลี่ปุ่นก็อยู่ที่ระเบียงกับเขา

“เหล่าหยาง เป็นไงบ้าง? ”

เฉินเทอก็เดินเข้าไป

“เห้อ เหล่าเฉินคุณกลับมาพอดี คุณช่วยผมพูดหน่อย นี่

ออกไป

บุหรี่ที่

ระเบียงมันอะไร เดี๋ยวจะสอบอยู่แล้ว บ้าจริง แม่ของสวีเสียบอกว่าจะมา เที่ยวจีนหลังสองสามวัน แล้วจึงกลับไปบ้านเกิดกับสวีเสียด้วย กัน!

อีกอย่าง สวีเสียก็เอาเรื่องของเราสองคนบอกแม่เธอ แล้ว แม่เธออยากเจอผมมาก! ”

“เห้ย จะเจอผู้ใหญ่แล้ว นี่มันเรื่องดีนี่ คุณต้องฉลอง หน่อยแล้ว! ”

เงินเกอพูดข่าๆ

“เรื่องดีตรงไหนล่ะ ความหมายของสวีเสียผมเข้าใจดี เธอบอกว่าแม่เธอจะมาอยู่ ให้ผมหาสถานที่พักให้หน่อย พูด ตรงๆ ว่านี่จะให้ผมรับแขก ถ้าต้อนรับดี แม่ของเธอก็จะชม ถ้าอยู่ ต้อนรับไม่ดี เรียนจบก็น่าจะต้องเลิกกัน ! ”

รู้สึกว่าหยางฮุยกังวลเพราะเรื่องนี้

เห้อ เฉินเกอก็คิด ตอนนี้คบกันก็ไม่ใช่แบบนี้เหรอ ดังที่ว่าไว้ แม้ของภรรยาก็คือตัวปัญหา นี่ไม่ใช่ประโยค

น่าตลกเลย

ถึงแม้พื้นเพตระกูลของหยางฮุยจะไม่เลว แต่ตอนนี้อยู่ที่จิ นหลิง ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อยแหละ

ยังไงสถานที่ที่ดีเกินไปก็ไปไม่ได้

ส่วนเฉินเกอ ก็ไม่รู้จะช่วยอย่างไร ยังไงตอนนี้ถนนการค้าจีนหลังก็ประมูลแล้ว วิลล่าสปาก็ไม่ใช่ของตัวเองแล้ว!

ไม่อย่างนั้นก็เหมือนกับครั้งที่แล้วตอนที่แฟนสาวของหล ปืนมา ตัวเองก็แค่จัดการก็ได้แล้ว

“คุณคิดจะทํายังไงเหล่าหยาง? “เฉินเทอก็ถาม

“แค่กๆ เมื่อกี้นี้ผมกับปืนจอคุยกันแล้ว ครั้งนี้แม่ของสวี เสียมา ก็พวกเราสามคน คุณสองคนต้องช่วยผมต้อนรับด้วยกัน เรื่องโรงแรมผมจัดการเอง ส่วนสถานที่เที่ยว ผมเจอที่ อินเทอร์เน็ตพอดี เหมือนว่าคืนพรุ่งนี้ที่หมู่บ้านเขาหยุนเหมิงจะมี กิจกรรมใหญ่ ดูเหมือนว่าคนที่นั่นจะได้ค่ารื้อถอนแล้ว เลยจัด งานเลี้ยงใหญ่ ที่นั่นวิวทิวทัศน์ดีมาก พวกเราไปเที่ยวที่นั่น ใช้ เงินไม่มากเท่าไหร่หรอก ไปลองดูก็ไม่เลว

หยางฮุยพูด

เงินเกอพยักหน้า

หมู่บ้านเขาหยุนเหมิงจัดกิจกรรม เรื่องนี้เป็นเกอไม่รู้ อีก อย่าง นี่คือกิจกรรมรื้อถอนที่หมู่บ้านพวกเขาจัดขึ้นมาเองสำเร็จ ไม่เกี่ยวอะไรมากนักกับรายการนี้ เรื่องหยุมหยิมแบบนี้หลี่เจิ้น วก็คงไม่รายงานตัวเอง

เงินเกอก็พูด: “อย่างนั้นก็ได้ อย่างนั้นก็เอาตามนี้ ส่วน จะต้องการอะไรอีก ผมจะช่วยคุณ

หยางฮุยพูดจบ จึงเอาตบไหล่ของเฉินเพื่อไปอย่าง

สบายใจ
เช้าวันถัดมาแม่ของสวีเสียก็มา

เงินเกอ หยางฮุย หลี่ปินทั้งสามคน ตอนเช้าก็อยู่ที่หน้า

โรงเรียนรวมตัวกับพวการเสีย

สวีเสียและก็พวกรูมเมทเธอ ไม่ได้มีแค่ตัวเธอเอง

จะว่ายังไงล่ะ จากวิธีการพูดเมื่อคืนของหยางฮุย นั่นคือ แม่ภรรยา ในอนาคตมาหา ก็ถ้าตัวเองกับสวีเสียมาต้อนรับ ก็จะ ดูเย็นชา และก็จะไม่ค่อยใส่ใจ

คนเยอะครึกครื้นจะดูอบอุ่นกว่า

ดังนั้นสวีเสียก็เลยเรียกสองสาวมา

มองเห็นผู้หญิงสองคน เฉินเกอก็ตะลึงเล็กน้อย

คนหนึ่งคือจ้าว ฟาน ส่วนอีกคน กลับเป็นหลินเจียวที่

มองเฉินเกออย่างรักใคร่

นอกจากนี้ ยังมีอีกคน ผู้หญิงที่เฉินเกอไม่เคยเจอ

ก็อยู่

“หยางฮุย เฉินเกอ พวกคุณมาแล้ว ใช่สิ ฉันจะแนะนำให้

พวกคุณ เธอชื่อเเม่ย เป็นเพื่อนในห้องตอนมัธยมของฉัน และโต มาด้วยกันตั้งแต่เด็ก วันนี้แม่ของเมียกับแม่ฉันมาด้วยกัน ก็เลย อยู่ด้วยกัน!

สวีเสียพูด

ลี่เม่ย เหมือนกับชื่อ หน้าตาสวยมาก และก็แต่งตัวเป็น ถึงจะสู้จ้าวฟานที่สวยแบบธรรมชาติไม่ได้ แต่อยู่ข้างๆ หลินเจียวที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ กลับแตกต่างกันไม่มากเท่าไหร่ แต่มี สไตล์ที่ต่างกัน

เพียงพอที่จะเป็นสาวงาม

“เมียสวัสดี เมื่อก่อนเคยเจอครั้งหนึ่งแล้ว!

หยางฮุยทักทายอย่างเป็นมิตรด้วยความกระตือรือร้น

เมียพยักหน้าเรียบๆ แต่จู่ๆกลับถาม : “ใช่สิ เดี๋ยวต้อง ไปรับแม่ฉันกับแม่ของเสี่ยวเซียที่สถานีรถไฟความเร็วสูง พวก คุณจะไปยังไง? ”

“อ้อๆ เรียกรถเถอะ!

หยางฮุยพูดไป

“อะไรนะ? เรียกรถ? ที่แท้คุณไม่มีรถเหรอ! แค่กๆ ฉัน นึกว่าแฟนที่เสี่ยวเซียหา จะต้องเหมือนกับของฉัน ที่มีรถขับ กัน!

เมยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ ดูชัดเจนว่าเธอจงใจพูด

ถึงแม้จะโตมาด้วยกันตั้งแต่เล็กกับสวีเสีย แต่จากที่หยาง ฮุยพูดเมื่อกี้นี้ว่าเมื่อก่อนเคยเจอก็รู้ เธอไม่ได้ไปมาหาสู่อะไรกับ สวีเสียที่โรงเรียนมากนัก

แต่ตอนนี้ไม่มีหนทาง แม่ของสวีเสียกับแม่ของเธอจะมา เที่ยวที่จินหลิงด้วยกัน ดังนั้นก็เลยมาด้วยกัน

ส่วนเด็กผู้หญิง โดยเฉพาะที่เหมือนกับสวีเสีย ต่างเป็นเด็กผู้หญิงที่มาจากเขตเศรษฐกิจที่สามเพื่อมาเรียนหนังสือที่จีน หลัง ก็ไม่ชอบเปรียบเทียบว่าใครเจ๋งกว่าใคร

บวกกับตอนนี้ พวกรูมเมทสองคนนั้นที่อยู่กับสวีเสีย

ยิ่งทำให้เม่ยอิจฉา

ดังนั้นก็เลยพูดแรงไปหน่อย

“หยางฮุยยังไม่ซื้อน่ะ! แฟนเธอคนนั้นซื้อแล้วเหรอ?

สีหน้าสวีเสียก็ดูแย่เล็กน้อย แต่ก็ถามไป

เหมือนกับเมีย ครอบครัวของทั้งสองต่างเป็นประเภทที่ ต้องเหนือกว่ากัน ตั้งแต่มัธยม แทบจะเทียบเรื่องฐานะกันไม่ได้ คุณซื้อเสื้อสวยๆ ฉันก็จะซื้อ

ดังนั้นก็เปรียบเรื่องการเรียน สวีเสียมักจะกดหัวเมีย

แล้วน่าหน้าเสมอ

ตอนนี้ที่มหาวิทยาลัยก็ไม่เหมือนกันแล้ว ของที่เทียบได้ก็เยอะแล้ว

“ซื้อตั้งนานแล้ว แต่ก็แค่รถออดี้ A4 หนึ่งคัน เดิมทีเขา เห็นพวกเพื่อนๆ ของพวกเขาขับBMWซีรีส์7 ตัวเองก็อยากไปซื้อ ด้วยความโกรธ ฉันก็เลยโน้มน้าวเขา A4Lก็ไม่เลว! ยังไงเขา ก็รักฉันมาก และก็ฟังฉันสุดๆ! ”

เมียกอดอก เหลือบมองพวกข้าว ฟานด้วยความยโสโอหัง

ส่วนพวกหลินเจียวก็เมินใส่

สวีเสียก็พยักหน้าเห็นด้วย : “อย่างนั้นพวกเพื่อนของ แฟนคุณพวกนั้นก็เจ๋งจริงๆเลย

“แน่นอน เพื่อนๆของหยางฮุยพวกนี้สามารถ……แค่กๆ ไม่พูดและก็ตามนั้นแหละ!

ลี่เม่ยพูด

พอพูดจบ จู่ๆเธอก็มองไปด้านในโรงเรียน ด้วยใบหน้า

“แฟนฉันมากันแล้ว! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ