บทที่ 177 พบกับนางฟ้าในห้องสมุดอีกครั้ง

สำหรับสิ่งที่หลี่เจิ้นจะจัดการยังไงนั้น เงินกอไม่สนใจเลย หลังจากพักผ่อนไปเร็วๆ ในคืนนั้น วันรุ่งขึ้น แม้ว่าฝนจะตกอย่างหนัก แต่เป็นเธอก็รีบกลับไปที่

โรงเรียน ยังไงแล้วการทบทวนการบ้านก็สำคัญมากเช่นกัน

เหมือนกับเวลาปกติ คนขับรถหยุดอยู่นอกประตูโรงเรียน และ เงินเกือก็เดินเข้าไปโดยกางร่ม

“อ๊ะ!”

ทันใดนั้น ในเวลานี้ เฉินเกอก็ได้ยินเสียงเบาๆของผู้หญิง

มองไปด้านข้าง ก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในชุดเดรสสีขาว ซึ่ง กําลังจะออกมาพร้อมกับกางร่ม แต่เธอเผลอเอียงเท้า ถือร่มด้วย มือข้างหนึ่ง และแตะข้อเท้าของเธอด้วยมืออีกข้าง

ดูเหมือนว่าจะเจ็บไม่เบา และแทบจะเดินไม่ได้เลย

“คุณโอเคไหม?”

เงินเกือบังเอิญเดินผ่านเธอ และอดไม่ได้ที่จะถามทันทีในเวลา

“มันเจ็บมาก!”

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมา ในขณะที่พูดและร้องไห้

นั้น
“เป็นคุณนั่นเอง?”

เงินเถอถึงกับผงะ

และหญิงสาว ก็ดูประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด

ไม่ใช่ใครคนอื่น ผู้หญิงคนนี้ เป็นผู้หญิงคนที่สง่างามที่นั่ง ข้างๆตัวเอง ตอนที่เฉินเธออ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดครั้งที่แล้ว

ครั้งที่แล้วเงินเกอรู้สึกเขินอายมากจริงๆ

ไม่เพียงแค่เลือดทําเดาไหลเท่านั้น แต่เขายังงามอีกด้วย พูด สั้นๆได้ว่า รู้สึกอับอายมากจริงๆ

โดยไม่คาดคิดเมื่อตอนเช้าเช่นนี้กลับมาที่โรงเรียน จะได้เจอ กับเธอ!

“ฉันยังคิดว่า จะนั่งแท็กซี่ออกไปซื้อเอกสารบางอย่างอยู่ อาจ

เป็นเพราะฉันก็รีบเดินเกินไป!”

หญิงสาวดูเหมือนจะจำสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องสมุดครั้งที่แล้วได้ อย่างชัดเจน และพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“ฝนตกแรงขนาดนี้ คุณก็ไม่ต้องไปซื้อแล้ว ให้ผมพาคุณไปดู อาการที่ห้องพยาบาลก่อนเถอะ!”

เฉินเกอพูด

ไม่ต้องพูดถึงการพบกันครั้งที่แล้วที่น่าอับอายนั้น ในครั้งนั้นผู้ หญิงคนนี้ยังยื่นทิชชู่ให้ตัวเอง

แม้ว่าจะเป็นคนแปลกหน้า หากเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ก็ต้องช่วยเหลือ

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้สวยงามมาก และเจ้าอารมณ์มาก

แม้ว่าเงินเทออยากจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียว และจากไป

โดยตรง แต่เขายังคงมีมโนธรรมอยู่

“อืมๆ!”

สำหรับหญิงสาว เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่มันเจ็บปวดมาก จน เธอก็พยักหน้า

ประคองเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถเดินไปได้อีก

เงินกอไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากให้เธอหลัง ยังโชคดี สําหรับหญิงสาวแล้ว เธอรู้สึกว่าเป็นเกอเป็นคนใสซื่อมากตั้งแต่ ครั้งแ เจอ ครั้งนี้ เธอจึงไม่ได้คัดค้านมากขนาดนั้น เธอจึง ปล่อยให้เงินเกอแบกเธอไป

แน่นอน หญิงสาวก็ถือร่ม

เงินเกอหน้าแดงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อได้กลิ่นกายอันหอม ของหญิงสาว

แต่หลังจากคิดอีกแง่หนึ่ง ตัวเองก็มีมหานอยู่แล้ว กำลังคิด อะไรอยู่เต็มสมอง

ในขณะนี้ เขาเก็บความคิดของเขา และเดินไปอย่างเร็วขึ้น

“ดี-ดิ!”

ในเวลานี้ Mercedes-Benz G500 ขับผ่านโดยเงินเกอและพวกเรา

“คนสวย ฝนตกแรงมากขนาดนี้ คุณขึ้นรถผมเถอะ จะไปไหน เดี๋ยวผมจะพาไปส่ง

หน้าต่างถูกกลิ้งลง เด็กผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนคนรวย และตะโกน

หลังจากได้ยินเช่นนี้ เฉินเกอร็อดไม่ได้ที่จะหยุดเดิน

ในความทรงจําของเฉินเกอ ก็เป็นเช่นนี้ คนสวยนั้นมักชอบรถ หรูกันทั้งนั้น

แล้วสุดท้ายหล่ะ หญิงสาวไม่ได้มองไปแม้แต่สายตาเดียวเลย แต่เธอกลับบีบไหล่ของเฉินเกอเบาๆ : “รีบเดินไปสิ ฉันเจ็บปวด จนจะตายแล้ว!”

“อือๆ!”

เงินเกอพยักหน้า ดูเหมือนว่า เธอจะแตกต่างกับเด็กผู้หญิงคน

อื่นๆ

“เซีย! ตัวเองน่าจะมาเช้ากว่านี้ก็คงจะดี ผู้หญิงคนนี้ก็สวยมาก จริงๆ!

เด็กชายมองไปที่ด้านหลังของเฉินเกอที่วิ่งเหยาะๆ โดยมีสาว สวย หลังของเขา และทุบพวงมาลัยด้วยความเกลียดชัง

โชคดีที่คลินิกอยู่ไม่ไกลมาก เฉินเกอจึงพาหญิงสาวไปที่ห้อง พยาบาล และก็มีแพทย์มาตรวจอาการบาดเจ็บ
สำหรับเงินเกอ ก็ไม่สะดวกที่จะอยู่ที่นี่ จึงอยากจะจากไป “เดี๋ยวก่อน คุณชื่ออะไร? ฉันซื่อฉินหยา”

หญิงสาวถามในเวลานี้

“ผมขือเงินเกอ!”

“ขอบคุณมากในวันนี้ ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะกลับมาได้ยัง ไง! ใช่แล้ว ฉันเห็นคุณกำลังถือหนังสืออยู่ คุณจะไปเรียนที่ห้อง สมุดใช่ไหม?”

เงินเกอพยักหน้า

“เสี่ยวหยา คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? ทำไมคุณถึงไม่ระวังเช่น

ในขณะนี้ ประตูของห้องพยาบาลถูกผลักเปิดออก และมีเด็กผู้ หญิงตัวสูงสี่ห้าคนที่มีภาพลักษณ์ และอารมณ์ที่ดีมากเดินเข้ามา

พวกเธอสวยขนาดไหนเหรอ?

เอาแบบนี้ แต่ละคนสามารถเทียบเทียนและขยี้พริตตี้ขายรถ และเน็ตไอดอลได้

ดูเหมือนว่า พวกเขาทั้งหมดจะเป็นเพื่อนร่วมห้องของฉินหยา เมื่อกี้นี้ ฉินหยาก็ได้ส่งข้อความถึงเพื่อนร่วมห้องของเธอจริงๆ และมาที่ห้องพยาบาลด้วยตัวเอง
“ข้อเท้าของฉันพลิก เงินเกอเป็นคนแบกฉันกลับมาเอง! ฉินหยามองไปที่เงินเกอ และพูดด้วยรอยยิ้ม

“มายก็อตเดี่ยวหยา ที่เป็นจากชีโร่ช่วยคนสวยนะเนี่ย ฮ่าฮ่า งั้นเราต้องขอบคุณหนุ่มหล่อที่ช่วยเสียวหยาคนนี้ให้ดีๆแล้ว

เด็กผู้หญิงหลายคนก็มองไปที่เฉินเกอ อย่างกรี๊ดกร๊าด

เมื่อตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว เด็กหญิงหลายคนก็ค่อนข้าง รู้สีกผิดหวัง

เสื้อผ้าที่เฉินเกอใส่อยู่นั้น ไม่มีรสนิยมเล็กน้อย หากพูดอย่างไม่น่าฟัง แค่มองดูก็รู้สึกว่าเป็นรูปแบบเด็ก

นักเลง

แต่คนดูขาวใสสะอาดไร้เดียงสา และน่ารักดี

และดูเหมือนว่าคนจะค่อนข้างซื่อสัตย์ และจนกระทั่งรู้สึกแบบ

โง่เขลา

ยังไงก็ไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ดังนั้นจึงไม่สามารถพูดถึงสิ่งที่ ดูถูกเขาได้

“เฮ้ คุณก็คือคนหล่อที่ช่วยชีวิตฉินหยาของเราหรือ?”

“อืมๆ ไม่ถึงกับใช้คำว่าช่วยชีวิตหรอก เพียงแค่ช่วยเหลือเล็ก น้อย!” เฉินเกอไม่รู้ว่าเป็นอะไร เขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย เมื่อเจอ กับสาวสวยพวก
ทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย

“อ๋อๆ ฉินหยาของเราไม่เคยเป็นหนี้บุญคุณของใครเลย คุณ ว่ามาจะเอายังไง คนหล่อ? ฉินหยวจะต้องตอบแทนความ โปรดปราน ได้อย่างไร?”

สาวๆจับไหล่ และหยอกแกล้งเฉินเกอ

“ฮ่าฮ่า ฉันคิดแบบนี้ หนุ่มหล่อ ให้ฉินหยาชดใช้โดยร่างกาย ว่ายังไง?”

หญิงสาวอีกคนพูดด้วยหัวเราะคิกคัก

“ไม่จําเป็นต้องชดใช้โดยร่างกาย หรือว่าให้ฉินหยาของเรา นอนกับคุณคืนหนึ่ง!”

“โอ้ย เขินอายจังเลย!”

สาวๆ ส่งเสียงดังพร้อมกัน

“ไม่……….ไม่จําเป็น!” เฉินเกอไม่ได้คาดคิดว่า เด็กผู้หญิง เหล่านี้ จะดูสวยเหมือนนางฟ้า นึกไม่ถึงว่าการสนทนาของพวก เขาจะกล้าหาญ และตรงไปตรงมาเช่นนี้

ทำให้เงินเกอรู้สึกอายเลย

“อะไรคือไม่ต้อง? หรือคุณคิดว่าฉินหยาของเราไม่สวยพอ และไม่คู่ควรกับคุณใช่ไหม?”

เด็กผู้หญิงหลายคนรวมตัวกันเข้ามาล้อมรอบๆ

“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น
“ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แล้วหมายความว่ายังไง ไอ้ หนุ่มหล่อสองว่ามาส!”

สําหรับฉินหยาแล้ว เธอแค่มองดูเพื่อนร่วมห้องของเธออย่าง

เงียบๆอยู่บนเตียงในห้องพยาบาล แน่นอนเธอรู้ดีว่าเพื่อนร่วม ห้องของเธอเป็นคนแบบไหนกัน เป็นอย่างนั้นจริงๆ อย่าว่าแต่จะ ถูกเด็กผู้ชายเล่นพวกเขาเลย เด็กชายนับสิบคนพวกเขาก็ สามารถเล่นปั่นหัวจนรอบๆได้

ในเวลาเดียวกัน ก็มองไปที่เฉินเกอด้วย

เมื่อเห็นเฉินเกอถูกพวกเขาแกล้งจนหน้าแดง

ฉินหยาหัวเราะเยาะ “เอาละ พวกคุณอย่าล้อเล่นกับเงินเกอ แล้ว! ถงถงฉันอยากกินแอปเปิ้ล คุณปอกแอปเปิ้ลให้ฉันลูก หนึ่ง!”

“ได้!”

หญิงสาวตัวสูงที่ชื่อว่าจ้าวถุงถุงชำเลืองมองเฉินเกอด้วยรอย ยิ้ม “ไอ้หนุ่มหล่อ เมื่อคุณบอกว่าคุณไม่ได้หมายความเช่นนั้น งั้นเอาล่ะ คุณช่วยบอกแอปเปิ้ล ให้ฉินหยาของเราได้ไหม?”

“อ๊ะ? ผมเหรอ?”

เฉินเกอถึงกับผงะ

“ใช่ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ให้คุณปอกฟรีๆหรอก ถ้าคุณบอก เสร็จแล้ว ฉันจะให้คุณจูบที่หนึ่ง จูบที่ไหนก็ได้! เป็นยังไง?
ข้าว งงเข้าใกล้เงินเกอเรื่อยๆ ทีละก้าว

เงินเทอได้พบกับผู้หญิงเช่นนี้เป็นครั้งแรก เหมือนหลินเจียว กล้าพอหรือยัง?

แต่หลินเจียวเป็นได้เพียงน้องสาว เมื่อเทียบกับสาวๆเหล่านี้

สิบประโยค มีอยู่แปดประโยคที่พูดถึงเรื่องขับรถ

ยิ่งไปกว่านั้น พูดจาทุกอย่างตรงไปตรงมากล้าหาญ และเข้า กับคนได้ง่าย

เงินเกอทนไม่ได้ที่จะปอกแอปเปิ้ลเสร็จแล้ว และก็ขอให้เป็นเก อปอกกล้วยอีกด้วย

ยังขอให้เฉินเกอ ช่วยลวกสร้อยข้อมือบนมือของฉินหยาด้วย นําเลือดด้วย

และสำหรับเงินเกอ เขาก็ไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป ขอแค่ช่วยเรื่องนี้ให้เสร็จเร็วๆ จะได้ถอนตัวไวๆ

นึกไม่ถึง เมื่อยืนขึ้นพร้อมกับถือกำไลที่ฉินหยาเพิ่งถอดออก มา ทันใดนั้นมือใหญ่ที่แข็งแกร่งที่ดึงเฉินเกอออกไป ไม่ทันระวัง กำไลก็หลุดออกตกแตกอยู่บนพื้นโดยตรง

“เสี่ยวหยาผมได้ยินมาว่าคุณบาดเจ็บเหรอ และผมเป็นห่วง แทบจะตาย!”

เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าวิ่งเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน เขาพูด อย่างประหม่าในเวลานี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ