บทที่ 162 นางฟ้าที่นั่งข้างๆ ในห้องสมุด

หญิงสาวอ่อนวัยคนหนึ่งแทรกหน้าเงินเกือกะทันหัน

ไม่มีแม้คำทักทาย ไร้มารยาทอะไรแบบนี้

วันนี้เฉินเกออารมณ์ไม่ดีอย่างมาก : “คุณ คุณกำลังแทรกแถว

รู้ตัวบ้างไหม?

เธอไม่สนใจใดๆ

“ใช่แล้วพี่สาว อาจารย์บอกว่าห้ามแทรกแถวนะ!”

เสี่ยวหญิงเอ่ยพลางขมวดคิ้ว

“ไอ้บ้าเอ้ย ฉันแทรกแล้วยังไง? แกจะทำอะไรได้? พวกแพศยา ตอแหลจริงๆ !”

หญิงสาวคนนั้นหันขวับกลับมาดำทออย่างเย็นชา

ดูออกอย่างชัดเจน เธอแค่ราวๆ21 ผิวขาวนวล หน้าตาสะสวย เลยทีเดียว

เธอแต่งตัวเซ็กซี่อย่างมาก

แต่ท่าทางชอบดูหมิ่นคนอื่นนั้น เป็นเภอก็ยังคงโมโห

“เธอนั่นและที่แพศยา!”

เงินเกอรับความสมเพชมามากพอแล้ว เขาด่ากราดกลับไป อย่างไร้ความอดทน
“ไอ้บ้า แกกล้า ฉัน ฝากไว้ก่อน ฉันจะเอาแก ให้ตายเลย! หญิงสาวคนนั้นต่าทออย่างบ้าคลั่ง จากนั้น เธอถูกผู้คนที่ม อมลากออกไป

สุดท้ายเธอเดินออกไปด้วยความโมโห

เงินเทอไม่คิดมาก พลางเช็คอินหาหมอโดยทันที พี่ชาย พี่ไม่น่าว่าเธอเลย เธอดูไม่ธรรมดาเลย!” ขณะนี้เองพยาบาลสาวเอ่ยเสียงแผ่วกับเขา

“วันนี้ช่วงบ่ายเธอมาแล้ว เธอไปเยี่ยมผู้มีอำนาจคนหนึ่ง รถ น้อยใหญ่ หรูหราทั้งนั้นเลย คาดว่าสถานะเธอต้องสูงส่งแน่ พวก คุณรีบไปหาหมอเถอะ อย่าก่อเรื่องเลย!

พยาบาลสาวแนะนำ

เป็นเธอทีไร้มารยาทก่อนแท้ๆ

เพียงแต่พยาบาลสาวเอ่ยด้วยความหวังดี เขาจึงไม่ตอบโต้

ใดๆ

ซูเฉียงเวยเอ่ยเสริม “ช่างเถอะเฉินเกอ เรารีบตรวจแล้วรีบ กลับกันเถอะ!”

เงินเกอพาเด็กไปหาหมอ ไม่เป็นอะไรมาก เพียงแค่ไข้ขึ้น เท่านั้น กินยาประเดี๋ยวก็หาย

ซูเฉียงเวยสบายใจขึ้น
หลังเสร็จสิ้น เงินเกอพาเฉียงเสียออกจากโรงพยาบาล เพิ่งเดินก้าวออกจากประตู ขณะนั้นเอง รถหรูสีดำแล่นมุ่ง มายังหน้าโรงพยาบาล

ราว 10กว่าคัน

จากนั้นบรรดาผู้คนกลุ่มหนึ่งแต่งตัวไม่ธรรมดา มุ่งตรงไปสู่

โรงพยาบาล

เมื่อสังเกตเห็นหญิงสาวที่เดินลงมาจากรถคันกลาง ซูเฉียงเวย สั่นเทาด้วยความตระหนก

เป็นหญิงสาวที่แทรกคิวเมื่อครู่ ที่ทะเลาะกับเฉินเกอ หรือว่าเธอเอาพรรคพวกมาหาเรื่องเงินเกออย่างนั้นหรือ ? ที่ออกมาได้ทันท่วงที

“ฉันเพิ่งได้รับข่าว ประธานสวีเป็นอย่างไรบ้าง? ออกจากห้อง ฉุกเฉินหรือยัง?”

ชายวัยกลางคนคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

หญิงสาวคนนั้นพยักหน้า “ยังเลย กระดูกแขกขาแตกหัก ยัง อยู่ในห้องฉุกเฉิน! แต่พ้นวิกฤตแล้ว!”

“ไอ้บ้าเอ้ย ใครมันลงมือหนักขนาดนี้ ฉันรู้แล้ว ต้องเป็นบริษัท จินหลิงแน่….”

“เรื่องแบบนี้อย่าพูดที่นี่!”
ขายหนุ่มคนนั้นเอ่ยขึ้น แต่กลับหุบปากสนิทเมื่อถูกชายหนุ่ม อีกคนเต

ส่วนเงินกอ อยู่ไม่ไกลกับพวกเขา แต่ยังไม่ไปไหน เพราะ อะไรน่ะหรือ?

ชายหนุ่มวัยกลางคนที่ไม่ธรรมดานั้น เฉินเกอรู้จักดี

เขาคือคนที่ถูกหยามเมื่อครู่ที่หวางอย่างจูเจียงไม่ใช่หรือ และประธานสอะไรนั่น เฉินเกอเข้าใจเป็นอย่างดี

บางทีอาจเป็นสวีต้าหยวนหัวโจกส

ที่แท้ไอ้นี่ถูกนำส่งโรงพยาบาลนี้เอง

ดูท่าคนพวกนี้ กับหญิงสาวที่ไม่รู้กาลเทศะนั่น เป็นคนของ บริษัทให่ชานนี่เอง

ขณะนี้เอง เครื่องยนต์ส่งเสียงดังขึ้น รถหรูอีกหลายสิบคันแล่น เข้ามาอีกระลอก

พวกของจูเจียงเขารู้จักหมดนั่นและ

รถหรูไม่เพียงเท่านี้ ยังมีเสียงเครื่องยนต์แล่นเข้ามาจากที่

ใกลๆ

เมื่อไตร่ตรองดูแล้ว บริษัทให้ชานของตระกูลสวี ตั้งถิ่นฐานที่จ นหลิงตั้งนานแล้ว กล่าวได้ว่าตั้งรกรากมาแต่โน้มนาน
เป็นจงอางเจ้าถิ่นที่แท้จริง

นายสต้าหยวน ต้องมีเครือข่ายอย่างแน่นอน แถมเรื่องราว

ในวันนี้ต่อให้เขาปกปิดมิดชิดแค่ไหน ความเคลื่อนไหวยังเวอร์ วังปานนี้ เรื่องราวที่สวีต้าหยวนถูกหักแขนขานั้น ต้องแพร่สะพัดแล้ว

แน่ๆ

เพียงแต่ขึ้นอยู่กับตัวสวีต้าหยวนจะจัดการอย่างไร

“เฉินเกอ นายรู้จักพวกเขาหรือ?”

เฉียงเวยพบคนมากมายห้อมล้อมโรงพยาบาลเอาไว้ เธอจึง เอ่ยถาม นด้วยความตระหนก

“ฉันรู้จักพวกเขา พวกเขาไม่รู้จักฉัน พวกเขามาเยี่ยมคนที่โรง

พยาบาล! ไม่เป็นไรหลอก!”

เฉินเกอเอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่น

“ตกใจหมดเลย ฉันคิดว่าผู้หญิงคนที่มีเรื่องกับนายเมื่อ เรียกพรรคพวกมาซะอีก!”

ซูเฉียงเวยถอนหายใจเฮือกใหญ่

หลังเฉินเกอไล่มองพวกเขาทั้งหมด ไม่รอช้า เขาเรียกรถไปส่ง ซูเฉียงเวยที่บ้านทันที

สวีตาหยวนมีความลับอยู่ในกำมือของหลี่เฉินกั๋ว ยังไงเขาก็ ไม่มีทางกล้าหือรือเปิดศึกกับเขาแน่
ระหว่างทาง

เงินเกือยังคงไตร่ตรองการงานของซูเฉียงเวยหลังจากนี้ไม่ตก

** ใช่แล้วเฉียงเวย เธออยากเปลี่ยนงานหรือป่าว?

เงินเกอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม

หากเฉียงเลยยอมละก็ ธุรกิจเครือบริษัทจีนหลังเธอสามารถ เลือกได้ตามใจชอบเลย อีกอย่าง จากนี้เปิดโรงเรียนอนุบาลให้ เธอไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้

ซูเฉียงเวยเอ่ย : “ฉันกำลังจะพูดเรื่องนี้อยู่พอดี วันนี้ประธาน ถางบอกฉันว่า จะเตรียมลงทุนโรงเรียนอนุบาลของเรา อีกอย่าง เขาสมัครคอร์สอบรมให้กับฉัน อยู่ในมหาวิทยาลัยเจียงหนาน และ พรุ่งนี้ฉันเข้าเรียนวิชาจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยเจียงหนานได้ เลย!”

“อืม! แบบนี้ก็ดีแล้ว” เฉินเกอพยักหน้า

เฮ้อ บางครั้งต่อให้ชายหนุ่มเอาใจใส่มากแค่ไหน ก็ไม่ รอบคอบเท่าหญิงสาวอยู่ดี

มหาวิทยาลัยหลายที่ ภายในจะเปิดคอร์สเรียน ให้กับคนทั่วไป มากมาย เพื่อให้คนวัยทำงาน และไม่ได้รับโอกาสในการศึกษา ได้เข้าไปนั่งฟัง เรียนรู้การศึกษา

เงินเกอมีความคิดที่จะให้ซูเฉียงเวยเข้าไปนั่งฟังอยู่ก่อนแล้ว เพียงแต่ไม่มีเวลาว่างเลย
ตอนนี้ก็ดี มหาวิทยาลัยเชียงหนานกับมหาวิทยาลัยจีนหลังที่ ตนอยู่นั้น เป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำที่มีชื่อเสียงทั้งคู่

เข้าเรียนที่ไหนก็เหมือนกันนั้นและ

เงินเกอค่อยยังสบายใจขึ้น เขาบอกกับซูเฉียงเลยว่าหากเขามี เวลา จะไปหาเธอที่มหาวิทยาลัยเชียงหนาน

เมื่อส่งเธอกลับบ้าน เขากลับถึงหอพัก เป็นเวลา4ทุ่มกว่า เข้าไปแล้ว

บวกกับความเหนื่อยล้าในวันนี้

เขาหลับสนิททันทีที่ตัวถึงเตียง

ผ่านไปสองวัน เฉินเกอใช้ชีวิตอย่างสงบสุข สองวันมานี้ เขา อ่านหนังสือในห้องสมุดตลอด

ใกล้มิดเทอมเข้าไปทุกที ต้องเตรียมตัวสอบปลายภาคเรียน

วันนี้ตอนสิบโมงเช้า เฉินเกองทบทวนบทเรียนในห้องสมุด

เหมือนเคย

ทันใดนั้นกลิ่นหอมรัญจวนลอยผ่านมาจากข้างกาย

เป็นกลิ่นหอมในตัวหญิงสาว

เงินเกอหันขวับไปมอง โต๊ะข้างๆที่เขานั่งทบทวนบทเรียน ปรากฏร่างสูงบางหย่อนกันนั่งข้างๆเขา

เพราะทุกคนรู้ในห้องสมุด โดยเฉพาะปีสามอย่างเหล่าบร รดาเนินกอ วิจัยบ้างล่ะ เตรียมตัวสอบบ้างล่ะ ห้อมสมุดจึงอัดแน่นทุกวัน

ที่นั่งของเฉินเกอน เขาได้จองเอาไว้ตั้งแต่รุ่งเช้าตีห้า

ห้องสมุดเบียดเสียดนัก

หญิงสาวคนนี้ รูปร่างสูงบาง หุ่นดี โดยเฉพาะผิวขาวชุ่มชื้นนั้น ผมที่ยาวสลวยพลิ้ว

ให้ความรู้สึกเรียบร้อย ราวนางฟ้าเทพธิดา ชัดเจนนัก เธอเหล่ มองชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างอึดอัด แต่ไม่มีที่นั่งอื่นแล้ว

ที่สำคัญคือ ตั้งแต่เธอเดินก้าวเข้ามา เหล่าชายหนุ่มมากมาย ต่างจับจ้องที่เธอเป็นสายตาเดียว พลอยทำให้เธออึดอัด มีเพียง แค่เฉินเกอ ที่ก้มหน้าอยู่กับการทวทวนบทเรียน ความกดดันของ เธอจึงลดน้อยลง

เธอหน้าแดงเล็กน้อย พลางส่งยิ้มพยักหน้าให้กับเฉินเกอ จาก นั้นเธอจึงนั่งลงพลิกหนังสือออกทีละหน้า

มือหนึ่งวางแนบกับแก้มนวล อีกข้างพลางพลิกกระดาษในมือ

ให้ตาย ทำไมนางฟ้านั่งตรงนั้น โถ โถ โถ่!!

“บ้าเอ้ย ฉันหล่อกว่าไอ้งั่งนั่นหลายขุม อิจฉาชะมัด! ชายหนุ่มทั้งหลายส่งเสียงร้องด้วยความอิจฉา

“ชดเชย!”

ส่วนเฉินเกอ น กลิ่นหอมบนกายเธอ เขาจามออกมาหนึ่งที่
หญิงสาวรู้อยู่แล้วมันเกิดจากกลิ่นหอมบนชายของเธอ

ใบหน้าของเธอแตงกว่าเดิม พลางเขยิบไปอีกข้าง ส่วนเงินเอ น อึดอัดเข้าไปใหญ่ เขาก้มหน้าลง มุ่นอยู่กับการทบทวนแบบฝึกหัด ติ้งดิ่งตึง!

ทันใดนั้น เฉินเกอรู้สึกร้อนรุมภายในจมูก จากนั้นเลือดกำเดา ไหลอย่างต่อเนื่อง หยดลงบนกระดาษหนังสือ

เขาอยากหาทิชชู แต่กลับไม่มี

ขณะนั้นเอง พลันสังเกตเห็นหญิงสาว มือหนึ่งเท้าข้างแก้มเอา ไว้ โดยไม่มองเฉินเกอ อีกข้าง เลื่อนถุงทิชชูให้กับเขาเบาๆ

ใบหน้าของเธอแดง ามากกว่าเดิม เงินเกอนั้นอับอายจนแทบอยากมุดดินหนี เฮ้อเฉินเกอ แกไปตายซะ โถ โถ โถ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ