บทที่ 153 บังเอิญเจอที่ร้านมือถือ

“พระเจ้า ไม่รู้ว่าใครไปหาเรื่องสวีต้าหยวนคนโหดเหี้ยมคนนี้เข้า เดาว่าวันนี้คนคนนั้นต้องหายนะแน่

คนขับรถกำลังขับรถ เวลานี้พูดอย่างอกสั่นขวัยหายอยู่บ้าง เห็นได้ชัดว่าเขารู้จักสต้าหยวน และเคยได้ยินคำร่ำลือของ สวีต้าหยวนมา

และด้านในนี้ มีเฉินเกอที่มึนงงเล็กน้อยเพียงผู้เดียว “สรุปส ต้าหยวนมีที่มายังไง? เก่งกาจกว่าหลี่เฟยหงแห่งตลาดการค้าจีน หลิงอีกเหรอ?”

เวลานี้เฉินเกอถามคนขับรถ

พอมองรอบหนึ่ง ด้านหลังเหมือนไม่มีสต้าหยวนคนนั้นตาม มา นี่ถึงทำให้ในใจเฉินเกอสงบลง

“อะแฮ่ม จะพูดยังไงล่ะ หลี่เฟยหงก็เป็นคนเก่งแห่งจินหลิง เบื้องหลังพึ่งบริษัทการค้าจีนหลิง กรุ๊ป แต่สต้าหยวนคนนั้น เบื้องหลังยังพึ่งตระกูลสวีที่ยิ่งใหญ่แห่งจินหลิง เขาเป็นลูกพี่ลูก น้องของสไฟชานประธานของ บริษัทอสังหาริมทรัพย์ให้ซาน กรุ๊ปถึงแม้ว่าบริษัทการค้าจินหลิงกรุ๊ปจะเป็นบริษัทอันดับหนึ่ง แต่จะพูดอย่างไรก็เป็นกิจการที่เข้ามาจากเขตอื่น มีที่มา ประวัติการก่อตั้งที่จินหลิงสิบกว่าปี แต่บริษัทอสังหาริมทรัพย์ให้ ชานกรุ๊ปไม่เหมือนกัน มีมาตั้งแต่สี่สิบปีก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนหน้านี้ตระกูลสก็หยั่งรากลึกที่จินหลิง เป็นงูท้องถิ่นอย่าง แน่นอน”

“ไม่ใช่อย่างที่คำโบราณว่าเหรอ มังกรแกร่งกองท้องถิ่นไม่ลง แต่ว่าบริษัทอสังหาริมทรัพย์ให้ชานกรุ๊ปกับบริษัทการค้าจินหลังก รุ๊ป ภายนอกทั้งสองฝ่ายก็อยู่กันด้วยดีมาก ต่างฝ่ายต่างไว้หน้า กัน”

คนขับรถเหมือนคนชอบพูด พอได้พูดก็หยุดไม่อยู่เลย ส่วนเฉินเกอฟังคนขับรถแนะนำตระกูลสวีนี้ โดยเฉพาะสไ ซาน จึงนึกขึ้นมาได้

ตนเองเคยได้รับรู้เกี่ยวกับตระกูลสมาครั้งหนึ่งแล้ว

เมื่อไรกันนะ?

สวี่ยงสวีชาว ทำไมพี่น้องสองคนนี้หายไปจากจินหลิง? อีกทั้ง ครั้งก่อนทำไมจ้าวฟานร้องไห้อยู่ในหอพักไม่กล้าออกมา สุดท้ายพ่อแม่ของหล่อนออกหน้าก็ไม่เป็นผล เป็นตนเองที่ให้หลี่ เจิ้นถั่ว โทรศัพท์ไปแก้ไขเรื่องนี้

ไม่ใช่ว่าตอนนั้นคนที่กินข้าวในวิลล่าสปาคือลูกชายของสวีให้ ซาน ลูกคนรวยที่ชื่อสวี่เว้ย เพราะดื่มเหล้าไปแล้วหยอกล้อจ้าว ฟานกับหลินเจียว

หลังจากนั้นสวี่ยงก็ออกหน้าเรียกคนมาสวี่เว้ย สุดท้ายพอหาเรื่องเข้าก็พบกับการแก้แค้นกระหน่ำรุนแรงของ

ตระกูลส
ตนเองไม่ได้สนใจสาว เพียงแค่ให้หลี่เจิ้น วออกหน้า ไกล เกลี่ยเรื่องของจ้าว ฟานกับหลินเจียวให้

ครั้งนี้ถือว่าตระกูลสวี่ไว้หน้าแล้ว

แต่เงินเกอ เคยได้ยินหลีเงินเดือนขึ้นมาด้วย บอกให้เงิน เกอระวังความปลอดภัย หลบซ่อนสถานะให้ดีอะไรทํานองนี้

เพราะบริษัทการค้าจินหลิงกรุ๊ปอยู่ในจินหลิงเป็นหนึ่งในยักษ์ ใหญ่จริง แต่ไม่ใช่ทุกบริษัทจะกลัวบริษัทการค้าจีนหญิงกรุ๊ปไป หมด

โดยเฉพาะในสายตาของพวกเขา รู้เพียงว่าเป็นบริษัทที่พี่สาว เฉินเสี่ยวเปิด และที่มาความน่าเกรงขามต่อเฉินเสี่ยวก็ไม่ชัดเจน ดังนั้นธุรกิจของท้องถิ่นจึงไม่หวาดกลัว

แม้กระทั่งในที่ลับยังใช้เล่ห์เหลี่ยมไม่น้อยด้วย

อย่างเช่นครั้งที่แล้วเฉินเกอกับซูมหานถูกลักพาตัว หลี่เจิ้นถั่ว เคยโทรศัพท์ไป โทรไปหาสให้ซานโดยตรงพร้อมใช้น้ำเสียง แลกเปลี่ยนอย่างไม่คำนึงถึงทุกอย่าง

ทําให้สงสัยว่าสวีไห่ซานกำลังเล่นตลก

นี่แสดงว่าในสายตาของหลี่เจิ้นคิ้ว ตระกูลสที่มีระดับความ สำคัญ

เดิมทีสต้าหยวนเป็นลูกพี่ลูกน้องของสไปซาน ฉันว่าตระกูล สวีที่ไหนจะเก่งกาจได้ขนาดนี้กันล่ะ
เงินเกยอยู่บนรถ กำลังครุ่นคิดเรื่องนี้

สิ่งสำคัญกลับไม่ใช่กลัวเรื่องเดือดร้อน ถ้าไม่ได้อย่างไรก็น่า เรื่องนี้ไปบอกพี่สาวอย่างเฉินเสี่ยว ให้เธอใช้อิทธิพลตระกูลมา แก้ไข โดยเฉพาะถึงตระกูลสจะยอดเยี่ยมแค่ไหน ในสายตา เมืองหนานหยางตระกูลเฉิน ก็เป็นเสมือนมดตัวหนึ่ง

แต่ตอนนี้ทุกอย่างล้วนรอมือถือของตนเอง แล้วค่อยปรึกษา กับหลเจิ้นถั่วอีกทีเถอะ

สถานที่ที่เป็นเภอพาถึงหว่านพวกเธอมาคือที่พักของซูเฉียง

เวย

สถานที่ที่ห่างไกลผู้คนที่สุดแล้ว สวีต้าหยวนคนนั้นคงหาที่นี่ไม่เจอภายในชั่วโมงครึ่ง

“พี่เฉินเกอ พี่มาแล้วเหรอ”

“ต้าหู เอ้อหู เสี่ยวหญิงล่ะ?”

พอเข้าไป ต้าหู เอ้อหูที่กำลังซักเสื้อผ้าในลานบ้านรีบเข้ามา ล้อมทันที

“ไปทำกับข้าวในบ้านกับพี่เฉียงเวยล่ะ!”

ไม่นานซูเฉียงเวยก็พาเสียวหญิงออกมากันหมดแล้ว

เงินเกอไม่ได้อธิบายมากมาย เพียงแต่เล่าเรื่องที่คืนนี้ยังหว่าน พวกเธอสองแม่ลูกจะมาพักที่นี่ง่ายๆ สักหน่อยเท่านั้น แน่นอนว่า ซูเฉียงเวยไม่มีปัญหา จึงรีบไปจัดเก็บที่พักให้ถึงหว่าน
และพอถึงหว่านฟังเฉินเกือบอกว่าซูเฉียงเวยเลี้ยงดูเด็กสาม คนนี้ด้วยตนเอง ยิ่งรู้สึกประทับใจต่อซูเฉียงเวยคนนี้มาก

อาจจะเป็นประสบการณ์ที่ตนเองดูแลลูกสาวคนเดียวมาเอง ยังหวานกับซูเฉียงเวยถึงมีความรู้สึกเห็นใจซึ่งกันและกันตั้งแต่ แรกเจอ พอเจอหน้ากันทั้งสองคนก็คุยกันจนติดลมแล้ว

ส่วนเฉินเกอล่ะ หลังจากพวกเขาจัดการเรียบร้อย ก็ไปห้างมือ ถือแห่งนั้นแถวนี้คนเดียว รีบเปลี่ยนมือถือมาใช้

ถ้าไม่อย่างนั้นคงเสียเวลาจัดการเรื่อง

นี่คือห้างสรรพสินค้ามือถือแห่งหนึ่ง มีมือถือทุกยี่ห้อดัง

ทั้งหมด

คนก็ไม่น้อยเลย

เฉินเกอเดินไปเดินมา ไม่รู้ว่าจะซื้อยี่ห้อไหนดี

อยากจะเลือกที่ทนทานสักอัน

สุดท้ายสายตาล็อกไปด้านบนมือถือที่คุณภาพดีสุดๆ ราคาที่ แสดง ต้องการ18888เต็มๆ

สามารถพูดได้ว่าเป็นมือถือที่ค่อนข้างแพงเลยทีเดียว

“ขอโทษนะ เอามือถือใหม่ล่าสุดวันนี้ให้ผมดูหน่อย ขอบคุณ ครับ”

เฉินเกอพูดกับพนักงานขายของคนหนึ่งด้วยความสุภาพ พนักงานขายมองเห็นเงินเกออยู่ที่นี่มองหาตั้งนานแต่แรกแล้วดูการแต่งตัวของเขาสิ เหอะๆ คิดว่ากำลังเลือกมือถือราคาถูก น ไหนอยู่ล่ะ

แต่คนประเภทนี้มักจะรักษาหน้าตามาก

ต้องมาเดินเล่นแถวยี่ห้อดังบางส่วนก่อน ดูๆ หน่อย จากนั้น แกล้งทำเป็นท่าทางไม่ค่อยเหมาะ สุดท้ายก็เลือกยี่ห้อที่ไม่ค่อย ดังราคาสองสามร้อย

เชอะ คนแบบนี้หล่อนเห็นมาเยอะเหลือเกิน

ดังนั้นพอมองเห็นเงินเกอที่ท่าทางต๊อกต๋อยเดินเข้ามาทางนี้ หล่อนก็ดูถูกพอสมควร

ตอนนี้ได้ยินว่าเงินเกือบอกว่าอยากดูมือถือเครื่องแพงที่สุด

พนักงานขายพูดอย่างรำคาญ “ขอโทษนะคะคุณผู้ชาย มือถือ รุ่นนี้ของพวกเราไม่อนุญาตให้ลองได้ คุณจำเป็นต้องชำระเงิน ก่อน”

หมายความว่าวางเงินลงมาคุณก็เป็นคุณชาย ไม่มีเงินก็ใสหัว ออกไปเสียเถอะ

“ผมดูหน่อยก็ไม่ได้เหรอ?”

เฉินเกอถามขึ้น

ตอนนี้เขาไม่มีกระเป๋าเงินอยู่กับตัว ต้องเอาซิมการ์ดของ ตนเองใส่เข้าไปก่อน ถึงจะใช้เงินในแอปพลิเคชั่นได้

“ไม่ได้ค่ะ นี่เป็นกฎของทางร้านพวกเราค่ะคุณผู้ชาย
พนักงานขายยิ้มเยาะสักนิด

“พี่เสี่ยวหมิง ยุ่งอยู่เหรอ วันนี้ผมพาเพื่อนหลายคนเข้ามาดูมือ อหน่อย”

“ฮ่าๆๆ ยินดีต้อนรับอยู่แล้ว

ในเวลานี้ ผู้ชายคนหนึ่งพาชายหญิงหลายคนเข้ามาแล้ว

“ตึงห้าว ครั้งนี้ร้านพวกเรามีรุ่นดังออกมาใหม่ด้วย ไม่อยาก เปลี่ยนใหม่เหรอ?”

สาวสวยที่ชื่อซูหมิงเวลานี้พูดเสนอขายยิ้มแย้มกับตึงห้าว “อ่อ? รุ่นดังอะไรกัน?”

พวกติ่งห้าวเข้ามากันเป็นกลุ่ม

และในเวลานี้ ผู้หญิงคนหนึ่งชายตามองเฉินเกอที่เตรียมออก ไปชั่วขณะนั้นตะลึงอยู่บ้าง

“เซี่ย เฉินเกอ นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

ส่วนผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น คือเฉินหลิน

และด้านข้างหล่อน หลี่ซื้อทานกำลังยืนอยู่ ส่วนใหญ่ก็คือคน เมื่อครั้งที่แล้วพวกนั้น

ดูท่าทางตอนนี้พวกหล่อนตามตึงห้าวมาเที่ยวแล้ว ส่วนเฉินเกอล่ะ เห็นพวกเขาตั้งนานแล้ว

ดังนั้นเมื่อสักครู่จึงอยากไป
โดยเฉพาะเพื่อนนักเรียนหญิงมัธยมปลายหลายคนนี้ ความ ผูกพันทางจิตใจทั้งหมดล้วนจบลงแล้ว ไม่มีอะไรน่าคุย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพอเจอหน้าก็มาเสียดสีตนเอง เงินกอง ไม่อยากไร้สาระถึงขั้นตบหน้าพวกหล่อน

ดังนั้นจึงหลบไปอย่างรวดเร็ว

แต่ยิ่งอยากหลบ ก็ดูจะหลบไม่พ้น

“มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ดูท่าทางเขาคงมาซื้อมือถือ

“พระเจ้า เฉินเกอ นายยังมาซื้อมือถือ นายเป็นเจ้าพ่อใหญ่เห รอ หรือว่านายย้ายบ้านแล้วเหรอ? คาดไม่ถึงคิดจะซื้อมือถือ แล้ว? โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังมาเลือกร้านยี่ห้อดังแบบนี้

เฉินหลินพูดด้วยน้ำเสียงตกใจ และหลี่ซื้อหานที่อยู่ข้างหนึ่ง กำลังมองเฉินเกออยู่เพียงแค่ ส่ายหน้าหัวเราะอย่างขมขื่น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ