บทที่ 147 เฉินเกอคูณชายเงิน

เงินเกอโทรศัพท์หาถึงหรานกับข้าวจ่อซิ่ง และไม่ได้พูดอะไร มากมาย เพียงแค่ให้พวกเขามาดูที่คฤหาสน์หยุนซึ่งเมาท์เทน หลังจากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ไป

สําหรับเมื่อสักครู่ ความจริงเฉินเกอมีความคิดอยากทิ้งไพ่ ตายให้กับพวกเขา

แต่มาคิดอีกทีก็ไม่จำเป็น จ้าวยีฟานคนนั้น กี่ครั้งต่อกี่ครั้งจน เปลี่ยนมาเป็นแบบนี้แล้ว

พูดให้กระจ่างคือมีความเกี่ยวข้องกับตนเองมากน้อยเท่าไร

คลิปของแม่เลี้ยงจวงเฉียง เป็นเขาเองที่ให้คนปล่อยออก มา ทำให้จ้าว ฟานได้รับความสะเทือนใจ ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้น มาก็ยิ่งเริ่มจําเริบเสิบสาน

ต่อมาล่ะ ตนเองก็ล้อเล่นกับหล่อนไปอีกรอบ

ถึงแม้ตอนนี้จะยังไม่รู้ว่าจ้าวชานทำอย่างไรกับหล่อน แต่เป็น เกอเห็นหล่อนพึงพอใจมาก และเกิดมีใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ขึ้นมา ภายใน

ถ้าเป็นแบบนี้ เฉินเกอคงไม่ต้องโทรศัพท์หาจ้าวจื่อซึ่งแล้วหรือ เปล่า ให้เรื่องนี้ผ่านไปแบบนี้ไม่ได้เหรอ?

ไม่ได้หรอก
เงินเทอยังเห็นแก่ตัวอยู่นิดๆ

จ้าว ฟานสวยขนาดนี้ ดูแล้วท่าทางวันนี้จะกับใคร

ภายในใจเงินกอกไม่สบายเท่าไร

ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ชอบจ้าวฟาน แต่ก็ไม่สบายเช่นกัน จะว่าไปอย่างไรนี่ก็เป็นบ้านของตนเอง ถูกคนนอกกลุ่มหนึ่งไม่ ออกมา ไม่สามารถช่างไปแบบนี้ได้

เงินเกอลงเขามา เตรียมจะออกไป

“คุณชายเฉิน”

พอดีเลย ถังหรานมาถึงอย่างรีบร้อน

มองเห็นที่คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนมีแสงไฟสว่างไสว ก็รู้แล้ว

ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว

ถังหรานไม่ประหม่าได้ที่ไหนกันล่ะ

“คุณชายเฉินคุณชายเฉิน”

เดิมทีเฉินเกอไม่ได้สนใจเธอ แต่พอเดินมาถึงข้างทาง ก็ยื่นมือ โบกรถแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วจากไปทันที

“ฮู้ เวลานี้จบกันแล้ว”

ถังหรานพูดอย่างประหม่า

พวกเด็กกลุ่มนี้มาเที่ยว ในความเป็นจริงถังหรานก็รู้ดี จ้าวจื่อ

ซึ่งบอกกล่าวไว้ก่อนแล้ว
ตอนแรกตั้งหรานไม่เห็นด้วย

แต่จ้าวจ่อซิ่งออกหน้าทำเรื่องในครั้งนี้จนได้รับคำชมของคุณ ขายเงิน

บวกกับลูกชายที่ไม่มุมานะคนนั้นของตนเองจู่โจมก้าวร้าว เหลือเกิน

ถึงอยากให้ลูกชายของตนเองขึ้นไปดูคฤหาสน์หยุนซึ่งเมาท์เท นหน่อย น่าจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง?

โดยเฉพาะแม้แต่ไปเสี่ยวเฟยลูกชายของตนเองยังเคยไป เที่ยวเล่นมาด้วย

ดังนั้นจ้าวจื่อซึ่งจึงรับปากเอากุญแจให้จ้าวชาน

หมายความว่าให้เขาไปดูที่นั่นหน่อย ดูเสร็จแล้วก็ลงมา

ดังนั้นถังหรานจึงไม่ได้เอามาใส่ใจอะไร แต่พอเห็นเมื่อสักครู่ คุณชายเฉินล้วนไม่สนใจตนเองเลย ในใจถังหรานมีอารมณ์เย็น เฉียบอยู่บ้าง

เวลานี้รีบพุ่งขึ้นไปบนเขา

“เอ๋ พี่ถังหรานมาแล้วเหรอ ทุกคนเงียบลงหน่อย ฟาน ฉันจะ แนะนำให้เธอรู้จัก ท่านนี้คือผู้ดูแลข้างกายคุณชายเฉินที่คฤหา สน์หยุนติ่งเมาท์เทน เหมือนกับพ่อของฉัน ล้วนเป็นคนสนิทของ คุณชายเฉิน”

เวลา จ้าวชานถือไวน์ไว้มือดึงจ้าวยฟานมาตรงหน้าของถังทราบ

ตอนนี้คนเหล่านี้ถือว่าเป็นคนของคุณชายเงินแล้ว

ดังนั้นจ้าวชานจึงรู้จักอยู่ไม่น้อย อย่างเช่นไปเสี่ยวเฟย คุณชายหวง แถมยังมีเจ้านายใหญ่ของร้านมากมายที่ถนนการ เงินหลัง

แม้กระทั่งเจิ้งอวี่ยังถูกเขานับเป็นพี่สาวบุญธรรมไปด้วย

ดังนั้นกับถังหราน เขาย่อมสนิทมากเช่นกัน

” ถังหรานสวัสดีค่ะ”

“มาดีอะไรกัน คุณชายจ้าว นายรู้รึเปล่าว่าครั้งนี้เกิดหายนะ

ใหญ่แล้ว?”

ถังหรานพูดอย่างไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

พอคำนี้ออกไป ในคฤหาสน์ถึงได้สงบลงมา แม้แต่เสียงดนตรี

ยังหยุดลง

จ้าวชานมึนงง “หายนะ? ผมไปสร้างเรื่องวุ่นวายอะไรแล้วเห

รอ?”

ถังหรานประคองหน้าผากไว้ “ฉันถามนายหน่อย ใครให้นาย เป็นคนมาจัดงานเลี้ยงที่คฤหาสน์หยุนกิ่งเมาท์เทน นายบอกว่า จะขึ้นมาดูหน่อยแล้วก็ลงไปไม่ใช่เหรอ?”

“หึๆ ไม่เป็นไรหรอก พ่อผมกับผมคุยกันแล้ว คุณชายเงินอยู่ ไกลถึงเมืองหนานหยางเลยนะ และคงจะไม่กลับมา จะว่าไปพรุ่งนี้ผมจะจัดการมันให้ฟื้นกลับตามเต็มได้แน่

จ้าวชานพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

“เมืองหนานหยางกับผีน่ะสิ ฉันจะบอกนายนะจ้าวซาน เมื่อ คุณชายเฉินนั่งมาไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเชื่อว่าคุณชายเฉิน คงโทรศัพท์หาพ่อนายแล้วด้วย เรื่องที่เหลือ นายไปอธิบายกับ พ่อนายเองเถอะ”

ถังหรานพูดอย่างเย็นยะเยือก

“อะไรนะ? คุณชายเงินเข้ามาแล้ว?”

จ้าวชานยิ่งมึนงง พ่อเขาพูดกับเขาว่าคุณชายเงินอยู่ที่เมือง หนานหยาง ไม่ได้อยู่ที่นี่

ส่วนจ้าว ฟานก็ตะลึงเช่นกัน

“คุณชายเงินเข้ามา ทำไมหล่อนไม่รู้? คุณชายอะไรที่ไหน

กัน?”

“พี่ถังหราน คุณทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ไปแล้ว พวกเรา ไม่เห็นคุณชายเฉิน เมื่อกี้เห็นแค่พวกโลโซคนหนึ่ง ฮ่าๆๆ

“คนโลโซนั้นยังโดนพวกเราไล่ลงเขาไปแล้วด้วย

“ใช่แล้วพี่ถังหราน พวกเราจะแนะนำคุณอย่างหนึ่งนะ เรื่องทีม รักษาความปลอดภัยไม่ควรรอให้สามวันหลังจากนี้ถึงเอาให้ ครบถ้วน น่าจะทำให้สมบูรณ์แบบตั้งแต่ตอนนี้เลย

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งค่อยๆ พูดขึ้น
ถังหรานไม่ได้ตอบคำถามของพวกเขาต่อไป สำหรับเรื่องของ คุณชายเงิน เห็นได้ชัดว่าคุณขายจ้าวเข้าใจน้อยเหลือเกิน เธอ เองก็ไม่สะดวกที่จะเปิดเผยมากเกินไป

เธอเพียงแค่ส่ายหน้า จากนั้นรีบลงเขามา

“พี่ถังหรานคนนี้ วันนี้เป็นอะไรกัน? ทำไมถึงบอกว่าคุณชาย เฉินเข้ามาแล้ว? ถ้าคุณชายเงินมาแล้ว วินาทีแรกพ่อฉันยังจะ

จ้าวชานหัวเราะอย่างขมขื่น แต่ในเวลานี้มือถือของเขาดังขึ้นมาทันที

จ้าวชานยิ้มรับสาย “พ่อ”

“อย่ามาเรียกฉันพ่อ แก พ่อฉัน

จ้าวจื่อซึ่งทางนั้นพูดอย่างคลุ้มคลั่ง

ขณะเดียวกันยังกระหืดกระหอบ

จากนั้นไม่รู้ว่าทั้งสองคนถกเถียงอะไรกัน อย่างไรเสียพอมอง เห็นสีหน้าของจ้าวชาน รอยยิ้มก็ค่อยๆ หดหายลง แวบเดียวโดน ความซีดเซียวมาแทนที่

สุดท้ายแม้แต่จ้าวจื่อซึ่งวางสายโทรศัพท์ไปแล้วยังไม่รู้ทั้งนั้น

“คุณชายจ้าว สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ในใจจ้าว ฟาน งสับสนวุ่นวาย ตกใจถาม
“ซวยแล้วๆ เมื่อพ่อฉันบอกว่าคุณขายเงินอาจจะเข้ามาจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณชายเฉินยังโทรศัพท์หาพ่อฉันแถมยังมีพ ถังทรานเป็นพิเศษด้วย ฉันรอ โดนหักขาขาดได้เลย ซวยแล้ว

มือถือของจ้าวซานตกลงไปที่พื้นโดยตรงด้วยความตกใจ

เห็นได้ชัดมากว่าเขาเป็นพวกที่หวาดกลัวบิดาของเขามาก ยิ่ง ไปกว่านั้นฟังน้ำเสียงของบิดา ในตอนนี้ก็ไม่ปกตินัก

“อะไรนะ คุณชายเงินเข้ามาจริงเหรอ?

จ้าวยีฟานสั่นสะเทือนไปทั้งตัวอย่างฉับพลัน แบบที่ผู้หญิงพวกนั้นพูดมาทั้งหมดเมื่อสักครู่

ทั้งกิจกรรม นอกจากเงินเกอโลโซคนหนึ่ง มีคนไหนเข้ามากัน

ถูกแล้ว ทันใดนั้นจ้าวฟานพลันได้สติ

เงินเกอ เขาไม่ได้แซ่เฉินพอดีเหรอ

ตอนนี้เขามีเงินมากกว่าเมื่อก่อนจริง บอกคำว่าคุณชายไปค่

หนึ่ง ไม่ใช่ว่าเป็น……….ชายเฉิน

หรือว่าเป็นเขา

จ้าวฟานสมองแทบจะเปลี่ยนไปว่างเปล่าชั่วขณะหนึ่ง

พูดตามจริงจ้าว ฟานไม่ใช่สงสัยเฉินเกอเป็นครั้งแรก แต่ว่า ก่อนหน้านี้ต่างก็สะลึมสะลือ ไม่มีหลักฐานแน่นหนาอะไร
แต่ตอนนี้ไม่เคยเข้าใกล้ความจริงมากแบบนี้มาก่อนเลย

ใช่สิ เฉินเกอขึ้นมาบนเขา ถูกตนเองถากถางยกหนึ่งจนหนีลง เขาไปแล้ว

จากนั้นล่ะ ถังทรานกับข้าวจี่ ซึ่งรีบตามเข้ามาติดๆ กัน

และล้านบอกว่าคุณขายเฉินเข้ามา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังคิดไปถึงเรื่องน่าสงสัยในอดีตสารพัด ของเฉินเกอกับตนเองที่เกิดขึ้น

ถ้าครุ่นคิดสักหน่อย ถ้าเงินเกอเป็นคุณชายเฉิน

นั่นไม่ใช่ว่าทุกอย่างชัดเจนแล้วเหรอ

“เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด เขาจะเป็นคุณชายเฉินใ ยังไง คุณชายเฉินจะเป็นเขาไปได้ยังไง”

จ้าว ฟานใกล้จะพังทลายแล้ว

ถ้าเงินเกอใช่จริงๆ ตอนนี้จ้าวยีฟานก็อยากจะกระโดดลงไป จากยอดเขา ตกตายไปเลย

ตนเองพลาดโอกาสแต่งงานกับผู้ยิ่งใหญ่ตั้งแต่เริ่มแรกเลยเห

รอ?

หล่อนรับไม่ได้อย่างเด็ดขาด

เวลานี้จ้าวซานเกาศีรษะแล้วพูดขึ้น “พอได้แล้ว ทุกคนอย่าเดา กันมั่วเลย เจ้าหมอนั้นจะเป็นคุณชายเฉินได้อย่างไรว่าไปแล้ว คุณชายเฉินจะธรรมดาอย่างนี้เหรอ อย่างมากเจ้าหมอนี้อาจจะเป็นพวกติดตามเข้ามาตรวจตราแทนคนอื่น เป็นเขาที่รายงาน เรื่องเท่านั้น ฟังคำสั่งของฉันก่อน ทําความสะอาดที่นี่ให้ เรียบร้อย จากนั้นพวกเราลงไปจากที่นี่ให้เร็ว ไม่อย่างนั้นถ้าพ่อ ฉันมาแล้ว อาจจะฉันตายเข้าจริงๆ”

จ้าวชานรีบพูดสั่งการ

ทุกคนรู้อะไรเป็นอะไรดี รวมทั้งภายในใจจ้าวยีฟานต่างก็ค่อน ข้างยอมรับว่าเงินเกออาจเป็นพวกติดตามแบบนี้ด้วย

เพราะจ้าวชานไม่สามารถหลอกตนเองได้ คุณชายเฉินผู้ลึกลับ ท่านนั้น ความจริงเขาอยู่ที่เมืองหนานหยางมาตลอด

หลังทำความสะอาดเสร็จ ทุกคนรีบวิ่งมาที่โรงรถเตรียมขับรถ ออกไปแล้ว

แต่ทว่าหลังจากทุกคนลงมา มองเห็นในโรงรถมีรถแข่งแลม โบกินีทีเท่สะดุดตาคันหนึ่งเพิ่มเข้ามาอย่างคาดไม่ถึง

ชั่วขณะนั้นตาลายแล้ว

“นี่รถของใครกัน? ของคุณเหรอคุณชายจ้าว?”

ทุกคนถามด้วยความตกใจ

“จะเป็นของฉันได้ยังไง ของฉันคือเฟอรารี่ไง”
“งั้นรถคันนี้เป็นของใครกัน? น้อยมากทีในจินหลังจะมีคนขับ

รถแข่งแบบนี้”

ทุกคนสงสัย

ส่วนจ้าว ฟาน เวลานี้มองรถคันนี้อยู่ ที่จริงก็สงบใจลงได้แล้ว ชั่วขณะหนึ่งก็ยกขึ้นมาอีก

“ฉันรู้ที่มาของรถคันนี้…….

จ้าว ฟานพิมพ์อย่างมหัศจรรย์ใจ…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ