บทที่ 143 เรื่องราวพลิกพลัน

“น้องชาย โดนคนดีมาจริงเหรอ? แถมยังตีแรงขนาดนี้เลย? เพราะอะไรกัน?”

พอมองเห็นสองคนเดินมา ซูเจี้ยก็ถามอย่างห่วงใย

ลูกพี่ลูกน้องทั้งสองคนนั้น เมื่อก่อนตอนที่ตนเองไม่อยู่ ก็หลง ระเริงนิดหน่อยอยู่ที่มหาวิทยาลัยจีนหลัง

ไอ้เวร ตอนนี้ตัวเองกับคุณชายจ้าวย้ายที่เรียนเข้ามาแล้ว โดย เฉพาะอย่างยิ่งก็น่าเกรงขามอยู่ในมหาวิทยาลัยจินหลังชัดเจน ลูกพี่ลูกน้องยังโดนคนต่อยเข้าให้

นี่ช่างเป็นการเหยียดหยามสุดๆ และหล่ำปืนที่อยู่ด้านข้างกับหยางฮุย พอมองเห็นสองคนนี้ ยิ่ง

ก้มหน้าอย่างเหงื่อตกทันที

สองคนนี้ ตอนที่ยังไม่เป็นอะไร กล้าบ้าบินมาก

ทว่าตอนนี้พอใจเย็นลงมาแล้ว ทั้งสองคนต่างก็กลัวอยู่บ้าง โดยเฉพาะซูเจียเป็นคนที่ตามคุณชายจ้าว ไม่พูดถึงคุณชายจ้าว เพียงแค่ซูเจี้ยคนนี้ เดิมทีก็เป็นคนที่หลายคนหาเรื่องไม่ได้

ช่างซวยจริงๆ

“แค่กๆ อย่าพูดเลย ที่จริงวันนี้ไปเจอสาวๆ ใช้ได้สามคนเข้า อยากจีบมาหน่อย ผลสุดท้าย……..ไอ้สาด
เวลานี้ผู้ชายที่ชื่อไม่พูดอย่างไม่พอใจ

พอหันหน้ามาเจอกับหลี่ปินหยางฮุยเข้าพอดี เวลานี้จึงร้อง ด้วยความตกใจ

“พี่ชาย พี่รู้จักกับพวกเขาเหรอ?”

ได้ถลึงตาชี้ไปทางพวกหล่ปืน

“ไม่รู้จัก แต่ว่าหลินเจียวพี่สะใภ้นายรู้จักกับพวกเขา ซูเจี่ยหัวเราะอย่างขมขืน “มีอะไรเสี่ยวไม่?”

“แม่ง พี่ชายพี่สะใภ้ พวกเราสองคนโดนพวกเขาสามคนนี้ แหละต่อยมา”

“อะไรนะ? โดนพวกเขาสามคนนี้ทำ? เดี๋ยวไก่นายแน่ใจ?

ซูเจียตกใจพอสมควร จากนั้นใช้สายตาเย็นเฉียบคมมองทาง พวกเฉินเกอสามคน

“มั่นใจแน่นอน สองคนนี้ดีพี่สาม ส่วนคนนี้ต่อยผม ใช่แล้ว ตา ผมถูกไอนี้ต่อยให้”

ซูไค่ชี้ไปทางหลปินอย่างดุเดือด

หลปินกับหยางฮุยกลืนน้ำลายเสียงอีกๆ ยิ่งกังวลอะไรมักจะ เกิดสิ่งนั้นขึ้นจริงๆ

“ให้ตายเถอะ หลี่ปินหยางฮุยนามสกุลเงิน พวกนายสามคน ใจกล้ากันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร? แม้แต่น้องชายของซูเจียยังกล้า ต่อย?”
หลินเจียวอยู่ตรงนี้ กลับกอดหน้าอกดีใจที่เห็นหายนะของตน

เวลา ภายในโถงของห้องครัวเจียหยวน รายล้อมไปด้วยแขก ที่กำลังมาดูเรื่องสนุกอยู่ไม่น้อย

“พี่สะไภ้ คนพวกนี้พี่รู้จักจริงเหรอ? ผมกำลังอยากถาม หน่อยว่ารู้จักหลี่ปินคุณชายหลี่หรือเปล่า โดยเฉพาะพี่รู้จักคน มากมาย คิดไม่ถึงว่าพี่จะรู้จักคุณชายหลี่คนนี้จริงๆ ด้วย

ไค่เวลานี้พูดพลางหัวเราะขึ้น

“ฮ่าๆๆ? อะไรนะ หลี่ปินคุณชายหลี่? เขาน่ะเหรอ! ถุย ฉันจะ บอกนายให้นะ พวกเขาสามคน นอกจากหยางฮุยที่มีอะไรอยู่ บ้าง คนที่ชื่อหลี่ปินก็ไม่มีเงินอะไร เป็นนักศึกษาจนๆ สำหรับนาม สกุลเงินคนนั้นที่อยู่ด้านข้างเขา ฮ่าๆๆ เขาก็เป็นพวกคนจน เสี่ยว ไม่นายรู้รึเปล่า ดังนั้นวันนี้นายถูกคนจนสามคนต่อยเข้าให้ แล้ว!”

หลินเจียวพูดพลางบิดสะโพกขึ้นอย่างตื่นเต้น

พวกฉันเพียที่อยู่ด้านข้างยิ่งหน้าแดงกันไปหมด มองหลปินที่ ก้มหน้าไม่พูดไม่จา พวกฉันเฟยก็ถือว่ารับรู้เรื่องราวแล้วว่ามันคือ อะไร

มิน่าเมื่อสักครู่หลินเจียวถึงพูดฉอดๆ เช่นนั้น ส่วนหน ก็ไม่ เอ่ยปากอะไร หรือว่าหลปินกำลังหลอกตนเองจริงๆ?

“ที่แท้ก็หลอกลวงสินะ ถึงว่าฉันไม่เคยได้ยินชื่อคุณชายหลี่มาก่อน ตอนนี้เลย พวกฉันขอมาคิดบัญชีที่นี่แล้วกัน!

ไข่แกว่งคอหัวเราะเยาะไปด้วย หยิบขวดเบียร์ที่เปิดแล้วบน

เคาน์เตอร์มาด้วยขวดหนึ่ง กำแน่นๆ แล้วแกว่งไปมาทันที จากนั้นหันหน้ามองทางซูเ ยก่อนจะยิ้มถาม “พี่ชาย ผมขอกำเริบเสืบสานที่นี่สักหน่อยคงไม่

เป็นไรมั้ง?

ซูเจียพยักหน้า “ไม่เป็นไร เพียว ผู้จัดการที่นี่เป็นพี่บุญธรรม ของคุณชายจ้าว และเป็นพี่สาวบุญธรรมของฉัน ที่ๆ นายตาม สบายได้เลย

“ได้เลย!”

“แม่ง ให้แกมาแกล้งหลอกต่อหน้าฉัน คุณชายหลี่ ฉันจะเลี้ยง เบียร์แก ให้

“พรวด!”

ไค่พ่นออกมาจากปากทีหนึ่ง เบียร์จำนวนมากก็พ่นลงมาบน หน้าหลี่ปิน

พอๆ กับฉากในหนังที่พวกแก๊งนักเลงอะคุณพ่นใส่เจียงหนาน

“เชี่ยแม่ง!”

ด้านหลัง ซูไค่ยกขวดเหล้าขึ้นมา อยากจะทุบเข้าไปบนศีรษะ ของหลปิน

ส่วนหลปินล่ะ เพียงแค่กำหมัดแน่นยอมรับจากนี้ไป
เดิมทีเจียเป็นคนที่เขาหาเรื่องไม่ได้ นี่เป็นสิ่งที่ต้องเกิด

เดี๋ยวจะจบการศึกษาแล้ว เขาเชื่อว่าหูเจี้ยมีวิธีการล้านแปดจะ ทําให้ตนเองอยู่ต่อไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงต้องยอมรับแต่โดยดี

ไม่มีเงินไม่มีอิทธิพลจึงเลี่ยงไม่ได้แบบนี้ แม้แต่สิทธิ์ปกป้อง แฟนก็ยังไม่มี

เขาหลับตาแน่น รอคอยขวดเหล้าฟาดลงมา

แล้วก็ได้ยินเสียงปีงดังขึ้น

เหล้าหกกระจาย

จากนั้นมองเห็นได้จับศีรษะที่เลือดสดไหลเต็มล้มไปกองที่พื้น ในทันที

เป็นเงินเกอที่หยิบขวดเหล้าเข้ามาอยู่นานแล้ว ก่อนจะดีที่ ศีรษะของเขาไป

“กล้ามาตีคุณชายหลี่ของฉัน ฉันว่านายคงไม่อยากอยู่แล้ว

เมื่อสักครู่เฉินเกอมองเห็นไม่เหยียดหยามหลี่ปินแบบนั้น เขารับไม่ได้ไปตั้งแต่แรกแล้ว

ตอนนี้คิดในใจ ในเมื่อแสดงทั้งที งั้นก็แสดงให้ถึงที่สุดไปเลย หลปินกับหยางฮุย และพวกฉันเฟยต่างตะลึงกันหมด
ซูเจี้ยกับหลินเจียวก็อึ้งเช่นกัน

“นามสกุลเงิน แกกล้าตีน้องชายฉัน ฉันว่าแกคงไม่อยากอยู่ แล้วสินะ รู้ไหมว่านี่เป็นถิ่นของใคร? แกคิดว่าฉันจะให้แกที่ยืน อยู่ตรงนี้เดินออกไปไม่ได้งั้นเหรอ?”

ซูเจียค่าไปด้วยความดุเดือดทันที

จากนั้นเรียกลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง “ไปเรียกพี่สาวฉันมา วันนี้ น้องชายฉันกำลังถูกคนทุบในร้านเธอ ให้พียวออกมาตัดสิน ความยุติธรรม !”

พูดจบ มองทางเฉินเกออย่างหัวเราะเยาะ

“โอ๊ย เจ้าพวกนี้ทำไมถึงอาละวาดกันใหญ่โตเนีย นี่คือที่ไหน? ห้องครัวเจียหยวน ในถนนการค้า ถิ่นของเจ๋ง เจ้าหมอนี่มาถิ่น คนอื่น โดนน้องชายบุญธรรมของเจิ้งอวี่ทุบเข้าให้ไม่หวงชีวิต เอาเสียจริงๆ”

“เฮ้ย ได้ยินมานานแล้วว่าเพิ่งยวเป็นสตรีหมายเลขหนึ่งของ ถนนการค้าจินหลิง ได้ยินว่าแม้แต่ประธานจ้าวที่มาใหม่ยังไม่ กล้าก้าวร้าวกับเจิ้งยว เจิ้งยมีที่มายังไง?”

“เชี่ย นายไม่เคยได้ยินเหรอ เจิ้งยที่มีความสัมพันธ์ลับๆ กับ คุณชายเฉินผู้ลึกลับของจินหลิง มีคนบอกว่าเจิ้งเป็นผู้หญิง ของคุณชายเฉิน งั้นประธานจ้าวคงไม่ไว้หน้าหรอก!”

“โหๆ นี่ก็เยี่ยมยอดไปเลย วันนี้เจ้าพวกนี้ได้พังอยู่ที่นี่แน่ เวลานี้แขกที่มาดูด้านข้างต่างค่อยๆ พูดอย่างกังวล
แน่นอนว่าคนที่มาดูเรื่องสนุกไม่รังเกียจอยู่แล้วว่าจะเรื่องใหญ่

ขึ้น

“หลี่ปิ่นเงินเกอ พวกนายรีบหนีเถอะ ถ้าไม่ได้เหลือฉันไว้อยู่ที่ นี่เอง พวกเขาอยากจัดการยังไงก็จัดการมา พวกนายหาเรื่อง พวกเขาไม่ได้ รีบไปเถอะ!

เวลานี้ฉันเฟยได้ยินคนรอบด้านฮือฮาขึ้น ใกล้จะตกใจแทบแย่ แล้ว

“ไม่! เหล่าเฉินหยางฮุย นายพาพวกฉันเฟยไปก่อน ฉันจะอยู่ คนเดียวเอง” เวลานี้หลี่ปินเลือดร้อนขึ้นมา รอรับจุดจบที่ทำให้ ประสบความพินาศกับคนอื่นไว้

“วันนี้ใครก็ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! เวลานี้เสียงผู้หญิงที่สูงแหลมดังขึ้นมา มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งค่อยๆ เดินลงมาจากด้านบน

นั่นคือเจิ้งยผู้จัดการของห้องครัวเจียหยวน

“พียว มีคนตีน้องชายผมแล้ว

ซูเจียรีบเข้าไปต้อนรับทันที พูดเหมือนเอาใจ

ส่วนเจิ้งยวี่เวลานี้กวาดสายตาไปทางคนที่ดี

ตอนที่เห็นเฉินเกอซึ่งมือข้างหนึ่งกำลังล้วงกระเป๋า สีหน้านิ่ง

เรียบ ร่างกายสง่างามของเจิ้งยอดจะสั่นเทานิดหน่อยไม่ได้ วันนี้เฉินเกอจองที่นั่งในห้องครัวเจียหยวน ย่อมมีการเตรียมแผนล่วงหน้าไว้กับเธอก่อนแล้ว และให้เธอร่วมแสดงละครจาก หนึ่ง ให้หลี่ปินแสดงเป็นคุณชายประเภทนั้น

นี่จึงเป็นสาเหตุว่าทำไมเจิ้งยถึงอยู่ข้างบนมาตลอด เธอเก็บ กวาดห้องอาหารด้วยตนเอง

ได้ยินว่ามีคนทะเลาะกันถึงได้ลงมา นึกไม่ถึงว่าคือคุณชายเฉิน

เพิ่งยวี่พูดด้วยความตื่นเต้น

เพิ่งพูดมาได้ค่หนึ่ง ก็ถูกเฉินเกอแจ้งเตือนทางสายตา “อ่อๆ ท่านคือคุณชายหลสินะคะ? ที่แท้คุณชายหลีก็มาแล้ว เจิ้งยวมองหลี่ปินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นมืออาชีพ

หลปินใกล้จะไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไรแล้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน? ไม่น่าจะใช่ตนเองโดนเจิ้งยวสาวแกร่งจัดการเข้าให้แล้วเหรอ?

เฉินเกอเข้ามาใกล้ด้านข้างหลปิน บอกให้หลี่ปินหนักแน่น หน่อย ตนเองคือคุณชายหลี่

หลี่ปินเชื่อว่าเป็นเกอจะไม่หลอกตนเองแน่นอน จากนั้นจึงในบังคับพยักหน้าตอบ “ผมเอง!

“โธ่ คุณชายหลี่ ท่านมาถึงนานแล้วก็น่าจะบอก ฉันควรลงมา ต้อนรับด้วยตัวเอง คุณชายหลี่ มีคนมาล่วงเกินท่านรึเปล่าคะ?

เจิ้งยพูดพลางกวาดสายตาเย็นยะเยือกไปทางซูเจี้ยกับหลินเขียว

ซูเจี้ยเบิกตาโต มึนงงไปตั้งนานแล้ว

ส่วนหลินเจียวนั้น หล่อนยืนยันว่าหลปินเป็นขี้แพ้คนหนึ่ง แน่นอน คุณชายหลีกำมะลอน่ะสิ

ถึงแม้ตอนนี้จะใช่ ก็เป็นเพราะเพิ่งยวช่วยเขาอยู่แน่ เพราะหลิน เจียวรู้จักเจิ้งยวตั้งแต่แรก ยังรู้ว่าก่อนหน้านี้เฉินเกอเป็นเด็กเลี้ยง ของเจ๋ง

เพราะเมื่อก่อนเคยเกิดการปะทะนิดหน่อยกับเจิ้งยว เดิมทีวันนี้ ยังอยากพยายามอธิบายผ่านซูเจีย ผลลัพธ์เห็นได้ชัดว่าเพิ่งย มาช่วยเฉินเกอทางนั้น

แต่เฉินเกอมีแฟนแล้วนี่หน่า? แถมยังเป็นเด็กในสังกัดที่เพิ่งย เลี้ยงไว้อยู่?

ไม่ใช่สิ หรือเรื่องเงินเกอมีแฟนนี้ เจิ้งยไม่รู้เรื่อง?

เห็นเรื่องราวไปกันคนละทิศทาง ในสายตาของหลินเจียว ทันใดนั้นความว่างเปล่าก็ยิงรอบด้าน……..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ