บทที่ 123 จะตบหน้าเธอเมื่อไหร่ก็ได้

“ขอโทษค่ะคุณผู้ชาย ค่าใช้จ่ายของร้านนี้ค่อนข้างสูง…ไม่ทราบ ว่าคุณ….

พนักงานพูดด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ

หล่อนคงไม่โง่มีเรื่องกับคนแบบนี้จนถึงขั้นต้องทำให้ลูกค้า อย่างหวังเสี่ยวต้องไม่พอใจ

“งั้นเหรอ?”

เงินเกอหัวเราะเยาะ

จากนั้นหยิบมือถือขึ้นมา เปิดหน้าจอใบเสร็จที่เขาจองที่ นั่งVIPไว้เมื่อครู่ให้พนักงานดู

เมื่อพนักงานเห็นเช่นนี้ หน้าถอดสีทันที

เขากลับจองที่นั่งแขกVIP

ควรทําความเข้าใจไว้ว่า รับรองแขกVIPหนึ่งคน สามารถได้ ค่าคอมมิชชั่นถึงสองพันหยวน

เพราะที่นั่งแขกVIP สามารถทานข้าวไปพลาง และมีเสียง ไวโอลินบรรเลงจากนักดนตรีให้ฟังผ่อนคลายอีกด้วย

กริยาดูถูกเมื่อครู่ กลับกลายเป็นการต้อนรับอย่าง กระตือรือร้นทันที
“คุณผู้ชาย เชิญด้านในค่ะ!”

หลังจากที่พนักงานโค้งให้ด้วยความเคารพ จึงเดินน่าเฉินเกอ ไปยังสถานที่ที่พิเศษกว่าที่นั่งทั่วไป

จากนั้นนักดนตรี สวมสูทเรียบร้อย เดินถือไวโอลินเข้ามา บรรเลงด้านข้างเฉินเกอ

ภาพที่เกิดขึ้น ทำให้หวังเสียวแทบจะบ้าคลั่ง

เดิมทีที่นั่งติดหน้าต่างของหล่อนดูดีมีระดับอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้ คนเหลวไหลอย่างเฉินเกือกลับกลายเป็นแขกพิเศษ และยังได้การตอบรับเช่นนี้อีก

เฉินเกอเอาเงินมาจากไหนกันแน่? หวังเสี่ยว คิดไม่ตก

“เฉินเดอ นายมีเงินเท่าไหร่? ถึงกล้ามาใช้จ่ายแบบนี้? เหอะๆ หรือว่าหาแฟนมาเพื่อหลอกลวง?”

หวังเสี่ยวถีพูดดูถูกเขาด้วยความไม่พอใจ

เฉินเกอทําเป็นไม่สนใจ

เขาไม่อยากสนใจผู้หญิงเช่นนี้อีกต่อไป

ตอนนี้ตบหน้าหล่อนไปเรียบร้อยแล้ว ยังจะกล้าหาเรื่องต่อ

อีก?

“คุณผู้ชายต้องการซื้อดอกไม้ไหมคะ? นี่คือดอกดามัสกัสจาก ประเทศบัลแกเรีย ถึงแม้จะราคาสูง แต่เหมาะสมกับคุณมาก และ ยังสามารถซื้อให้คนรักได้อีกด้วยนะคะ!
ทันใดนั้น พนักงานต่างหญิงต่างชาติ ค่อยๆเป็นรถดอกไม้มา ที่ด้านข้างที่นั่ง

ทุกที่ในร้านแห่งนี้ อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ ผู้คน ที่มาทานอาหารที่นี่ ล้วนแล้วถูกดอกกุหลาบสีแดงสดใสและกลิ่น หอมดึงดูด

“ดอกกุหลาบดามัสกัสงั้นเหรอ เป็นดอกกุหลาบที่มีชื่อเสียง มากที่สุดในโลก ฉันอยากได้สักหนึ่งช่อ คุณชาย คุณซื้อให้ฉัน ลักซ่อนะคะ!”

เมื่อหวังเสี่ยวเห็นดอกกุหลาบอันโรแมนติคพวกนี้ หล่อนจึง เบี่ยงสายตาออกจากเฉินเกอ

จ้องมองไปที่รถขายดอกไม้อย่างใจจดใจจ่อ

“โอเคๆ ในเมื่อคุณชอบ อะไรก็ซื้อได้!”

คุณชาย เขย่านาฬิกาสีทองบนข้อมือ จากนั้นหยิบดอกไม้ขึ้น มาหนึ่งช่อจากรถเข็น หนึ่งซ่อมีประมาณสามดอก กลิ่นหอมเย้า ยวน

“เท่าไหร่ครับ?” คุณชายถามขึ้น

“ขอบคุณค่ะคุณผู้ชาย สายตาเฉียบแหลมมากค่ะ ดอกไม้ช่อ เหมาะกับความสวยของแฟนคุณมากเลยค่ะ!”

พนักงานหญิงรีบยิ้มและพูดขึ้น

“ครับๆ บอกมาเถอะครับว่าราคาเท่าไหร่…” คุณชายมองไปรอบๆร้านมีขลิน ทุกคนส่งสายตาสรรเสริญเยินขอให้เขา จึง ทำให้รู้สึกสะใจมาก

จากนั้นหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาพลางถามขึ้น

“ช่อดอกไม้ช่อนี้มีดอกกุหลาบทั้งหมด 3 ดอก ราคาเพียงเจ็ด หมื่นสองพันค่ะคุณผู้ชาย!

“ว่าไงนะ!!!”

คุณชาย มือสั่นจนทำกระเป๋าสตางค์หล่นพื้น เขาเบิกตาโต ถามขึ้น

เขาเคยได้ยินว่ามีดอกกุหลาบซ่อละสองสามหมื่น เคยได้ยิน

จริงๆ

แต่ช่อดอกไม้ช่อละเจ็ดแปดหมื่น ถือเป็นครั้งแรกที่เคยได้ยิน

เค้าตกตะลึงมันสับสนทันที

“คุณชายลี คุณเป็นอะไรไป? ดอกกุหลาบดามัสกัสเป็นดอกไม้ ที่ใช้มอบให้กับประธานาธิบดี โดยเฉพาะ ดอกกุหลาบชนิดนี้ มี ผิวสัมผัสนุ่มลื่น ตั้งแต่กระบวนการปลูก ซึ่งผ่านขั้นตอนการเลี้ยง ดูจากผู้เชี่ยวชาญ ดังนั้นดอกไม้ชนิดนี้ จึงสามารถจัดเก็บได้นาน ถึงสามเดือนโดยไม่เหี่ยวเฉา ฉะนั้นราคาเจ็ดแปดหมื่นถือว่าคุ้ม ค่ามากค่ะ!!

หวังเสี่ยวเห็นว่าคุณชายตกลึงไป ตัวเองก็อยากได้มาก จึง พูดร้องขอความเห็นใจ
พนักงานสาวสวยรีบพยักหน้าพูดตอบ : “คุณผู้ชายคะ แฟน ของคุณเนียมืออาชีพด้านนี้มากเลยนะคะ พูดถูกต้องทุกอย่าง เลยค่ะ! คุณใช้บัตรเครดิตหรือเงินสดตะ?”

“เอ่อ คือว่า ผมไม่รับดีกว่า ผมนึกขึ้นมาได้ว่า ผมสั่งดอก กุหลาบอีกช่อให้เสี่ยวถีไว้โดยเฉพาะแล้วครับ!

คุณชาย เม้มปาก

ดอกกุหลาบอันสวยงามถูกวางกลับที่เดิมอีกครั้ง

หวังเสี่ยวท่าสีหน้าผิดหวัง โดยเฉพาะตอนนี้ที่ถูกทุกคนต่าง พากันหัวเราะเยาะ

ทำให้หวังเดี๋ยวก็รู้สึกขายหน้ามาก

ในความเป็นจริง ความทะเยอะทะยานอยากได้ของหล่อนมี มากไปเหลือเกิน

ยังคิดว่าครั้งนี้จะตกได้รุ่นพี่เศรษฐี แม้ว่าจะเปรียบเทียบกับ ชายหนุ่มทั่วไปไม่ได้ แต่ทว่า อย่างน้อยก็มีความสามารถบ้าง

หวังเสี่ยว คิดว่าตัวเองได้สัมผัสกับความรู้สึกที่ถูกตามใจด้วย

เงินจริงๆแล้ว

แต่ตอนนี้เมื่อมองดูคุณชาย จึงรู้สึกว่าคิดเข้าข้างตัวเองมาก

ไปจริงๆ

คุณชาย คิดว่าจ่ายสักสองหมื่นคงพอไหว หากมากไปกว่านี้ คงเยอะเกินไป เขาคงจ่ายไม่ไหว ยิ่งไปกว่านั้น จะใช้เงินเจ็ดแปดหมื่นหยวน อดอกไม้หนึ่งช่องั้นเหรอ

หวังเสี่ยว รู้สึกอับอายจนอยากหลีกหนีออกไปสายตาอัน เหยียดหยามของทุกคน

สุดท้ายเมื่อหันหลังไป บังเอิญเห็นเฉินเกอที่กำลังหัวเราะอยู่ เขาทั้งหัวเราะเยาะและพูดคุยบางอย่างกับผู้หญิงหน้าตาน่า เกลียดคนนั้น

หวังเสี่ยวโกรธขึ้นมาทันที

“นี่ เฉินเกอ นายหัวเราะอะไร?”

หวังเสี่ยวถลุกขึ้นยืนทันที จากนั้นชี้หน้าด่าเฉินเกอที่นั่งอยู่ที่นั่ง วีไอพีด้วยความโมโห

ไอ้หมอนี่ มีอะไรให้น่าหัวเราะนัก นายมันก็แค่ทําตัวเสแสร้ง

มานั่งทีวีไอพี ยังจะกล้าหัวเราะเยาะอีกเหรอ?

“ห้ะ? ใครหัวเราะเธอ ฉันแค่มองดอกไม้ ทําไม นี่ก็ทำให้เธอ ไม่พอใจงั้นเหรอ?”

เฉินเกอตอบกลับด้วยความไม่พอใจ

เมื่อครู่เฉินเกอเห็นว่าซูเฉียงเวยชอบดอกไม้พวกนั้นมาก จึง ถามหล่อนว่าอยากได้ดอกไหน เพียงแค่นี้ กลับถูกหวังเสี่ยว อาละวาดใส่

“ให้ตายสิ นายยังจะมองดอกไม้พวกนี้อีก คิดว่าเหมาะกับ นายมากรึไง?” หวังเสี่ยว พูดดูถูก
เงินเกอส่ายหน้าด้วยความเหนื่อยใจ ไม่พูดอะไรต่อ

หันกลับมาเรียกพนักงานขายดอกไม้ ให้หล่อนเดินเข้ามา พนักงานยิ้มให้และเข็นรถเข็นไปหยุดตรงหน้าเฉินเกอ

“นี่มีดอกกุหลาบทั้งหมด ดอกครับ?”

“อะไรนะคะ? คุณผู้ชายถามถึงทั้งรถเข็นคันนี้เหรอคะ?” พนักงานหญิงถามด้วยความตื่นตกใจ รีบตอบกลับ “มีทั้งหมด 1001 ดอกค่ะคุณผู้ชาย

“1001 ดอก ประมาณสองแสนหยวนค่ะ”

“ใช่ค่ะคุณผู้ชาย คุณผู้ชาย…คิดจะทำอะไรเหรอคะ?” พนักงานเบิกตากว้าง

ซูเฉียงเวยดูออกว่าเฉินเกอคิดจะทำอะไร เพราะเมื่อครู่หล่อน

จ้องไปที่ดอกกุหลาบดามัสกัสอยู่นานสักพัก

หล่อนจําได้ว่าเคยเห็นในหนังสือเรียน

คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้เห็นดอกกุหลาบดามัสกัสในตำนาน

ของจริง

จึงทําให้มองจนเหม่อลอย

เงินเกอคงเห็นว่าตัวเองชอบมากจึงคิดอยากจะซื้อ

อยากจะห้าม แต่ก็สายไปเสียแล้ว

เงินเกอหยิบบัตรเครดิตออกมา จากนั้นพูดด้วยเสียงนิ่งเรียบ
“ดอกไม้พวกนี้ ผมเหมาเอง รูดบัตร!”

“ว่าไงนะ!”

พนักงานอึ้งไปทันที เหมาหมด

ส่วนเสี่ยวถึงกับกลืนน้ำลายอีกใหญ่

เสมือนโดนตบหน้าจนชาไปหมด

เป็นไปไม่ได้ ไอ้ยาจกจะเสแสร้งไปถึงไหนกัน?

เขาต้องหลอกลวงอยู่แน่นอน เขาจะมีเงินเยอะขนาดนั้นได้ยัง

ไงกัน?

จากนั้น เสียงรูดบัตรสำเร็จดังขึ้น หวังเสี่ยวราวกับถูกตบ หน้านับครั้งไม่ถ้วน

สองแสนกว่า!

โอ้พระเจ้า เฉินเกอมีเงินสองแสนกว่า ทั้งยังจ่ายออกไปโดยไม่

เสียดายสักนิด?

“เดี๋ยวผมช่วยเอาดอกไม้ไปส่งให้คุณที่บ้าน จากนั้นเอาไปจัด ให้สวยทั้งบ้านเลย!”

เฉินเกอไม่มองหน้าอารมณ์ของหวังเสี่ยวแม้แต่น้อย แต่กลับพูดคุยกับซูเฉียงเวยอย่างมีความสุข หลังจากทานข้าวเสร็จ เขาเดินออกไปจากร้าน

ไม่มองหวังเสี่ยวแม้แต่นิดเดียว
เมื่อไม่ได้รับการสนใจจากเงินเกอ หวังเสี่ยวจึงรู้สึกเจ็บใจ

มาก

ให้ตายเถอะ คนที่ตัวเองดูถูกมาโดยตลอด กลับมีเงินมาก ขนาดนี้!

กรีด! ! !

ไม่ได้ จะต้องรู้ให้ได้!

หวังเสี่ยวจะตามสืบให้ได้

แต่ทว่า รถลัมโบกินีผ่านสายตาไป รู้สึกคุ้นเหลือเกิน ในนั้นยัง มีเงินเกอและผู้หญิงคนนั้นอีกด้วย

“รถหรูคันนั้น? โอ้โห ในที่สุดรถหรูคันนั้นก็ถูกขับออกไป เศรษฐีผู้ลึกลับคนนั้นปรากฏตัวขึ้นแล้ว ว้าว ทำไมตัวเองไม่ออก ไปก่อนล่ะ ถ้าออกไปก่อนสักก้าวหนึ่ง ก็จะได้เห็นหน้าตาของ เศรษฐีคนนั้นแล้ว!”

หวังเสี่ยวถูกระวนกระวายจนหยุดอยู่กับที่ไม่ได้ และยังพลาด โอกาสได้รู้จักกับเศรษฐีคนนั้นอีก

แต่ทว่า…

จู่ๆหวังเสี่ยวถนึกเรื่องบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นนิ่งตะลึงไป

ทันที

ไม่ใช่สิ!

เงินเกอล่ะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ