บทที่ 114 อย่างนั้นก็ไม่ต้องไว้หน้าพวกเขา

แล้ว

แม่! อย่าค่ะ

ขณะที่เจิ้งยวี่เห็นภาพนี้ อึ้งไปทันที!

เบิ่งตากว้างและรีบเอ่ยปากห้าม

แต่ก็ช้าเกินไป น้ำชาได้ถูกสาดออกไปแล้ว เฉินเกอเองก็หลบไม่ทัน

ดีที่ฝีมือไม่แม่น ชาร้อนแก้วนั้น เพียงแต่ สาดโดนตัวของเฉินเกอ

พริบตาเดียว ก็เฉินเกอกลายเป็น ลูกไก่ตกน้ำ ร่างทั้งร่างเต็มไปด้วยกลิ่นชา

“ฮิม คนอย่างนาย คู่ควรกับลูกสาวฉันเหรอ

ไปให้พ้นเลยยิ่งไกลยิ่งดี!”

คุณแม่ของเจิ้งยวี่โกรธจนปาแก้ว น้ำชาลงบ

เธอทําแบบนี้ เป็นการส่งสัญญาณ

ให้ตระกูลเจียงรู้ว่า ตระกูลเจิ้ง มีความ จริงใจอย่างจริงแท้แน่นอน

สําหรับเฉินเกอจะเป็นหรือตาย เธอไม่ได้สนใจเลยสักนิด

“ยม สมน้ำหน้า เฉินเกอ นายเงยหน้าขึ้น ฉัน จะถ่ายคลิปวีดีโอไว้ เพื่อให้คนทั้งคณะได้รู้ นาย เฉินกอก็คือคนนอกคอกที่น่าขยะแขยง! ฮ่าๆ

เจียงเวยเวยหัวเราะอย่างสะใจ

สมาชิกตระกูลต่างก็ยิ้มที่มุมปาก เฉินเกอ ไม่คาดคิดว่าแม่ของเจิ้งยวี่จะทำ

แบบนี้

ใช้น้ำชาสาดเขาต่อหน้าผู้คน ต้องไม่เห็น เขาอยู่ในสายตาขนาดไหนถึงจะทำเรื่องแบบนี้ ได้?

เฉินเกอใช้มือ บีบซาบนเสื้อออกอย่าง ระมัดระวัง

พลางใช้ตาคู่นั้นกวาดมองคนที่อยู่ในห้อง

ทั้งหมด

โดยเฉพาะเจียงเวยเวย

“เวยเวย เธอรู้สึกว่าฉันจนมากใช่ไหม หาก เธอพบว่า วันหนึ่ง ฉันไม่ได้จน และร่ำรวยมาก ด้วย เธอจะทํายังไง?”

“ยังมีพวกคุณ รักคนรวยเกลียดคนจนมาก เกินไปไหม ไม่มองคนที่เป็นคนเลย พวกคุณมี อะไรที่เหนือกว่าเหรอ? หากพวกคุณรู้ว่าใน สายตาผม พวกคุณนั่นแหละที่โคตรจน ถึงเวลานั้นพวกคุณจะทำยังไง?”

เจิ้งยว กว่าเฉินเกอจะปล่อยระเบิดเสียแล้ว แต่ไม่คิดว่า น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเขาช่าง เรียบเลย

“ฮ่าๆๆ!”

“เฉินเกอ นายมันคนเซ่อหรือไง นายคิด เรื่องเงินจนบ้าแล้วมั้ง นายร่ำรวย อุ๊ย! คําพูด ประโยคนี้ของนายฉันได้บันทึกไว้แล้ว: จะให้คน อื่นดูว่านายมันน่าอายแค่ไหน!” เจียงเวยเวยกุม ท้องหัวเราะ

“เจิ้งยวี่ นี่หรือคุณแฟนของเธอ? เห่อๆ ยัง มองเขาเป็นคนอยู่เหรอ? เธอดูสิ เหมือนคนมั้ย? จนซักกลายเป็นเศษสวะแล้ว คนพรรค์นี้ ตายอยู่ ข้างถนนถึงจะดี จนแป๊บเดียว จนทั้งชาติ ชาตินี้ ไม่ทางได้ดีหรอก!”

“ก็ใช่ไง ดูการแต่งตัวของเขาสิ? ยตี๋ยวี่ น้ารู้ ว่ารู้หนูคงเลอะเลือนไปชั่วขณะ คุณน้าก็เข้าใน หนู เอางี้ละกัน คุณอาเจียงของหนูมีตั๋วเที่ยวชม วิลล่าอยู่สามใบไม่ง่ายเลยกว่าจะได้มันมาวิลล่าส ปาวันนี้ก็มีจัดกิจกรรมด้วย ให้จื่อเฉียวและเวยเวย ไปเป็นเพื่อนหนู พวกเธอไปเที่ยวด้วยกันเถอะ ฮ่าๆ พอดีเลย เยวี่เมื่อก่อนก็เคยเป็นหัวหน้าที่ วิลล่าอย่างนั้นหนูก็พาจื่อเฉียวและเวยเวยไป เที่ยวชมหน่อย!”

เวลานี้แม่ของเจียงจื่อเฉียวก็ได้พูดขึ้นดูท่าทางเอาเรื่องไม่เบา

“ไปเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน!”

เฉินเกอพูดอย่างเรียบเฉย เจิ้ง อยากจะ ส่ายหัว แต่เห็นท่าทางของเฉินเกอ ท่าเธอตกใจ จนไม่กล้าปฏิเสธ

เฉินเกอมองเข้าใจแล้ว ตัวเขาเอง อยากที่ จะใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยอย่างเรียบๆง่ายๆ มัน ไม่มีทางเป็นไปได้เลย

มีคนมาหาเรื่องตลอด!

มีคนมาประชดแดกดันตลอด!

ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็ไม่จําเป็นต้องอดทน ต่อคนพวกเขานี้อีก

เวลานี้ เฉินเกอยื่นมือเข้าไปในกระเป๋า อยากที่หยิบทิชชูออกมาเช็ดร่างกาย

เสียง ตุบ! ดังขึ้น กุญแจรถลัมโบกีนี่ได้หลุด

ออกมาด้วย

ไม่ได้ตั้งใจมันหล่นลงมาเองจริงๆ

เฉินเกอยังไม่อยากตบหน้าพวกเขาด้วยวิธี

ก็เลยจะยื่นมือไปเก็บ

“โอ๊ย มีกุญแจรถเสียด้วย? แปลกดีเฮะ!”ยังไม่ทันได้เก็บ ก็ถูกเฉียงเวยเวยคว้าเก็บ ไปเสียก่อน

เธอหยิบขึ้นสังเกตอย่างละเอียด

สุดท้ายก็ พู่ ออกมาคำนึง แล้วก็หัวเราะ

โดยตรง

“ว้าว กุญแจรถลัมโบร์กีนี โอ้มายก๊อต เฉิน เกอ นายขับรถลัมโบกีนี้เหรอ?”

“เห่อๆ กุญแจรกปลอมแน่นเลย ลัมโบร์กีนีมี กุญแจแบบนี้ที่ไหนกัน”

เริ่มแรกเจียงจื่อเฉียวยังตกใจจนสะดุ้ง

แต่มองแล้ว ก็หัวเราะทันที

กุญแจรถรุ่นนี้ มันไม่เหมือนกับรุ่นอื่นๆ เพราะว่ามันเหมือนรีโมทคอนโทรล แล้วมาร์ค ด้วยโลโก้ลัมโบร์กีนี

พูดตามจริง คนที่เห็นรีโมทคอนโทรลรุ่นนี้ ยังไม่เยอะ

ก็ไม่โทษการแสดงออกของเจียงจื่อเฉียว และเจียงเวยเวย

“ฮ่าๆๆ เฉินเกอ คิดไม่ถึงว่าตัวตลกอย่าง นายก็ยังรักหน้าตาตัวเอง ถึงขั้นกล้าซื้อของเล่น แบบนี้ ขอร้องละ ถึงแม้นายอยากจะข่มคนอื่น หา อะไรที่มาสมจริงกว่านี้ได้ไหม?”

ไม่อยากจะว่าเขาแล้วจริงๆ พี่คะ พวกเราไปกันเถอะ นั่งรถมาเซราติของฟี่ไปเที่ยววิลล่าสปา พีวี่ พวกเราไปกันเถอะ

“ม! เฉินเกอ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ในคณะ ของเรา คนที่ทำให้ฉันขยะแขยงมากที่สุด ก็คือ นาย นายรีบหายสาบสูญตอนนี้เลย!”

ตุ้มดังขึ้นหนึ่งครั้ง

พูดจบเจียงเวยเวยก็เอากุญแจรถลัมโบร์กีนี โยนไปหน้าด้านของเฉือเกอ

เจิ้งยวไม่กล้าขัดความต้องการของเฉินเกอ ก็เลยไปอย่างยิ่งผลักกึ่งเดิน

“เหล่าเจิ้ง เราไปดูรถใหม่ของจื่อเฉียวกันดี มั้ย?”

คุณพ่อเจียงเสนอ

“ได้สิ ไปด้วยกัน ไอ้หยา! นายไปไกลๆ หน่อย!”

ขณะที่คุณแม่ของเจิ้งยวี่เดินไปถึงข้างกาย เฉินเกอนั้น ยังใช้แรงผลักเฉินเกอด้วย

เฉินเกอถอนหายใจ เก็บกุญแจรถขึ้นมา เดินตามพวกเขาออกไป

ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ก็ไม่ต้องไว้หน้าอะไร อีกแล้ว……..

ตอนที่เดินออกมานั้น
พวกเจียงเวยเวยยังไม่ได้ขับรถออกไป แต่ ว่าได้รายล้อมอยู่รอบๆรถลัมโบร์กีนีเรเบนต้นแล้ว วิเคราะห์กัน

“ว้าว รถคันนี้แหละ พี่รู้ไหม ที่ฉันเคยบอกพี่ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ เขาก็คือมหาเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่ ของมหาวิทยาของฉัน โอ้สวรรค์ เขาต้องอยู่ที่นี่ แน่เลย ต้องกินข้าวอยู่ในนี้แน่เลย!”

เจียงเวยเวยเห็นรถคันนี้แล้ว วู่วามจน กระโดดโลดเต้น

มหาเศรษฐีแห่งจินหลิง เจียงเวยเวยอยาก รู้จักมาโดยตลอด

“จี๋อเฉียว ลูกรู้ไหมว่ามันคือรถอะไร?”

เวลานี้ พ่อของจื่อเฉียวกับพ่อแม่ของเจิ้งยวี่

ก็มาแล้ว

ตกตะลึงกันทั้งหมด

ตอนที่เรามา ทําไมถึงไม่ได้สังเกตถึงรถคัน

แต่ดูก็รู้ ว่ารถคันนี้คือรถหรู

นี้

“ลัมโบร์กีนี แท้จริงแล้วคืออะไร ฉันก็ไม่ ค่อยเข้าใจ น่าจะแพงมากพอสมควร แพงยิ่งกว่า ยาพิษลัมโบร์กีนี หรูหราขนาดนี้”

“โอ้สวรรค์!”

ตระกูลเจิ้งกับตระกูลเจียงต่างสูดลมหายใจเข้าเชือกใหญ่

“อันนี้คือรุ่นเรเบนตัน เป็นรถของมหา เศรษฐีในมหาวิทยาลัยฉัน!”

เจียงเวยเวยรีบร้อนพูดเสริม และในขณะที่เธอกำลังพูด เฉินเกอก็เดิน

ผ่านหน้าเธอ ค่อยๆเดินผ่านไป

“เฉินเกอ นายทำอะไร?”

“ไอ้คนนอกคอกคนนี้ ยังไม่ไปอีกเหรอ?”

เจียงจื่อเฉียวยิ้มอย่างเย็นชา

“ใช่ ไอ้โคตรจนคนนี้มาที่ลานจอดรถ

ทําไม?” คุณแม่ของเจิ้งยวี่ก็พูดขึ้น

“ไอ้คนโคตรจนคนนี้มาเอารถครับ ทุกท่าน

แล้วพบกันใหม่!” เฉินเกอยิ้มเฉยชา กดกุญแจที่อยู่ในมือ ปิ๊ดๆ!!!!

ดังขึ้นสองที ไฟหน้าก็กะพริบ แล้วหลังคาก็

กางปีกออก

กลายเป็นซูปเปอร์คาร์ที่เปิดประทุน

เฉินเกอนั่งเข้าไปข้างในโดยตรง

อะไรเนี่ย?

ทุกคนต่างอึ้งกันไปหมดโดยเฉพาะเฉียงเวยเวย ตอนนี้เกือบจะกรีด ออกมาแล้ว

เฉินเกอ เฉินเกอ เฉินเกอ เขา เขา เขา เป็น เจ้าของรถคันนี้? ที่แท้กุญแจรถคันนั้น เป็นของ จริง รถคันนี้เป็นของเฉินเกอ?

มหาเศรษฐีของคณะก็คือเฉินเกอ คนโคตร เทพที่ใช้ชีวิตธรรมดาคนนั้น อาจจะเป็นเฉินเกอ ได้!

“อ่า เฉินเกอ เรื่องมันยังไงกันแน่? รถคันนี้ เป็นของนาย? เป็นของนายจริงเหรอ?”

เจียงเวยเวยไม่รู้สึกว่าถูกตบหน้า แต่รู้สึกว่า เหมือนเป็นลูกระเบิดที่อยู่ในใจได้ระเบิดดังขึ้น

สั่นสะท้านไปทั่วร่าง ลนลานไปหมด

ทั้งใบหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อก เขาเป็นไอ้โคตรจนที่อยู่ในสายตาเธอ! นี่ มันเรื่องอะไรกัน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ